ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Καιρός να απαντήσω στο ερώτημα που έθεσα σε προηγούμενη ανάρτηση.

Το ερώτημα ήταν τι θα έπρεπε να λάβει σε απάντηση ή ως ανταμοιβή κάποιος που σε μια σχέση έδωσε αγάπη, στοργή, τρυφερότητα, συμπόνια, υποστήριξη, κατανόηση και αποδοχή.

Εγώ, ως τρυφερή και ονειροπόλα υποστήριξα ότι τουλάχιστον τα ίδια θα έπρεπε να λάβει ως εκτίμηση των δικών του παροχών.

Η δημοσιογράφος φίλη μου είπε.  Βία. Και εξηγεί.

Η αγάπη είναι ένα ανιδιοτελές συναίσθημα που σε κάνει να δίνεις τα πάντα στο αντικείμενο της αγάπης σου. Όμως σε μια τέτοια περίπτωση, παραμελείς κάτι που είναι πιο σημαντικό από όλα. Τον ίδιο σου τον εαυτό. Όταν προσφέρεις στοργή, τρυφερότητα, συμπόνια, κατανόηση, αποδοχή, σημαίνει ότι δε θέτεις όρους. Όρους που θα προστατεύσουν τον ίδιο σου τον εαυτό από τον άλλο. Όρους που θα τον/την κάνουν να πορεύεται εντός πλαισίων.

Όταν επιδεικνύεις στοργή σε κάποιον, αυτόματα χάνεις το ρόλο του συντρόφου και ενστερνίζεσαι την αντίστοιχη γονεϊκή φιγούρα. Παύεις να είσαι αντικείμενο πόθου, γίνεσαι το λιμανάκι που θα καταφύγει στα δύσκολα. Αλλά ενώ αυτό δε θα έπρεπε κατ’ ανάγκη να είναι κακό, γίνεται γιατί εσύ μετά δεν μπορείς να έχεις δικά σου προβλήματα. Διαιωνίζεις το παιδί μέσα του/της και δεν επιτρέπεις εσύ μετά, να ενηλικιωθεί.

Η τρυφερότητα είναι καλή για λίγο πριν ή μετά το σεξ, αλλά σε ανύποπτη στιγμή του/της εδραιώνει την παιδικότητα μέσα του/της και στα παιδιά επιτρέπονται τα πάντα. Έτσι χάνεις από χέρι το παιχνίδι.

Όταν συμπονάς κάποιον και τον παρηγορείς, του στερείς το δικαίωμα να αναγνωρίσει τα ίδια του τα λάθη ώστε να μην τα ξανακάνει. Ειδικά αν αυτά σχετίζονται με εσένα.

Η υποστήριξη είναι πολύ περίπλοκη. Αν υποστηρίζεις το αντικείμενο της αγάπης σου σε μια δίκαιη και σωστή περίπτωση όσο δύσκολη και αν είναι αυτή, δικαιώνεσαι στο τέλος τουλάχιστον όσον αφορά το δικό σου ηθικό κώδικα τιμής. Όταν όμως στηρίζεις τις αποφάσεις του/της ακόμα και αν δεν συμβαδίζουν με το δικά σου πρέπει και κανόνες, δημιουργείς ένα μικρό δικτάτορα που νομίζει ότι έχει τις δυνατότητες να κάνει τα πάντα γιατί έχει οπαδούς, εν ολίγοις τον/την αποκόπτεις από την πραγματικότητα.

Όταν δείχνεις κατανόηση για κάτι χωρίς να το περιορίσεις, τότε θα δείξεις κατανόηση και στην απιστία. Και αν κάνεις το σφάλμα να το καταπιείς μια φορά, τότε πολύ απλά αφήνεις στο σύντροφό το δικαίωμα να θεωρήσει ότι μπορεί άνετα να το ξανακάνει και θα κατανοήσεις επίσης.

Όταν αποδέχεσαι τις ιδιοτροπίες κάποιου που είναι ανώδυνες φαινομενικά, αποδέχεσαι και την ιδιοτροπία του να σου μιλά άσχημα και υποτιμητικά όταν και όποτε ο ίδιος θέλει. Μπροστά σε φίλους του, στους δικούς σου, στο κοινωνικό σας περιβάλλον.

Ως το τέλος, έχεις δημιουργήσει ένα αυτιστικό χαρακτήρα, που νομίζει ότι  το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από αυτό το άτομο. Έχεις ένα πρόσωπο που νομίζεις ότι είναι δίπλα σου ενώ στην πραγματικότητα μόνο εσύ είσαι δίπλα σε αυτό. Έχεις καταφέρει να χάσεις την αλήθεια, γιατί σε πείθει τελικά ότι εσύ έχεις άδικο παρότι είσαι 100% σωστός άνθρωπος με αρχές. Έχεις ένα μικρό εγωιστικό, αχάριστο σύντροφο που ποτέ δε θα έχει χρόνο/χρήμα/διάθεση να ασχοληθεί με εσένα. Θα έχεις χάσει χρόνια από τη ζωή σου μέχρι να ξυπνήσεις και να ακούσεις ένα πολύ ωραίο «είσαι αυτή/ος  που είσαι γι’ αυτό και δεν…». Και μπορεί να αργήσεις, αλλά θα κατανοήσεις ότι είσαι ένα κακοποιημένο πλάσμα. Όχι κατ’ ανάγκη γιατί έχεις φάει ξύλο, αλλά γιατί το να χτυπά κάποιος το συναίσθημα και τον ψυχισμό σου, την αξιοπρέπεια και την αυτοεκτίμησή σου, είναι βία.

Η πραγματική απάντηση που έδωσε η φίλη δημοσιογράφος ήταν: «Όχι. Το τρίτο το μακρύτερο θα πάρει κάποιος που δίνει σε μια σχέση αυτά που προανέφερα». Ακριβώς αυτά ήταν τα λόγια της, αλλά μετά κατέληξε στη βία και προτίμησα να βάλω αυτό γιατί είμαι κορίτσι από σπίτι!