ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΜΟΥ!

Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

9 Αυγ 2016

Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ




Ποια είναι αυτή; Εγώ βέβαια. Μετά την εβδομάδα που έκλαιγα από το πρωί ως το βράδυ, γιατί ο κανακάρης μου πήρε το πτυχίο του με 8,3, ήρθε ένας άλλος γολγοθάς για τη δόλια μάνα.
Αλλά, ας τα εξιστορίσω με τη σειρά. Μόλις το γιοκαρίνι μου έδωσε το τελευταίο μάθημα και παρέδωσε την πτυχιακή του, που σημειωτέον πήρε 10 γιατί πρόκειται για αυθεντική και πρωτότυπη σκέψη δική του, περιμέναμε να δούμε αν πέρασε το μάθημα, γιατί είχε βάλει και όρο πως αν ήταν η βαθμολογία του κάτω από 8 να κοπεί. Το πήρε με 10, αλλά μεχρι να το μάθουμε έκανε ήδη τα σχέδιά του!
Και βγαίνει το μάθημα πως το πέρασε και μου τηλεφωνεί ο μάγκας να πάμε στη στρατολογία να κόψει την αναβολή. Βρε πουλάκι μου, περίμενε να την κόψουμε το Μάιο, όχι τώρα, ο υιός! Και πάμε στου Ρουφ και κόβουμε την αναβολή. Και περιμένουμε να του έρθει χαρτί να παρουσιαστεί.
Και έρχεται το χαρτί. Και αρχίζουμε τις προετοιμασίες. Να αγοράσουμε σώβρακα, κάλτσες, σετ σεντόνια, σετ πετσέτες, και λοιπά χρειαζούμενα, αλλά ο υιός μας έβαλε φρένο. Σώβρακα είχε, κάλτσες είχε, σεντόνια ότι έχουμε, πετσέτες ότι έχουμε. Δε με έπαιρνε και πολύ, ότι ήθελε θα έκανα. Και το έκανα.
Και έρχεται η μέρα που πρέπει να παρουσιαστεί. Κάνω μια έρευνα να δω πως πάμε στην εξωτική Τρίπολη, και το πρωί της 11ης Ιουλίου, ξεκινώ όλο χαρά να πάω το βλαστάρι μου για κατάταξη.
Ξεκινάμε αχάραγα, γύρω στις 11 το πρωί. Για μένα ήταν μεσημέρι, γι αυτόν ξημερώματα...
Εγώ να του δίνω συμβουλές, η γιαγιά να κλαίει, ο ίδιος ατάραχος. Μέχρι την Τρίπολη, όλο το σόι είχε τηλεφωνήσει τουλάχιστον δυο φορές να του ευχηθεί καλή θητεία.
Φτάνουμε στην Τρίπολη, βρίσκουμε το
στρατόπεδο και βλέπουμε λεφούσι έξω από την πύλη. Μας χαιρετά και μας φεύγει.
Εκεί δάκρυσα. Να χέσω όλη τη στρατιωτική μου εκπαίδευση... όλα αυτά έχουν νόημα όταν είναι για άλλους, όχι για το παλικάρι μου! Να έχω και τη μάνα μου να κλαίει από την Τρίπολη ως την Κόρινθο.
Εντυπώσεις: έξω από το στρατόπεδο έψηναν σουβλάκια, μου έσπασαν τη μύτη, αλλά με τη γιαγιά να κλαίει που να πω ότι τα ζήλεψα. Ήταν ένα μαγαζί με όλα τα απαιτούμενα για να πας φαντάρος ή σμηνίτης. Και τίποτα να μην του είχα πάρει, (είχα μιλήσει με το διοικητή και ήξερα τι άκριβώς να έχει μαζί του), θα τα παίρναμε όλα από εκεί. Η Τρίπολη πρέπει να είναι ευγνώμων στη μονάδα. Οι ταξιτζήδες χρεώνουν πέντε ευρώ από το ΚΤΕΛ ως την 124 ΠΒΕ, όταν βγαίνουν τα παιδιά που θα πάνε; στις καφετέριες, στα φαγάδικα και στα ξενοδοχεία της πόλης. Οι μανάδες όλες με ένα χαρτομάντηλο στο χέρι. Τα παιδιά μας είχαν μπει στη μονάδα, αλλά αυτές, όπως και εγώ, δεν έφευγαν. Πέρασε καμιά ώρα μέχρι να το πάρουμε απόφαση να φύγουμε.
Και φτάνει η μέρα του πρώτου επισκεπτηρίου. Φτάνουμε μισή ώρα πριν ανοίξουν οι πύλες. Με το που με βλέπει ο φρουρός μου ζητάει την ταυτότητα, βλέπει το όνομα, με χαιρετά στρατιωτικά (με πολιτικά ήμουν), και μου λέει ότι με περιμένει ο διοικητής. Με κοιτούσαν οι άλλοι οι γονείς με μισό μάτι. Πάω στο διοικητήριο, πιάνω κουβέντα με το διοικητή, αξιολογότατος άνθρωπος, ξεχνιέμαι και κάποια στιγμή βλέπω πως άρχισε το επισκεπτήριο. Χαιρετώ, βγαίνω και βλέπω τον πιο όμορφο σμηνίτη  ever. Του πάει η στολή αγγαρείας, κούκλος ήταν. Μου τραβάει και μια χαιρετούρα και με παίρνει αγκαλιά και με φέρνει και μια σβούρα. Έλιωσα. Εκεί να δεις κλάμα... πολύ συγκίνηση, περηφάνεια και καμάρι! Το αγόρι μου, άντρας, σμηνίτης και τυπικότατος μάλιστα. Δε χόρταινα να τον βλέπω και να τον καμαρώνω. Αδυνάτισε κανά πεντόκιλο, γιατί δεν του άρεσαν τα φαγητά, ήταν κλειστό και το ΚΨΜ. Το πως πέρασαν οι πέντε ώρες που τον έβλεπα, δεν κατάλαβα. Τον φίλησα, τον αγκάλιασα και επιστροφή. Στο επόμενο επισκεπτήριο δεν πήγα, θα πήγαινε η κοπέλα του και μας έδωσε απαγορευτικό.
Στο τρίτο επισκεπτήριο είχαμε έξοδο 8 ωρών, πάω τον παίρνω και τον ρωτώ που θέλει να πάμε. Στο Ναύπλιο μου λέει. Και πάμε Ναύπλιο. Και πάω με τις πινακίδες. Και μας πάει στο Ναύπλιο η πινακίδα από έναν κωλόδρομο, μα έναν κωλόδρομο! Όλο στροφές, χωρίς σήμανση, με το δρόμο σκαμένο για να του περάσουν καινούργια άσφαλτο... χάλια. Φτάνουμε στον προορισμό μας, κάνουμε τη βόλτα μας, ψωνίζουμε, τρώμε, πίνουμε καφέ και ξεκινούμε για πίσω... και χάνομαι. Πως το κατάφερα αυτό, ούτε που το κατάλαβα. Ξαναγυρνάμε πίσω, ξαναχανόμαστε. Οι πινακίδες άφαντες. Και βρισκόμαστε σε ένα δρόμο που δεν το είχαμε ξανακάνει, και επιτέλους βάζουμε το navigator και μας λέει στρίψτε αριστερά. Αλλά αριστερά ήταν χωράφια με ένα υποτυπώδη δρόμο. Και τον παίρνουμε το δρόμο και μπαίνω με αυτοκίνητο και βγαίνω με κουδουνίστρα. Μετά που πέρασα όλον τον αργολικό κάμπο και τα χωριά του όλα, βγαίνουμε επιτέλους στον κόμβο της Στέρνας και επανήλθαμε στον πολιτισμό. Φτάνουμε τελικά στην Τρίπολη, αφήνουμε το σπλάχνο και επιστρέφουμε με τη γριά μητέρα στην Αθήνα. Τρίπολη – Κόρινθο η μάνα μου έκλαιγε. Η απόσταση ως την Τρίπολη είναι 162 χιλιόμετρα αντί τα 380 που έπρεπε να κάνω με την παράκαμψη του Ναυπλίου, εγώ εκείνη τη μέρα έκανα μόνο 600! Βάλτε με το μυαλό σας τί βόλτα κάναμε!
Και έρχεται η μέρα της ορκομωσίας. Φτάνουμε νωρίς, είχα φροντίσει η μαμά μου να κάθεται στους επισήμους, εγώ στη θέση των ανωτέρων και με πολιτικά. Ορκίστηκαν οι χριστιανοί, οι μουσουλμάνοι και οι άθεοι, εκπληκτικό το σμήνος ασκήσεων ακριβείας, ωραία η παρέλαση και περιμένουμε το παιδί. Όλα τα άλλα έρχονταν και τα παίρνανε οι γονείς τους και έφευγαν το δικό μου όχι. Ρε που είναι, γιατί δεν έρχεται και από τους τελευταίους σκάει μύτη με τα συμπράγκαλά του. Είχε πάει να χαιρετήσει τους εκπαιδευτές. Ειδικά έναν ανθυποσμηναγό που τις πρώτες μέρες τον είδε που είχε βαρέσει μπιέλα και ήταν έτοιμος να την κοπανήσει από το συρμοτόπλεγμα!
Έχω όμως πολύ καλό παιδί. Ο υιός μου ήτο τρελλός βυσματίας. Αλλά δεν αρνήθηκε ποτέ αγγαρεία και κάθε φορά που θέλανε εθελοντή για θελήματα, πάντα πρώτος ήταν. Αυτό μου το είπε ο εκπαιδευτής τους. Ο ίδιος δε μου ανέφερε κάτι. Μόνο όταν ο θαλαμάρχης του ζήτησε τη γνώμη ποιον να βάλει σκοπιά 2-4, ο δικός μου είπε να βάλει αυτόν. Και η σκοπιά που έκανε ήταν γερμανικό νούμερο... Όλα τα παιδιά του θαλάμου του ήρθαν να τον χαιρετίσουν και να ανταλλάξουν τηλέφωνα.
Και επιστρέψαμε στην Αθήνα, χωρίς τη γιαγιά του να κλαίει αυτή τη φορά και τώρα έχει άδεια μέχρι να παρουσιαστεί στη μονάδα του. Ποια μόναδα;;; θέλει και ερώτημα; Στο τριεθνές Παπάγου-Χολαργού-Γουδίου! Στο ΓΝΑ. Ευτυχώς, γιατί αλλιώς θα πέθαινε η μάνα μου. Αν το παιδί πήγαινε κάπου αλλού, Λάρισα, Σαντορίνη, Εβρο, θα την έχανα. Μέχρι να δει τη μετάθεσή του με έπρηζε. Αν δε φέρεις το παιδί εδώ, δε σου ξαναμιλάω. Να ξέρεις θα πεθάνω αν το παιδί πάει κάπου και στενοχωριέται. Κάθε μεσημέρι που πήγαινα εκεί, με έψελνε. Ένα φαγητό μου έφτιαχνε, από τη μύτη μου το έβγαζε...
Αυτά τα ολίγα από τη μάνα του στρατιώτη που έχει τον πιο όμορφο σμηνίτη!!!

υ.γ. έξω από το στρατόπεδο, έχει μια αλάνα, όποιος φτιάξει ξενοδοχείο για τις μανάδες, θα χεστεί στο τάληρο!

24 σχόλια:

  1. Να το χαίρεσαι Ρία μου το παλικάρι σου και να έχει καλή θητεία και φυσικά καλή σταδιοδρομία μετά τη θητεία του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να σου ζήσει Ρία μου, να τον χαίρεσαι πάντα όσο τώρα, και να ξεμπερδέψει σύντομα, ν' αρχίσει την ζωή του! Νά 'ναι καλά, και νά'στε καλά και ευτυχισμένοι με υγεία. Περήφανη μαμά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. περήφανη δε λες τίποτα! ευχαριστω για τις ευχές, χαιρετισμούς στη μαργαρίτα!

      Διαγραφή
  3. Χαχαχα, μόνο εσύ μπορείς και να τα περιγράφεις έτσι και από μελό αποχωρισμός να γελάω!
    Να τον χαίρεστε και να τον καμαρώνετε!!!!

    ΥΓ κανόνισε εκδρομή στο τριεθνές χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστώ παύλο μου. εκδρομή στο τριεθνές όποτε θες. άδεια θα πάρω το σεπτέμβριο. φιλιά στο γιάννη.

      Διαγραφή
  4. αν και κοριτσομανα σε νιώθω ,καλή θητεία στο παλικάρι σου περήφανη μανα !!(με το δίκιο σου) !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε θυμάμαι Ελληνίδα Μάνα, από τότε που είχες μεγάλη αγωνία για τις εισαγωγικές του στο πανεπιστήμιο. Πως περνά ο καιρός. Εύχομαι σε όλους σας τα καλύτερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστώ πολύ επίσης!
      πέρασε το βουνό των πανελλαδικών, πέρασε ο ύφαλος του πτυχίου, τώρα έχουμε το σκόπελο της θητείας και μετά το εβερεστ του μεταπτυχιακού και της επαγγελματικής αποκατάστασης στο εξωτερικό πάντα!

      Διαγραφή
  6. Τώρα μπορώ να μην κάνω συγκρίσεις με τα δικά μου τα χρόνια; Επί χούντας η θητεία μου. Ολομόναχος πήγα με το τρένο στη Κόρινθο. Απαγόρεψα σε κάθε συγγενή και φίλο το επισκεπτήριο. Στην πόλη έβγαινα στην έξοδο για ν' αγοράσω κονσέρβες γιατί δεν το πήγαινα το καζανάτο έδαισμα! Ούτε Ι.Χ. υπήρχαν στην οικογένεια να με πάνε βόλτες. 'Ολα μόνος τα πέρασα, σπαρτιάτικα... Σήμερα τα παιδιά τα έχουν όλα (και καλά κάνουν, βέβαια. Η καλοπέραση δεν είναι αμαρτία). Απλώς για τις συγκρίσεις τα αναφέρω... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και υποθέτω θα έκανες τουλάχιστον δυο χρόνια στρατό. ο μάγκας θα κάνει μόνο 12 μήνες και πάλι κλαίγεται ότι χάνει το χρόνο του...
      πάντως μπράβο σου, αλλά ήταν και άλλοι οι καιροί. δε σε ενοχλούσε που δεν είχες 4G κινητό στη μονάδα!

      Διαγραφή
    2. Ναι 2 χρόνια συν τις κοροϊδίστικες φυλακές! Πηγαίναμε στον ΟΤΕ στη Κόρινθο να τηλεφωνήσουμε, ΑΝ μας έπαιρνε ο χρόνος εξόδου (γινόταν και συνοστισμός στα τηλέφωνα)

      Διαγραφή
    3. τί μου θύμησες τώρα! στη σχολή είχαμε ένα τηλέφωνο κερματοδέκτη και μας επέτρεπαν τα τηλεφωνήματα μόνο μεταξύ οκτώ και εννέα και μισή κάθε βράδυ. άντε τώρα να προλάβεις να τηλεφωνήσεις στη μαμά σου... μια φορά την εβδομάδα το πετύχαινες και αν!

      Διαγραφή
  7. Συγχαρητήρια Ρία, εύχομαι ό,τι καλύτερο, καλή θητεία και καλή σταδιοδρομία μετά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ, πάνο μου, ευχαριστώ πολύ. εσύ υπηρέτησες; αν χρειαστείς βοήθεια, πες μου!

      Διαγραφή
  8. Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
    τους πήρε η αεροπορία-α-α-α-α

    τον τσαμπουκά τους έσπασε
    μεσά στα μαγειρεία-α-α-α-

    στην άτιμή σκοπιά
    τους έβγαλε το λάδι-ι-ι-ι-

    Τώρα όλοι κλαίγονται
    στην αγκαλιά το βράδυ-υ-υ-υ-



    Μικρός Ήρωοας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλή θητεία και καλη σταδιοδρομία Ρία μου να εχει το παιδί! Να μας λες τα δυσκολα ,να ξερουμε τι θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον....αν και σκεφτομαι να τα στείλω στο Βόρειο Πόλο να γλιτωσουμε το συρματόπλεγμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μπα, και εκεί να πάει αν δεν υπηρετήσει θεωρείται ανυπότακτος και αν πατήσει το πόδι του στο αεροδρόμιο θα τον τσιμπήσουν και θα υποστεί και ποινή. οπότε μάλλον πρέπει να υπηρετήσει κανονικά. με τα υπάρχοντα δεδομένα πάντα...
      και έχεις και τρεις γιους... κουράγιο νάσια μου. κουράγιο!

      Διαγραφή
  10. Κυρία Ρία αν και δεν γνωριζόμαστε έχουμε ένα κοινό...είμαστε και οι δύο περήφανες μητέρες που έχουν αυτή την περίοδο τα αγόρια τους να υπηρετούν την μαμά πατρίδα, εσάς απ'ότι κατάλαβα στην Αεροπορία και εμένα στον Στρατό Ξηράς. Νιώθουμε το ίδιο, έχουμε τις ίδιες έννοιες, τους ίδιους φόβους και την ίδια αγωνία για τα παιδιά μας. Με μια μικρή(τεράστια) διαφορά όμως...εσείς τον έχετε κοντά σας!!! Μακάρι όμως να είχανε και κάτι κοινό τα παιδιά μας μεταξύ τους...ο δικός σας όπως είπατε ήτο τρελός βυσματίας και είστε τυχερή που τον έχετε κοντά σας... ο δικός μου δυστυχώς για μένα βρίσκεται πολύ μακριά από την Αθήνα που είναι ο τόπος κατοικίας μας, υπηρετεί στην Λήμνο, σε μια αμετάθετη μονάδα που είναι μονίμως σε εμπλοκή λόγω έλλειψης φαντάρων (και γνωρίζουμε πολύ καλά γιατί συμβαίνει αυτό)...σε μια μονάδα λοιπόν με πολλές και συνεχόμενες ώρες σκοπιάς και όχι μόνο, με ελάχιστες εξόδους, σε ένα τάγμα που δεν ξέρεις αν θα είσαι εκεί και την επόμενη μέρα ή αν θα σε στείλουν σε κάποιο από τα φυλάκια που υπάγονται σε αυτό.... με ένα σάκο στο χέρι συνέχεια...για άδεια φυσικά ούτε λόγος... επομένως πιστεύω ότι μπορείτε να με καταλάβετε πως νιώθω... δεν είστε στην θέση μου αλλά σαν μητέρα μπορείτε να φανταστείτε...και φυσικά μέχρι τον Αύγουστο που απολύεται γιατί παρουσιάστηκε 2 ΕΣΣΟ μετά τον δικό σας...έχω ακόμα μπροστά μου γολγοθά...ας είναι η Παναγία μας σκέπη και αγκαλιά για όλα τα παιδιά του κόσμου και για τα δικά μας... εγώ δεν έχω βύσμα να τον έχω κοντά μου...και πολλές άλλες μανούλες φαντάζομαι... είστε κι εσείς και η γιαγιά του τυχερές...
    Εύχομαι καλό υπόλοιπο θητείας στον γιο σας και καλή σταδιοδρομία μετά το στρατιωτικό του. Καλός πολίτης με υγεία... και να είναι τόσο τυχερός στην ζωή του όσο στάθηκε και στην στρατιωτική του θητεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ο τρελλός βυσματίας υιός μου κυρία αστροφεγγιά, μέρα παρά μέρα είναι υπηρεσία και σκοπιά και περιπολία μονίμως τρεις τη νύχτα με έξι το πρωί. δεν έχει οφ, φεύγει στις τρεις το μεσημέρι την επομένη της υπηρεσίας του, γνωρίζοντας όλοι πως η μητέρα του είναι σμήναρχος στην ίδια μονάδα.συγκεκριμμένα από 17 αυγούστου που παρουσιάστηκε στη μονάδα του, μεχρι το τέλος του μήνα, κοιμήθηκε στο σπίτι του δυο βραδιές μόνο. όλες τις άλλες ήταν στη μονάδα και με ύπνο γύρω στις πέντε ώρες. λόγω πτυχίου και ειδικότητας και αεροπορίας, πάλι κοντά στην αθήνα θα ήταν. ο υιός σας, πέντε μήνες θα μείνει στη λήμνο και ανάλογα με τη μονάδα θα έρθει στην αθήνα ή κάπου πολύ κοντά σε αυτήν. το δικό μου παιδί κυρία αστροφεγγιά, μεγάλωσε σε μονογονεϊκη οικογένεια και όπως είπατε, τυχερός στάθηκε μόνο στο στρατιωτικό του για να μην πω χωρίς κανένα γονιό γιατί όταν η μητέρα του ήταν απόγευμα 3-11 και την επομένη πρωί νύχτα δηλαδή 7-3 και 11-7, δε με έβλεπε ούτε εμένα, οπότε μεγάλωσε με τον παππού και τη γιαγιά. εύχομαι καλός πολίτης στον υιό σας και αν μπορώ να βοηθήσω, στείλτε μου μέηλ. ο στρατός υπηρετει δυο μήνες λιγότερους από την αεροπορία και όσοι πανε σε αμετάθετη μονάδα υπηρετούν ακόμα λιγότερο.

      Διαγραφή

οι δικές σου σκέψεις ποιές είναι;

σχόλια γραμμένα με αγγλικούς χαρακτήρες θα σβήνονται αμέσως. αν δε γνωρίζετε πως γυρνά το πληκτρολόγιο στα ελληνικά, ρωτήστε να μάθετε!

Από το Blogger.

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΝΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΑΚΩΝΕΙ

Αναγνώστες