ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΜΟΥ!

Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

29 Μαΐ 2012

ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΛΕΓΡΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΣΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ


Διαφήμιση από γυμναστήριο:
"Βαρέθηκες να είσαι χοντρός και άσχημος???   Έλα στο γυμναστήριο μας και μείνε μόνο άσχημος"...

Χρόνια τώρα ο κώλος μου προσπαθεί να πει τη λέξη ''πρόβατο'' αλλά μένει πάντα στο πρρρρρρρρρρ......  

Αυτή η νέα αλυσίδα μαγαζιών "ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ" που έχει ανοίξει, πολύ μεγάλη επιτυχία βλέπω..

Δεν έχω κοιλιά, έχω ένα προστατευτικό στρώμα γύρω από τους γραμμωμένους κοιλιακούς μου μύες!

- Θέλω 1 κιλό ντομάτες.
- Για Νταλάρα ή για γεμιστά;

Όταν τα καταστήματα μου στέλνουν φυλλάδια που γράφουν "ανοίξαμε και σας περιμένουμε" στέλνω κάρτες που γράφουν "κλείστε δεν θα έρθω"

Είναι δυο νυχτερίδες και κάθονται κλασικά, ανάποδα σε ένα κλαδί...
Λέει η μια στην άλλη:
-Μήτσο ποιά ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής σου?
-Όταν είχα διάρροια...

H ζωή είναι σαν τη ζέβρα. Άσπρο, μαύρο, άσπρο, μαύρο, άσπρο, μαύρο, κώλος....

Το να μπαίνεις σε ζαχαροπλαστείο και να ζητάς κουλουράκια διαίτης...
Είναι σαν να μπαίνεις σε μπoυρδέλο και να ζητάς αγκαλίτσες..

Ο γνήσιος ο άντρας πρέπει να χτυπάει το χέρι του στο τραπέζι και να λέει...
Εγώ θα αποφασίσω τι ώρα θα σφουγγαρίσω..!!

Μπαμπά, μπαμπά στο σχολείο, με φωνάζουν μαφιόζο.
- Καλά, θα περάσω να το κανονίσω.
- Ωραία, κοίτα να φανεί σαν ατύχημα ε;

Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι ή ανήθικα ή παράνομα ή παχαίνουν.

-Μάνα πάω...
-Πού πας;
-Θα κάνω επανάσταση...
-Βρε έξω βρέχει...
-Άστο τότε, θα κάνω αύριο...είμαι και λουσμένος...

Περπατάνε δύο φίλοι και ρωτάει ο ένας τον άλλον..
-Ρε συ, η κλανιά έχει βάρος;;
-Όχι.......
-Εεε, τότε χέστηκα...

Τριτοκοσμική χώρα και μαλακίες.....  αν δεν δω την A.Τζολί να υιοθετεί ελληνόπουλο, δεν το πιστεύω..!''

26 Μαΐ 2012

Ο ΣΤΑΛΙΝ ΣΤΟ ΓΝΑ, ΜΕΡΟΣ Β


Επί τέλους, ο Στάλιν έφυγε.
Είχε παρακαλέσει το γιατρό της να την κρατήσει μέσα. Δεν ξέρω πως το πέτυχε. Δε μιλούσε, μόνο ρουφούσε. Γονυπετής τον παρακάλεσε. Βέβαια μετά αυτός είχε ένα μακάριο χαμόγελο και αυτή ένα μόνιμο «ο» στο στόμα της…
Την επισκεπτόμουν κάθε μέρα. Όλα τα δωμάτια με σβηστά τα φωτάκια έξω από το δωμάτιο, το δικό της κόκκινο και άηχο… να ξέρει ο κόσμος που βρίσκεται.
Κάθε πρωί παραπονιόταν η καθαρίστρια πως το δωμάτιο ήταν γεμάτο με μικρά πολύχρωμα φτεράκια… με άδεια τενεκεδάκια μπύρας και  άδειες σακούλες πατατάκια, με χαρτοπόλεμο, πλαστικά ποτήρια με υπολείμματα διαφόρων ποτών, και άδειες θήκες προφυλακτικών.
Τα βράδια ακούγονταν φασαρίες από το δωμάτιο. Δυνατή μουσική, γέλια, φωνές, περίεργα πράγματα για νοσοκομείο.
Κάθε μέρα, ο καημένος ο Μήτσος, το στεφάνι της είχε μια αποστολή. Πότε να μαγειρέψει και να ταΐσει το μωρό, πότε να συμμαζέψει το σπίτι (κλειστό επί ένα χρόνο), πότε να της βρει και να της φέρει χυμό μάνγκο με άρωμα παπάγιας, πότε να της αλλάξει το χυμό μάνγκο με άρωμα παπάγιας σε χυμό φραγκοστάφυλου με άρωμα λεμόνι… εν ολίγοις, τον έρμο το Μήτσο τον έδιωχνε συνέχεια, για να είναι μόνη της.
Όλο το νοσοκομείο παρέλασε από το δωμάτιό. Όλο; Ψέματα. Μόνο οι νέοι και ωραίοι γιατροί-νοσηλευτές-ασθενείς-επισκέπτες!
Όλες τις μέρες, είχε ένα μικρό οίδημα στην αριστερή παρειά, όχι τίποτα μεγάλο, κάτι σα να έχει μια τσίχλα αριστερά. Προχθές είχε και κάτι μελανιές στο λαιμό.
Τις είχε κάνει ο Μήτσος, το στεφάνι της. Προφανώς θα τη βρήκε ο άνθρωπος σε καμιά ανάρμοστη στάση με κάποιον και την έπιασε από το λαιμό…τα δίκια όλα δικά του!
Το πιο ωραίο δε σας το είπα. Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, την επισκέπτομαι και κάθεται οκλαδόν στο κρεβάτι, χτυπάει το τηλέφωνο, αρχίζει να μιλάει σοροπιάζοντας, κλείνει το τηλέφωνο και παίρνει ένα χαζό ύφος. Για να τη συνεφέρω, της πετάω έναν αναπτήρα, παιδιά, δεν έκανε καμιά κίνηση για να τον πιάσει. Παρά γύρισε το βλέμμα της και ακολούθησε την τροχιά του αναπτήρα… Βούδας τελείως. Είτε πέρασε ξυστά δίπλα της ο αναπτήρας, είτε έβλεπε στην τηλεόραση κάτι, το ίδιο και το αυτό… Βούδας σας λέω, Βούδας!

Επιτέλους έφυγε. Πήγε να βασανίσει άλλους τώρα. Στον όροφο που νοσηλευόταν έκαναν πάρτυ. Η καθαρίστρια κέρναγε γλυκά. Μόνο στον ιατρικό κλάδο έπεσε μια κατάθλιψη. Με ρωτούν πότε θα χρειαστεί κάτι από το νοσοκομείο η όμορφη, ψηλή, κοκκινομάλλα με το σώμα μοντέλου! Πρώτη φορά βλέπω γιατρούς να θέλουν να ξαναφέρουν στο νοσοκομείο ασθενή…

Τα συμπεράσματα, δικά σας.

Υ.Γ. πόσο χαζή είσαι καλέ και μου έφερες δώρο που ερχόμουν και καθόμουν μαζί σου; Μήπως σε πλήρωνα; Το έκανα γιατί μου το ζήτησε ο Μήτσος για να σε ελέγχω. Δε χρειαζόταν. Ο Μήτσος μου είχε ήδη πάρει ένα βραχιόλι BULGARI  για να με δελεάσει να σε έχω στο νου μου όσο αυτός λείπει!

Υ.Γ. 2,  σε ευχαριστώ πολύ, δεν ήταν ανάγκη. Εμένα οι μπλόγγερς με βοήθησαν όταν περνούσα μια δύσκολη φάση στη ζωή μου, ήταν σειρά μου να ανταποδώσω. Και η κάρτα ήταν υπέροχη. Ευχαριστώ Μήτσο. Και Αθηνά! 

Υ.Γ. 3, Χριστινάκι, δεν μπορέσαμε να την κρατήσουμε περισσότερο, αν τώρα κατάφερες και καβάντζωσες την πουδριέρα, μη μιλάς καθόλου... κάνε την πάπια.

19 Μαΐ 2012

Ο ΣΤΑΛΙΝ ΣΤΟ ΓΝΑ


Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς, ψευδώνυμο του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι (18 Δεκεμβρίου 18785 Μαρτίου 1953) ήταν ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης. Πολύ σύντομα όμως δημιούργησε ένα πολύ άσχημο κλίμα εξαιτίας του άξεστου και αυταρχικού του χαρακτήρα. Στη δεκαετία του '30 ο Στάλιν εξάλειψε την ενεργό πολιτική αντιπολίτευση μέσω ενός συστήματος εσωτερικής εξορίας και παγίωσε την αρχή του την εποχή της Μεγάλης Εκκαθάρισης(1936-1938), μια περίοδο σκληρής καταστολής (διαγραφές, φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις, δολοφονίες) απέναντι τόσο σε πάρα πολλούς κομμουνιστές που διαφωνούσαν με τις επιλογές και τη νοοτροπία της κυρίαρχης τάσης στο Κομμουνιστικό κόμμα της ΕΣΣΔ, όσο και χιλιάδες άλλους πολίτες που κατηγορούντο για πολιτικά εγκλήματα. Σπάνια συναντούσε την οικογένειά του και έπινε πολύ, ενώ χτυπούσε συχνά τη σύζυγο και το μικρό γιο του. Ο Στάλιν, 73 ετών, υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και πέθανε στις 5 Μαρτίου 1953.
Και περνάμε στο δικό μας
Στάλιν… Είναι ψηλή, κοκκινομάλλα και με σώμα με προδιαγραφές μοντέλου.
Ήρθε στο νοσοκομείο για να χειρουργηθεί και έφερε νυχτικά να κολάσουν και τον Ιερώνυμο.  Μαύρα, διάφανα, με αποκαλυπτικότατο μπούστο, όλη την πλάτη έξω και με φτερά και πίπουλα. Που πας κυρά μου; Στο καμπαρέ; Στο νοσοκομείο για να βγάλεις μια κύστη από τη γνάθο ήρθες.
Το νύχι γερακίσιο και βαμμένο κατακόκκινο της φωτιάς! Και το μάτι βαμμένο σμόκυ… η πλούσια και μακριά κόμη της, βαμμένη πορφυρή… Δεν μπορούσαμε να μαζέψουμε τα μαλλιά της, φτάνουν μέχρι τον κωλ… πωπό και τα έπλεξα κοτσίδα που τα γύρισα γύρω από το κεφάλι της σα στεφάνι για να μπουν στο σκουφάκι.
Δεν ήρθε ασθενής, βάμπ ήρθε. Αλλά εγώ τι να κάνω; Μπλόγκερ είναι, έπρεπε να της συμπαρασταθώ.
Το πόσο χάρηκε το seethrough συνολάκι που της έβαλαν οι νοσηλευτές για να πάει στο χειρουργείο, δεν το πίστευα! Και γιατί; Το συνολάκι, είχε διάφανο λευκό κιλοτάκι, διάφανη πράσινη τουνίκ, γαλάζιο διάφανο καπελάκι και διάφανες πράσινες κάλτσες μέχρι το μέσο των μηρών με ασορτί ζαρτιέρες!
Το πόσο τα χάρηκε, ρε παιδιά, δε λέγεται!
Φεύγει για το χειρουργείο και επέστρεψε σε λίγες ώρες. Όποιος νορμάλ άνθρωπος είχε ήδη επιστρέψει από το χειρουργείο θα πονούσε. Αυτή τι μου είπε;;; Μούρλια γκομενάκια έχετε στο ΓΝΑ! Ο αναισθησιολόγος ήταν κούκλος. Ρε, εδώ ήσουν στο κρεβάτι του πόνου και συ κοίταγες τον αναισθησιολόγο;
Τη ρώτησα αν πονάει. Γιατί; με ρώτησε. Για να σου φέρω ένα παυσίπονο, της λέω. Ουάου, μου λέει, εδώ έχει και λοναρίντ άφθονα!!!
Τελικά τα φάρμακα που δίνονται ως προνάρκωση, είναι πιο αποτελεσματικά από ότι περίμενα! Είδε τον αναισθησιολόγο ως κούκλο. Ποιον; Αυτόν το γέρο καμπούρη φαλακρό που του λείπουν και τρία δόντια; Που η κοιλιά του είναι σαν να είναι εννέα μηνών έγκυος με τρίδυμα; Που κουτσαίνει και λιγουλάκι;;;
Είδες τι κάνει η χημεία;
Τα τηλέφωνα δε σταμάτησαν να χτυπούν. Αυτός ο Δημοσθένης μπορεί να πήρε και τριάντα φορές! Μήτσε, το στεφάνι της, το ακούς; Και ο Μήτσος που ήταν; Του έριξε καφέ στο παντελόνι για να αναγκαστεί ο άνθρωπος να φύγει να έχει η μαντάμ το πεδίο ελεύθερο να φλερτάρει. Ούτε η παγοκύστη στο μάγουλο της έβαζε φρένο. Γελάκια, ματιές, νάζια… όλα εκεί. Παρέλασε όλος ο ανδρικός πληθυσμός του νοσοκομείου από το θάλαμο… Και να, να χαριεντίζεται, να να δείχνει το τατουάζ που έχει στο γλουτό, να να κάνει την πονεμένη για να την προσέχουν και να την περιποιούνται τα γκομενάκια…
Τι να πω; Τι να πρωτοπώ;
Ο Μήτσος ήρθε σε λίγο, τον έστειλε για καφέ, γιατί αν ήταν εκεί, δε θα μπορούσε να δράσει ανενόχλητη…
Αχ μήτσε τι τραβάς!!!

Υ.Γ. μια χαρά είναι παιδιά, δεν πρήστηκε καθόλου, θα φάει σήμερα και τη Δευτέρα θα την έχετε κοντά σας. Δυστυχώς δε με άκουσαν που τους είπα να της κάνουν υποκλισμό με το σωλήνα ποτίσματος και να μην της δώσουν παυσίπονα. Την προσέχουν…

Υ.Γ. 2. είδε το καθετηράκι στο χέρι της που είχε μελανιάσει λίγο και τι μου είπε; Ρία, σαπίζω. Ε, καλά, της λέω, αυτό που είναι στην άκρη και το κόβουμε; Τίποτα πιο κεντρικό μας απασχολεί.

Υ.Γ. 3. δυο ώρες χειρουργημένη και με ρώτησε αν μπορεί να φάει παγωτό καϊμάκι!

Υ.Γ. 4. δεν ήθελε να τη βοηθήσω να ντυθεί. Ήθελε να μείνει γυμνή!!!

Υ.Γ. 5. ο τίτλος είναι παρμένος από τη φωτογραφία που έχει στο πορτοφόλι της και το εικόνισμα που έχει στο στούντιο που κάνει τις εκπομπές!

14 Μαΐ 2012

ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ...

Για άλλη μια φορά η αριστερά απεδείχθη κατώτερη των περιστάσεων.

Ενώ η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δήλωσαν στήριξη στην κυβέρνηση Τσίπρα, ο νεανίας, άρχισε τις υπεκφυγές και φυσικά δεν κατόρθωσε να σχηματίσει κυβέρνηση. Η Παπαρήγα ερωτηθείσα από την Πόπη Τσαπανίδου τι θα έκανε αν ήταν κυβέρνηση, είπε ότι δε θέλει να κυβερνήσει. Δηλαδή η αριστερά τι ακριβώς θέλει; Να υπάρχει μόνο;

Ο κομμουνισμός ως ιδεολογία έχει ξεπεραστεί. Εφαρμόστηκε, απέτυχε και διεθνώς έπαψε να υφίσταται. Χώρες όπως η πρώην σοβιετική ένωση, νυν Ρωσία, απέδειξαν, ότι μόνο η καπιταλιστική κοινωνία μπορεί να επιφέρει ανάπτυξη. Το μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης αυτή τη στιγμή τον έχει η Ρωσία του Πούτιν διεθνώς.

Στο όνομα του κομμουνισμού έχουν διαπραχθεί τα πιο ειδεχθή εγκλήματα. Δες Στάλιν, δες Μάο, δες αυτόν τον κορεάτη που πέθανε και αν οι πολίτες της χώρας του δεν έκλαιγαν τόσο γοερά όσο απαιτούσε ο γιος του, εξορίζονταν ή φυλακίζονταν…

Και σε αυτήν τη χώρα, τη δική μας λέω, που υπέστη τα πάνδεινα από τον κομμουνισμό, έρχεται ο νεοέλληνας και ψηφίζει αριστερά. Πήρε ο Τσιπρας γύρω στο 16%, πήρε η Παπαρήγα 8% και ο Κουβέλης γύρω στο 6%. Σύνολο 30%. Και μετά σου λένε ο λαός είναι σοφός.

Αρχίδια σοφός είναι. Η Ελλάδα το 1945 ήταν με την πλευρά των νικητών. Η αντίσταση των ελλήνων άλλαξε το ρου της ιστορίας παγκοσμίως. Θα μπορούσε να διεκδικήσει τα πάντα και να τα πάρει. Όμως, οι αριστεροί ήθελαν να εντάξουν τη χώρα μας στο ανατολικό μπλοκ. Ξεκίνησε ένας τρίχρονος εμφύλιος πόλεμος. Χύθηκε αίμα. Ελληνικό. Από ελληνικά χέρια. Στράφηκαν αδέρφια εναντίον αδερφών. Χωρίστηκαν μάνες από τα παιδιά τους. Χμ… αυτό θέλατε να το ξεχάσετε εεε; Αλλά εγώ δεν το ξεχνώ. Χιλιάδες παιδιά απήχθησαν δια της βίας και μεταφέρθηκαν στο ανατολικό μπλοκ. Άνθρωποι, αριστεροί δηλαδή, μη νομίσετε κανένας λογικός, έφυγαν οικιοθελώς και πήγαν στις κομμουνιστικές χώρες. Είναι οι ίδιοι, που μόλις βίωσαν τον κομμουνισμό στο πετσί τους, χτύπησαν το κεφάλι τους στον τοίχο. Και με την πρώτη ευκαιρία επέστρεψαν στην Ελλάδα. Πότε; Όταν έπεσε ο υπαρκτός κομμουνισμός μετά το 1990. Και όχι μόνο επέστρεψαν, αλλά διεκδίκησαν και συντάξεις. Αυτοί που ποτέ δε δούλεψαν ένα μεροκάματο στην Ελλάδα. Αυτοί που αν δεν υπήρχαν, η ανάπτυξη στη χώρα θα ερχόταν τρία χρόνια νωρίτερα. Αυτοί που πίστεψαν και επέλεξαν να ζήσουν στη Σοβιετική ένωση, τη Βουλγαρία και όλες τις άλλες χώρες. Και ο Παπανδρέου, προκειμένου να πάρει λίγα ψηφαλάκια, του τις έδωσε, ρίχνοντας έξω το ΙΚΑ. Και μετά για να βοηθήσει το ΙΚΑ, έριξε έξω το ΝΑΤ. Όταν οι έλληνες που αγαπούσαν τη χώρα τους περισσότερο από τον πατερούλη Στάλιν, θαλασσοπνίγονταν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου για να έχουν καλά γεράματα. Και πάει λέγοντας.

Σήμερα, στην Ελλάδα του 2012, χύθηκαν τόνοι μελανιού για το αν η Χρυσή Αυγή μπήκε στη βουλή. Αφού ο λαός την ψήφισε, μπήκε. Αυτό είναι δημοκρατία. Αλλά οι αριστεροί, ξεχνούν; Ξεχνούν ότι στη σοβιετική ένωση, δεν υπήρχε περίπτωση να έχεις διαφορετική γνώμη. 

Αυτό τι δείχνει; Ότι απλά, υπάρχουν για να διαφωνούν. Μήπως κάποιος από αυτούς έβγαλε ποτέ ένα μεροκάματο; Είδα φωτογραφία του Τσίπρα με κοτσίδα σε αφίσα της ΚΝΕ πριν είκοσι και βάλε χρόνια. Που δούλεψε ο Τσίπρας που πήρε εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης; Πότε έβγαλε ένα δικό του μεροκάματο που δεν του το έδωσε το κόμμα;

Θα μου πείτε, και δικαίως, είναι ο μόνος; Όχι δεν είναι ο μόνος. Αποτελεί μέλος της πλειοψηφίας των βουλευτών που κληρονόμησαν την έδρα τους.


Δεν έχουμε κυβέρνηση.
Καλά να πάθουμε.
Τέτοιοι που είμαστε καλά να πάθουμε.
Αφού τρεις στους δέκα έχουν αριστερές πεποιθήσεις, καλά να πάθουμε. Όχι προτεκτοράτο να γίνουμε. Δουλάρες τελείως. Μήπως η αριστερά δεν ήθελε να γίνει προτεκτοράτο της Σοβιετικής ένωσης; Τι Σοβιετική ένωση, τι Ευρώπη. Το ίδιο είναι. Για τους αριστερούς δεν έχει διαφορά. Και στο ένα και στο άλλο, εθνική ταυτότητα δε θα υπήρχε…

Ερώτηση. Πόσο αριστερό είναι να γεννάς στη σουίτα του ΙΑΣΩ και να δίνεις για τέσσερις ημέρες 10.000 ευρώ;;; όχι, γιατί εγώ που είμαι και παλιοκαπιτάλα του κερατά, τόσα δεν έχω να δώσω. Ενώ ο αρχηγός αριστερού κόμματος, τα έδωσε…

Γιατί εγώ, απλά, έχω μνήμη. Σε αντίθεση με πολλούς έλληνες. Που ξεχνούν. Λυπηρό. Αλλά κατανοητό. Αυτό ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα.

Αααα, και αν γίνει κυβέρνηση αριστεράς, να μου δώσουν μετάθεση αφού δε συμφωνώ με την ιδεολογία τους. Να με στείλουν στα Γρεβενά, το Βίτσι, το Γράμμο, την Κω, άντε μια Καρδίτσα. 
Θα την καταδεχτώ… αν πρώτα δε με σφάξουν με σκουριασμένο κονσερβοκούτι. 

Θυμάμαι η ρουφιάνα, θυμάμαι!

(επειδή ο μπλόγγερ δε θα πω τι κάνει, δεν μπορώ να βάλω φωτογραφίες και είχα μια καταπληκτική, είναι και σκίτσο του μπλόγκερ γούφα, αλλά...)

11 Μαΐ 2012

ΕΞΩΤΙΚΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΦΡΟΥΤΟ

Φρούτο εξωτικό.
Καινούργιο.
Εισαγώμενο.
Ευδοκιμεί σε εύκρατα κλίματα.
Έχει χρώμα φλούο. Ροζ, λαχανί, πράσινο, γαλάζιο, πορτοκαλί
Φύεται σε μπαράκια, γυμναστήρια, αθλητικούς συλλόγους.
Και το όνομα αυτού, ποδηλάτης.

Και εξηγούμαι…
…θα ασχοληθώ με ένα θέμα που με καίει. Κάθε πρωί, ξυπνώ στις πέντε και μισή και φεύγω για τη δουλειά στις έξι και τέταρτο.
Στο δρόμο έχει κίνηση. Κατανοητό. Πάει ο κόσμος στη δουλειά του με αυτοκίνητα. Θα μου πεις, κυρά μου, αφού μπορείς να πας με το μετρό, γιατί παίρνεις το αυτοκίνητο; Πρώτον, γιατί είμαι παλιοκαπιτάλα του κερατά και θέλω, γουστάρω, κάνω κέφι, να πληρώνω βενζίνη. Δεύτερον, γιατί ποτέ δεν έχω φύγει στο ωράριο. Δηλαδή ποτέ δεν έφυγα στις τρεις. Κατά μέσον όρο, φεύγω στις πέντε. Όμως είμαι εξαιρετικά κουρασμένη και δεν έχω διάθεση να βαδίσω ένα τέταρτο ως το μετρό και μετά ένα τέταρτο ως το σπίτι μου. Άσε που μέχρι τώρα, στο Σύνταγμα δεν κατέβαινες γιατί ήταν κλειστό λόγω των διαδηλώσεων.
Το πρόβλημά μου είναι οι ποδηλάτες.
Καινούργιο φρούτο και αυτό (για να εξηγήσω και τον τίτλο!).
Σήμερα το πρωί, πήρα το γερμανούλι και βγήκα στη λεωφόρο Ηλιουπόλεως. Πριν βγεις στο δρόμο που είναι πριν τη βασιλίσσης Σοφίας, έχει μια ανηφορίτσα και ταυτόχρονα μια στροφή δεξιά.
Ενώ, λοιπόν, περιμένω στο φανάρι, φτάνει από δεξιά, ένας ποδηλάτης. Φορά κράνος, έχει και μπουκαλάκι με νερό, λιπαντικό μάλλον δεν είναι, στον άξονα που συνδέει τις δυο ρόδες. Φορά το ειδικό σορτσάκι των ποδηλατιστών, έχει και τα ακουστικά στα αυτιά και ακούει και μουσική. Δε σταματά παρά μια στιγμή στο φανάρι, ελέγχει και ξεκινά με κόκκινο. Καλύτερα σκέφτομαι, γιατί θα έχει φύγει και δε θα έχω το νου μου να τον προσέχω μην τον εκσφενδονίσω πουθενά…
Ανάβει το πράσινο, ξεκινώ και τον φτάνω στην ανηφορίτσα. Εν τω μεταξύ, του έχει φύγει το ποδήλατο και ενώ φουριόζοι οι οδηγοί αυτοκινήτων τον φτάνουμε, αυτός από τελείως δεξιά, για να μην πέσει, τον παίρνει η ανηφόρα, τον παίρνει η στροφή και μας έρχεται αριστερά, φρενάρει απότομα ο δεξιός μου, ακόμα πιο αριστερά, φρενάρω εγώ, πιο ήπια γιατί τον έκοβα από νωρίς τι θα πάθαινε, μπαίνει μεσαία λωρίδα, συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία του στα αριστερά, φρενάρει σα δαιμονισμένος ο αριστερός μου, εγώ έχω πάρει τη στροφή, είμαι στο επόμενο φανάρι αλλά από τον καθρέφτη βλέπω τι γίνεται…
Έχει φτάσει ο φλούο τύπος, γιατί φορά και ροζ φλούο μπλουζάκι για να φαίνεται στο δρόμο, έχει φτάσει λοιπόν, στην αριστερή λωρίδα, έχει βγει από τη στροφή, σηκώνει το δεξί χέρι και μας έρχεται δεξιά πάλι. Φτάνει και σταματά στη δεξιά μεριά του δικού μου αυτοκινήτου. Ελέγχει το δρόμο και δεν περιμένει όπως εμείς οι ανόητοι, αλλά φεύγει πάλι με κόκκινο και συνεχίζει.
Και αναρωτιέμαι.
Είμαστε στην Ολλανδία που όλα είναι φλατ και μπορούν οι ποδηλατιστές να κοντρολάρουν το δίτροχό τους;
Έχουμε ποδηλατοδρόμους όπως η Καρδίτσα;
Έχουν πάρει χαμπάρι πως είναι όχι επικίνδυνοι, αλλά σκοτώστρες όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για μας που οδηγούμε αυτοκίνητα;
Θες να αυτοκτονήσεις ρε φίλε, διάλεξε έναν άλλο τρόπο. Γιατί πρέπει να με χώσεις μέσα με τη μαλακία που σε δέρνει;
Με ρώτησες εμένα αν με ενοχλείς; Πάρε το σκατοποδήλατό σου και κάνε διαδρομές εύκολες. Πήγαινε και κάνε ποδήλατο όπου δεν έχει ανηφόρες. Όπου δεν έχει κίνηση.

Και που πας ρε μαλάκα στις έξι και τέταρτο το πρωί;
Στη δουλειά σου; 
Με τι; 
Με το σορτσάκι που έχει μαξιλάρι στον κώλο και τα αχαμνά σου; 
Με το φλούο ροζ μπλουζάκι; 
Χωρίς τίποτα; 
Μόνο με το κινητό και τις μουσικές των Άνδεων; 
Φτάνεις στη δουλειά ιδρωμένος; 
Να ζέχνεις σαν παλιάλογο και να μη σε πλησιάζει άνθρωπος; (γιατί την ανηφόρα δεν τη βγάζεις χωρίς να ιδρώσεις)!
Όχι. Πας βόλτα. Και βγήκες, ρε ηλίθιε στις έξι και τέταρτο το πρωί να πας βόλτα, όταν όλοι οι νορμάλ άνθρωποι, μισοξυπνισμένοι, χωρίς μια στάλα καφέ να ανοίξει το γκαβό μας, πάμε να βγάλουμε τον επιούσιο;

Τράβα Σάββατο πρωί στην παραλιακή να κάνεις βόλτα που μου έκατσες μπροστά να με στείλεις καρφί στο αεροδικείο!

Που νομίζεις ότι βρίσκεσαι; Σε ιδανική κοινωνία με ιδανικούς δρόμους; Με ιδανικούς οδηγούς; Με  τέλεια συντηρημένα αυτοκίνητα;

Είσαι στην Αθήνα του 2012, με τους ανασφάλιστους οδηγούς, με τους αγουροξυπνημένους οδηγούς. Με ανηφόρες. Με κατηφόρες. Με οδηγούς χωρίς δίπλωμα (μου έτυχε, με τράκαρε αλβανάκι χωρίς δίπλωμα και φυσικά πλήρωσα μόνη μου τις ζημιές, αυτό έφυγε μόλις κάλεσα την αστυνομία, ευτυχώς είχα συγκρατήσει αριθμό κυκλοφορίας), με μεθυσμένους που γυρνούν από κέντρα διασκέδασης.

Ωραία η μόδα σας, ωραία η άσκησή σας, αλλά σε όλα πρέπει να υπάρχει λογική. Δε θα βγεις να ασκηθείς στις έξι που πάει ο κόσμος στη δουλειά να τον καθυστερείς για να κάνεις εσύ τον καμπόσο στα ξέκωλα το βράδυ.
Πήγαινε σε μέρη χωρίς κίνηση. Πήγαινε σε ώρες χωρίς κίνηση.

Πας και δίνεις ρε καραγκιόζη του κόσμου τα λεφτά να πάρεις ένα ποδήλατο που το μόνο που θα κάνεις με αυτό είναι να βγεις μερικές μέρες στο δρόμο και μετά από συνεχή φασκελώματα, δυο τρία παρ’ ολίγον χτυπήματα, να το βγάλεις στη βεράντα και να μην το ξαναχρησιμοποιήσεις.

Ποιον κοροϊδεύεις; Για φιγούρα το κάνεις. Άσε λοιπόν, τις φιοριτούρες, πάρε το τουτού σου και άντε στη δουλειά σου γιατί δε σου χρωστάμε τίποτα εμείς οι πραγματικοί οδηγοί.

Τη Δευτέρα που πήγαινα στη δουλειά, ανοίγω την πόρτα του οδηγού ενώ ήμουν σταματημένη στο φανάρι και παραλίγο να χτυπήσω ένα ποδηλάτη που ήταν στο χώρο μεταξύ μεσαίας και αριστερής λωρίδας και πήγαινε και γρήγορα. Θα μου πείτε και πολύ λογικά, γιατί άνοιξα την πόρτα. Και μάλιστα στη μεσαία λωρίδα. Για να ξεράσω. Στην αριστερή λωρίδα ήταν μια κοπέλα μέσα σε ένα μαύρο  RAV 4  που καθάριζε τη μύτη της, έβγαλε μια μύξα ναααα και την έφαγε. Άνοιξα και εγώ την πόρτα και έκανα εμμετό. Έβγαλα τα σωθικά μου. Σημειωτέων ότι κατέβηκε και ήρθε να δει μήπως θέλω βοήθεια. Την έβλεπα και ξερνούσα περισσότερο. Ακόμα και τώρα που γράφω, μου γυρνάνε τα εντόσθια!!!

6 Μαΐ 2012

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012

Θα την κάνω την ανατροπή, θα την κάνω.
Όλοι σήμερα μιλούν για τα εκλογικά αποτελέσματα.
Όλοι μιλούν για τα μικρά ποσοστά των μεγάλων κομμάτων και την άνοδο, ή πιο σωστά, την εκπληκτική μη αναμενόμενη, άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Την εμφάνιση με το υψηλό ποσοστό της Χρυσής Αυγής. Το ποσοστό των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Το ότι μπαίνει και δε μπαίνει στη βουλή το ΛΑΟΣ…

Αλλά εγώ δε θα μιλήσω πολιτικά. Δε με ενδιαφέρουν.
Γιατί πολύ απλά δε θα αλλάξει κάτι.
Δε θα μου δώσουν πίσω τα δώρα που έχασα.
Δε θα μου δώσουν πίσω τα χρήματα που μου έκοψαν κάθε μήνα.
Δε θα μου δώσουν πίσω τα χρήματα που έδωσα στα χαράτσια…

Για αυτό ακριβώς το λόγο, σήμερα θα πω μόνο το εξής!

Εγώ πήγα και ψήφισα. Και έκανα και άλλα 250 χιλιόμετρα έξτρα, να πάω το γιο μου να ψηφίσει στα Λάρισα, που είχε ο πατέρας του μεταφέρει τα δικαιώματά του κρυφά από το παιδί. Το έκανα, γιατί ήθελα να μετέχω στις πολιτικές εξελίξεις. Τώρα μπορώ να διαμαρτυρούμαι για το οτιδήποτε.

Όποιος, όμως, δεν πήγε να ψηφίσει, μην τον ακούσω να παραπονεθεί για κάτι, γιατί θα του τα ψάλω κανονικά.

Πήγες, κύριε, να ψηφίσεις;
Πήγες να δηλώσεις με το μοναδικό όπλο που σου δίνει το σύνταγμα, την ψήφο σου, το τι θες για τη χώρα σου;
Πήγες να διαμαρτυρηθείς στα κόμματα που ψήφιζες μέχρι τώρα για τις αποφάσεις που πήραν χωρίς να σε ρωτήσουν;

Δεν πήγες.

Αφού δεν πήγες, δεν έχεις δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι για κανένα μέτρο. Να κάτσεις να λουστείς τις αποφάσεις αυτών που θα πάρουν αυτοί που μπορούν ή δεν μπορούν να συνεργαστούν.

Την ώρα που γράφω την αυτήν την ανάρτηση δεν ξέρω ποσοστά, δεν ξέρω αν θα έχουμε κυβέρνηση, συγκυβέρνηση, υπηρεσιακή κυβέρνηση…

Και δε με ενδιαφέρει.

Μην ακούσω όμως κάποιον που δεν πήγε να ψηφίσει, να διαμαρτυρηθεί, γιατί θα τον κράξω ονομαστικά!!!

Άντε βρε, με τις υγείες μας!


Ακούμε το μουσικό θέμα της ρώσσικης ταινίας Ο Φθόνος Των Θεών.

1 Μαΐ 2012

MΗΝΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

Καλό μήνα φίλοι μου. Για αυτόν τον ολάνθιστο μήνα, θα σας ευχηθώ με το παρακάτω  τραγούδι που είναι ένα εκπληκτικό ταγκό (τι πρωτότυπο, δεν έχω ξαναβάλει ταγκό), που γράφτηκε το 2006.


Kαι ένα λουλουδάκι για το καλό!


Από το Blogger.

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΝΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΑΚΩΝΕΙ

Αναγνώστες