Η ΜΟΝΗ ΕΞΗΓΗΣΗ

Δεν παρακολουθώ το Λιακόπουλο, αλλά, δεν μπορεί, κάτι μας ρίχνουν. Θες στο νερό, θες από αέρος, κάτι μας ρίχνουν. Και για να μη νομίζετε ότι κάτι έχω πάθει, θα σας διηγηθώ μερικά περιστατικά και θα καταλάβετε ότι ο κόσμος δεν πάει καλά.

Μασκώτ στην κλινική μου ήταν ένα γλυκύτατο κοριτσάκι από την Πάρο που νοσηλευόταν με οστεόλυση στο κεφάλι και που όλοι νομίζανε ότι το μικρό είχε καρκίνο και το είχαμε στα ώπα ώπα. Ευτυχώς μετά το χειρουργείο έρχεται η βιοψία και το μικρό ξεμπέρδεψε με ένα μικρό κομμάτι ατσαλιού στο κεφαλάκι του. Πριν λίγες μέρες έρχεται στο νοσοκομείο με κόκκινη την περιοχή γύρω από το δεξί αυτί. Πάμε μαζί στον ΩΡΛ που την κοιτά και τι βγάζει από μέσα;;; ένα βαμβάκι από μπατονέτα! και φυσικά της έκανε μια περιποιημένη ωτίτιδα με αντιβίωση από το στόμα και ωτικές σταγόντες.

18 χρονών κοπέλα, καθάρισε τα αυτιά της και δεν κατάλαβε ότι της έμεινε μέσα στο αυτί για δέκα ημέρες το βαμβακάκι από την μπατονέτα;;;

Άλλο περιστατικό. Γιαγιά 96 ετών, φυτό εδώ και 7 χρόνια, έρχεται στο νοσοκομείο προφανώς για πάρκινγκ γιατί ήταν και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Γάτες οι γιατροί, σε δυο μέρες την έχουν ρυθμίσει και τη στέλνουν σπίτι της. Και αυτό ήταν. Επί καθημερινής βάσεως ότι ώρα και να είναι, χτυπάει εξωτερική γραμμή στο γραφείο μου και η κόρη της γιαγιάς ρωτάει εμένα αν οι οδηγίες των γιατρών είναι σωστές. Επειδή το τηλέφωνο στο γραφείο έχει αναγνώριση και δεν το σήκωνα, βρήκε, στο Θεό σας, το τηλέφωνο του σπιτιού μου, το οποίο δεν έχει ο τηλεφωνικός κατάλογος εδώ και έξι χρόνια. Πως κατάφερε και το πήρε από την ασφάλεια της μονάδος, ένας Θεός ξέρει. Ευτυχώς και στο σπίτι έχω αναγνώριση και έβαλα και το γιο μου να της πει ότι κάνει λάθος μπας και γλιτώσω.

Άλλο περιστατικό. Είμαι στο Βασιλόπουλο με του πουλιού το γάλα και είμαι στα ψαρικά. Από εκεί παίρνω σούσι. Την ώρα που πάω να φύγω ακούω φωνές. Γυρνάω και βλέπω μια κυρία με τη δούλα πίσω της να τσακώνεται με τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος εκεί. Και γιατί παρακαλώ; Γιατί δεν είχε συσκευασία σούσι μόνο με τα κομμάτια που ήθελε αυτή και είχε μόνο αυτά που είχε πάντα. Αυτή ήθελε μόνο με φύκι και τα μπωλ είχανε και άλλα μέσα. Ούρλιαζε ότι είχε τραπέζι το βράδυ και ήθελε 100 κομμάτια και να της τα βρούνε αμέσως. Αλήθεια σας λέω, άφησα κάτω το καλάθι και άρχισα να τη χαζεύω. Μαζεύτηκαν όλοι οι υπεύθυνοι και ο διευθυντής και της εξηγούσαν, η τύπισσα ακάθεκτη, απαιτούσε να της φτιάξουν μπωλ με αυτά που ήθελε. Πέρασα ένα πεντάλεπτο βλέποντας το θέατρο του παραλόγου και μετά βαρέθηκα και συνέχισα τα ψώνια μου. Μέχρι να κατέβω από τον επάνω όροφο, βάλτε κανένα τέταρτο, και να φτάσω στο ταμείο, αυτή εκεί. Είδα ακόμα κόσμο μαζεμένο στα ψαρικά.

Έτερο σύμπτωμα της ανθρώπινης ανοησίας. Πηγαίνω στην αδερφή μου και στη Μεσογείων στο ύψος του νομισματοκοπείου βρίσκω κίνηση. Οπλίζομαι με υπομονή και περιμένω. Η ώρα δε δικαιολογούσε τόση κίνηση αλλά δε βαριέσαι, Αθήνα είναι εδώ. Μπορεί να έγινε και κανένα ατύχημα. Αλλά δεν είχε γίνει ατύχημα. Μια ξανθιά έχει αφήσει το αυτοκίνητο αναμμένο στη μεσαία λωρίδα, έχει βγει από το αυτοκίνητο, έχει αφήσει ανοιχτή την πόρτα και μιλάει στο κινητό της. Για την ακρίβεια ουρλιάζει. Κόβει βόλτες και κάνει και χειρονομίες στους οδηγούς που της κορνάρουν. Μπροστά ο δρόμος ανοιχτός. Τη βλέπω από μακριά να σηκώνει το μεσαίο δάκτυλο στους άλλους οδηγούς και να τρώει τις μούντζες βροχή. Μέχρι να φτάσω να κάνω δεξιά να την προσπεράσω ακούω ένα βροντερό «Αει γαμήσου» και κλείνει το τηλέφωνο, μπαίνει στο αυτοκίνητο και ξεκινάει μαρσάροντας!

Επιστρέφω βράδυ από τη δουλειά στο σπίτι. Η ώρα είναι 23:30 και ο δρόμος δεν έχει κίνηση γιατί είναι και καθημερινή. Λίγο πιο κάτω από το Χίλτον ένα μηχανάκι με δυο νεαρά παιδιά, που κάνουν οχτάρια στο δρόμο. Πριν το φανάρι, ο τύπος γυρνά, δε φορά κανείς τους κράνος και φιλά τη συνεπιβάτιδά του στο στόμα και φυσικά δε βλέπει ότι το φανάρι είναι κόκκινο και περνά με το μηχανάκι ενώ από αριστερά έρχονται αυτοκίνητα. Κορναρίσματα και φωνές τον έκαναν να τελειώσει με το φιλί και να αρχίσει να μοιράζει φάσκελα!

Και τώρα πέστε μου ότι δε μας ρίχνουν κάτι στο νερό ή από αέρος!!! Τόση βλακεία πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί;