Για είκοσι χρόνια, ήταν δίπλα σε κάθε έναν που υπέφερε. Προσέφερε ότι της διέθετε η φαρέτρα της επιστήμης. Για τα πιο απλά ως τα χειρότερα που μπορεί να πάθει ένας άνθρωπος. Για είκοσι χρόνια, ξενύχταγε δίπλα σε νέους και γέρους. Από το πιο ισχυρό αντικαρκινικό μέχρι το απλό κράτημα ενός χεριού, μπορούσε να σου το προσφέρει με το γλυκό της χαμόγελο και την παρηγορητική της κουβέντα. Δόθηκε σ’ αυτούς που η υγεία ήταν ένα άπιαστο όνειρο. Οροί, παυσίπονα, αντιπυρετικά, αντιβιόσεις, αντικαρκινικά περνούσαν από τα χέρια της για να γίνουν βάλσαμο έστω και προσωρινό σε όσους τα είχαν ανάγκη.
Και τώρα πέρασε στην αντίπερα όχθη. Ήρθε στη θέση όλων αυτών που περιμένουν με αγωνία τη νοσηλεύτρια με το ναρκωτικό που θα απαλύνει τον πόνο. Που κοιτούν την πόρτα ανυπομονώντας να τη δουν να μπαίνει με το φάρμακο που θα τους παρατείνει τη ζωή. Που προσδοκούν στο θαύμα…
Για όλους εμάς που τη συνεργαστήκαμε, ήταν κεραυνός εν αιθρία. Μας καθήλωσαν τα απαισιόδοξα νέα. Μας κόπηκαν τα πόδια και το χαμόγελό μας όταν πλησιάζαμε όσους το είχαν ανάγκη, δε φτάνει στα μάτια μας. Η αγωνία για την πορεία της υγείας της σκιάζει τον καθημερινό αγώνα που δίνουμε στο νοσοκομείο.
Πάψαμε να ασχολούμαστε με μικρά και ανούσια πράγματα. Πονάμε όσο και η οικογένειά της. Θέλουμε να της προσφέρουμε ότι καλύτερο μπορούμε, ακόμα και αυτά που δεν μπορούμε…
Μα μόνο η σκέψη και οι προσευχές μας την φτάνουν και τη συντροφεύουν. Μόνο η αγάπη μας και η επιθυμία μας να είναι γρήγορα στο πόστο της πάλι μπορούν να χτυπήσουν την πόρτα της.
Ελπίζουμε, προσδοκούμε και προσευχόμαστε να την έχουμε γρήγορα κοντά μας. Όχι για μας. Για την οικογένειά της, για τους ασθενείς της που μόνο λόγια ευγνωμοσύνης έχουν να πουν γι αυτή… Για να αντηχήσουν πάλι τα γέλια μας στο νοσοκομείο όπως πρώτα… Για να υπάρχουν και πολλοί πολλοί άλλοι ασθενείς που θα δεχθούν τις φροντίδες της, τα παρηγορητικά της λόγια, το χαμόγελο και την αισιοδοξία της…
.jpg)
Πρέπει να ξεφύγεις απο τα δεσμά των 3 διαστάσεων. Αυτά τα παθαίνει το γήινο σώμα. Ο θάνατος είναι μια κατάσταση. Ένα πέρασμα απο εδώ, κάπου αλλού. Είναι μια αλλαγή ενεργειακής κατάστασης. Τίποτα δεν χάνεται. Δυστυχώς δεν έχουμε πρόσβαση στα Ελευσίνια Μυστήρια που είχαν οι αληθινοί πρόγονοι μας. Κι αν ακόμα υφίστανται είναι για λίγους. Η λύπηση δεν χωράει σε μια ελεύθερη ψυχή. Αλλά πόσες είναι αυτές; Οι περισσότερες έχουν φυλακιστεί απο τα δεσμά της χριστιανικής φυλακής με φρουρούς την ελιτίστικη αρχιερατεία. Άσε τα μάτια της ψυχή σου να δούν την αλήθεια. Φτιάξε ένα κέλυφος, σαν φυστίκι, να την προστατέψης απο τις καθημερινές και ανελέητες επιθέσεις προγραμματισμένες απο την ερημοθρησκεία. Νιώσε Έλληνικά και φέρσου Ελληνικά. Είναι η μόνη ατραπός πρός την Ελευθερία, γιατί η Ελλάς είναι συνώνυμη με την Ελευθερία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘάνατος στο θάνατο. Τότε ανοίγουν οι πύλες όλων των Διαστάσεων.
Πολύ σωστά φίλε μου. Αλλά πόσο εύκολο είναι να σπάσεις αυτά τα δεσμά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΡώτησε ο μαθητής το Δάσκάλο του το Βούδα,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Και τώρα Δάσκαλε, μετά απο όλα αυτά που έμαθα, τι να κάνω;"
και είπε ο Βούδας,
"Ότι μπορείς"
Αγαπητέ ανώνυμε φίλε,
κάνουμε ότι ξέρουμε και μπορούμε. Ποιός είπε ότι είναι εύκολο;
Ο δρόμος είναι εκεί για όλους. Το ταξίδι όμως είναι προσωπικό.
το ξέρω ότι ειναι εγωιστικος ο θρήνος στο χαμό κάποιου αλλά είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση να σου λείπουν κάποια πράγματα και να λυπάσαι γι'αυτά
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως το ότι δε γνωρίζουμε πολλά απ΄αυτά που γνώριζαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, να επηρεάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και κατά συνέπεια ενεργούμε και νοιώθουμε...
δεν παύουν όμως τέτοια περιστατικά να σου θυμίζουν το προσωρινό του περάσματός μας σ'αυτή τη ζωή, το πόσο εύθραυστοι είμαστε και το πόσο δύσκολο είναι να αποχωρίζεσαι...
σ ευχαριστώ φίλε μου αν και έχω την εντύπωση από τα λεγόμενά σου ότι σε έχω συναντήσει κάποια πέμπτη σε εξορμήσεις μου...
Όταν χάνεται ένας άνθρωπος, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον θυμάσαι.Να θυμάσαι την μουσική που άκουγε, να θυμάσαι τα βιβλία που διάβαζε, να θυμάσαι τα μέρη που πήγαινε, να θυμάσαι τα λόγια που έλεγε.Όταν χάνεται ένας άνθρωπος, συνεχίζει να ζει μέσα στην μνήμη μας. Μιλάς γιαυτόν,λες την ιστορία του, γελάς με τα αστεία του.Κρατάς το φως του και μαθαίνεις από το σκοτάδι του.Έτσι μόνο συνεχίζει να ζει.
ΑπάντησηΔιαγραφή