ΟΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ΩΡΑ ΔΕΝ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Βρέθηκα σε ένα φιλικό σπίτι. Εκεί βρισκόταν και ένας φίλος του ζευγαριού, όχι και τόσο τυχαία, υποπτεύομαι.

Την ώρα που έφευγα, αντί να με συνοδεύσει στην εξώπορτα η οικοδέσποινα όπως συνηθίζεται, με συνόδευσε ο φίλος. Την ώρα που περιμέναμε να ανοίξει η οικοδέσποινα την αυλόπορτα για να βγάλω το αυτοκίνητο, σκύβει ο άνθρωπος στο τζάμι του αυτοκινήτου και μου κάνει νόημα να το κατεβάσω. Και τι μου λέει;

- Κυρία Α….., μου αρέσει ο τρόπος που κινείστε, που γελάτε, το χιούμορ σας και φυσικά ως εμφάνιση και θέλω να σας γνωρίσω καλύτερα.

Κόκαλο εγώ. Τέτοια ευθύτητα για άντρα!

- Μου αρέσει η ευθύτητά σας κύριε Δ….., αλλά ξέρετε, εγώ πολύ πρόσφατα βγήκα από μια σχέση έξι ετών και δεν είμαι και ότι καλύτερο για παρέα…

- Δεν πειράζει, μαζί θα το ξεπεράσουμε!

Μπράβο αυτοπεποίθηση ο τύπος! Άψογος. Ωραίος, πλούσιος, δυναμικός, επιστήμων και με αυτοπεποίθηση!

- Ε, τότε ας το δοκιμάσουμε. Και του δίνω μια κάρτα μου. Και μου δίνει και μια δικιά του.

Μέχρι να φτάσω στην Αθήνα, μου τηλεφωνεί στο κινητό. Σταματάμε τον πληθυντικό και αρχίζουμε να μιλάμε στον ενικό. Μιλάμε μέχρι να φτάσω σπίτι μου, μέχρι να πάει η ώρα δύο τη νύχτα.

Κανονίζουμε ραντεβού τη Δευτέρα το βράδυ σε ένα ρόταρυ κλαμπ, για να δειπνήσουμε.

Πράγματι, κύριος στο δείπνο, κύριος και μετά που πήγαμε για ένα ποτό με άλλα δυο ζευγάρια και φυσικά γύρισα σπίτι μετά τις τρεις.

Την Τρίτη, μου έστειλε στη δουλειά ένα κόσμημα που σχολίασα ότι μου άρεσε στην τηλεόραση! Τρελλάθηκα. Ωραίος, πλούσιος, δυναμικός, επιστήμων, με αυτοπεποίθηση και κάνει και ωραία δώρα! Χμμμ…

Του τηλεφώνησα να τον ευχαριστήσω. Μου είπε να πάμε στο Σούνιο για ουζάκια το απόγευμα. Του εξήγησα ότι πριν τις εφτά δεν μπορώ και ότι έχω αρνητικό ισοζύγιο ύπνου τις τελευταίες μέρες και θα προτιμούσα να κοιμηθώ το βράδυ, αν δεν τον πείραζε.

Φυσικά δεν κοιμήθηκα. Από τις επτά και μισή μιλούσαμε ως τις δύο για άλλη μια φορά. Κανονίστηκε ουζοκατάνυξη για την επομένη στις έξι.

Πράγματι περάσαμε υπέροχα με άλλα τρία ζευγάρια. Εννοείτε ότι μετά όλοι μαζί πήγαμε για φαγητό, μετά για ποτό και μετά για κρέπες (μας είχε πιάσει μια λιγουρίτσα!). Γύρισα πάλι στις τρεις και, σπίτι μου.

Την Πέμπτη, έφυγα από τη δουλειά νωρίς, και μιλώντας στο τηλέφωνο με τον Μ…., με πήρε ο ύπνος.

Την Παρασκευή είχε κλείσει τραπέζι στην Ιθάκη για ψαράκι.

Εννοείτε ότι ξάπλωσα στις τρεις πάλι! Το Σάββατο με ξύπνησε να μου πει ότι η παρέα του έλεγε να πάμε για σούσι και για περισσότερες πληροφορίες θα μου τηλεφωνούσε μόλις τέλειωνε το ιατρείο και αν δεν πήγαινε στο νοσοκομείο να δει κάτι ασθενείς, γύρω στο μεσημεράκι.

Τρελλαίνομαι για σούσι! Μπορώ να τρέφομαι μόνο με σούσι!

Ξανακοιμάμαι για να είμαι φρέσκια γιατί αυτή η νύχτα θα ήταν μακριά, ετοιμάστηκα, (τα κορίτσια καταλαβαίνουν τι εννοώ) και χάζευα στο ίντερνετ μέχρι να μου τηλεφωνήσει ο Μ.

Στις έξι, βλέπω το τηλέφωνο του ιατρείου να με καλεί. Ήταν η Μαρίνα η κοπέλα που έχει στο ιατρείο. 

- Κυρία Α…, άκυρο το ραντεβού με το γιατρό για απόψε.

- Καλά, κορίτσι μου, εγώ έπρεπε να στεναχωρηθώ, όχι εσύ.

- Α, μην το λέτε. Δε θέλετε να μάθετε το λόγο;

- Πιστεύω ότι θα μου τηλεφωνήσει για να μου πει ο ίδιος.

- Μπα, δε θα το κάνει.

- Γιατί κορίτσι μου, μετοίκησε;

- Ναι, σε τόπο χλοερό! Επειδή το τηλέφωνο έδειχνε κατειλημμένο α από τις δυο το μεσημέρι, υπέθεσα ότι μίλαγε μαζί σας και επειδή μένω δυο δρόμους πιο πάνω, πήρα το μικρό το παιδί και ήρθα να τον ρωτήσω τι ώρα να έρθω τη Δευτέρα! Τον βρήκε ο γιος μου πάνω στο γραφείο νεκρό, με το ακουστικό στο χέρι…

Την επόμενη Τετάρτη έγινε η κηδεία…