ΩΧ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ!

Ποιος με γλωσσοτρώει;;; ποιος;;;

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Άφησα το αυτοκίνητο με αναμμένα τα αλλάρμ και έμεινα από μπαταρία. Πονάει ο λαιμός μου, τρέχει η μύτη μου, βουίζουν τα αυτιά μου. Και καπάκι ξύπνησα χθες το πρωί στις πέντε από έναν έντονο πόνο στο δεξί μάτι. Πάω στο μπάνιο και τι να δω; Το μάτι μου ήταν σα σημαία του ολυμπιακού. Κάθε πέντε λεπτά έριχνα κολλύριο μπας και  ασπρίσει λίγο και το πέτυχα. Μέχρι να έρθει η ώρα να φύγω για τη δουλειά,  έβλεπες και λίγο ασπράκι! Στο αυτοκίνητο διαπίστωσα ότι πέρα από φριχτούς πόνους κάθε φορά που άλλαζε θέση η ίριδα, με το φως πονούσε χειρότερα και έριχνε ποταμούς δακρύων. Τυπική συμπτωματολογία κερατίτιδος. Αν έχει και λύση της συνεχείας του κερατοειδούς, την κάτσαμε τη βάρκα!

Τελικά δεν ήταν τόσο χάλια. Τρία κολλύρια, το ένα κορτιζονούχο,  παυσίπονα από το στόμα, αντιφλεγμονώδη και κυρίως πλύσεις με χαμομήλι και σήμερα δείχνει το υπέροχο και μπιρμπιλωτό μου ματάκι καλύτερα από χθες. Τουλάχιστον αυτό ξέρω από τι το έπαθα… τον τελευταίο καιρό με παίρνει ο ύπνος με τους φακούς. Αυτό φταίει και το πλήρωσα με πόνο και δάκρυα στην κυριολεξία. Επι του παρόντος πρέπει να ξεκουράσω τα ματάκια μου, το ένα δηλαδή, γιατί το άλλο το έχω κλειστό, σαν πειρατής λευκός είμαι!

Σας φιλώ, ζητώ συγνώμη που δεν απαντώ στα σχόλιά σας, αλλά πονάω ακόμα και υποφέρω…

Τα λέμε σε τρεις μέρες που θα ξεγκαβωθώ!