ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ? ΟΕΟ!

Γιατί στους δρόμους δεν κυκλοφορούν αυτά τα όντα που για να αντισταθμίσουν τις ανασφάλειές τους ή το μέγεθος του πέους τους αγοράζουν γρήγορα αυτοκίνητα και οδηγούν σαν πιλότοι της φόρμουλα 1.

Γιατί, παρότι ήταν Σάββατο μεσημέρι  και ο καιρός απαιτούσε θάλασσα, όλα τα αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα και δεν έβρισκες να βάλεις ποδήλατο έξω από το σπίτι σου;

Γιατί τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν τα οδηγούν μόνο γυναίκες;;;

(Δεν έχω παράπονο. Έκανα 34 χιλιόμετρα που χωρίζουν το σπίτι μου από το μελλοντικό δημιουργό μου -πρώτος ξάδερφος πλαστικός χειρουργός και με εμπειρία και άριστες δεξιότητες-, μόνο σε 20 λεπτά και σταμάτησα και στο δρόμο να αγοράσω τσιγάρα!)

Ησυχίααααααα, πολύ μου άρεσε.

Που είναι οι άντρες;;;;; Οέο!

Στον καναπέ, στο καφενείο, στον κολλητό τους.

Αλλά, οπωσδήποτε, στο δρόμο δεν ήταν.

Ναι, δεν αστειεύομαι. Για μια διαδρομή που υπό κανονικές συνθήκες θέλω τουλάχιστον μια ώρα, την έκανα σήμερα στις τρεις και μισή, μόνο είκοσι λεπτά.

Συνάντησα 14 αυτοκίνητα και ένα ταξί. Στα 13 οδηγούσαν γυναίκες και στο ταξί ταξιτζού!!!

Χθες ήταν το πρώτο παιχνίδι της εθνικής στο μουντιάλ. Οι άντρες εξαφανίστηκαν από τους δρόμους.

Μήπως να ζητήσουμε οι γυναίκες, να γίνεται δυο φορές το χρόνο αυτή η διοργάνωση; Ωραία είναι.

Η Αθήνα είναι υπέροχη τώρα που έχει ποδοσφαιρικό μαραθώνιο.

Οι πιτσαρίες και οι σουβλακερί, κάνουν χρυσές δουλειές. Τσιγάρα δε βρίσκεις, έχουν όλα εξαφανιστεί από τα περίπτερα. Στα φανάρια άκουγα τον αγώνα από τις τηλεοράσεις και τις ιαχές του κόσμου. Στην προκειμένη περίπτωση, τον ήπιαμε (τον καφέ της παρηγοριάς με τα δυο γκολάκια που εισπράξαμε, τρία λεπτά έπαιξαν τα βλαστάρια μας και έκαναν δυο επιθέσεις. Αν έπαιζαν έτσι από την αρχή, θα είχαμε κερδίσει. Άπαιχτος ο Σαλπιγγίδης), αυτός ο Τζόρβας, ούτε τυφλός να ήταν. Στις αρχές των ημιχρόνων πέτυχε να εξαφανίσει όλες τις ελπίδες της εθνικής για να περάσουμε στον επόμενο γύρο. Φανταστείτε πόσα θα φάμε από την Αργεντινή! (άγριο σεξ θα είναι το παιχνίδι με τους αργεντίνους). Εμ, άμα ο μέσος όρος ηλικίας των παιχτών ξεπερνά τα 30, τι περιμένεις;;; εδώ χρειάζονται πιπίνια!!! Αλλά ας κλείσω τη φωνή του Διακογιάννη που ξυπνά μέσα μου. 

Σημασία έχει η συμμετοχή, όπως λένε όλοι οι αποτυχημένοι του κόσμου. Εμείς όχι κότινο δε θα πάρουμε, αλλά ούτε τρίχα από μουστάκια καλαμποκιού!

Πάντως για μας τις γυναίκες, ήταν θεόσταλτο δώρο το μουντιάλ. Ξέρουμε που είναι οι άντρες μας. Δε χρειάζεται να μαγειρεύομε, φαίνεται στον αντρικό εγκέφαλο, μπάλα και πίτσα πάνε μαζί. Φεύγουμε για τα μαγαζιά και ζητάμε την πιστωτική τους την ώρα που βλέπουν αγώνα. Τη δίνουν χωρίς γκρίνιες, χωρίς δισταγμούς, μη σας πω και χωρίς να καταλάβουν τι δίνουν!

Γυρνάμε αργά από τον κινηματογράφο ή το μπαράκι και δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι λείπουμε. Ξέρουν ότι δε γίνεται πρακτικά να τους απατήσουμε γιατί και ο γκόμενος, μουντιάλ θα βλέπει!

Δεν τους νοιάζει τι κάνουμε μέσα στο σπίτι, αρκεί να μην περνάμε μπροστά από την τηλεόραση. Δεν τους νοιάζει αν υπάρχει σκόνη στο σκρίνιο, αρκεί να υπάρχουν παγωμένες μπύρες. Δεν τους νοιάζει αν έχουμε καλέσει τη μαμά τη θεία και την κουμπάρα της πρωτοξαδέλφης του κουνιάδου, αρκεί να μην τους εμποδίζουμε να ακούν τους αγώνες και τις βουβουζέλες.

Καλά, αυτό δεν είναι αγώνας ποδοσφαίρου, διακοπές για τις γυναίκες είναι. Μια χαρά μας μπήκε το καλοκαίρι!!!!!!!