ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΜΟΥ!

Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

27 Φεβ 2013

ΠΑΡΑ ΤΡΙΧΑ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ



Λοιπόν φίλοι μου, για να μην αφήνουμε και τον ιταλό παραπονεμένο, θα σας διηγηθώ άλλο ένα κάζο που έπαθα από τα προξενιά που μου έκαναν.
Ο αριθμός του καμένου αυτού είναι…

Κεφάλαιο έβδομο: ο δυναστείας!


Φίλη συνάδελφος από το πεντάγωνο, που έχουμε περάσει ώρες και ώρες μαζί έξω από τα γραφεία του κλαδάρχη, του επιτελάρχη, του υπαρχηγού, του αρχηγού, για να πάρουμε υπογραφές για τα έγγραφά μας, έχει επανέλθει στο πεντάγωνο και έχει γνωρίσει συνάδελφο που εκτιμά ιδιαίτερα και θέλει να τον αποκαταστήσει.
Μαθαίνει, δεν ξέρω πως και από ποιον, ότι είμαι χωρισμένη. Δεν ήμουν, αλλά δεν της είπα και τίποτα. Με καλεί στο σπίτι της για φαγητό να γνωρίσω και τον άντρα της που τρία χρόνια στο πεντάγωνο δεν είχα αξιωθεί να γνωρίσω, παρότι ο άνθρωπος δούλευε στο ΓΕΣ…
Πάω αμέριμνη με σκοπό να περάσουμε ένα ευχάριστο απόγευμα λέγοντας τα νέα μας από κοντά. Φευ, είχε εκεί και το συνάδελφο!
Προξενιό και από τα πολύ φτιαχτά και χωρίς να ερωτηθώ. Βρέθηκα  φάτσα με τον υποψήφιο χωρίς να μου έχει περάσει ούτε ως υποψία κάτι τέτοιο. Και δεν είχα βαφτεί, δεν είχα ντυθεί καλά, δεν είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά καθόλου!
Ας είναι, λέω. Σάματις θα τον παντρευτούμε; Θα κάνουμε το χατίρι της φίλης και πάει στη λήθη και ο συνάδελφος ο ναυτέος!
Παρεμπιπτόντως, ο τύπος ήταν εξαιρετικός. Όμορφος, μετρημένος, διαβασμένος, με χιούμορ, ευγενικός, εξαιρετική περίπτωση ομολογουμένως.
Και εγώ είχα πάει άβαφτη, με μια φουστίτσα και ένα πουκαμισάκι με αβυσσαλέο ντεκολτέ, χωρίς ξυρισμένο πόδι, χωρίς κοσμήματα, χωρίς κομμωτήριο, χάλια σου λέω.
Κρίμα, σκέφτομαι, το χάσαμε το παλικάρι.
Αμ δε όμως.
Την επομένη ο κύριος Παναγιώτης μου τηλεφωνεί στη δουλειά. Πήρε στο ΓΝΑ, στην ασφάλεια, αναφέρθηκε και ζήτησε να μάθει σε ποιο τμήμα δουλεύω. Του λένε. Παίρνει στο κέντρο, ζητά το τμήμα μου, με φωνάζουν και στέφεται η προσπάθειά του με επιτυχία.
Με καλεί για καφέ το απόγευμα.
Και πάω. Δίνουμε ραντεβού στο Verde.
Εδώ παιδιά, πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι. Έχω ένα πρόβλημα με τις φυσιογνωμίες. Μπορεί σήμερα να είμαστε μαζί πέντε ώρες και την επομένη να σε συναντήσω στο δρόμο και να μη σου μιλήσω γιατί, πολύ απλά, δε θα σε γνωρίσω! Επειδή ξέρω το κουσούρι μου, παίρνω ένα ύφος τέλειας αυτοπεποίθησης και κινούμαι σα να μου ανήκει ο χώρος, ώστε να μου μιλήσει ο άνθρωπος που έχω ραντεβού, γιατί εγώ δεν υπάρχει μία περίπτωση στο εκατομμύριο, να τον γνωρίσω.
Το αυτόν και με τον Παναγιώτη. Παρκάρω, βγαίνω, ανασκουμπώνομαι και ακάθεκτη περπατώ προς την είσοδο. Βλέπω δυο τρεις τύπους να περιμένουν εκεί, δε δίνω σημασία, πάω να περάσω, με πλησιάζει ο ένας, μου μιλά, είναι ο Παναγιώτης.
Περνάμε ένα υπέροχο δίωρο λέγοντας ευτράπελα από τις σχολές μας, που τώρα τα λέγαμε και γελούσαμε, τότε ρίχναμε μαύρο δάκρυ! Πληρώνει το λογαριασμό και με συνοδεύει στο αυτοκίνητό μου. Μου ανοίγει την πόρτα, μου την κλείνει, με χαιρετά την ώρα που φεύγω.
Το ίδιο βράδυ μου τηλεφωνεί να πάμε την Παρασκευή για φαγητό. Ήμουν υπηρεσία όλο το σαββατοκύριακο, του το λέω και ανανεώνουμε το ραντεβού για την άλλη Παρασκευή.
Κάθε πρωί με ξυπνά στις πέντε και μισή γιατί του είπα και το πρόβλημά μου με την αφύπνιση. Σαν πολλά καλά μάζευε ο Παναγιώτης!
Έρχεται η Παρασκευή, με πάει στο Καστελόριζο στον Πειραιά, τρώμε τα φρέσκα τα ψαράκια μας, πληρώνει το λογαριασμό, του λέω πως δε γνωρίζω από Πειραιά καθόλου, με πάει στον Προφήτη Ηλία, με πάει στην Καστέλα, που ήξερα αλλά δεν ήξερα ότι τη λέγανε έτσι, με πάει στην Πειραϊκή, στη Σ.Ν.Δ,  τέλος πάντων μου κάνει τουρ στον Πειραιά και με επιστρέφει σπίτι μου.
Μέχρι να ξεβαφτώ, να κάνω ένα μπάνιο, μου τηλεφωνεί να με ευχαριστήσει για την υπέροχη βραδιά. Άρχιζε η σχέση που είχα να φαντάζει λίγη μπροστά στον Παναγιώτη…
Το πρωί μου τηλεφωνεί να πάμε για ποτό το βράδυ. Και πάω. Και πάμε μπαρότσαρκα τελικά. Καταλήγω σπίτι στις τέσσερις. Μου ξανατηλεφωνεί να με ευχαριστήσει ξανά μανά για την παρέα. Άλλο ένα πόιντ για τον Παναγιωτάκη…
Συνεχίζει να με ξυπνά το πρωί. Την άλλη Παρασκευή, με πάει σε μια κλειστή λέσχη για φαγητό, για παγωτό στη Βάρκιζα και καταλήγω σπίτι πάλι τα ξημερώματα! Μου τηλεφωνεί και με καλεί το άλλο βράδυ να φάμε στο σπίτι του.
Χμμμ, λέω από μέσα μου, αρχίζει να προχωρά το πράγμα.
Και δέχομαι. Πάω πρωί πρωί και παραγγέλνω ένα καλάθι με κρασιά και του τηλεφωνώ να μου πει τη διεύθυνση για να τα στείλω και να ξέρω που θα πάω. Μπα, θα περάσω να σε πάρω μου λέει. Αλλά μου δίνει και τη διεύθυνση.
Έρχεται στην ώρα του, φορά ένα μπλέιζερ, ένα φουλάρι στο λαιμό, λευκό παντελόνι και ταμπά μοκασίνια. Εγώ είμαι ντυμένη πιο γκράντε…
Πάμε σπίτι του. Ένα νεοκλασικό στην Καστέλα. Μας ανοίγει η υπηρέτρια. Βγάζει τα παπούτσια του, με υποχρεώνει να βγάλω και εγώ τα δικά μου και μου δίνουν ένα ζευγάρι παντόφλες που είναι φλατ. Ουπς, φοράω εγώ φλατ παπούτσια; Εεεε; Φοράω;
Πολύ σωστά ΌΧΙ! Και κάπως μου έρχεται να είμαι σαν τσολιάς στα ανάκτορα.
Περνάμε στο σαλόνι. Εκεί είναι και ποιος άλλος; Η μαμά!!! Η δική του μαμά, όχι η δική μου! Η οποία φορά επίσης παντόφλες. Αλλά είναι ντυμένη καλά.
Μας συστήνει, μας φέρνει η δούλα καφέ, περνάω μια ψιλοανακρισούλα από τη μαμά και τσιμπάω ένα νεύμα της μαμάς στον υιό που δε μιλά παρά μόνο στον πληθυντικό στη μαμά του.
Μου λέει ο Παναγιώτης αν ήθελα να περάσω στην τραπεζαρία αλλά να αλλάξει πρώτα.
Και εξαφανίζεται. Και επιστρέφει με κοστούμι και γραβάτα για να πάρουμε το δείπνο μας. Μας συνοδεύει και τις δυο αγκαζέ στην τραπεζαρία που είναι ήδη εκεί ο αδελφός του, η νύφη του, ο πατέρας του. Όλοι κουστουμαρισμένοι. Δεύτερο πλην…
Με συστήνει. Με βάζει στη θέση που πρέπει να καθίσω, κάθεται, κάνουμε προσευχή όπως βλέπουμε στις αμερικάνικες ταινίες πιασμένοι χέρι χέρι και αρχίζουμε το δείπνο αφού όλοι κοιτάνε τον πάτερ φαμίλια πότε θα πιάσει το κουτάλι του για τη σούπα. Εγώ σούπες δεν τρώω. Δε μου αρέσουν. Βάζω στο στόμα μου δυο τρεις κουταλιές μισοάδειες να φαίνεται ότι τρώω. Έρχεται το δεύτερο πιάτο, ωραιότατο ψάρι. Το επιδόρπιο, το γλυκό και περνάμε με τις παντοφλίτσες μας αγκαζέ εγώ με τον Παναγιωτάκη στο σαλόνι.
Πίνουμε το λικεράκι μας οι κυρίες, το κονιακάκι τους οι κύριοι και τσιμπάω άλλο νεύμα της μαμάς στον Παναγιώτη.
-       Ρία, θα ήθελες να δεις την αίθουσα των προγόνων μας;
Παναγία μου, λέω από μέσα μου, τι να είναι αυτό;
Παρότι ψιλοφοβόμουν, γιατί μια ψυχρότητα την ένιωθα να πλανάται στην ατμόσφαιρα, δέχομαι.
Περνάμε κάτι διαδρόμους με ελαιογραφίες να κρέμονται στους τοίχους από πολεμικά σκάφη και φτάνουμε σε ένα δωμάτιο που έχει κρυφό φωτισμό, γεμάτο ολόσωμα πορτραίτα με αξιωματικούς του ναυτικού, με τα ξίφη και τα καπέλα και τα μετάλλιά τους σε ειδική προθήκη μπροστά από τον κάθε πίνακα. Πρέπει να είναι πάνω από δέκα τέτοιοι πίνακες. Έχω τρομοκρατηθεί λίγο.
Θες η ψύχρα του χειμώνα, θες το σκοτεινό σπίτι, θες η τυπικότητα, θες τα νεύματα, θες η έκφραση παραίτησης και απόγνωσης της νύφης του Παναγιώτη, κάπως μου ήρθε.
Ακούω την ιστορία του καθενός και επιτέλους τελειώνει η αναφορά στην ιστορία του πολεμικού ναυτικού της χώρας μας τα τελευταία χρόνια από τη βύθιση της ναυαρχίδας το 1821 μέχρι τότε και επιστρέφουμε στο σαλόνι.
Μόλις μπαίνουμε μέσα, σταματούν οι ομιλίες, νεύει πάλι ο Παναγιώτης και η μητέρα του μου ζητά να περάσω στο γραφείο του συζύγου της που με θέλει ο αυτοκράτωρ, μη χέσω!
Είμαι περίεργη. Πάω.
Με οδηγεί η υπηρέτρια πάλι από κρύους και σκοτεινούς διαδρόμους. Μπαίνω σε ένα γραφείο που μυρίζει πούρο που το απεχθάνομαι. Ο πάτερ φαμίλιας, κοιτά έξω από το τζάμι και μου έχει γυρισμένη την πλάτη. Μπροστά από το γραφείο έχει μια καρέκλα και μου λέει να καθίσω, με γυρισμένη πλάτη όλα αυτά.
Κάθομαι γιατί ήθελα να δω που το πάει.
Κάθεται και αυτός πίσω από το παλαιολιθικό τεράστιο γραφείο.
Και αρχίζει.
- Ξέρετε κυρία Α.., κατάγεστε από στρατιωτική οικογένεια, έτυχε μάλιστα κάποτε στο παρελθόν να συνεργαστώ με τον πατέρα σας στη Γερμανία, έκανα μια μικρή έρευνα για σας και γνωρίζω ότι κατάγεστε από εύπορες και σημαντικές οικογένειες της επαρχίας, γνωρίζω την άψογη συμπεριφορά σας ως αξιωματικός, έχω πάρει τις πληροφορίες μου και θεωρώ ότι αποτελείτε εξαιρετική επιλογή συζύγου για τον μικρό μου υιό. Πλην όμως, ο Παναγιώτης θα φύγει για Νάπολη σε τέσσερις μήνες και θα πρέπει μέχρι τότε να υποβάλλετε την παραίτησή σας για να τον ακολουθήσετε ως σύζυγος εκεί!
Τόινγκ!!!
- Μα δεν έχω σκοπό να παραιτηθώ. Αγαπώ τη δουλειά μου και είμαι εξαιρετικά φιλόδοξη για να φύγω τώρα. Έπειτα, η δουλειά μου αποτελεί την εξασφάλισή μου. Με το γιο σας γνωρίζομαι ούτε ένα μήνα και θέλετε να με παντρέψετε με το γιο σας χωρίς καλά καλά να γνωριζόμαστε και να ξέρουμε αν το θέλουμε και να παραιτηθώ κιόλας;
- Ακριβώς. Είστε αρκούντως μορφωμένη, από καλή οικογένεια, χωρισμένη με παιδί και ο Παναγιώτης, έχει μια κόρη επτά χρονών ξέρετε, (δεν το ήξερα), ούτε πιο πάνω από τον Παναγιώτη, ούτε πιο κάτω, ιδανική περίπτωση, αλλά καμιά σύζυγος Ε… δεν εργάζεται. Ακολουθεί τις μεταθέσεις του συζύγου της…
- Και αν χωρίσει με το σύζυγό της; Πως θα ζήσει;
- Στην οικογένειά μας δε χωρίζουμε κυρία Α…
- Και που είναι η μητέρα της κόρης του Παναγιώτη;
- Δεν την παντρεύτηκε, δεν ήταν για τον Παναγιώτη. Δε θα το επιτρέπαμε ποτέ. Προσπάθησε να τον τυλίξει με το παιδί, μας πήρε χρόνο και χρήμα στα δικαστήρια αλλά η μικρή τώρα είναι με εμάς.
- Και αν δεν τα βρούμε με το γιο σας; Αν δεν περνάμε καλά μαζί; Τι θα κάνουμε;
- Θα το υπομείνετε όπως τόσες και τόσες άλλες γυναίκες. Και γιατί να μην περνάτε καλά; Το σπίτι είναι τεράστιο, θα έχετε το δικό σας χώρο, τα παιδιά σας στα καλύτερα σχολεία, με οικονομική άνεση, σας προσφέρετε μια μοναδική ευκαιρία, δε βλέπω το λόγο να έχετε αντίρρηση!
- Και όμως έχω. Θα έχετε καταλάβει από την έρευνά σας για μένα, που δε με τιμά καθόλου το γεγονός ότι ψάξατε για μένα, ότι είμαι πολύ ανεξάρτητη και μοντέρνα για να συντηρεί ο σύζυγός μου και η οικογένειά του. Ούτε θέλω να τρώω κάθε μέρα με τα πεθερικά μου και να ζω μαζί τους. Τα θέλω σας και τα θέλω μου, δεν ταυτίζονται κύριε Ε… Ευχαριστώ για την τιμητική, όπως νομίζετε, πρόταση για μένα, αλλά θα την απορρίψω. Σας ευχαριστώ αλλά ούτε να παντρευτώ το γιο σας θέλω, ούτε να παραιτηθώ.
Και σηκώθηκα και πήγα στην πόρτα.
- Κυρία Α… αν ανοίξετε αυτήν την πόρτα και την περάσετε, η σχέση σας με το γιο μου τελειώνει και δεν υπάρχει πισωγύρισμα.
- Το γνωρίζω κύριε Ε… και σκοπεύω να περάσω και αυτήν και την εξώπορτά σας με ταχύτατους ρυθμούς, καληνύχτα σας.
Βγαίνω και πάω αριστερά, τον ακούω που με ακλουθεί, πάμε στο σαλόνι, ανοίγω, σε κλάσματα δευτερολέπτου περνάει μέσα και ο πάτερ φαμίλιας και κάνει αρνητικό νεύμα.
Ο Παναγιώτης κατεβάζει το κεφάλι, η μητέρα του σηκώνεται με συνοδεύουν στην πόρτα, βάζω τις γόβες μου τις δωδεκάποντες και εξαφανίστηκα σε χρόνο ρεκόρ.
Ενημερωτικά, ακόμα ελεύθερος είναι ο Παναγιώτης!


38 σχόλια:

  1. :)) Καλά, και άφησες τέτοιο κελεπούρι να πάει χαμένο; Αυτό που δεν διευκρίνησε ο πάτερ φαμίλιας είναι αν εκτός από την παραίτηση είχε και την απαίτηση να τους μεγαλώσεις την εκτός γάμου εγγόνα του ως καλή και υπάκουη νύφη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μα είδες τι κάνω; δεν είμαι στρίγγλα;
      δεν έγραψα πολλά εύα μου. όχι μόνο θα το μεγάλωνα, θα το υιοθετούσα κιόλας!
      αν τα έγραφα όλα, βόμβα θα βάζατε στο νεοκλασσικό στην καστέλα!

      Διαγραφή
  2. Χαχα αυτά ούτε στις ταινίες δε γίνονται! Γράψε ένα βιβλίο ρε συ Ρία, θα πουλήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φαγωθηκατε με το βιβλίο. έχω μόνο δέκα καμένους. ο εκδότης μου είπε να τους κανω τριάντα για να τους εκδόσει. θέλει να μου δώσει και μερικές ιδέες. οπότε, καλομελέτα και έρχεται!

      πάντως αυτό συνέβει και φρίκαρα για μεγάλο χρονικό διάστημα...

      Διαγραφή
  3. Πω πω σενάριο Ελληνικής ταινίας του ΄60. Αντε να σε διαβάζει κανένας παραγωγός να το γυρίσει ταινία.
    Περιγράφεις τέλεια, ανθρώπους, συναισθήματα, καταστάσεις.
    Περιμένω και άλλα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. άντε, μετά απο το βιβλίο να γυριστώ και ταινία. ήρθα σε επαφή με έναν εκδότη που μου έστειλε φίλη γιατί διάβαζε αυτα στο ιστολόγιο. προχωράει το θέμα. άντε και στο χόλυγουντ.

      ευχαριστω πάντως για τα καλά σου λόγια αλλά αυτοσαρκάζομαι γιατί ακόμα δεν το καβάλισα το καλαμι!

      θα ακολουθήσουν άλλα 23. πρέπει να τα κάνω τριάντα είπε ο εκδότης!

      Διαγραφή
  4. Καλώς σε βρίσκω!

    Απίστευτη είσαι! Ευφυγέστατη γραφή! Έχω διαβάσει κι άλλα... προξενιά σου, δεν ξέρω, από αφηρημάδα δεν σε είχα προσθέσει!

    Καλή συνέχεια στην ημέρα σου! ❀~✿

    ΥΓ. Καλά, αυτό με τις παντόφλες μου έχει συμβεί κι εμένα... από θείες!!! Μαζί τους έμενε ο... υποψήφιος!
    (Κι εκείνος, ακόμη ανύπαντρος είναι, απ' όσο ξέρω. Κι ας απεδήμησαν οι θείες!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλώς ήρθες κοριτσάκι. να είσαι καλά.

      τα παπούτσια τα βγάζουν γιατί με το να βάλεις τις παντόφλες, σημαίνει ότι αποδέχεσαι την κυριαρχία του αφέντη του σπιτιού. μόνο ο πάτερ φαμίλιας φορά παπούτσια. οι άλλοι όλοι φορούν παντόφλες!
      να μαθαίνετε και κάτι!

      σιγά καλέ τέτοιοι τύποι να μην παντρεύονται. αφού είναι κότες!

      Διαγραφή
  5. Τώρα τι να σου πω; εγώ δεν είμαι του επιπέδου σου,άφησες τετοιο κελεπούρι να πάει στράφι!!
    Και κάτι που δεν μου άρεσε μα θα το πω γιατί θα σκάσω,αυτό το "δούλα" ποτέ δεν μου άρεσε φιλεναδα που το λες και μπορεί να ξέρεις το λόγο...
    φιλιά και θα τα πούμε από κοντά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μα είδες πόσο κακιά είμαι; να τον αφήσω να το πάρει κάποια άλλη τέτοιο κελεπούρι;;;

      δεν παρεξηγιέμαι. καλά κάνεις και το γράφεις να προσέχω να μη θίγω αναγνώστες μου. αλλά τώρα που με γνώρισες, ξέρεις ότι το κάνω με χιούμορ και όχι επειδή το πιστεύω!

      Διαγραφή
  6. ε ναι, πρέπει να γίνουν βιβλίο αυτές οι ιστορίες, τι να μας πουν κι οι χιλιάδες αποχρώσεις του ροζ, σιέλ κλπ, και θα λένε όλοι μα τι αχαλίνωτη φαντασία έχει αυτή η κυρία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αμάν πια, μου το είπατε πολλές φορές, μου στείλατε έναν εκδότη, αλλά δεν έχω τόσα κείμενα για βιβλιο. πρέπει να μιλήσω με πολλές φίλες μου και να ακούσω χιλιάδες καμένα δικά τους προξενιά για να φτιάξω το βιβλίο. οπότε θέλει πολύ χρόνο ακόμα...

      ευχαριστώ πάντως!

      Διαγραφή
  7. Αυτά κάνετε -και λέτε - οι ανεξάρτητες δωδεκάποντες (!!!) και κάτι αγοράκια σαν τον μυστήριο , που περιγράφεις, μένουν μπεκιάρηδες και μαμόθρεφτα....
    Πάρ' τονε τον "φρούτο" και κάνε τονε ΑΝΘΡΩΠΟ (διάβασε ΑΝΤΡΑ)......άντε να φάμε και κουφέτα με σοκολάτα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σώπα ρε βασίλη! εγώ θα τον ξυπνήσω; αυτός μεγάλωσε σε τέτοιο περιβάλλον ήταν σαράντα τόσο χρονών, ο άνθρωπος όπως μικρομάθει δε μεγαλοαφήνει λέμε στις καρδιτσίους νήσους!

      Διαγραφή
  8. Ισως ένα ποιήμα θα βελτίωνε την κατάσταση;
    Πάντως σαν άντρας που είμαι εγώ ακολούθησα την καρδιά μου με κάθε κόστος και είμαι ευτυχισμένος! Άλλιώς δεν είσαι άντρας αλλά ένας χέστης, για να μη πω τίποτα χειρότερο και ακατάλλήλο για ανηλίκους!

    Ξύπνα ξύπνησε κυρά,
    η ζωή είναι γλυκειά!
    Παψε να ονειρεύεσε
    ξημέρωσε πια!

    Κικιρίκου οι πετεινοί
    ξύπνα σαν μκρό παιδί!
    Βγάλε το άσπρο νυφικό
    και να ξέρεις σ' αγαπώ!

    Και αν μου έκαψες τηγ καρδιά
    δεν σε ξεπέρασα και σε νοσταλγώ!
    Μου άφησες τραύμα φαρμακερό!
    Και όλο στον ύπνο μου σε αναζητώ!

    Γεώργιος και όχι ανώνυμος!
    Μικρός Ήρωας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γεωργιε, μικρέ ήρωα, τέτοια φρούτα, δεν αλλάζουν γεύση με τα ποιήματα. με ξύλο και άν!!!

      Διαγραφή
  9. Καλά όλα αυτά, αλλά πως ακριβώς τους πείθεις να σηκώνονται πρωί-πρωί και να σε παίρνουν τηλέφωνο για να σε ξυπνήσουν;
    Ομολογώ ότι φρίκαρα λίγο με τον τρόπο ζωής του εν λόγω. Δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι είναι ακόμα ελεύθερος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτό και εμένα με εκπλήσσει. μια κουβέντα λέω και έχω υπηρεσία αφύπνισης!
      και ποιον εκπλήσσει φιλενάδα; και δε θα παντρευτεί ποτέ. κανένα ακόμα μούλικο θα πάει στον μπαμπά, δουλειά να έχουν οι δικηγόροι και ετσι θα πορεύεται!

      Διαγραφή
  10. άχου ,θέλω να γίνω Τζόαν Κόλινς
    άχου ,αν παρεξηγηθεί ο Κωστας στα αλήθεια θα γίνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μπα, πιο πολυ για κρύσταλ με θέλανε!!!

      τι κάνει το νησί σου και τα παιδιά;

      που να δεις τι γράψανε οι υφιστάμενοί μου για το παιχνίδι που με κάλεσες να παίξω!

      Διαγραφή
  11. Κουστούμια και παντόφλα...το απόλυτο ξενέρωμα..χαχα
    Στα αλήθεια όλοι κυκλοφορούσαν με παντόφλες?...
    Τι να πω..ο δράκος αρχίζει και φαίνεται στο παραμύθι του Παναγιώτη με το που ανοίγει την πόρτα του σπιτιού του και σε μπάζει στα άδυτα της οικογένειάς του..ούτε θρίλερ..αλλά φαντάσου τι θρίλερ θα ζούσες αν τον παντρευόσουν..αφού δεν έχεις εφιάλτες, και μπορείς να το περιγράφεις, είσαι τυχερή!!
    Το λυπήθηκα εκείνο το κοριτσάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μην κοιτάς που τα γράφω να γελάσουμε. δεν είναι καθόλου για γέλια μαρία μου.
      παπούτσια φορούσε μόνο ο πάτερ φαμίλιας.
      όλοι οι άλλοι φλατ χνουδωτά παντοφλάκια ροζ η γαλάζια. και με πόνεσαν και οι γάμπες μου με το παντουφλικό. δεν είχαν κάτι σε τακουνάκι για να μην ενοχλείται ο κωλόγερος!

      Διαγραφή
  12. Τι λες τώρα...Τι λες τώρα...(ανοιχτό στόμα, και ορθάνοιχτα μάτια..)

    Εντωμεταξύ κάποια playlist ειχα ξεχάσει στο πισί και έπαιζε το ρεκβιεμ φορ α ντριμ, και να διαβάζω για την σκηνή με τον πατέρα του Παναγιω-τάκι με τα πούρα, τις πλάτες (Τα μαφιόζικα ρε παιδάκι μου) και να έχω φρικάρει...

    Ρια σε ευχαριστώ για ένα ακόμα ΥΠΕΡΟΧΟ κείμενο , ρε πούστη τέτοιες διηγήσεις, όπως ακριβώς γράφεις, είναι ιδανικό να υπάρχουν στην 4η μπύρα( έως την 6η) στην παρέα...Θα κοπανούσα τραπέζια απο γέλια και "τι λες τώρα..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. που να δεις και τον μαμόθρεφτο ιταλέ μου. ετοιμάσου. κυριακή πρωί αναρτείται!

      ευχαριστώ για την υποδοχή των καμένων μου ιταλέ. αν δεν ήσουν εσύ, δεν ήξερα αν θα τα έγραφα όλα ή μονο δυο τρία!

      Διαγραφή
  13. Πωπω σαν επεισόδιο του Downton Abbey! Δεν περίμενα ότι γίνονται ακόμη αυτά!!!
    Σώθηκες Ρία μου!
    Ε μα με τόση πίεση ποιά να τον πάρει; Αν και θα ήταν βόλεψη για πολλές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γίνονται γίνονται...
      σώθηκα ηφαιστιωνάκο, δε λές τίποτα. τα είδα ολα.
      εγω δεν είμαι σαν αυτές! κάνω όιτ θελω εγώ. κεφάλι δε σκύβω σε κανέναν!

      Διαγραφή
  14. Κατεδέχθη ο απόγονος των αγωνιστών του 21 "να κάμη νυφην" από τας Καρδιτσίους νήσους; :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι αλλά τι νύφη!
      αρχοντοπούλα! αλλιώς θα ημουν ακατάλληλη για τον κανακάρη τους!

      Διαγραφή
  15. Α χα χα χα που έπεσες βρε Ρια!!! Μαφιόζικη οικογένεια, νόμιζα ότι διάβαζα βιβλίο που έγραψες, "The Godfather returns" !!!

    Όσο για τις παντόφλες το ξεσήκωσαν από δικές μας συνήθειες, θα βλέπουν πολλά ξένα φιλμ οι άνθρωποι!!!

    Φιλιά και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πιο ξένο μου φάνηκε εύη μου, το ότι πιάστηκαν απο τα χέρια να κάνουν προσευχή πριν το φαγητό. αυτό μονο σε αμερικάνικες ταινίες το είχα δει!
      αν φοράτε παντόφλες στον καναδά, πάρτε και κανένα ζευγάρι με τακούνια. μπορεί να σας επισκεφτώ!!!

      Διαγραφή
  16. Κι άμα βρει γυναίκα ο Παναγιώτης, σφύρα μου κλέφτικα... ουφ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ολόκληρο τραγούδι να σφυρίξω, παντρεμένο δεν τον βλέπω. και αυτά γίνανε πολύ πρόσφατα!

      Διαγραφή
  17. Έχει αδελφή; αν είναι από την ίδια ανατροφή στο τέλος μπορεί να παντρευτεί εκείνη μια που ο μπαμπάς δεν θα βρει άλλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. όχι δυο γιους είχε ο πάτερ φαμίλιας. δε γίνεται να κάνει κόρες. μονο γιους. καθρίζει όχι μόνο τις ζωές των άλλων αλλα΄και το ντι εν ει τους!!!

      Διαγραφή
  18. Εγώ στο είπα: Αν βγάλεις βιβλίο, με τον κατάλληλο τίτλο θα γίνει best seller! Και δεν χρειάζεται να είναι όλες οι ιστορίες αληθινές. Αρκετή φαντασία υποθέτω έχεις για να φτιάξεις και κάμποσες, περισσότερο αντλώντας στοιχεία από τις αληθινές. Αν ήμουν εκδότης θα σου έκανα τη σχετική πρόταση, αλλά δεν είμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έτσι όπως πάει μάλλον θα το βγάλω το βιβλίο βασίλη. αλλά πρέπει να εφεύρω άλλους είκοσι γιατί έγώ έχω μόνο δέκα καμένους. ο εκδότης θέλει τριάντα...

      Διαγραφή

  19. Αμάν ρε παιδάκι μου πόσους ανθρώπους έχεις κάψει; Πόσες καρδίες έχεις κάνει να ματώσουν; Τελικά το κοκαλάκι της νυχτερίδας έχεις επάνω σου;
    Άμα μάζευα τους καμένους ολόκληρη ποδοσφαιρική ομάδα θα έφτιαχνα! Κομπλέ με τους αναπληρωματικούς όλο το τιμ ακόμα και με χορηγούς με μπόλικο χρήμα!
    Τελικά βρήκα την λύση για να τα κονομήσω θα γράψω τραγούδια για τους καμένους και θα γίνει μπα! 100 χιλιάδες δίσκοι! Καμένοι ήθελα να πω!
    Θα ακολουθούσης το τραγουδάκι ποιηματάκι!
    Μάζεψα τους καμένους και ερωτευμένους και έφτιαξα ομάδα
    Ρια σ΄ αγαπώ!
    Γράψαμε στην φανέλα
    καμένοι από την Ρια το ομολογώ!
    Και παίζαμε μπάλα σαν γερή ομάδα
    Ρια σ΄ αποζητώ
    Την αγάπη σου όλο ζητώ!

    ήρθες στο παιχνίδι να μας δεις
    Γλυκά μας χαμογέλασες
    μας έστειλες φιλία
    Μας κοπήκαν τα πόδια
    Και τα χάσαμε ξανά!

    Εκεί που νικήσαμε τον ολυμπιακό!
    Βρεθήκαμε να χάνουμε από τον Βραδυποριακό!
    Αχ Ρια μας κατέστρεψες άλλη μια φορά
    Δεν βλέπαμε τη μπάλα αλλά εσένα ζωντανά!

    Κοιτάζαμε τις γιγαντοοθόνες όλοι μαζί
    Και σε βλέπαμε αχ άτιμο γατί!
    Χάζεψε η ομάδα και ο προπονητής!
    Το πλήρωμα ενός πλοίου και ο διοικητής!

    Πονούσε η καρδία τους δυνατά
    Κουδούνιζαν τα αυτιά τους τρυφερά!
    Μπήκαν κάτω από τα κρύα ντουζ
    Μα δεν συνήλθανε ποτές πια!

    Άκουγες συνέχεια δυνατά
    Ρια δεν μπορώ σ΄ αγαπώ!
    βρε τι πάθαν τα παιδιά;
    Φερτέ μας ένα γιατρό!

    Ήρθες αμέσως στην στιγμή
    με την άσπρη σου στολή!
    Βελόνα κρατούσες απαλά
    στα χεράκια σου δυνατά!

    Όλοι φώναζαν ρυθμικά
    μας πονάει η καρδιά!
    Ένεση κάνε μας μια ένεση!
    Θέλω τα χεράκια σου να μας κάνουν ένεση

    Γιατί μας πονάει η καρδιά
    Θέλουμε και πολλά φιλία!!
    Βρε τι πάθαμε με σένα ναι ξανά!

    Αχ Ρια η ασθένεια μας έγινε βαρεία
    Αχ Ρια τι να μας κάνει ένας γιατρός!

    Γεώργιος και όχι ανώνυμος
    Μικρός Ήρωας


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν τους έκαψα εγω την καρδιά μικρέ ήρωα, το πακετάκι μου τους καίει.
      μορφωμένη, καλλιεργημένη, με καλή δουλειά, από καλή οικογένεια, σου λένε τον έχει τον τρόπο της, μας κάνει!

      αλλά υπολόγισαν χωρίς την ξενοδόχο. και την πάτησαν!

      Διαγραφή

οι δικές σου σκέψεις ποιές είναι;

σχόλια γραμμένα με αγγλικούς χαρακτήρες θα σβήνονται αμέσως. αν δε γνωρίζετε πως γυρνά το πληκτρολόγιο στα ελληνικά, ρωτήστε να μάθετε!

Από το Blogger.

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΝΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΑΚΩΝΕΙ

Αναγνώστες