ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΜΟΥ!

Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

29 Μαρ 2013

Я люблю тебя до слёз (για λιουπλιού τι μπιά ντα σλιοζ)

Είναι ο τίτλος του τραγουδιού που ακολουθεί.
Ερμηνευτής ο Αλεξάντερ Σερόβ
Χορεύουν στον πάγο η Αικατερίνα Στριτσένοβα, ηθοποιός και τηλεοπτική παρουσιάστρια και ο Αλεξέι Τίχονοφ, δυο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στο χορό στον πάγο με τη σύζυγό του Μαρία Πέτροβα.
Η χορογραφία έγινε από τον επίσης πρωταθλητή και νυν προπονητή και παραγωγό του σόου Rodnina, Ηλία Αβερμπούχ, ναι είναι εβραίος!





Спасибо за мечту мою любовь
(μην προσπαθείτε να το μεταφράσετε με το γούγλη, το βγάζει λάθος!)

25 Μαρ 2013

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ



Δεν πάει καλά ο κόσμος!
Δεν πάει.
Και για του λόγου το αληθές, θα σας παρουσιάσω μια διαφήμιση που είδα πριν λίγο.
Αν είναι δυνατόν, μια γυναίκα είναι στην κουζίνα της και γυρνά, κοιτά το φακό και λέει πως επειδή ανησυχεί για τα παιδιά της και το μέλλον τους, τηλεφωνεί σε έναν πενταψήφιο αριθμό μέντιουμ.
Ναι μέντιουμ.
Δηλαδή η μέση ελληνίδα μάνα, κάθε φορά που ο γιος της βγαίνει έξω, τηλεφωνεί στο μέντιουμ να μάθει που θα πάει ο γιος της, με ποιους θα πάει ο γιος της, τι θα φάει, αν θα φορά τη ζακετούλα του, αν θα του κάτσει η γκόμενα, αν θα φορά προφυλακτικό, αν θα είναι ευχαριστημένος.
Δεν πάμε καλά!

Είναι τέτοια η οικονομική κατάσταση της χώρας, που ο μέσος έλληνας έχει περίσσευμα μερικά ευρώ κάθε μέρα, ή και αρκετές φορές κάθε μέρα, ώστε να τα πετά στα τηλεμέντιουμ!

Και τα κανάλια δείχνουν αυτήν τη διαφήμιση! Πρέπει να υπάρχουν πολλοί μαλάκες που τηλεφωνούν στα τηλεμέντιουμ για να μπορούν αυτά να διαφημίζονται στην τηλεόραση και μάλιστα Κυριακή πρωί!

Και μετά αναρωτιόμαστε πως έφτασε η χώρα μας σ αυτό το χάλι. Από τη βλακεία μας. Είμαστε μια εκπληκτική χώρα που κατοικείται από ηλίθιους πολίτες. Από πολίτες που πιστεύουν στα ζώδια, στα χαρτιά, τα ταρώ, τα μέντιουμ, τις ξεματιάστρες και το ξεμάτιασμα!

Άντε βρε, και στα βουντού! Να δω ελληνίδες μάνες να έχουν μια μικρή κερένια κούκλα και να βάζουν καρφίτσες στην κούκλα που εκπροσωπεί την γκόμενα του γιου, την γκόμενα του συζύγου τους, τον προϊστάμενό τους, τη γειτόνισσα που ταΐζει τις γάτες κάτω από το μπαλκόνι τους…

Μην ξανακούσω άλλη φορά για τα χάλια μας, γιατί μόνοι μας φτάσαμε ως εδώ. Δε μας φταίει ούτε η κακιά Μέρκελ,  ούτε ο κακός Πούτιν. Η μαλακία που μας δέρνει τον εγκέφαλο μας έφερε σ’ αυτήν την κατάσταση.

Δε θα κάνω πολιτική ανάλυση, που πολύ θα το ήθελα, αλλά έχω και κάτι δουλειές να κάνω. Θα σας θυμίσω μόνο πως προεκλογικά, τα κανάλια ρωτούν αστρολόγους ποιο κόμμα βλέπουν να κερδίζει.
Και σας θυμίζω, πως αυτές οι εκπομπές έχουν και υψηλή ακροαματικότητα!

Άντε καλή εβδομάδα, πάω να βάλω καρφίτσες στην κούκλα του οδηγού που μου έκλεισε το πάρκινγκ γιατί έτσι θα γίνει, αφού το τηλεμέντιουμ είπε πως θα βρω εμπόδια στις μετακινήσεις μου και το ζώδιό μου έλεγε πως θα δυσκολευτώ να βγω από το σπίτι!!!

Ξύλο που τους χρειάζεται!!!



23 Μαρ 2013

ΕΤΕΡΟΝ ΜΠΛΟΓΚΟΠΑΙΓΝΙΟΝ...



Ο γλυκός μου Tremens, μου πρόσφερε ένα βραβειάκι και με κάλεσε να πω μερικές αλήθειες που αφορούν το ιστολόγιό μου.
Το βραβειάκι είναι το κάτωθι…


Και τώρα περνούμε στις ερωτήσεις:

1.   Γιατί δημιούργησα το ιστολόγιό μου.
Από περιέργεια. Είχε ιστολόγιο ο τότε σύντροφός μου, ασχολιόταν πολλές ώρες με αυτό και αποφάσισα να φτιάξω και εγώ ένα για να δω τι στο καλό του βρίσκει και κάθεται τόσες ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Αυτό έγινε το σωτήριο έτος 2007. Έκτοτε, έπαθα εξάρτηση εγώ. Και ανελλιπώς γράφω μέχρι σήμερα. Είναι εξαιρετικά χαλαρωτική συνήθεια και αβλαβής!
2.   Ποια ιστολόγια επισκέπτομαι συνήθως.
Πολλά και διάφορα. Στο μπλόγκρολ που έχω δεξιά, διαβάζω τις νέες αναρτήσεις των αγαπημένων μου, καθημερινά διαβάζω τα στρατιωτικά ιστολόγια και όταν δεν έχω τι να κάνω, διαβάζω και αυτά που έχω πιο κάτω. Σ’ αυτά όμως, δεν αφήνω σχεδόν ποτέ σχόλια. Είναι περισσότερο για ενημέρωση. Τα αγαπημένα ιστολόγια, είναι κυρίως φίλων και μιας μορφής επικοινωνίας.
3.   Ποια είναι τα αγαπημένα μου θέματα.
Τα πάντα. Ο καιρός, η πολιτική κατάσταση, κάτι που  μου συνέβη, κάτι που διάβασα, η επικαιρότητα, πρώην  υποψήφιοι γκόμενοι (βλέπε καμένους), συναισθήματα, επαγγελματικές καταστάσεις, ότι μου έκανε εντύπωση από άλλα ιστολόγια… Εν ολίγοις, τα πάντα όπως έγραψα αρχικά!
4.   Μια λέξη που χρησιμοποιώ πάντα στο ιστολόγιο.
Χμμμ, δύσκολο… Συνήθως κλείνω με φιλιά. Σε διάφορες γλώσσες. Κυπριακά, αγγλικά, ισπανικά, ελληνικά, ρώσσικα…

Που προσφέρω το βραβειάκι.
Ακόμα πιο δύσκολο. Πρέπει να είναι μόνο πέντε άλλα άτομα.
Στον Ηφαιστίωνα  http://hfaistiwnas.blogspot.gr/
Στη Ζουζούνα  http://zouzounaslife.blogspot.gr/
Στη Φούλη  http://foulicats.blogspot.gr/
Στον Παύλο  http://loustrakosradio.blogspot.gr/
Στη Χριστίνα  http://christinabrous.blogspot.gr/

(θα μου πει κάποιος πως στο καλό μπαίνουν τα λινκ;;; με σαφείς και ευκολονόητες οδηγίες παρακαλώ γιατί είμεθα και ξανθιές εδώ και είκοσι χρόνια)
Σπασίμπα μπολσόι tremens!
Πατσελούι!

21 Μαρ 2013

11 ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ...



Ως αξιοπρεπής γουμαρομπεμπέκα, λατρεύω τα μπλογκοπαίγνια.
Η αγαπητή ιδιοκτήτρια ιστολογίου Νάσια και ο γλυκύτατός μου Tremens,  με κάλεσαν στο μπλογκοπαίγνιο με τίτλο 11.
Το παίγνιο, συνοδεύεται από βραβειάκι.


Αντιγράφοντας το κόνσεπτ της Νάσιας, έβαλα τους υφισταμένους μου να γράψουν με μια λέξη ποια είναι η γνώμη τους για μένα. Βέβαια όπως θα δείτε παρακάτω, έγραψαν παραπάνω από 11 χαρακτηρισμούς. Γιατί εκτός από το προσωπικό μου που είναι πάνω από 11 άτομα, έγραψαν και μερικοί γιατροί. Η Μίνα, μια ιδιαίτερα τακτική υπαξιωματικός και εξαιρετικός άνθρωπος, ανέλαβε να τα καθαρογράψει. Σας παραθέτω το χαρτί που έγραψαν. Εγώ έδωσα την παράκληση τηλεφωνικά και μετά μου έδωσαν το παρακάτω χαρτί το οποίο είχα χάσει και βρήκα μόλις σήμερα, εξ ου και η κατάστασή του ως μπακαλοτέφτερο!

Είχα ετοιμάσει και 11 άτομα να δώσω το βραβείο, αλλά επειδή είχα χάσει το χαρτάκι, έβλεπα ότι οι φίλοι μπλόγγερς το έπαιξαν. Οπότε, όποιος θέλει το παίρνει με τη σειρά του.

Αυτά και σας ευχαριστώ τα μάλα!!!

Υ.Γ. ακολουθεί άλλο μπλογκοπαίγνιον! 

Υ.Γ. δεύτερο και καταϊδρωμένο, επειδή δε φαίνονται καλά, τα ξαναγράφω: αυταρχική, δυναμικη, οργανωτική, απρόβλεπτη, πληθωρική, κοινωνική, συμπονετική, συναισθηματική, ετοιμόλογη, προνοητική, όμορφη, μοναχική, ανεπανάληπτη, δυναμική, πατριώτισσα, ζωντανή, διπλωμάτις, αρχοντική, αυτάρκης, άτακτη, ναζιάρα, ιδιαίτερη, κυκλοθυμική, φίλη καλή, μοναδική, στρίγγλα, το παρόν και το μέλλον, πάντα νέα.

19 Μαρ 2013

ΑΠΟΚΡΙΕΣ...

Απόκριες τέλος.
Εμείς όμως το διασκεδάζουμε κάθε χρόνο. 
Και για του λόγου το αληθές, έχω και ντοκουμέντα...

                                      2010





2011



2012




2013





ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 

Και του χρόνου να είμαστε καλά να διασκεδάζουμε και να χαμογελάμε!


16 Μαρ 2013

ΙΤΑΛΕ ΠΕΣ ΑΛΕΥΡΙ... ΚΑΜΕΝΟΣ ΣΕ ΓΥΡΕΥΕΙ!!!




Κεφάλαιο ένατο : ο κοινόβιος.

Όπως έχω γράψει επανειλημμένως, ξυπνώ κάθε πρωί στις πέντε και μισή και φεύγω για τη δουλειά στις έξι και τέταρτο.
Καθώς είμαι ένα πρωί στο αυτοκίνητο προς το νοσοκομείο, χτυπάει το κινητό. Είναι ένας φίλος μου που θέλει να με ενημερώσει πως στο τμήμα μου, νοσηλεύεται ο πατέρας ενός φίλου του και να τον προσέξω ιδιαίτερα.
Πράγματι, έχω έναν ασθενή που ο γιος του είναι στο εξωτερικό. Η κόρη του δίπλα κερί αναμμένο.
Ο παππούς πεθαίνει. Μου τηλεφωνεί ο κολλητός να πάμε στην κηδεία που θα γινόταν τρεις μέρες μετά.
- Βρε πουλάκι μου, του λέω, σιγά μην τρέχω στις κηδείες των ασθενών που έχω. Άλλη δουλειά δε θα είχα!
- Θα έρθεις για να μου κάνεις εμένα παρέα. Πρέπει να πάω αλλά ξέρεις πως δεν αντέχω μόνος. Θα έρθεις μαζί μου.
Και πάω.
Ωραία κηδεία. Το ομολογώ. Στην κηδεία ήταν και ο γιος που στις τρεις μέρες που ο πατέρας του ήταν στο νοσοκομείο δεν είχε προλάβει να έρθει από τις ηνωμένες πολιτείες.
Ωραίος ο γιος, το ομολογώ επίσης!
Λέω του κολλητού να φύγουμε και να μην κάτσουμε στο τραπέζι, πάμε να χαιρετήσουμε, να μη μας αφήνει ο τύπος να φύγουμε με τίποτα. Κάποια στιγμή ξεμοναχιάζει και τον κολλητό μου, με κοιτούν, κάτι λένε και μετά βγάζει ο ωραίος το κινητό του, βγάζει και ο κολλητός το δικό του και κάτι κοιτούν και γράφει ο ωραίος.
Όντως ωραίος ο τύπος παιδιά. Ψηλός, με κάτι πλάτες ναααα, με γκρίζα μαλλιά, με υπέροχα πράσινα μάτια και τέλεια χέρια. Έχω μια μέντα με τα χέρια παιδιά!
Καθόμαστε και στο τραπέζι και φεύγουμε και σχετικά νωρίς γιατί την άλλη μέρα δούλευα.
Μέσα στο αυτοκίνητο ο κολλητός μου λέει πως ο φίλος του, ο Κώστας νόμιζε πως ήμασταν ζευγάρι και πώς μόλις έμαθε πως δεν ήμουν η κοπέλα του Ο…, ζήτησε το τηλέφωνό μου και ο Ο…, του το έδωσε.
- Γιατί παιδί μου το έδωσες; Με ρώτησες εμένα;
- Επειδή είσαι ηλίθια και δεν καταλαβαίνεις. Θα σου τηλεφωνήσει και μην τον αποπάρεις τον άνθρωπο.  Να του φερθείς ευγενικά και να τον γνωρίσεις. Αξίζει πραγματικά.
Με τα πολλά που μου έσουρε στο αυτοκίνητο ο κολλητός, έχω στραβώσει πολύ και ενώ μου αρέσει ο Κώστας, δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά γιατί αποφάσισε μόνος του ο Ο…
Πέντε μέρες μετά, ο Κώστας μου τηλεφωνεί. Έκανε ένα τραπέζι μετά από μια παρουσίαση βιβλίου που θα προλογούσε και θα ήθελε να παρευρεθώ για να με ευχαριστήσει για τις διευκολύνσεις που έκανα στην αδερφή του όσο καιρό ο πατέρας του ήταν στο τμήμα μου.
Δε θέλω να πάω, αλλά λέω άσε να δω γιατί ο Ο… δεν είναι και ηλίθιος. Για να επιμένει, κάτι ξέρει, μου είχαν περάσει και τα νεύρα, μου άρεσε και ο Κώστας… και δέχομαι!
Δίνουμε ραντεβού στο εστιατόριο απ’ έξω.
Κλείνουμε και ξαναχτυπά το τηλέφωνό μου και είναι ο Ο… με βρίζει για να με πείσει να πάω. Του εξηγώ ότι δέχτηκα.  Μαλακώνει και προσφέρεται να μου τηλεφωνήσει να με ξυπνήσει για να ετοιμαστώ. Ξέρει πως όταν κοιμάμαι, δεν ξυπνώ ούτε με κανόνια.
Με ξυπνά, ετοιμάζομαι, μια θεά ήμουν, δεν το συζητώ και πάω στο ραντεβού μου με τρία λεπτά μόνο καθυστέρηση. Με περίμενε απ’ έξω από το εστιατόριο ενώ οι άλλοι είχαν καθίσει ήδη στο τραπέζι.
Η αλήθεια είναι, πως είχε κλείσει όλο το μαγαζί και με έβαλε να καθίσω δίπλα του. Όλο το βράδυ να με ταΐζει στο στόμα. Να μου καθαρίζει τις γαρίδες για να μη λερώσω τα χέρια μου, να μου γεμίζει το ποτήρι, να μου ανάβει το τσιγάρο, να μη μιλά με κανέναν άλλον.
Ξαφνικά χτυπά το κινητό μου. Κάτι είχε προκύψει στο νοσοκομείο, πρέπει να φύγω για να το διευθετήσω. Ζητώ συγνώμη, και αντί να με χαιρετίσει, κάνει νόημα στον άντρα της αδερφής του και αυτός με συνοδεύει, μου φορά το μαντώ, βάζει το παλτό του και με πάει στο νοσοκομείο με το αυτοκίνητό του.
Μένει κάτω στο φουαγιέ μέχρι να φτιάξω το πρόγραμμα και να κάνω τα σχετικά τηλεφωνήματα. Αλλά το πράγμα αργεί και ανεβαίνει στο τμήμα. Με βλέπουν τα παιδιά με τον τύπο και από την επομένη αρχίζει η καζούρα.
Ξεμπερδεύω με το πρόγραμμα και φεύγουμε. Πάμε για ένα ποτό στη Γλυφάδα και μετά με πάει σπίτι μου.
Τη επομένη μου τηλεφωνεί να πάμε για φαγητό το μεσημέρι. Εγώ δεν μπορούσα και το ανανεώνουμε για το Σάββατο. Βγαίνουμε το Σάββατο. Καλός συζητητής, καλλιεργημένος, πολύ διαβασμένος, με χιούμορ. Και πάνω από όλα διεκδικητικός. Αυτό ως χαρακτηριστικό άντρα, το βρίσκω πολύ σημαντικό. Να ξέρει τι θέλει και να το διεκδικεί. Να μη φοβάται μια δυναμική γυναίκα όπως εγώ, (είπατε κάτι;;; άντε!), να έχει αυτοπεποίθηση…
Ξαναβγαίνουμε πολλές φορές, και η σχέση μας περνάει σε άλλη φάση.
Είμαστε στο σπίτι του, μαγειρεύουμε, ναι, μαγείρευα, το άξιζε, και ενώ στρώνουμε τραπέζι, ανοίγει η εξώπορτά του και μπαίνει μέσα ο γαμπρός του που με βλέπει να είμαι εκεί και ψιλοκωλώνει. Ανοίγει το ψυγείο, παίρνει ένα λεμόνι και φεύγει. Δυο λεπτά μετά, ξανανοίγει η πόρτα και μπαίνει η αδερφή του. Με χαιρετάει, ξανανοίγει το ψυγείο και παίρνει άλλα δυο λεμόνια και φεύγει.
Κοιτώ τον Κώστα και τον ρωτώ που μένει η αδερφή του. Έμενε από πάνω, στο ισόγειο μένει η γυναίκα που τους καθαρίζει τα σπίτια και πρόσεχε και τον παππού, στον πρώτο ο Κώστας στο δεύτερο η αδερφή του και στον τρίτο έμενε ο μπαμπάς τους και τώρα θα το πάρει το σπίτι η κόρη της αδερφή του που είναι έντεκα χρονών.
Στην πυλωτή της οικοδομής ήταν το πάρκινγκ. Αυτοί είχαν όλοι μαύρα αυτοκίνητα. Το δικό μου είναι ασημί. Βγάζει μάτι όταν είναι εκεί παρκαρισμένο. Διαφέρει σαν τη μύγα μες το γάλα!
Τρώμε, βάζω τα πιάτα στο πλυντήριο και καθόμαστε στον καναπέ να δούμε μια ταινία. Ανοίγουμε πατατάκια, ντορίτος και ποπ κορν, φέρνουμε μπύρες και καθόμαστε αγκαλιά στον καναπέ. Και στο τέταρτο επάνω ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η ανιψιά. Βλέπει τα πατατάκια, βλέπει την ταινία και κάθεται μαζί μας και αυτή. Ψιλοχαλιόμαστε αλλά παιδάκι λέμε είναι, δεν καταλαβαίνει ότι ενοχλεί. Δέκα λεπτά μετά, έρχεται και η μάνα της να δει τι γίνεται. Βλέπει την ταινία, της αρέσει, και κάθεται και αυτή. Σε άλλα δέκα λεπτά, έρχεται και ο άντρας της. Ξαναβάζουμε την ταινία από την αρχή, ανοίγουμε καινούργια πατατάκια και μπύρες και από ένα τρυφερό τετ α τετ, καταντά οικογενειακή μάζωξη. Τελειώνει η ταινία δε φεύγουν, παραγγέλνουμε πίτσες, δε φεύγουν, αρχίζω και φορτώνω και φεύγω εγώ.
Την άλλη μέρα ενώ είμαστε στο σπίτι του, ότι έχω βγει από το μπάνιο τυλιγμένη με την πετσέτα και φτιάχνοντας καφέδες να τους πιούμε στο κρεβάτι, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο γαμπρός του. Ζητά συγνώμη και φεύγει.
Πάω τους καφέδες στην κρεβατοκάμαρα και εξηγώ του Κώστα πως πρέπει να μιλήσει στην αδερφή του και να εξηγήσει πως όταν βλέπουν το αυτοκίνητό μου στο πάρκινγκ δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τα κλειδιά που έχουν από το σπίτι του αλλά να χτυπούν το κουδούνι γιατί θα μας πετύχουν σε πολύ ακατονόμαστη στάση και δεν είναι πρέπον!
Συμφωνεί και μου λέει πως θα τους μιλήσει.
Μερικές μέρες μετά που έχουμε γυρίσει πτώματα από τα μαγαζιά γιατί ψάχναμε καινούργιο σαλόνι για το σπίτι του, είμαστε μαζί στο μπάνιο και ακούμε την πόρτα να ανοίγει. Βγαίνει ο Κώστας, ακούω ομιλίες και πόρτα να κλείνει.
Ξαναέρχεται ο Κώστας στο μπάνιο και το βράδυ εξελίσσεται όπως φαντάζεστε!
Σε μια βδομάδα φέρνουν το καινούργιο σαλόνι και μόλις φεύγουν οι μεταφορείς, καθόμαστε να το εγκαινιάσουμε και αρχίζουμε τα φιλιά και τα χάδια. Και ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η αδερφή του!
Τσατίζομαι, σηκώνομαι, παίρνω την τσάντα μου, παίρνω τα κλειδιά μου και φεύγω. Από πίσω ο Κώστας να με κυνηγά. Μου τη βαράει, ξέρει που είναι το σπίτι μου και εγώ παίρνω την εθνική και τέσσερις ώρες μετά είμαι στην Καρδίτσα στο εξοχικό μου. Ήξερα πως την άλλη μέρα είχε δουλειά και δε θα με ακολουθούσε. Πέρασα ένα σαββατοκύριακο στο χωριό με το κινητό κλειστό.
Επιστρέφω Κυριακή βράδυ, και μπαίνω στο σπίτι. Δυο ώρες μετά, έρχεται ο Ο.. με τραβάει μια κατσάδα, του εξηγώ, μαζεύεται και μου λέει πως τα ξέρει όλα γιατί ο Κώστας δεν ήξερε που να με βρει και πήρε αυτόν μήπως ήξερε.
Το άλλο πρωί τηλεφωνεί στη δουλειά ο Κώστας γιατί νόμιζε πως θα είχα πάλι κλειστό το κινητό. Μου ζητά συγνώμη, πάμε για φαγητό και καταλήγουμε στο δικό μου σπίτι. Αλλά εγώ δεν έχω φαξ και ο Κώστας τις περισσότερες δουλειές τους τις κάνει από το γραφείο του στο σπίτι του. Το άλλο απόγευμα μου τηλεφωνεί να πάω από εκεί. Μου έχει δώσει το λόγο του ότι μίλησε στην αδερφή του και το γαμπρό του. Πράγματι μένω εκεί τόσες ώρες και δεν άνοιξε η πόρτα καμιά φορά.
Όταν ξαναπάω, πάλι ησυχία και δε μας ενόχλησε κανείς.
Το βράδυ, κάνουμε έρωτα, πάμε στο μπάνιο και μόλις ξαπλώνουμε με τα νυχτικά μας, ακούμε την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει. Κοιτώ το ρολόι, ήταν δύο και πέντε τη νύχτα. Ανοίγει η πόρτα της κρεβατοκάμαρας και είναι η ανιψιά του που κρατά ένα τεράστιο βάτραχο λούτρινο, με το νυχτικό της, που λέει:
- Η μαμά με έδιωξε από το κρεβάτι της με τον μπαμπά και ήρθα να κοιμηθώ με το θείο γιατί φοβάμαι…
Σηκώνομαι από το κρεβάτι, κοιτώ τον Κώστα, βάζω το παλτό μου πάνω από το νεγκλιζέ, βάζω τις γόβες μου και ανοίγω την πόρτα και φεύγω.

Το γνωρίζω ότι ο Κώστας μεγάλωσε το κοριτσάκι αυτό σα δικό του γιατί ο πατέρας της μικρής ήταν ναυτικός και έλειπε. Αλλά δεν μπορώ να πιστέψω πως η μιρκή απενεργοποίησε το συναγερμό στο σπίτι της, κατέβηκε, απενεργοποίησε το συναγερμό στο σπίτι του Κώστα και όλα αυτά τα έκανε χωρίς η μάνα της να καταλάβει κάτι. Πολύ απλά έβλεπαν ότι το πράγμα σοβάρευε και φοβόντουσαν ότι ο Κώστας θα με παντρευόταν και θα έχαναν την περιουσία του. Και βάλανε μπροστά τη μικρή γιατί υποτίθεται ότι αυτήν ήταν ενήμερη για τις επισκέψεις μου!
Το άλλο πρωί μου τηλεφωνεί η αδερφή του Κώστα.
Και η απάντησή μου ήταν η κάτωθι. Εννοείται ότι μετά από αυτό δεν ξαναείδα τον Κώστα. Βάλτε με το μυαλό σας τι του είπε η αδερφή του.
- Άκου Χριστίνα, δεν είμαι εγώ αυτή που θα σου πω πως θα μεγαλώσεις το παιδί σου, όμως δεν είναι δυνατόν ένα κορίτσι που σε δυο μήνες θα κλείσει τα δώδεκα να κατεβαίνει στο διαμέρισμα του θείου της να κοιμηθεί. Είναι σχεδόν σχηματισμένη κοπέλα. Ξέρω πως δεν υπάρχει κάτι πονηρό στη σχέση, αλλά ως γυναίκα δεν το ανέχομαι. Τρία λεπτά νωρίτερα να άνοιγε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας, θα μας έβλεπε σε εντελώς ανάρμοστη στάση για τα μάτια ενός παιδιού όπως λες εσύ, μια νεαρής γυναίκας όπως λέω εγώ. Και επειδή δεν είναι τριών χρονών, δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν έχεις κάποια ανάμιξη σε όλα αυτά…
Και έτσι έληξε και η σχέση μου τον τύπο που το σπίτι του δεν ήταν σπίτι αλλά κοινόβιο! 

13 Μαρ 2013

ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΜΑΣ Ο ΝΕΟΣ ΠΑΠΑΣ update!

Άντε, καλά να είμαστε να τον χαιρόμαστε!
Που το διάβασα; είναι ο ένατος πάπας στη ζωή του Μητσοτάκη!!!




Συγχαρητήρια στο φίλο και μπλόγκερ Λουστράκο, για την εξαιρετική εκπομπή που έκανε χθες βράδυ με καλεσμένο τον ΄Αρη Δαβαράκη! 
Μας ταξίδεψε, μας μάγεψε, μας συγκίνησε...
Ευχαριστώ Παύλο...

8 Μαρ 2013

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ ΒΡΕ!


να είμαστε καλά να ομορφαίνουμε τον κόσμο!

3 Μαρ 2013

ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΕΣ...




...λέω εγώ η ψωνάρα τώρα!
Απορώ πως δε με ρώτησε κάποιος ή καλύτερα, κάποια, για το αν γνώρισα κανένα μαμάκια στα καμένα προξενιά που μου έκαναν.
Ε λοιπόν, υπήρχε περίπτωση να μην έχω γνωρίσει τέτοιο φρούτο; Όχι πες τε μου, υπάρχει γυναίκα που έστω, έστω και μόνο μια φορά ζωή της δεν έχει γνωρίσει ένα μαμάκια; Δεν υπάρχει. Είναι τόσο σύνηθες το φρούτο αυτό που ευδοκιμεί στη χώρα μας, που δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να τη γλιτώσω εγώ.

Ιταλέ, κρατήσου, έτερος καμένος!!!

Κεφάλαιο όγδοο: ο μαμάκιας.

Συνάδελφος από το πεντάγωνο. Είμαστε σε διπλανά γραφεία, έχει τη γιορτή του και αποφασίζουμε όλο το γραφείο να τον πάμε κάπου έξω. Το μαθαίνουν πολλοί, και έρχονται και από άλλες διευθύνσεις και φέρνουν και φίλους τους. Ο καθένας θα πλήρωνε τα δικά του και μόνο ο εορτάζων δε θα πλήρωνε. Το έχει μάθει όλος ο κλάδος και θα έρθει και μια φίλη μου, γραμματέας του κλαδάρχη, που καιρό προσπαθεί να με πείσει να βγούμε για να με γνωρίσει στον αδερφό του φίλου της.
Πάμε στο κέντρο που έχω διαλέξει εγώ, γιατί ήμουν escort officer σε μια αντιπροσωπεία και το είχα διαλέξει και τότε και άρεσε στο διευθυντή και τον κλαδάρχη.
Ο κόσμος έχει μαζευτεί και ήρθε και ο εορτάζων. Και φτάνει και η Σόφη με το φίλο της και τον κουνιάδο της.
Εκ πρώτης όψεως ο κουνιάδος πολύ ωραίος. Πάρα πολύ ωραίος. Και από δουλειά τέλειος και από τρόπους. Λυσσάει η Σόφη, μου τον συστήνει και με ρωτά αν δέχομαι να του δώσει το τηλέφωνο μου. Του ρίχνω μια δεύτερη ματιά και της δίνω το πράσινο φως.
Όλο το βράδυ ο Ορέστης, είναι δίπλα μου, μου αρέσει πολύ το όνομα αυτό, το συζητάμε, κάνουμε πλάκα με τη μυθολογία, ήταν και διαβασμένος και άρχισε να μου καλαρέσει η ιδέα.
Και ξαφνικά χτυπάει το κινητό του, βγαίνει να μιλήσει γιατί μέσα έχει πολύ φασαρία και επιστρέφει, με χαιρετά, μου λέει θα μου τηλεφωνήσει και εξαφανίζεται.
Ε, λέω, θα έχει καμιά επιπλοκή σε κάποιον ασθενή.
Μου τηλεφωνεί την άλλη μέρα γύρω στις έντεκα και κανονίζουμε να πάμε στον Ανδρόνικο, που έχει μουσική της εποχής μας.
Πάμε στον Ανδρόνικο, κύριος. Ούτε να με χουφτώσει, ούτε να πει πρόστυχα αστεία. Μας πιάνει μια λιγουρίτσα κατά τις δυο και πάμε για κρέπες σε μια κρεπερί που ξέρω στον Πειραιά. Παίρνουμε δυο κρέπες, καθόμαστε να τις φάμε και παραγγέλνει και άλλη μία με φράουλες και μπανάνα για το σπίτι.
- Αρέσουν στη μητέρα μου και αφού είμαστε εδώ, λέω να της πάρω και αυτής μια κρέπα…
Εκεί έπρεπε να καταλάβω αλλά το βρήκα πολύ τρυφερό να σκέφτεται τη μητέρα του. Ήταν παιδί χωρισμένων γονιών και η μητέρα τους, τους ανέθρεψε με αυταπάρνηση, μου εξήγησε. Έχω και εγώ γιο, σκέφτομαι, μακάρι και το δικό μου βλαστάρι να σκέφτεται έτσι μια μέρα!
Με πάει σπίτι μου, με καληνυχτίζει και  ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τη Δευτέρα που δε θα εφημέρευε.
Έρχεται η Δευτέρα, πάμε για μπάνιο στο Λαγονήσι. Τρώμε σε ένα ταβερνάκι και παίρνει και καλαμαράκια τηγανητά για τη μαμά που της αρέσουν!
Γυρνάμε το βράδυ στα σπίτια μας. Μου τηλεφωνεί πριν κοιμηθεί και κάποια στιγμή με αφήνει σύξυλη ενώ μιλάω και δεν το παίρνω χαμπάρι. Κλείνω το τηλέφωνο και λέω θα τον πήρε ο ύπνος. Μου τηλεφωνεί σε λίγο να μου πει πως του έστειλε μήνυμα στο κινητό η μαμά του που μένει από κάτω, ότι δεν αισθανόταν καλά και πετάχτηκε να τη δει.
Δε μου άρεσε, αλλά μπορεί να είχε η γυναίκα κανένα πρόβλημα υγείας και δεν έδωσα συνέχεια.
Κανονίζουμε να πάμε σινεμά να δούμε μια ταινία δεν την είχαμε δει το χειμώνα που βγήκε. Βρίσκουμε και ένα θερινό σινεμαδάκι, πάμε μετά από δυο μέρες και ενώ απολαμβάνουμε την ταινία, χτυπάει το κινητό του. Είναι η μαμά του. Ακούω κάτι ναι, μα δε γίνεται να πάμε αύριο, είμαι έξω, καλά έρχομαι και αρχίζω να φορτώνω.
Εννοείται πως με παράτησε και έφυγε τσουρουφλισμένος.
Μου τηλεφωνεί το ίδιο βράδυ, εγώ είμαι πυρ και μανία. Δεν το σηκώνω. Το άλλο πρωί η Σόφη μου φέρνει μια ανθοδέσμη στο γραφείο με μια κάρτα συγγνώμης.
Άντε, λέω, ας μην το παρατραβάω, μπορεί να μην μπορούσε να κάνει και αλλιώς.
Μου τηλεφωνεί μετά από δυο ώρες και λέει να πάμε για φαγητό το βράδυ να εξιλεωθεί. Και δέχομαι.
Και πάω σπίτι, ετοιμάζομαι, βάζω και ένα μπουκάλι κρασί στο ψυγείο και πάω στο ραντεβού μου. Και είναι εκεί. Όχι όμως μόνος του. Είναι και η μαμά του!!!
Εγώ είμαι κάπως μπερδεμένη και φαίνεται!
- Ριάκι, να σου συστήσω τη μητέρα μου, ήταν στο νοσοκομείο το μεσημέρι, μου είχε φέρει πίτα να τη φάω ζεστή και άκουσε πως θα ερχόμασταν εδώ και επειδή είναι από τα αγαπημένα της εστιατόρια είπα να έρθει να σε γνωρίσει κιόλας!
Δε λέω κάτι, αλλά έχω πάρει ανάποδες.
Την ώρα που τρώμε, λέει ο Ορέστης ότι είμαι στρατιωτική νοσηλεύτρια.
- Οι νοσοκόμες είναι πουτάνες! Λέει η μαμά του Ορέστη!
- Τι λες ρε μάνα; Πετάγεται ο Ορέστης.
- Ρώτα όποιον θες, απαντά απτόητη η κυρία Φρόσω!
- Και εσείς τι φοβάστε; Τον ανταγωνισμό; Της λέω γιατί είμαι στα όριά μου!
- Είδες χιούμορ που έχει το Ριάκι μαμά; λέει ο Ορέστης σε μια προσπάθεια να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα.
- Εσύ πρέπει να πάρεις μια κοπέλα ποντία, δικιά μας, να σε τιμήσει. Όχι μια χαμουτζού με μεγάλη γλώσσα. Λέει η ποντία μάνα του Ορέστη!
- Ναι Ορέστη μου, να πάρεις μια ποντία γιατί αυτή η χαμουτζού δε θέλει να σε ξαναδεί αφού στο τέταρτο ραντεβού έφερες και τη μαμά σου! Αλήθεια κυρία Φρόσω, αν παντρευτεί ο κανακάρης σας, θα πάτε μαζί του και στο γαμήλιο ταξίδι; Τη ρωτώ μαζεύοντας τσάντα, τσιγάρα και φουλάρι.
Και στο θεό σας ρε παιδιά τι μου απαντά;;;
- Γιατί να μην πάω;
Ναι αυτό μου είπε. Ήταν το τελευταίο που άκουσα. Μέχρι να καταλάβει ο Ορέστης τι έγινε, έχω γίνει καπνός. Είμαι ήδη στο δρόμο. Ο καημένος ο Ορέστης πάει να με κυνηγήσει αλλά ήδη έχω κάνει σήμα σε ταξί που σταματά εμπρός μου. Με πιάνει ο έρμος από το χέρι πριν μπω στο ταξί. Και ενώ προσπαθεί να τα μπαλώσει, βγαίνει η μαμά του στο δρόμο και τι του λέει; Όχι πες τε μου τι του λέει!

- Έλα Ορέστη, ήρθε το φαγητό σου και θα κρυώσει!
Και ο Ορέστης γυρνάει, την κοιτά και αντί να της ρίξει μια χριστοπαναγία να θυμηθεί τι έχει στο παντελόνι του, της λέει
- Έρχομαι σε λίγο μαμά!!!

Πήγε. Ακόμα ελεύθερος είναι. Και ελεύθερος θα μείνει. Ο αδερφός του δεν έχει καμιά σχέση με το μαμακιασμένο που ήταν ο Ορέστης…

1 Μαρ 2013

ΦΩΤΙΑ

Είναι ο τίτλος του μουσικού κομματιού που επέλεξα για να σας ευχηθώ καλό μήνα!

Υπομονή, έρχεται η άνοιξη...




Από το Blogger.

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΝΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΑΚΩΝΕΙ

Αναγνώστες