ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΜΟΥ!

Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

26 Απρ 2012

ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ...

Μπράβο στην Κατερίνα Μουτσάτσου και το υπέροχο βίντεο που ανέρτησε στο youtube. Σας το παραθέτω. Δε σας κρύβω, ότι ανατρίχιασα με την ένταση που βαθμιαία την έκανε να αναφωνήσει στο τέλος ότι είμαι ελληνίδα. Και με τον ελληνικό ύμνο που είχε ως μουσική υπόκρουση στο βίντεο.



Ευχαριστούμε Κατερίνα!

16 Απρ 2012

ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ


Χριστός ανέστη, χρόνια πολλά, φιλιά και όλα τα σχετικά.
Μέρες που είναι, είπα να είμαι ευγενική.

Και η ευγένεια τελειώνει εδώ.

Θα σας πω τον πόνο μου!.

Επειδή ήμουν υπηρεσία όλες τις μέρες που ήταν αργίες, δηλαδή Μ. Παρασκευή, Μ. Σάββατο, Κυριακή του Πάσχα και Δευτέρα του Πάσχα, έπρεπε να είμαι με τη στολή την μπλε την καλή.
Και επειδή η στολή που είχα ήταν από σμηναγός, πήγα και έραψα καινούργια.

Και εδώ αρχίζει το βάσανό μου.
Πάω σε ένα ειδικό ραφείο που ράβει μόνο στολές. Ρωτώ πόσο θα στοιχίσει, μου λέει θα τα βρούμε.
Άντε λέω, ας δώσω τόπο στην οργή.
Μου παίρνει μέτρα, δίνω ραντεβού για την πρώτη πρόβα. Πάω μετά από τρεις μέρες για την πρόβα.

Τα νεύρα μου τα χάπια μου και ένα ταξί  να φύγω…

Η φούστα είχε διαφορετικό μήκος δεξιά από αριστερά.
Το σακάκι είχε μια καμπούρα στο σβέρκο.
Τα πέτα ήταν κάτω  από τον κόμπο της γραβάτας.
Το δεξιό φύλο του σακακιού πιο μακρύ από το αριστερό.
Τα κουμπιά ήταν τα αριστερά στη μέση ακριβώς και τα δεξιά κάτω από το δεξί στήθος. 
Τα πέτα σαν του Τζων Τίκη! Τεράστια.

Βάζω κάτι φωνές, γεμίζω καρφίτσες, και πάω για τη δεύτερη πρόβα. Του λέω δε, αν η στολή δεν είναι όπως τη θέλω, δε θα την πάρω και δε θα την πληρώσω! Εξηγήθηκα…

Η φούστα κοντή. Το λέω. Τα κουμπιά τα σημειώνουμε να μπουν σωστά.

Ρωτώ για να αγοράσω και ένα πουκάμισο. Μου λέει θα το κάνουμε παραγγελία. Δε βαριέται, σκέφτομαι, ας είναι. Να είναι στο λαιμό κανονικό και άνετο στο στήθος, γιατί έχουμε και πλούσια τα ελέη μας!

Τη Μεγάλη Τετάρτη, μου τηλεφωνεί και μου φέρνει τη στολή. Στο νοσοκομείο. Να μην μπορώ να τη δοκιμάσω. Υποτίθεται ότι θα ερχόταν στις δυο το μεσημέρι. Ήρθε στις πέντε και μισή. Παίρνω τη στολή, δίνω και κολλαριστά 400 ευρώπουλα…

Πάω σπίτι, δε δοκιμάζω τη στολή. Την επόμενη, έφυγα πάλι αργά από τη δουλειά, είχαμε και μια σύναξη οι  μπλόγγερ, δεν τη δοκίμασα πάλι.

Και μεγάλη Παρασκευή τη φορώ να πάω στη δουλειά…
Και ξεβαφτίστηκα παιδιά!

Η φούστα στενή στους γοφούς, φαρδιά στη μέση. Πολύ φαρδιά μιλάμε. Δεν παίζει μέσα σε πέντε μέρες να έχασα πέντε κιλά από τη μέση!
Η φούστα κοντή. Την ήθελα τέσσερα δάκτυλα κάτω από το γόνατο. Είμαι ψηλή, φορώ και τακούνι, θα έδειχνε μίνι. Την είχε ακριβώς στο γόνατο. Περπατώ και ανεβαίνει πιο πάνω από το γόνατο. Και έμενα με κάτι τέτοια μου γυρνάει το μάτι.

Βάζω το πουκάμισο. Ωραίο στο λαιμό ακριβώς όπως έπρεπε. Άνετο στο στήθος. Δε με καταπίεζε. Αλλά τα μανίκια… τα μανίκια έφταναν στα νύχια μου! Ναι. Τα γυρνώ να έρθουν εκεί που πρέπει οι μανσέτες. Τίποτα. Πάλι μακριά.

Βάζω το σακάκι. Φαρδύ. Τα κουμπιά στραβά. Η στολή, για να καταλάβετε κιόλας, έχει έξι μικρά κουμπάκια τη μέση. Με αυτά κλείνει. Τα δεξιά είναι διακοσμητικά σε ψεύτικες κουμπότρυπες, τα αριστερά κουμπώνουν το σακάκι. Η μέση γραμμή της απόστασης από τα δεξιά στα αριστερά κουμπιά, πρέπει να είναι πάνω στη γραμμή που ενώνει τη σφαγή (το λακάκι στο λαιμό) με τον ομφαλό. Δηλαδή να είναι σε ίση απόσταση από τη μέση γραμμή του σώματος.
Τα δικά μου ήταν τα αριστερά στη μέση και τα δεξιά κάτω από τη θηλή του δεξιού μαστού.
Την έκανα τη βολβοστροφή! Εμ δε θα την έκανα;

Να οδηγώ να πάω στο ΓΝΑ και να βρίζω. Μιλάω για πολύ βρίσιμο. Και τα 400, 400. Να τα έχει πάρει!!!

Πάω στη δουλειά παραλαμβάνω, κλειδώνω πόρτες και παράθυρα, ράβω τα κουμπιά του πουκαμίσου πιο μέσα να έρθουν οι μανσέτες του πουκαμίσου στον καρπό, φωνάζω μια φίλη που έβαλε υπηρεσία να είμαστε μαζί, μου σημειώνει τα σωστά σημεία για τα κουμπιά του σακακιού και αρχίζω μεγάλη Παρασκευή να ράβω πρωί πρωί. Μιλάμε στις επτά και δέκα το πρωί. Ο κόσμος πίνει καφέ τέτοια ώρα και εγώ έραβα κουμπιά. Έτσι για να καταλάβω ότι είμαι νοικοκυροκόριτσο!

Βέβαια, να πω και του στραβού το δίκιο, με τις μεταποιήσεις στα κουμπιά έστρωσε το σακάκι. Ήρθε και έδειξε το μπούστο και οι καμπύλες μου. Όμως η κοντή φούστα και η φαρδιά μέση, είναι το κάτι άλλο.

Βρήκα μεγάλη Παρασκευή γυναίκα να μου τη στενέψει, αλλά για να τη μακρύνει ήθελε δυο μέρες και εγώ την επομένη τη χρειαζόμουν. Έτσι έμεινα με το μίνι!

Και κλαίω και τα τετρακόσια! Παιδιά, τα λυπήθηκα αυτά τα λεφτά! Πρώτη φορά. Και έκανα και δυο πρόβες! Δηλαδή αν ήταν να πάρω σακί, γιατί να δώσω τόσα λεφτά; Και παζάρια εγώ δεν κάνω. Τοσα θες, τόσα θα πάρεις, αλλά τη θέλω όπως τη θέλω. Αμ δεν ήταν όμως όπως την ήθελα…

Ααααα, είμαι και αεροδίκης. Πάει το δεκαπενθήμερο στις εξωτικές καρδιτσίους νήσους! Για μια βδομαδούλα θα πάω και θα επιστρέψω να κάνω το καθήκον μου. Και μετά πάλι πίσω στα πάτρια εδάφη για τις εκλογές. Αν γίνουν δηλαδή…

Σας είπα τον πόνο μου, όχι ότι μάκρυνε και η φούστα, αλλά ξέσπασα!

Χριστός ανέστη  βρε!

7 Απρ 2012

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ...

Χθες επισκέφθηκα τον πύργο. Δεν ξέρετε ποιος είναι ο πύργoς; Ο πύργος είναι το σπίτι του παραγωγού Λουστράκου και του blueprints.

Έφθασα καθυστερημένη, γιατί ως συνήθως, η Αθήνα είχε κλειστό το κέντρο λόγω πορείας. Πρωτότυπο δεν μπορείτε να πείτε! Δεν έχει ξανασυμβεί!

Έφθασα λοιπόν καθυστερημένη, αφού πρώτα είχα κάνει το γύρο της Αθήνας για να φτάσω στο κέντρο της…

Και κατεβαίνω από το ταξί με μια φοβερή προσμονή για το ασανσέρ του πύργου.  Και δικαιολογημένη. Όλοι οι επισκέπτες του πύργου, μόνο για τον ανελκυστήρα μιλούσαν. Και τα είδα όλα παιδιά. Με το ζόρι χωρούσα μέσα. Είχα και δυο τρία συμπράγκαλα, είναι και με διαφάνεια, να βλέπεις την άνοδο κανονικά!

Με υποδέχτηκε η Ταμάρ, που χρειάστηκε μερικές στιγμές να με αποδεχτεί και μετά ο πύργος άνοιξε τις πόρτες του! Οι οικοδεσπότες με καλοδέχτηκαν, με έβρισαν που τους χάλασα τη δίαιτα, μου έδειξαν την εκπληκτική βεράντα τους και με έκλεισαν στο στούντιο. Την εκπομπή μπορείτε να την ακούσετε δεξιά πατώντας το βελάκι.

Και τώρα οι καταγγελίες.

1.     το πιο ωραίο πράγμα του σπιτιού, πέρα από τον blue, είναι τα σουβενίρ που έφεραν τα παιδιά από το Μαρόκο. Εκπληκτικά όλα. Σε μπλε ρουαγιάλ, με εκπληκτική λεπτοδουλειά.
2.     μπαίνοντας στο στούντιο, μου χάλασαν  και τα μαλλιά τα ακουστικά, βλέπω να κρέμεται από την πόρτα της ντουλάπας ένα πράμα. Ρωτώ τι είναι και τι μου απάντησαν; μαστίγιο… από δέρμα ελέφαντα!
3.     η Ταμάρ, έβλεπε στα μάτια τον παραγωγό. Μια κουβέντα του Παύλου και η Ταμάρ εκτελούσε αμέσως. Πρώτη φορά βλέπω σκυλί αλλά δεν το ακούω.  Δεν την άκουσα να γαβγίσει ούτε μια φορά. Βγάλαμε την Ταμάρ από το στούντιο και αυτή ήρθε από τη βεράντα και κοίταζε τον Παύλο από το τζάμι στα μάτια.
4.     το σέρβις ήταν ακαριαίο. Πως τα προλάβαινε όλα ο Γιάννης, δεν μπορώ να καταλάβω. Έγραφε σχόλια, τα μετρούσε για να μας ενημερώνει ποιος έπαιρνε τα φιλιά, μας εφοδίαζε με νερό, ούρσους, με χαρτοπετσέτες με τα ελεφαντάκια και απαντούσε και σε ότι φωνάζαμε από μέσα εμείς. Ο άνθρωπος με τις χίλιες ικανότητες!
5.     η χθεσινή βραδιά, είναι από τις πιο όμορφες της ζωής μου.

Έφυγα νωρίς γιατί είχα κλείσει ένα 24ωρο με δυο ώρες ύπνο και δε με έπαιρνε. Έχομε και μια ηλικία που ο ύπνος είναι απαραίτητος.

Ευχαριστώ Παύλο και Γιάννη για τη φιλοξενία και για την όμορφη ατμόσφαιρα που με έκανε να νιώσω πολύ άνετα και οικεία.

Υ.Γ. ευχαριστώ Γιάννη για τα δρακουλίνια!


3 Απρ 2012

τα Όντα


τα Όντα

μία σταγόνα Ουρανό,μια χαραμάδα Ήλιο
τίποτα περισσότερο,μου φτάνουν για να ζήσω

του Ήλιου φως αληθινό γεμάτο ειλικρίνεια,
επίγεια γνώση του Θεού και ευφορία γαλήνια,
τα μάτια των απλοϊκών θαμπώνουν στη μορφή του,
άγνοια ακόμη και ψευτιά μοιάζει η στέρησή του,
πιο όμορφο απ΄ τα υπόλοιπα, πιο σπάνιο από τ’ άλλα
που δήθεν όταν φαίνονται φαντάζουνε μεγάλα,
πιο όμορφο απ΄ τα υπόλοιπα,πιο σπάνιο από τ’ άλλα!

μία σταγόνα Ουρανό, μια χαραμάδα Ήλιο
τίποτα περισσότερο δεν έχω ν’ αποκτήσω

ατέρμων χώρος ιδεών, μέρος της φαντασίας,
όμορφος κόσμος των νυμφών και πάσης οπτασίας
γαλάζιο είν’ το χρώμα Του,απέραντος στη πλάση
μάταιος πλέον ο κόπος του ανθρώπου να Τον φθάσει,
υπάρχουν όμως και στιγμές που αστράφτει και βροντάει
στον κόσμο αυτόν που βλέπουμε το μένος Του ξεσπάει
μα σαν τον άνθρωπο κι Αυτός…αντέχει, δεν λυγάει.

το μέγεθος του Ουρανού,το φως εκείνο του Ήλιου
είναι τα μόνα ‘’πράγματα’’ που ξέρω πως υπάρχουν.

(Παύλος Γ. / φοιτητής, Τμήμα ΠΕΔΔ - ΠΑ)
 Το ποίημα το πήρα από εδώ

(σήμερα έχω ψηλώσει ένα μέτρο)

1 Απρ 2012

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά το ταγκό είναι η αγαπημένη  μου μουσική. Βρήκα ένα πολύ ωραίο κομμάτι να το τραγουδάει εξαιρετικά ο αγαπημένος μου τενόρος Ρομπέρτο Αλάνια, σας έχω βάλει και παλιότερα μια εκπληκτική ερμηνεία αλλά ήταν από όπερα. Σήμερα σας εύχομαι καλό μήνα με ένα πολύ ρομαντικό κομμάτι που όλοι έχετε ακούσει αλλά όχι σε τέτοια εκτέλεση και ακολουθούν και μερικά άλλα. Κλείστε τη μουσική στα πλάγια και απολαύστε...



Από το Blogger.

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΝΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΑΚΩΝΕΙ

Αναγνώστες