ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΜΟΥ!

Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

1 Νοε 2010

ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ...





Η αχαριστία…

Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει ένα τουλάχιστον παράδειγμα που να σχετίζεται με το παραπάνω ελάττωμα.
Όλοι έχουν κάποια ιστορία να μοιραστούν για άτομα που ευεργέτησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και η ανταπόδοση να μην υπήρξε ποτέ.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουν τη βοήθεια που δέχονται. Που θεωρούν δεδομένη την όποια προσφορά γιατί όπως λένε, δεν τη ζήτησαν. Έχετε ακούσει πιο ηλίθιο επιχείρημα; Προσωπικώς, όχι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαζομάρα από το να πεις σε κάποιον ότι δε στο ζήτησα, μόνος σου το έκανες! Ρε ηλίθιε, δεν το ζήτησες με λόγια, το ζήτησες με έργα, με υπονοούμενα, με έμμεσο τρόπο. Που θα ήξερα εγώ τι ακριβώς χρειαζόσουν για να το προσφέρω αν δεν το έδειχνες με κάθε τρόπο;;;
Αλλά και μερικοί αγνοούν ότι άμεσα ζήτησαν βοήθεια από κάποιους, αυτοί τους βοήθησαν και μετά τους γυρνούν την πλάτη αντί να τους είναι δια βίου υπόχρεοι.
Δεν μπορώ να τους καταλάβω αυτούς τους ανθρώπους. Η ανθρώπινη φύση είναι προικισμένη με πολλά χαρακτηριστικά. Η πλειοψηφία έχει αυτό το δώρο, της αναγνώρισης. Κάποιοι όμως το στερούνται.
Φταίνε οι προκαταλήψεις;;; ότι θα πουν οι άλλοι ότι σε έχει φτιάξει ο τάδε ή ο δείνα; Φταίνε οι «σύμβουλοι» που τα φέρνουν έτσι ώστε να προβάλετε η δική τους συμβολή και όχι αυτών που πραγματικά βοήθησαν;;; φταίει ο υπέρμετρος εγωισμός κάποιων που δεν μπορούν να διανοηθούν ότι χρωστούν το τι είναι ή το τι έχουν στη βοήθεια άλλων; Φταίει η γαϊδουριά που τους κάνει να ξεχνούν;

Ότι και να φταίει, το αποτέλεσμα είναι να μένει ο έχων την καλή διάθεση, με τη φράση: κάνε το καλό και ρίχ’ το στο γιαλό.

Καλά, έχω φτιάξει γιαλούς, άλλο πράγμα. Πάντως είναι το ωραιότερο συναίσθημα που μπορείς να φανταστείς να έρθει να σε βρει κάποιος που δε θυμάσαι ότι του έκανες καλό και να σε ευχαριστήσει μπροστά σε κόσμο.

Θα σας πω μια πραγματική ιστορία. Πριν πολλά χρόνια, ήμουν νέα υποσμηναγός, ένας νεαρός σπουδαστής της σχολής ικάρων, τραυματίστηκε σε τροχαίο και τον είχαμε στο νοσοκομείο. Είχε χτυπήσει παντού, κάποια στιγμή αφού βγήκε από την εντατική και ήρθε στο τμήμα, δε σηκωνόταν από το κρεβάτι. Η μάνα του, από τις Σέρρες η οικογένεια, έκλαιγε νυχθημερόν. Ρωτάω το διευθυντή της κλινικής αν μπορώ να τον σηκώσω τον ασθενή. Μου δίνει την άδεια, αν τα καταφέρω, καλώς, μου είπε. Παίρνω το μακαρίτη τον κύριο Γιώργο και τη μάνα του και πάω στο κρεβάτι του ίκαρου. Μεγάλε, σήμερα θα σηκωθείς από το κρεβάτι, του λέω. Τον καθίζουμε, τον βάζουμε στο καρότσι και η μάνα του για καμιά δεκαριά μέρες τον πήγαινε βόλτα στο προαύλιο του νοσοκομείου με το αμαξίδιο. Μετά του έδωσα ένα «π» να περπατάει και το πέτυχα να κάνει μερικά βήματα. Μετά έμεινα έγκυος και έφυγα από το νοσοκομείο. Μερικά χρόνια μετά, είμαι υπηρεσία σε άλλο όροφο, έρχεται ένας σμηναγός, όχι ιπτάμενος, και ρωτάει για μένα. Δε μου θυμίζει τίποτα. Μπροστά είναι ο γενικός επόπτης και ο διευθυντής της κλινικής που είχε έρθει να δει τους χειρουργημένους τους το απόγευμα. Του λέω ότι εγώ είμαι η κυρία που ψάχνει. Μου λέει: είμαι ο Θ…. ο Γ…….ς και εγώ δε σας θυμάμαι, αλλά η μαμά μου έμαθε ότι θα ερχόμουν στο ΓΝΑ και μου είπε να σας βρω και να σας πω ευχαριστώ, γιατί χωρίς εσάς δε θα περπατούσα τώρα… 
Καλά, το τι κλάμα έριξα που είδα όρθιο το ικαράκι και να έχει και κανονική εξέλιξη στους βαθμούς, δεν περιγράφεται. Μόλις μου είπε το όνομα, τον θυμήθηκα. Είχα ρίξει εργατοώρες και εργατοώρες στο προσκεφάλι του και στην προσπάθεια να κάνει ένα βήμα. Οι φυσικοθεραπευτές δεν ασχολιόντουσαν γιατί νόμιζαν ότι δεν υπήρχε θέληση. Απλά το παιδί ήταν σοκαρισμένο. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά. Με συναντά κάθε φορά που έρχεται στο ΓΝΑ…
Τι να πει κανείς σε κάτι τέτοια; Με κάτι τέτοιες χαζομαρίτσες, και χαρές και ικανοποιήσεις δε φεύγω από την υπηρεσία. Για κάτι τέτοια μικρά που μπορεί για μένα να είναι τίποτα, αλλά για τον ασθενή τα πάντα, μένω. Γιατί η δουλειά μου είναι ψυχοφθόρα, σε πονά σε καθημερινή βάση, αλλά τι να κάνεις; Όσους μπορείς να βοηθήσεις τους βοηθάς και προχωράς.
Αφορμή για αυτήν την ανάρτηση είναι κάποια λόγια που άκουσα που λένε κάποιοι (ένας) για τους ένστολους, ότι είμαστε άχρηστοι και αντιπαραγωγικοί, ενώ οι ίδιοι (ίδιος) έχει προσωπικά ευεργετηθεί από τους ένστολους και δη τα νοσοκομεία τα στρατιωτικά. Άντε να μην ανοίξω το στόμα μου, γιατί είμαι και πάρα πολύ καλό κορίτσι…



18 σχόλια:

  1. Εντάξει κάποιοι μπορεί να λένε για συγκεκριμένες περιπτώσεις...
    Πάντως από γιαλούς άλλο τίποτα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΓΧΟΣ.
    ΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΡΙΧΤΟ ΣΤΟ ΓΥΑΛΟ ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΕΣ.Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΕΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολλοί ηλίθιοι σαν και αυτούς έχω γνωρίσει ... ζητάνε τη βοήθεια σου με τις χειρονομίες τους, τα μάτια τους, και μετά σου λένε ότι δεν σου το ζητήσανε, γιατί μπένεις στα πράγματά μου ή τη ζωή μου ...

    Άλλοι ηλίθιοι που ζητούν τη βοήθειά μας, ανακατέψτουμε γη και ουρανό για να τους βοηθήσουμε και στη συνέχεια άλλαξουν γνώμη και δεν ενδιαφέρονται για τη βοήθειά μας!

    Από ηλίθιοι αχάριστοι ο κόσμος είναι γεμάτος, φίλη μου!

    Φιλιά και αγκαλιές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όπως τα λές..

    απο γιαλούς, άλλο τίποτα..

    και μάλιστα να σε βρίζουν αυτοί που ευεργέτησες!!!

    εκεί σε θέλω..
    διότι τα ψυχολογικά, δέν έχουν τέλος..

    άστα Ρία, άστα..
    και είναι και πολύ πρόσφατο ένα γεγονός..
    άστα και βρωμάνε όπως στην τελευταία φωτό..

    καλησπέρα και καλό μήνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρια, την αχαριστία την έχω συναντήσει παντού, ακόμη κι από συγγενείς, φίλους και στο κλάδο μου.
    Ευτυχώς που υπάρχουν λίγοι από αυτούς. ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΗΝΑ και ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μεγάλες αλήθειες δυστυχώς!!
    καλημέρα, καλό μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μεγάλη κουβέντα άνοιγεις και πολλές πληγές ξύνεις φιλενας. Ωραίο είναι να το κάνεις το καλό αλλά μερικές φορές αναρωτιέμαι αν πραγματικά αξίζει τον κόπο. Μερικοί άνθρωποι είναι τόσο ζώα που αντί να πουν ένα απλό ευχαριστώ που είσαι εκεί, που βοηθάς, κοιτάνε εντελώς εγωιστικά να σε πατάνε όλο και περισσότερο.
    Για μενα το πιο τραγικό από όλα είναι όταν ανακαλύπτω πως σε εμένα παρουσιάζουν μόνο τα δύσκολα τους, μου τα φορτώνουν και ψάχνω εγώ να βρω λύσεις ενώ από την άλλη τα "χαρούμενα" τους τα φυλάνε για αλλού.

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρία μου δεν νομίζω ότι υπάρχει μοναχικότερο επάγγελμα από του ανθρώπου που φροντίζει τους ασθενείς και τους τραυματίες -μια που παίρνεται η προσφορά τους σαν "δεδομένη" και πιο συχνά ακούνε τα παράπονα παρά το ευχαριστώ. Αλλά ακούγεται κι αυτό καμιά φορά , και όταν ακούγεται φέρνει αρκετό κόμπο στο λαιμό να φτάσει για τις άλλες χίλιες φορές που δεν ακούστηκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Hfaistiwnas

    έχω φτιάξει αρχιπέλαγος απο γιαλούς εγώ...
    και δεν ήταν τόσο στοχευμένο το σχόλιο του ενός, αφορούσε ολόκληρη επαγγελματική ομάδα. για την ακρίβεια δυο επαγγελματικές ομάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS

    ναι φοιτητάκο, η αχαριστία πάντα θα παραμονεύει, αλλά είναι καιρός να σταματήσει και η γαϊδουριά. δηλαδή πόσο καιρό θα κάνουμε το καλό και δεν πειράζει. μήπως να διεκδικήσουμε τα εύσημα που μας αξίζουν; μήπως να σταματήσουμε να καταπνίγουμε την αγανάκτηση που πάει να ξεπηδήσει κάθε φορά που η αχαριστία μας χτυπάει στα μούτρα;
    και η υπομονή έχει τα όριά της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Verónica Marsá

    α, καλά...
    νόμιζα ότι η αχαριστία έχει φυλή, είναι ελληνίδα, αλλά άμα έχετε και εσείς τέτοια γομάρια εκεί στην ιβηρική χερσόνησο, είναι μια παρηγοριά!

    φιλιά φιλεναδίτσα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ευρύνοος

    πονεμένος και εσύ τάσο!
    εγώ να δεις πόση αχαριστία εισέπραξα τον τελευταίο χρόνο... μόνο να τα γράψω θα πάρει άλλο τόσο!!!

    έλα και εσύ στο κλαμπ των επιτυχών μαλακομαγνητών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Evie

    και να μην ήξερα πως ζεις στον καναδά, θα το καταλάβαινα ότι δε ζεις στην ελλάδα από το σχόλιο ότι οι αχάριστοι δεν είναι πολλοί!!! εδώ είναι εδώδιμο είδος. και σε αφθονία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΦΟΥΛΗ

    ευχαριστώ φιλενάδα, καλό μήνα.
    το έχω το άτιμο το πονηρό, να λέω αλήθειες με το όνομά τους. κάποιος μου είπε για αυτό, ότι έχω μεγάλο στόμα. ε, δεν είμαι και το κροκοδειλάκι!!!!!!!!!!!!!!(γνωστό ανέκδοτο με το νώε και το βατραχάκι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γαμάει και Δέρνει

    αδελφή ψυχή σε βρίσκω...
    και όχι μόνο δεν το εκτιμούν, δεν αναγνωρίζουν τη συμβολή σου, σε κατηγορούν και από πάνω! να μην ξέρεις από που να αρχίσεις να μουτζώνεις και που να δέρνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. thinks

    δε θα το έλεγα μοναχικό επάγγελμα, ίσα ίσα είναι ενα συλλογικό επάγγελμα, ένα ομαδικό παιχνίδι με στόχο την ίαση.

    σε προσωπικό επίπεδο, η αχαριστία είναι πιο επώδυνη. στη δουλειά ΄που ουσιαστικά είναι λειτούργημα, δεν την παρεξηγώ. ο άσθενής πονά, ανησυχεί, φοβάται, έχει πρόσθετα οικογενειακά ή οικονομικά προβλήματα, και δεν του δίνω σημασία.

    σε προσωπικό επίπεδο όμως, σε σχέσει ζευγαριού, φιλικές ή οικογενειακές, ναι δίνω και μάλιστα θυμώνω. θα μου πεις, και μετά; μήπως και πάλι δε βοηθάς; ναι. το κάνω. αλλά έρχεται η στιγμή που η σταγόνα ξεχειλίζει το ποτήρι. σε πνίγει η αγανάκτηση για την ευκολία με την οποία δέχονται τα όποια ευεργετήματα προσφέρεις αλλα δεν αναγνωρίζουν τίποτα. ντιπ καταντίπ! με βγάζει από τα ρούχα μου αυτή η συμπεριφορά και την έχω βιώσει πολλές φορές. ίσως ο μαλακομαγνήτης μου, είναι πανίσχυρος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ria καλησπερα,τι κανεις???

    Δες λιγο αυτο το βιντεο,αλλα κατσε πρωτα...


    http://spyros1000.blogspot.com/2010/11/blog-post_03.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

οι δικές σου σκέψεις ποιές είναι;

σχόλια γραμμένα με αγγλικούς χαρακτήρες θα σβήνονται αμέσως. αν δε γνωρίζετε πως γυρνά το πληκτρολόγιο στα ελληνικά, ρωτήστε να μάθετε!

Από το Blogger.

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΝΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΑΚΩΝΕΙ

Αναγνώστες