ΣΝΙΦ, ΣΝΙΦ ΤΙ ΜΥΡΙΖΕΙ;;;

Έρχεται το καλοκαίρι! Καλό αυτό θα μου πείτε. Και είναι. Μαζί, λοιπόν, με τη ζέστη, τις μύγες, τα κουνούπια και τις κατσαρίδες, έρχεται και ο καιρός που θα πάμε στις παραλίες, θα βάλουμε πιο ελαφρά φορεματάκια, ένα κάπρι, κάτι τέλος πάντων…

Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Αρχίζει ο πανικός και ο εφιάλτης της ζυγαριάς. Γιατί, κακά τα ψέματα, μασαμπουκιάσαμε όλον το χειμώνα. Και να τα χωριάτικα λουκάνικα με το ζεστό ψωμάκι, και να οι πίτσες με τα αναψυκτικά, χώρια που ένα καλό γεύμα δεν τελειώνει σωστά αν δεν έχει και γλυκό! Και τώρα τα χαριτωμένα φορεματάκια μας ετοιμάζονται ή να δωριστούν ή να σκιστούν έτσι και τα φορέσουμε. Φρίκη.

Ώρα για τη μεγάλη απόφαση. Τέρμα τα γλυκά, η ζάχαρη, τα ζυμαρικά, οι ξηροί καρποί, το ψωμί. Αλλιώς, το λένε δίαιτα.

Και εγώ έχω δυο βδομάδες που την ξεκίνησα. Δε σας λέω τίποτα. Έχω γίνει κυνηγόσκυλο. Περπατώ στο δρόμο και μου μυρίζουν όλα. Πατάτες τηγανητές, μουσακάς, παστίτσιο… Αισθάνομαι μονίμως πεινασμένη. Το ρίχνω στα υγρά. Μη φανταστείτε χυμούς και τέτοια ή αναψυκτικά. Όχι, μιλάω για τσάι με λεμόνι και όχι στο μπαλκόνι, για λουίζα, χαμομήλι. Και κυρίως πράσινο τσάι. Νερό; Άλλο τίποτα, τουλάχιστον δυο λίτρα χωρίς να υπολογίζω τα αφεψήματα!

Βέβαια άρχισα να βλέπω αποτελέσματα εκτός από αστράκια (λόγω πείνας). Και επίσης, βλέπω όνειρα με φαγητά. Κάτι πιατέλες με παϊδάκια και τραγανές πατατούλες, κάτι ταψιά με γαλακτομπούρεκα, κάτι προφιτερόλ… Εφιάλτες. Ειδικά αν το μενού περιλαμβάνει την επομένη μια μπριζόλα στον ατμό και λίγο μπρόκολο με ξύδι. Έχω φτάσει στο σημείο να θεωρώ τις μπάμιες λουκούλειο γεύμα!

Έχω μασίσει τόσο πολύ σέλινο, που στο τέλος θα αρχίσω να μουγκανίζω σαν αγελάδα. Αλλά επειδή την έχω ξανακάνει τη δίαιτα και είναι, παναθεμάτην, αποτελεσματική κάνω την καρδιά μου πέτρα και υπομένω.

Για το ση-θρου ρε γαμώτο!