ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΜΟΥ!

Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

21 Σεπ 2008

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΤ ΤΟΥ

Προς όλους τους άντρες:

Αγαπητοί μου αρσενικοί, μπορεί να κλαίμε, να μιλάμε πολύ, να λέμε ψέμματα αλλά έχουμε και καλά χαρακτηριστικά.

Κατ’ αρχάς έχουμε πολύ δυνατή και ελαστική μνήμη.
Και εξηγούμαι. Μπορεί να καβγαδίζουμε και να γίνονται όλα γης μαδιάμ, αλλά με την πρώτη καλη κίνηση που θα κάνετε, θυμόμαστε όλα τα καλά που μας έχετε προσφέρει και δεν εννοώ υλικά και ξεχνάμε ότι στραβό έχετε κάνει.

Είμαστε μεγαλόκαρδες. Συγχωρούμε τα πάντα και τα ξεχνάμε με πολύ μεγάλη ευκολία. Προσπερνούμε όσα μας κάνετε γιατί σας αγαπάμε.

Και όταν λέω αγαπάμε,

το εννοώ από το πρώτο ως το τελευταίο γράμμα! Σα σύντροφο και γινόμαστε ερωτικές, σαν παιδί και γινόμαστε στοργικές, σαν ένα σπάνιο λουλούδι και γινόμαστε τρυφέρες, σαν κόσμημα και γινόμαστε κτητικές.

Σας υποστηρίζουμε, σας συντροφεύομε, σας συμβουλεύουμε, σας προσέχουμε.
Ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή σας, καλλιεργούμε το εγώ σας, είμαστε η φωνή της συνείδησής σας.

Είμαστε δίπλα σας και στα καλά και στα κακά που θα σας συμβούν. Θα χαρούμε διπλά από σας για τις επιτυχίες σας και θα λυπηθούμε περισσότερο από εσάς, έστω και αν δε σας το δείχνουμε για να μη σας καταβαραθρώσουμε, στις αποτυχίες σας.

Θα σας παρηγορήσουμε στο συνάχι, στον καβγά με τους φίλους σας και τους διαπληκτισμούς σας με τους συναδέλφους σας.

Σας ενθαρύνουμε σε κάθε νέο σας ξεκίνημα. Βρίσκουμε λύσεις σε κάθε πρόβλημα που μας εμπιστεύεστε.

Μα πάνω απ’ όλα, είμαστε εκεί για να σας ακούσουμε, να σας χαϊδέψουμε, να μοιραστούμε μαζί σας τα πάντα. Αρκεί εσείς να μας ανοίξετε την καρδιά σας!


Υ.Γ. για το μπλογκούλη που το περίμενε εναγωνίως!

81 σχόλια:

  1. Καλημέρα! Επειδή σαν σχέση δεν ξέρω πως είναι, σαν φιλία όμως έχει πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά..! :)
    Γι'αυτό σας αγαπάμε!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ηφαιστίωνα

    καλά κάνετε και μας αγαπάτε, είμαστε τα άτιμα τα θυληκά αξιολάτρευτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να προσθέσω κάτι...
    Μέχρι αγώνες ποδοσφαίρου είχα φτάσει να παρακολουθώ μαζί του. Εκείνος άραγε θα άντεχε να ασχοληθεί με κάτι που κυρίως θεωρείται γυναικείο ενδιαφέρον. Και πάλι απλά αναρωτιέμαι η έρμη ...:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. eternal dreamer

    που το πας αυτό? άντε να έρθει άντρας στα μαγαζιά για ψώνια ή να χαζεύει στο χόντος της ομόνοιας με τις ώρες!

    χαχαχα πως μου ξέφυγε αυτο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αυτή η μνήμη λάστιχο, η καρδιά αγκινάρα η επιλεκτική στραβομάρα-κουφαμάρα-μουγγαμάρα μας έχουν καταστρέψει!
    Φτου σας χαλάτε την πιάτσα!
    Αίσχος!
    Τς...Τς...Τς....
    Εγώ είμαι της σχολής M. Brooks - Bitch

    I hate the world today
    You're so good to me
    I know but I can't change
    tried to tell you but you look at me like maybe I'm an angel
    underneath
    innocent and sweet
    Yesterday I cried
    You must have been relieved to see the softer side
    I can understand how you'd be so confused
    I don't envy you
    I'm a little bit of everything
    all rolled into one

    Chorus:
    I'm a bitch, I'm a lover
    I'm a child, I'm a mother
    I'm a sinner, I'm a saint
    I do not feel ashamed
    I'm your health, I'm your dream
    I'm nothing in between
    You know you wouldn't want it any other way

    http://www.youtube.com/watch?v=rhfiiGGy7Ls
    So take me as I am
    This may mean you'll have to be a stronger man
    Rest assured that when I start to make you nervous
    and I'm going to extremes
    tomorrow I will change
    and today won't mean a thing

    Chorus

    Just when you think you've got me figured out
    the season's already changing
    I think it's cool you do what you do
    and don't try to save me

    Chorus

    I'm a bitch, I'm a tease
    I'm a goddess on my knees
    when you hurt, when you suffer
    I'm your angel undercover
    I've been numbed, I'm revived
    can't say I'm not alive
    You know I wouldn't want it any other way

    http://www.youtube.com/watch?v=rhfiiGGy7Ls

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. σπαρκ

    εισαι τελείως τρελλή αλλά σε αγαπάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μου το λένε συχνά αυτό... κοιτάζοντάς με άλλοτε με κατανόηση και άλλοτε με τρόμο!
    μάλλον ο ζωδιακός μου χάρτης έκανε παρτούζα τη στιγμή που γεννήθηκα για να βγει τέτοιο αποτέλεσμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στίχοι: Ελένη Βιτάλη
    Μουσική: Ελένη Βιτάλη
    Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη

    Γεννήθηκα στην Κιβωτό
    μαζί με τ' άλλα ζώα
    και τώρα εδώ σας τραγουδώ
    δαιμόνια κι αθώα

    Γεννήθηκα και μου 'δωσαν
    για προίκα μια μαγκούρα
    να τη βαράω με δύναμη
    στου νου την καμπούρα

    Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
    κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
    θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
    είναι από άριστο υλικό

    Γεννήθηκα με ένα γιατί
    μες την καρδιά κρυμμένο
    ποιους μάγκες εξυπερετώ
    ποιοι μ' έχουν κουρδισμένο

    Με φέρανε και μου 'πανε
    ποτέ μιλιά μη βγάλω
    πως είναι που γεννήθηκα
    προνόμιο μεγάλο

    Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας...

    Γεννήθηκα στην Κιβωτό
    εννιά και δεκατρία
    την ώρα που οι πλανήτες μου
    βαράγαν μα...

    Μαρία με τα κίτρινα
    με βάση τα δεδόμενα
    εδώ ο πλανήτης χάνεται
    κι εσύ το παίζεις γκόμενα

    Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας....


    μια και μιλάμε για γυναίκες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αλλά εκεί που υποκλίνομαι είναι αυτό!!!
    αφιερωμένο!

    Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης
    Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
    Πρώτη εκτέλεση: Αφροδίτη Μάνου

    Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.
    Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι αυτό που λέμε δείγμα τυπικό.

    Μόλις ξυπνήσω το πρωί, πολύ πρωί, πριν ξημερώσει δηλαδή καλά-καλά,
    λέω από μέσα μου μουλάρι σήκω ντύσου γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά
    και τότε τρέχω να ξυπνήσω, να ταΐσω, να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά
    ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά.
    Του το πηγαίνω στο κρεβάτι κι αυτομάτως κατεβάζω τα παιδιά στο σχολικό,
    πάω γραμμή για να ψωνίσω κι ο χασάπης μες στη φούρια να μου πιάνει και τον κω...
    να 'χω το νου μου κάθε μέρα για πουκάμισο και σώβρακο καινούριο καθαρό
    κι αλίμονο μου αν το ξεχάσω και δεν βρει ζεστό νερό.
    Να συγυρίζω τα κρεβάτια και το σπίτι να ετοιμάζω φαγητό για τα παιδιά
    κι έχω να φύγω νηστική και σαν τρελή για την δουλειά.

    Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...

    Και μόλις φτάσω αλαφιασμένη στη δουλειά να 'χω να κάνω και καφέ στ' αφεντικό
    να 'χω κι αυτόν που του τη δίνει κάθε τόσο και που θέλει να μου πιάνει και τον κω...
    να 'χω το ντρουν του τηλεφώνου μες στ' αυτί μου κι από πάνω τις δικές του τις φωνές
    και να με στέλνει έξω να κάνω και του κόσμου τις δουλειές.
    Μόλις σχολάσω τρέχω αμέσως να προφτάσω να ετοιμάσω το τραπέζι για φαΐ
    να τηγανίζω, να ετοιμάζω τη σαλάτα, να σερβίρω και να κόβω και ψωμί
    να 'μαι ένα ράκος που να σέρνεται στα πόδια του απ' την πείνα κι από το τρεχαλητό
    κι αυτοί να βρίζουν πως δεν ήτανε καλό το φαγητό.
    Να πλένω πιάτα και πιρουνιά και μαχαίρια και να μου 'ρχεται να κάνω φονικό
    κι αυτός ο κύριος να θέλει να μου πιάνει και τον κω...

    Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...

    Μόλις ξαπλώσει και φωνάξει "ησυχία" μην ακούσω μες στο σπίτι τσιμουδιά,
    είναι η ώρα που τελειώνω εγώ τα πιάτα και που πρέπει να διαβάσω τα παιδιά,
    είναι η ώρα να διαβάσουν οι διαβόλοι για ν' αρχίσουμε να τρέχουμε μετά
    στα ιδιαίτερα του ενός και στ' αλλουνού τα γαλλικά.
    Κι αφού μου βγάλουνε καλά-καλά την πίστη και γυρίσουμε στο σπίτι τελικά
    τότε θα φάνε, θα πλυθούνε, θα δαρθούνε και θα παν να κοιμηθούν κανονικά
    κι ενώ εγώ θα σιδερώνω και θα πλένω, ό,τι κάνει μια γυναίκα δηλαδή,
    αυτός ο κύριος θα είναι αραγμένος στην ΤV
    κι αν γίνω έξαλλη σαν πέσω στο κρεβάτι και τον δω πως είν' ο νους του στο κακό,
    "είναι καθήκον σου" γυρίζει και μου λέει, συζυγικό.

    Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.
    Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι ένα ζώον δηλαδή κανονικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. σπαρκ

    αυτό με το ζωδιακό χάρτη με πέθανε! κέφια έχεις μετά το μνημόσυνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. σπαρκ,

    θα επαναλάβω τον εαυτό μου, είσαι για δέσιμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. σπαρκ

    ουδέν σχόλιον, άντε καλά να φας και να δοκιμάσεις τα κόλυβα να μου πεις να αξίζαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. οκ ετοιμαζόμαστε, θα βάλω ένα πένθιμο φούξια και θα πάω! 1 γυναίκα και 5 κόρες ο παπούς δεν άντεξε! τον έβγαλε τον καρκίνο τελικά!
    φούξια, φούξια, χμμ... φούξια δεν έχω βάψει το μαλλί ποτέ τώρα που το σκέφτομαι. τα λέμε αργότερα. φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. σπαρκ

    φούξια μαλί, χμμμμ, μια καλή ιδέα για να γεννάνε οι γυναίκες πιο έυκολα!
    να σε δω στην αίθουσα τοκετών με το φούξια μαλί και τι στον κόσμο σπαρκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ρία, αυτά που περιγράφεις το ξέρω ότι μπορεί μια γυναίκα να είναι... Ξέρεις όμως; Προτιμώ να ΕΙΝΑΙ όλα αυτά, όχι μόνο να τα λέει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Βλέπεις, πολλές τα λένε μόνον. Αλλά... Αυτές που κάνουν τη μεγάλη διαφορά είναι αυτές που ΕΙΝΑΙ όλα αυτά που περιγράφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αναφέρεσαι στις γυναίκες;
    Του σήμερα;
    Που υπάρχουν όλες αυτές;
    Έχω όντως γνωρίσει τέτοιου είδους θηλυκά αλλά είναι άνω των τριάντα πέντε ή δεν είναι Ελληνίδες.
    Την είπα την κακία μου πάλι!
    Χμμ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. χαλαρά το κάνω!
    τρόμος και γέλιο ο αγαπημένος μου συνδιασμός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Nα γίνω η συνήγορος τους;;Γιατί εγω με τους άντρες είμαι,και όχι με τις γυναίκες.
    Άμα σκυλιάσει όμως μια γυναίκα,καλύτερα να μην την είχες γνωρίσει ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγγίζει τα όρια της παρανομίας μία τέτοια γυναίκα να κυκλοφορεί ελεύθερη ανάμεσά μας.
    Αν ποτέ σπάσετε τα σίδερα της φυλακής σας μην διστάσετε να απευθυνθείτε σε μένα.
    Ο νομικός σας σύμβουλός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. αιρετικέ

    και πόσο σίγουρος είσαι ότι θα την καταλάβεις? γιατί ξέρω πολλές γυναίκες που και τα έλεγαν και τα έκαναν και τώρα είναι μόνες τους!

    καλά τα ψάχνετε όλοι οι άντρες, μήπως όμως τα εκτιμάτε όσο τους αξίζει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. λάκων

    μη δαγκωθείς, θα δηλητηριαστείς! είμαι σαράντα χρονών και δε θεωρώ τον εαυτό μου γριά. και μιλάω για γυναίκες που ξέρουν τι είναι και τι θέλουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. αιρετικέ,

    υπάρχουν γυναίκες και γυναίκες όπως άνδρες και άνδρες. στο χέρι σου έιναι να επιλέξεις μια που τα κάνει όλα οσα ανήρτησα στο ποστ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. σπαρκ

    σχιζοφρενική προσωπικότητα σα να λέμε!

    ευτυχώς είμαι μακριά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. δήμητρα

    πολύ καλά κάνεις και συνηγορείς υπέρ τους. όμως γιατί να σκυλιάσει μια γυναίκα? ποιος είναι η αιτία που σκύλιασε? αυτοί οι ίδιοι! ας μην την φέρουν σε τέτοιο σημείο. να μην κάνουν ανοησίες για να μην υφίστανται τις συνέπειες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. I am a man in love

    ευχαριστώ, κυκλοφορούμε πολλές τέτοιες!

    πάντως επιμένω για την πλακα γιατί το προφίλ σας μου φαίνεται πολύ γνωστό και δεν πιστεύω στις συμπτώσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ρία, θέτεις δυο πολύ καλά ερωτήματα.

    Αφ'ενός πώς είμαι σίγουρος ότι θα την καταλάβω ποια είναι. Έλα ντε! Ξέρεις, πολλές παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως αυτό ακριβώς που αναζητώ κι εγώ σαν το Διογένη με το λυχνάρι του και σαν τον θαλασσοδαρμένο που γυρεύει απάνεμο λιμάνι. Αλλά όταν διαπιστώνω πως όλα ήταν λόγια του αέρα, καταλήγω να αμφιβάλλω για την ικανότητά μου να κρίνω και να βγάζω συμπεράσματα για τους ανθρώπους... Και ναι, έχει μπει για τα καλά μέσα μου η αμφιβολία για το αν θα πάρω είδηση την κατάλληλη ή αν θα την προσπεράσω και θα πάω να την πάθω γι'άλλη μια φορά.

    Επίσης, το ζήτημα της επιλογής που θέτεις, όπως ξέρεις πολύ καλά, είναι σαν το σκάκι: απαιτούνται δυο άτομα.

    Τέλος πάντων... Η αλήθεια είναι πως κάθε νουνεχής άνδρας αποζητά μια γυναίκα που να'ναι όπως την περιγράφεις. Δεν πρόκειται εδώ να μιλήσω εκ μέρους όσων ασχολούνται μόνο με ξεπέτες ή δεν τους ενδιαφέρει να εμπλακούν συναισθηματικά, γιατί δεν έχω διπλωματικές σχέσεις με τέτοια άτομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. κωνσταντίνος

    η σχέση δυο ανθρώπων, δεν είναι αγώνας δρόμου για να δούμε ποιος θα βγει μπροστά, άρα δεν ειναι και σαν παρτίδα σκάκι για το ποιος θα κερδίσει.

    το θέμα είναι να μην είναι τόσο εμφανείς οι απαιτήσεις σου ως άνδρας γιατί οι γυναίκες είμαστε πολύ έξυπνες και μέχρι να επιτύχουμε το σκοπό μας κάποιες μπορούν να υποκριθούν τέλεια ότι είναι αυτό που ζητάς. και ξαφνικά, μετά το γάμο, ξυπνάς δίπλα σε μια γυναίκα που δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που εψαχνες και παντρεύτηκες.

    και προσωπικά, όχι δεν πιστεύω ότι όλοι θα καταλάβουν τι γυναίκα έχουν δίπλα τους. δεν έχουν οι γυναίκες στο κούτελο γραμμένα τα χαρακτηριστικά τους. και οι άντρες δε σκέφτονται και πάρα πολύ. τουλάχιστον με το πάνω κεφάλι.

    γι' αυτό, δεν εχεις παρά να είσαι πολύ προσεκτικός και να αξιολογείς τα δεδομένα!

    καλημερα και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. kostaslogh

    απορώ που απορείς!

    γιατί? νόμιζα ότι ήμουν σαφής!

    εσύ πάλι όχι ιδιαίτερα, γράψε μου τους προβληματισμούς σου να τους συζητήσουμε.


    καλημέρα και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Κάτσε να τα μελετήσω όλα αυτά γιατί δεν έχω κάνει ποτέ απογραφή ...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. μανιταριους

    μέτρα μέτρα, και πάλι θα δεις ότι ξέχασα μερικά!

    πληρώθηκες?
    εχουμε και μια εκδρομή στο ικέα να πάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Το μόνο εύκολο είναι να ανοίξουμε την καρδιά... Εσείς γιατί το κάνετε δυσκολότερο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. κιτσοςμητσος

    εδώ θα διαφωνίσουμε, οι άντρες είστε σαν τη σφίγγα σιωπηλοί. δε μιλάτε παρά μόνον όταν το θέλετε! και αυτό γίνεται σπάνια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. riaaaaaaaaaaaaaaaaa
    βρήκα άντρα από blog-o-προξενίο στο συνεικέσιον ο blogoulis.
    επιδημία έπεσε?
    αν είναι να κολαστώ, αν είναι να κολαστώ θέλω μόνο μαζί σου.
    Να κεράσω καμια zideron?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Ρία, μήπως σωστότερο είναι να πεις ότι μιλάμε όταν δεν αντέχουμε άλλο;

    Γενικά, προσπαθούμε να μη φανερώνουμε αυτό που νιώθουμε μέσα μας - όταν είναι καημός ή στενοχώρια - , γιατί, έτσι και το κάνουμε, θα φανούμε αδύναμοι, ευάλωτοι, λιγότερο άνδρες απ'όσο προβλέπεται να δείχνουμε και τότε η σύντροφος συνήθως τα μαζεύει και φεύγει...

    Κι εμείς μένουμε μόνοι, σε φάση "μην του μιλάτε του παιδιού".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Για να μη λες πως είμαι ο κακός της παρέας, θα σου πω ότι και στο Χόντο θα πήγαινα για ψώνια μαζί της και σε επιδείξεις μόδας (ειδικά αν είναι ωραία τα μοντέλα) και θα της μαγείρευα και χίλια δύο άλλα. Δεν είμαι γλυκούλης και τρυφερούλης γουτσουγουτσου μου;
    Όσο για τα τραγούδια της spark τα βρίσκω επιεικώς απαράδεκτα. Το μόνο τραγούδι που είναι αντιπροσωπευτικό και αξίζει στις γυναίκες είναι το παρακάτω (το γεγονός ότι και στίχους και μουσική τα έχουν γράψει γυναίκες μη σας κάνει να το αντιμετωπίσετε με καχυποψία). Σας το αφιερώνω από την καρδιά μου:

    Άρτεμις

    Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
    Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη
    Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
    "Ανάσα η τέχνη της καρδιάς"

    "Δεν θα σε βάλω εγώ ποτέ να μαγειρέψεις
    θα 'μαι κοντά σου μοναχά αν με γυρέψεις
    μετά θα φεύγω πάλι να μ' επιθυμείς.

    Δεν θα κρατήσω μαύρη τσάντα στο γραφείο
    ένα φτερό γυπαετού θα 'χω λοφίο
    στη λεγεώνα της πιο ένδοξης τιμής.

    Άρτεμις θεά των κοριτσιών
    φόβιζέ με μ' ασημένιο τόξο
    απ' τις ψευτονίκες των ανδρών
    κι απ' τη θλίψη που 'χουν να 'μαι από 'ξω.

    Δεν σ' έχω δίπλα μου για να 'χω να ζηλεύω
    πέτα τα πέπλα σου στα δάση που χορεύω
    να σε λατρέψω όλη τη νύχτα σα φρουρός.

    Με τις δερμάτινες τις βρώμικές μου μπότες
    έσπασα μέσα μου και είδωλα και πόρτες
    να σ' αγκαλιάσω σαν το χώμα καθαρός"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Η απορία μου αφορά την προηγούμενη
    ανάρτηση ,δεν βρήκα το σχόλιό μου κι αναρωτιέμαι μήπως δεν επετράπη απ τον
    διαχειριστή του μπλογκ,η μήπως εγώ έκανα
    τη στραβή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. "κάθε τέλος είναι δειλό γιαυτό φέρνει μαζί του μια καινούρια αρχή" Κ. Δημουλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Ατομική μου ενέργεια

    Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
    Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
    Ερμηνευτές: Δήμητρα Γαλάνη


    Πάρε με νύχτα, πάρε με
    στων αστεριών το άρμα
    να σεργιανίσω μια ψυχή
    που τυραννάω καιρό

    Στον κόσμο αυτό παιδεύτηκα
    γιατί ήρθα μ' ένα κάρμα
    το παραπέρα απ' τη ζωή
    να μάθω ν' αγαπώ

    Ατομική μου ενέργεια
    κι ανάσα μου στα χείλη
    την πρώτη ουσία, την αρχή,
    σηκώστε με να δω

    Όχι από περιέργεια,
    μα δε χωράω στην ύλη
    κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή
    την έχει για θεό

    Δίνε μου, κόσμε, δίνε μου
    το πιο θλιμμένο όπα
    να στο γυρίσω μια στροφή
    με σώμα ευγενικό

    Κι αν είναι από το είναι μου
    κι απ΄ την καρδιά που το 'πα
    να γίνει η αγάπη προσευχή
    και στάχτη το κακό

    Ατομική μου ενέργεια
    κι ανάσα μου στα χείλη
    την πρώτη ουσία, την αρχή,
    σηκώστε με να δω

    Όχι από περιέργεια,
    μα δε χωράω στην ύλη
    κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή
    την έχει για θεό


    ..........

    Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
    Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

    Την ώρα που σιδέρωνε
    της ήρθε πως ξημέρωνε
    και σφύριζε καράβι.
    Σαν τότε που διαλέγαμε
    με ποιον μπορεί να φεύγαμε
    στην πρώτη αγάπη σκλάβοι

    Κι είχε ένα σίδερο μ' ατμό
    και λίγο ιδρώτα στο λαιμό
    Σάββατο απόγευμα στην άκρη της κουζίνας.
    Γυρνάει ραντίζει ένα γιακά
    και λέει στον άντρα ξαφνικά
    πως πάει κι αυτός ο μήνας.

    Την ώρα που σιδέρωνε
    της ήρθε πως ημέρωνε
    στα γόνατα λιοντάρι.
    Διπλώνει ένα πουκάμισο
    κι ο γιος χρονώ ενάμισο
    στα πόδια της κουβάρι.

    Κι είχε ένα σίδερο μ' ατμό
    και λίγο ιδρώτα στο λαιμό
    Σάββατο απόγευμα στην άκρη της κουζίνας.
    Γυρνάει ραντίζει ένα γιακά
    και λέει στον άντρα ξαφνικά
    πως πάει κι αυτός ο μήνας.

    Την ώρα που σιδέρωνε
    της ήρθε ν' αφιέρωνε
    σε κάποιον τη ζωή της
    Που ανέβαινε στη μάντρα της
    και γνώριζε τον άντρα της
    με την αναπνοή της.

    Κι είχε ένα σίδερο μ' ατμό
    και λίγο ιδρώτα στο λαιμό
    Σάββατο απόγευμα στην άκρη εκεί στην πόρτα.
    Μια πιέτα δύσκολη πατά
    απ' τ' όνειρό της σταματά
    κι ανάβει όλα τα φώτα.

    http://www.youtube.com/watch?v=EIatJExLyto

    Η δουλειά

    Λίνα Νικολακοπούλου,Σταμάτης Κραουνάκης,Άλκηστις Πρωτοψάλτη

    Μην πας μια μέρα στη δουλειά σου- μη πας
    Δεν ζούμε, να δούμε αν αγαπιόμαστε- μην πας
    Το σπίτι αυτό αν το πρωί θα τ' ανεχτούμε
    να συγυρίζω, να γελάω, να μου μιλάς

    Από μακριά πως αγαπιόμαστε το ξέρω
    πιστός πως είσαι και στα πάντα συνεπής
    Να με ρωτήσεις τι χρειάζεται να φέρω
    κι αν βρήκα κάποιο σινεμά της προκοπής
    Μην πας

    Τα ίδια έκανε, θυμάμαι, κι ο μπαμπάς
    μα εμένα ετούτη η διαδοχή μ' έχει τρομάξει
    Ποιος ξέρει άραγε
    μ' αυτό που μ' αγαπάς
    πιο άλλο όνειρο ζωής έχεις ξεγράψει

    Μην πας
    να δούμε αν αγαπιόμαστε να δούμε
    Μην πας μια μέρα στη δουλειά μην πας

    .....
    Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
    μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
    γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
    και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό

    Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
    νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
    ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
    που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
    ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ

    Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
    πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές
    μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
    μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν

    Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
    νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
    ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
    που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
    ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ

    Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής
    Μουσική: Νότης Μαυρουδής
    Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη
    .........

    Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
    Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
    Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου
    Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου

    Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
    τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
    Ρωτάς για την καριέρα μου
    τη νύχτα και τη μέρα μου
    κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

    Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
    για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
    Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
    το "έλα" και το "αντίο" σου
    ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.

    Μαμά, πεινάω
    μαμά, φοβάμαι
    μαμά, γερνάω, μαμά.
    Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
    ωραία, νέα κι ατυχής.

    Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
    να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
    Και τέλειωσα με άριστα
    αλλά δεν έχω ευχάριστα,
    όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

    Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
    τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
    Και κοίτα, ένα μυστήριο
    του κόσμου το κριτήριο
    πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

    Μαμά, πεινάω
    μαμά, φοβάμαι
    μαμά, γερνάω, μαμά.
    Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
    ωραία, νέα κι ατυχής.

    .........

    Διθέσιο
    Καλλιτέχνης: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
    Συνθέτης: Νίκος Αντύπας
    Στιχουργός: Λίνα Νικολακοπούλου
    Στίχοι:
    Ακριβό μου διθέσιο
    καλό μου αμάξι
    Που περνάς απ' τ' απαίσιο
    ξυστά
    Κινητήρα και πλαίσιο
    στα 'χω πειράξει
    Για να τη βγεις πιο μπροστά

    Τη στιγμή που σ' αγόραζα
    για να τριπάρω
    Το κενό μου εξαγόραζα
    δειλά
    Την καρδούλα που χώρισα
    ίσως να πάρω
    Σ' άλλη ζωή πιο καλά

    Μη με πας απ' το σπίτι
    τ' ακούς, στο Θεό να με πας
    Μυρωδιά καταλύτη
    εσύ μοναχά μ' αγαπάς
    Α, ρε, χρόνε αλήτη
    π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς
    Μη με φέρνετε σπίτι
    τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας

    Στο λευκό σου αερόσακο
    θα ξαγρυπνήσω
    Μ' αφημένο το πρόσωπο
    σκοπιά
    Σ' ένα πάρκιγκ απρόσωπο
    θ' αποφασίσω
    Ποιόν εαυτό θα 'χω πια

    Θα γυαλίζουν οι ζάντες σου
    με το φεγγάρι
    Δοκιμή στις αβάντες σου
    μικρό
    Το μηδέν στο διακόσα μας
    ποιος θα το πάρει
    Μ' όλη τη γη στο φτερό

    Μη με πας απ' το σπίτι
    τ' ακούς, στο Θεό να με πας
    Μυρωδιά καταλύτη
    εσύ μοναχά μ' αγαπάς
    Α, ρε, χρόνε αλήτη
    π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς
    Μη με φέρνετε σπίτι
    τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας
    http://www.youtube.com/watch?v=kD-wHKOX2V8

    Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
    Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
    Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

    Αυτό το άδειο βλέμμα στον καθρέφτη μου
    κάπου το ξέρω καλά από παλιά
    Nα με κοιτάει όπως οι γκρίζες οι κοπέλες που μ' αγάπησαν
    κάτι χλωμές κάτι χοντρούλες με γυαλιά

    Αυτές που δεν τους ρίχνεις δεύτερη ματιά
    ξενοδοχεία της αγάπης νυχτωμένα
    Που περιμένεις να περάσει η μπόρα και μετά
    φεύγεις και σε κοιτάζουν λυπημένα

    Το ξέρουν από την αρχή μα πάντα ελπίζουν
    όταν σου δίνουν με αγωνία το φιλί τους
    Το βλέπουν μες στα μάτια σου
    το βλέπεις στα δικά τους
    ένα σωρό "τελειώσαμε" η ζωή τους

    Μου μείνανε οι θεωρίες και τα λόγια
    ένα "τελειώσαμε" και εγώ μες στη ζωή σου
    Έφυγα σαν τον κλέφτη δίχως λόγια
    και δεν λογάριασα την πίκρα τη δική σου

    Ένας γελοίος παρλαπίπας κοκοράκος
    που όπου με παίρνει και μένα κοκορεύομαι
    Ένας χαζός και ζαλισμένος ανθρωπάκος
    μες του φαλλού μου το φολκλόρ να κοροϊδεύομαι

    Κορίτσια της συγγνώμης μες στα μάτια σας
    είναι μια λύπη που δεν έχω εγώ ξεχάσει
    Κορίτσια, γκρίζα, νεράιδες της αγάπης
    ό,τι ήτανε να χάσω το έχω χάσει

    Κι απ' ότι μου μεινε ετούτο το τραγούδι
    σας δίνω απόψε που μονάχος ξενυχτάω
    μοιάζει χαζό μα είναι το λουλούδι
    είναι το χάδι και τα λόγια που χρωστάω
    είναι το χάδι τ' απαλό που σας χρωστάω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Ότι και να είστε, όπως και να είστε είμαστε αιώνια δέσμιοι σας, η μυστική φωτιά της ύπαρξης και της έμπνευσης μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. spark

    εσύ πονάς παντού, εγώ δεν πονάω! σου παραχωρώ τη ζιντερόν μου!

    περαστικά σακάτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. αιρετικέ

    μπορεί όντως έτσι να είναι, αλλά δεν είναι καλύτερα να μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου, όποια και άν είναι αυτά, με τον άνθρωπό σου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. μπλογκούλη

    τη θες τη γυναίκα διεκδικητική βλέπω! και πας και στο χόντος! και μαγειρεύεις κιόλας! εσύ είσαι παιδί μάλαμα!!!

    τυχερή η γειτόνισσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. kostaslogh

    έχεις απόλυτο δίκιο.

    εγώ την έκανα την πατατιά. απέρριψα το σχόλιο κατά λάθος και σου έστειλα μέηλ να το ξαναγράψεις!

    χίλια συγνώμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. I am a man in love

    προσωπικά δε μου αρέσει καθόλου η κική δημουλά!

    και μόνο που ξέρετε αποσπάσματα από τα έργα της αρχίζετε πάλι να με μπερδεύετε! δεν είστε αυτός που φανταζόμουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. μυστήριε

    έτσι είναι. ζούμε για σας και ζείτε για μας. μας αρέσει δε μας αρέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. ria από ότι φαίνεται με το νέο μήνα θα έχω πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μου. Αναμένω προτάσεις για αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Σας αρέσει η ποίηση;

    Από τη συλλογή «Γυμνό σώμα», 1980 («Τα ερωτικά») Γ. Ρίτσος


    Δυο μήνες που δε σμίξαμε.
    Ένας αιώνας
    κ’ εννιά δευτερόλεπτα.


    ******

    Τι να τα κάνω τ’ άστρα
    αφού λείπεις;


    ******


    Ένδοξοι κι άδοξοι
    συναντημένοι κάποτε
    στον ίδιο σφυγμό.
    Δεν κάνει ο έρωτας
    διακρίσεις.


    Ούτε απόψε πανσέληνος.
    Ένα κομμάτι λείπει.
    Το φιλί σου.

    *****


    Αυτός ο φόβος
    μήπως έμεινε κάτι
    που δεν το πήρα.
    Κι ο φόβος
    μήπως εκείνο το απέραντο
    έχει τέλος.


    Από τη συλλογή «Σάρκινος λόγος» («Τα ερωτικά»)

    Τα ποιήματα που έζησα στο σώμα σου σωπαίνοντας,
    θα μου ζητήσουν, κάποτε, όταν φύγεις, τη φωνή τους.
    Όμως εγώ δεν θάχω πια φωνή να τα μιλήσω. Γιατί εσύ
    συνήθιζες πάντα
    να περπατάς γυμνόποδη στις κάμαρες, κι ύστερα μαζευόσουν
    στο κρεβάτι
    ένα κουβάρι πούπουλα, μετάξι κι άγρια φλόγα. Σταύρωνες τα χέρια σου
    γύρω στα γόνατά σου, αφήνοντας προκλητικά προτεταμένα
    τα σκονισμένα σου ρόδινα πέλματα. Να με θυμάσαι- μούλεγες- έτσι·
    έτσι να με θυμάσαι με τα λερωμένα πόδια μου· με τα μαλλιά μου
    ριγμένα στα μάτια μου- γιατί έτσι βαθύτερα σε βλέπω. Λοιπόν,
    πώς νάχω πια τη φωνή. Ποτέ της η Ποίηση δεν περπάτησε έτσι
    κάτω από τις πάλλευκες ανθισμένες μηλιές κανενός Παραδείσου.

    Αθήνα, 16. ΙΙ. 81

    ό,τι και να γράψω απόψε δεν θα είναι αντάξιο των αισθημάτων μου, οπότε δανείζομαι τους στίχους και το πάθος του Γ. Ρίτσου για να σας εκφράσω ένα μικρό μόνο τμήμα.

    Καληνύχτα.

    Απόψε μην ξαγρυπνήσετε.
    Σας περιμένω στα όνειρά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Η σονάτα του σεληνόφωτος
    του Γιάννη Ρίτσου

    Ἀνοιξιάτικο βράδι. Μεγάλο δωμάτιο παλιοῦ σπιτιοῦ. Μιὰ ἡλικιωμένη γυναίκα ντυμένη στὰ μαῦρα μιλάει σ᾿ ἕναν νέο. Δὲν ἔχουν ἀνάψει φῶς. Ἀπ᾿ τὰ δυὸ παράθυρα μπαίνει ἕνα ἀμείλικτο φεγγαρόφωτο. Ξέχασα νὰ πῶ ὅτι ἡ γυναίκα μὲ τὰ μαῦρα ἔχει ἐκδώσει δυό-τρεῖς ἐνδιαφέρουσες ποιητικὲς συλλογὲς θρησκευτικῆς πνοῆς. Λοιπόν, ἡ Γυναίκα μὲ τὰ μαῦρα μιλάει στὸν νέο.

    Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

    Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου λησμονημένα λόγια - δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω. Σώπα.

    Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου λίγο πιὸ κάτου, ὡς τὴ μάντρα τοῦ τουβλάδικου, ὡς ἐκεῖ ποὺ στρίβει ὁ δρόμος καὶ φαίνεται ἡ πολιτεία τσιμεντένια κι ἀέρινη, ἀσβεστωμένη μὲ φεγγαρόφωτο τόσο ἀδιάφορη κι ἄϋλη, τόσο θετικὴ σὰν μεταφυσικὴ ποὺ μπορεῖς ἐπιτέλους νὰ πιστέψεις πὼς ὑπάρχεις καὶ δὲν ὑπάρχεις πὼς ποτὲ δὲν ὑπῆρξες, δὲν ὑπῆρξε ὁ χρόνος κ᾿ ἡ φθορά του. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

    Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πὼς θὰ πετάξουμε, γιατί, πολλὲς φορές, καὶ τώρα ἀκόμη, ἀκούω τὸ θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ μου, σὰν τὸ θόρυβο δυὸ δυνατῶν φτερῶν ποὺ ἀνοιγοκλείνουν, κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἦχο τοῦ πετάγματος νιώθεις κρουστὸ τὸ λαιμό σου, τὰ πλευρά σου, τὴ σάρκα σου, κι ἔτσι σφιγμένος μὲς στοὺς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα, μέσα στὰ ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους, δὲν ἔχει σημασία ἂν φεύγεις ἢ ἂν γυρίζεις οὔτε ἔχει σημασία ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου, δὲν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου - ἡ λύπη μου εἶναι ποὺ δὲν ἀσπρίζει κ᾿ ἡ καρδιά μου. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

    Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο. Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

    Φορές-φορές, τὴν ὥρα ποὺ βραδιάζει, ἔχω τὴν αἴσθηση πὼς ἔξω ἀπ᾿ τὰ παράθυρα περνάει ὁ ἀρκουδιάρης μὲ τὴν γριὰ βαριά του ἀρκούδα μὲ τὸ μαλλί της ὅλο ἀγκάθια καὶ τριβόλια σηκώνοντας σκόνη στὸ συνοικιακὸ δρόμο ἕνα ἐρημικὸ σύννεφο σκόνη ποὺ θυμιάζει τὸ σούρουπο καὶ τὰ παιδιὰ ἔχουν γυρίσει σπίτια τους γιὰ τὸ δεῖπνο καὶ δὲν τ᾿ ἀφήνουν πιὰ νὰ βγοῦν ἔξω μ᾿ ὅλο ποὺ πίσω ἀπ᾿ τοὺς τοίχους μαντεύουν τὸ περπάτημα τῆς γριᾶς ἀρκούδας -κ᾿ ἡ ἀρκούδα κουρασμένη πορεύεται μὲς στὴ σοφία τῆς μοναξιᾶς της, μὴν ξέροντας γιὰ ποῦ καὶ γιατί -ἔχει βαρύνει, δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ χορεύει στὰ πισινά της πόδια δὲν μπορεῖ νὰ φοράει τὴ δαντελένια σκουφίτσα της νὰ διασκεδάζει τὰ παιδιά, τοὺς ἀργόσχολους τοὺς ἀπαιτητικοὺς καὶ τὸ μόνο ποὺ θέλει εἶναι νὰ πλαγιάσει στὸ χῶμα ἀφήνοντας νὰ τὴν πατᾶνε στὴν κοιλιά, παίζοντας ἔτσι τὸ τελευταῖο παιχνίδι της, δείχνοντας τὴν τρομερή της δύναμη γιὰ παραίτηση, τὴν ἀνυπακοή της στὰ συμφέροντα τῶν ἄλλων, στοὺς κρίκους τῶν χειλιῶν της, στὴν ἀνάγκη τῶν δοντιῶν της, τὴν ἀνυπακοή της στὸν πόνο καὶ στὴ ζωὴ μὲ τὴ σίγουρη συμμαχία τοῦ θανάτου -ἔστω κ᾿ ἑνὸς ἀργοῦ θανάτου- τὴν τελική της ἀνυπακοὴ στὸ θάνατο μὲ τὴ συνέχεια καὶ τὴ γνώση τῆς ζωῆς ποὺ ἀνηφοράει μὲ γνώση καὶ μὲ πράξη πάνω ἀπ᾿ τὴ σκλαβιά της.

    Μὰ ποιὸς μπορεῖ νὰ παίξει ὡς τὸ τέλος αὐτὸ τὸ παιχνίδι; Κ᾿ ἡ ἀρκούδα σηκώνεται πάλι καὶ πορεύεται ὑπακούοντας στὸ λουρί της, στοὺς κρίκους της, στὰ δόντια της, χαμογελώντας μὲ τὰ σκισμένα χείλια της στὶς πενταροδεκάρες ποὺ τὶς ρίχνουνε τὰ ὡραῖα καὶ ἀνυποψίαστα παιδιὰ ὡραῖα ἀκριβῶς γιατί εἶναι ἀνυποψίαστα καὶ λέγοντας εὐχαριστῶ. Γιατί οἱ ἀρκοῦδες ποὺ γεράσανε τὸ μόνο ποὺ ἔμαθαν νὰ λένε εἶναι: εὐχαριστῶ, εὐχαριστῶ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

    Συχνὰ πετάγομαι στὸ φαρμακεῖο ἀπέναντι γιὰ καμιὰν ἀσπιρίνη ἄλλοτε πάλι βαριέμαι καὶ μένω μὲ τὸν πονοκέφαλό μου ν᾿ ἀκούω μὲς στοὺς τοίχους τὸν κούφιο θόρυβο ποὺ κάνουν οἱ σωλῆνες τοῦ νεροῦ, ἢ ψήνω ἕναν καφέ, καί, πάντα ἀφηρημένη, ξεχνιέμαι κ᾿ ἑτοιμάζω δυὸ - ποιὸς νὰ τὸν πιεῖ τὸν ἄλλον;- ἀστεῖο ἀλήθεια, τὸν ἀφήνω στὸ περβάζι νὰ κρυώνει ἢ κάποτε πίνω καὶ τὸν δεύτερο, κοιτάζοντας ἀπ᾿ τὸ παράθυρο τὸν πράσινο γλόμπο τοῦ φαρμακείου σὰν τὸ πράσινο φῶς ἑνὸς ἀθόρυβου τραίνου ποὺ ἔρχεται νὰ μὲ πάρει μὲ τὰ μαντίλια μου, τὰ σταβοπατημένα μου παπούτσια, τὴ μαύρη τσάντα μου, τὰ ποιήματά μου, χωρὶς καθόλου βαλίτσες - τί νὰ τὶς κάνεις; - Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

    «Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Ὄχι, δὲ θἄρθω. Καληνύχτα. Ἐγὼ θὰ βγῶ σὲ λίγο. Εὐχαριστῶ. Γιατί ἐπιτέλους, πρέπει νὰ βγῶ ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ τσακισμένο σπίτι. Πρέπει νὰ δῶ λιγάκι πολιτεία, -ὄχι, ὄχι τὸ φεγγάρι - τὴν πολιτεία μὲ τὰ ροζιασμένα χέρια της, τὴν πολιτεία τοῦ μεροκάματου, τὴν πολιτεία ποὺ ὁρκίζεται στὸ ψωμὶ καὶ στὴ γροθιά της τὴν πολιτεία ποὺ ὅλους μας ἀντέχει στὴν ράχη της μὲ τὶς μικρότητές μας, τὶς κακίες, τὶς ἔχτρες μας, μὲ τὶς φιλοδοξίες, τὴν ἄγνοιά μας καὶ τὰ γερατειά μας,-ν᾿ ἀκούσω τὰ μεγάλα βήματα τῆς πολιτείας, νὰ μὴν ἀκούω πιὰ τὰ βήματά σου μήτε τὰ βήματα τοῦ Θεοῦ, μήτε καὶ τὰ δικά μου βήματα. Καληνύχτα.

    Τὸ δωμάτιο σκοτεινιάζει. Φαίνεται πὼς κάποιο σύννεφο θἄκρυβε τὸ φεγγάρι. Μονομιᾶς, σὰν κάποιο χέρι νὰ δυνάμωσε τὸ ραδιόφωνο τοῦ γειτονικοῦ μπάρ, ἀκούστηκε μία πολὺ γνώστη μουσικὴ φράση. Καὶ τότε κατάλαβα πὼς ὅλη τούτη τὴ σκηνὴ τὴ συνόδευε χαμηλόφωνα ἡ «Σονάτα τοῦ Σεληνόφωτος», μόνο τὸ πρῶτο μέρος.

    Ὁ νέος θὰ κατηφορίζει τώρα μ᾿ ἕνα εἰρωνικὸ κ᾿ ἴσως συμπονετικὸ χαμόγελο στὰ καλογραμμένα χείλη του καὶ μ᾿ ἕνα συναίσθημα ἀπελευθέρωσης. Ὅταν θὰ φτάσει ἀκριβῶς στὸν Ἅη-Νικόλα, πρὶν κατεβεῖ τὴ μαρμαρίνη σκάλα, θὰ γελάσει, -ἕνα γέλιο δυνατό, ἀσυγκράτητο. Τὸ γέλιο του δὲ θ᾿ ἀκουστεῖ καθόλου ἀνάρμοστα κάτω ἀπ᾿ τὸ φεγγάρι. Ἴσως τὸ μόνο ἀνάρμοστο νἆναι τὸ ὅτι δὲν εἶναι καθόλου ἀνάρμοστο. Σὲ λίγο, ὁ Νέος θὰ σωπάσει, θὰ σοβαρευτεῖ καὶ θὰ πεῖ «Ἡ παρακμὴ μιᾶς ἐποχῆς». Ἔτσι, ὁλότελα ἥσυχος πιά, θὰ ξεκουμπώσει πάλι τὸ πουκάμισό του καὶ θὰ τραβήξει τὸ δρόμο του.

    Ὅσο γιὰ τὴ γυναίκα μὲ τὰ μαῦρα, δὲν ξέρω ἂν βγῆκε τελικὰ ἀπ᾿ τὸ σπίτι. Τὸ φεγγαρόφωτο λάμπει ξανά. Καὶ στὶς γωνιὲς τοῦ δωματίου οἱ σκιὲς σφίγγονται ἀπὸ μίαν ἀβάσταχτη μετάνοια, σχεδὸν ὀργή, ὄχι τόσο γιὰ τὴ ζωὴ ὅσο γιὰ τὴν ἄχρηστη ἐξομολόγηση. Ἀκοῦτε; τὸ ραδιόφωνο συνεχίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. καλά τι έστειλε το άτομο; Φίλε με έστειλες αδιάβαστη! Επειδή είμαι μεγάλη καρδιά σε συγχωρώ που μου την είπες. Αν και όταν φας την επόμενη χυλόπιτα για την Ρια μήπως θα έπρεπε να μιλήσεις μαζί μου για ποιήση?
    (ο blogoulis απέτυχε να μου βρει αυτό το κάτι που θέλω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. τώρα είδα την παραχώρηση 1 zideron, τη βουτάω με συνοπτικές διαδικασίες! Έριξα 1 μαστούρα σήμερα φιλενάς άλλο πράγμα, εκεί που έκλαιγα μετά άρχισα τα χαχανητά!
    (καβατζώνει τη zideron)
    thanx!
    zmats! καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Ρία, έχεις δίκιο. Αλλά η εμπειρία πολλών ανδρών δείχνει ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες με τις οποίες δεν είναι φρόνιμο να μοιραστεί ένας άνδρας τις δυσκολίες του, γιατί θα τον εγκαταλείψουν, όπως τα ποντίκια εγκαταλείπουν ένα πλοίο που βυθίζεται.

    Ουσιαστικά είναι ένας φαύλος κύκλος στον οποίο βρισκόμαστε παγιδευμένοι κι εμείς οι άνδρες και οι γυναίκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Άσχετο, αλλά δεν έχω καταλάβει ακόμα τα ποιήματα και τα τραγούδια που παραθέτουνε μερικοί τί σχέση έχουνε με το θέμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Ρία, πες το και στον Ιάσιο, σας παρακαλώ φτιάξτε τις ιστοσελίδες σας και εξαφανίστε αυτά τα διαφημιστικά pop ups με όποιο τρόπο μπορείτε.

    Επίσης η δικιά σου έχει και ένα ενοχλητικό τιτίβισμα, το οποίο μπορώ να αποφυγω αν κλείσω τα ηχεία. Αλλά αυτά τα pop ups είναι και ο λόγος που δεν περνάω πολύ ώρα ψάχνοντας στις ιστοσελίδες σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Εγώ σα Λόλα βρίσκω το κείμενο εντελώς κατατοπιστικό. Πρέπει επιτέλους να μαθω να φέρομαι χμ χμ χμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. εγώ έχω το ακαταλόγιστο και κάνω spam αδιακρίτως καταχρώμενη τη φιλοξενία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έδωσα τις τραγουδιστικές προεκτάσεις της γυναικείας ματιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. i am a man in love

    εδώ πέσατε διάνα! λατρεύω το ρίτσο!

    παρόλα αυτά, πάλι με μπερδεύετε και δεν μπορω να καταλάβω ποιος κρύβεται πίσω από το όνομα αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. σπαρκ

    πότε πρόλαβε ο καημένος να ψάξει και να αποτύχει σε τόσο μικρό διάστημα???

    φιλενάδα με μέτρο τις ζιντερόν, πάρε κι άλλη άδεια αφού πονάς, μην το ρίχνεςι σε τόσο βαρειά παυσίπονα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Εχετλαίος
    Ρία, πες το και στον Ιάσιο, σας παρακαλώ φτιάξτε τις ιστοσελίδες σας και εξαφανίστε αυτά τα διαφημιστικά pop ups με όποιο τρόπο μπορείτε.

    Επίσης η δικιά σου έχει και ένα ενοχλητικό τιτίβισμα, το οποίο μπορώ να αποφυγω αν κλείσω τα ηχεία. Αλλά αυτά τα pop ups είναι και ο λόγος που δεν περνάω πολύ ώρα ψάχνοντας στις ιστοσελίδες σας.

    ---

    +1. Είναι πολύ ενοχλητικά (αν και έχω popup killer και δεν τα βλέπω), αλλά την πρώτη φορά που μπαίνεις είναι πολύ ενοχλητικό. Επίσης και το τιτίβισμα, και αυτό πολύ ενοχλητικό (αν και μπορείς να κλείσεις τον ήχο του αν κάνεις κλικ πάνω του). Νομίζω ότι φορτώνουνε το σάιτ με άχρηστα πράγματα και δεν είναι πολύ φιλικό στο χρήστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. αιρετικέ

    οι συντροφοί μας είναι αποκλειστικά και μόνο δική μας επιλογή. άρα άν σύντροφος κάποιου δεν είναι σε θέση να του συμπαρασταθεί στις ανάγκες του, φταίει ο ίδιος που έκανε λάθος επιλογή συντρόφου! δε φταίνε οι γυναίκες, δεν είναι χωρίς σημάδια εμφανή που να μην δίνουν μια κατεύθυνση για το που στρεφεται το ενδιαφέρον τους! άν οι άντρες επιλέγουν να το παραβλέψουν, δε φταίνε οι γυναίκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Panos Konstantinidis

    είναι γιατί δεν έχεις παρακολουθήσει πάνο, τα μπλογκ τους, κάνουν σπαμ ο ένας στον άλλο και οι δυο σε μένα!

    αλλά διασκεδάζω και δε με ενοχλεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. εχετλαίε

    τα παράθυρα που ανοίγουν, δε γίνεται να βγούν, δε γνωρίζω από που πηγάζουν, το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα μπλογκ. το τιτίβισμα είναι η τσι τσι ου μου, το πουλάκι που υιοθέτησα. μούγκωσέ το και δε θα σε ξαναενοχλήσει!

    και αφού ο ιάσιος δεν μπορεί να τα αφαιρέσει από το δικό του μπλογκ, πως θα το καταφέρω εγώ? και ο ιάσιος προσπάθησε πολλές φορές κάτι να κάνει με τα παράθυρα που ανοίγουν στο δικό μου μπλογκ αλλά δεν κατάφερε κάτι.

    λυπάμαι πολύ και έχω ξανά ζητήσει συγνώμη για την ταλαιπωρία που υφιστανται όσοι μας διαβάζουν, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε ΄κάτι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. mad

    εμ, βρε κορίτσι μου και σύ, δε ρωτάς πριν μπλέξεις! χαραμοφάηδες, ναρκομανείς και ότι άλλο αλητήριο κυκλοφορεί το πήρες, κρίμα τα νιάτα σου και την ομορφιά σου!

    άααα, και μην πας στο σπίτι στου ζωγράφου στο πάρτυ, έχει ένα φάντασμα μέσα για συντροφιά. μην τη δεις (θυληκό είναι) και κατουρηθείς από το φόβο σου, δεν είναι σικ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. > κάνουν σπαμ ο ένας στον άλλο και οι δυο σε
    > μένα!

    Απλώς είναι δύσκολο να διαβάσεις τα ενδιαφέροντα μηνύματα μέσα στον πανικό που γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Σ' αγαπάω, μ' ακούς;
    Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
    κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
    και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
    Για τα "πίστεψέ με" και τα "μη."
    Μια στον αέρα μια στη μουσική,
    εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
    κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
    Έτσι μιλώ για 'σένα και για 'μένα.
    Επειδή σ' αγαπάω και στην αγάπη
    ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
    από παντού, για 'σένα
    μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
    Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
    σ' έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
    πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε."
    Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
    Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
    πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
    Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
    Επειδή σ' αγαπάω και σ' αγαπάω.
    Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
    τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
    Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή που πια
    δεν έχω τίποτε άλλο μες στους τέσσερις τοίχους,
    το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από 'σένα
    και να με χτυπά η φωνή μου
    να μυρίζω από 'σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι.
    Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
    δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ';ακούς;
    Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
    να μιλώ για 'σένα και για μένα.
    Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς;
    Είμ' εγώ, μ' ακούς; Σ' αγαπάω, μ' ακούς;
    Πού μ' αφήνεις, που πας, μ' ακούς;
    Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς; για μας, μ' ακούς;
    Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς;
    Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς;
    το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ' ακούς;
    Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε
    και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς;
    Σ' άλλη γη, σ'; άλλο αστέρι, μ' ακούς;
    δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,
    ο ίδιος, μ' ακούς;
    και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα
    κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς;
    Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς;
    Μες στη μέση της θάλασσας
    από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ 'ακούς.
    Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς.
    Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
    Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ' ακούς;
    Σ' αγαπάω, σ'; αγαπάω, μ' ακούς;
    Για 'σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
    και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω.
    Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
    και για 'σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
    Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
    σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
    Που κανείς να μην έχει δει για σένα για 'σένα μόνο εγώ,
    μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
    αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για 'σένα,
    όλα για 'σένα, για 'σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
    Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
    έτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
    Να' χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
    Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
    Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
    Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
    Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
    και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ' αγαπάω... Μ' ακούς;


    Ελύτης Μονόγραμμα

    πώς την αντέχετε τόση σιωπή και απουσία; Εσείς αμφισβητείτε την ταυτότημά μου, εγώ αμφισβητώ την ύπαρξη του αναφερόμενου προσώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Είναι όλα αλήθεια!
    Η καθαρή αλήθεια!
    Και μη νομίζεις ότι δεν το καταλαβαίνουν!
    Ξέρουν ότι ξέρουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Όου!
    Θα συμφωνήσω και με τη Δήμητρα όμως!
    Αν μας πιάσει η μαλακία μας, χωρίς μάλιστα να φταίνε πάντα αυτοί, μπορούμε να γίνουμε ύαινες ρε γαμώτο...
    Και πολύ αναίσθητες.
    Αυτοί έχουν και μερικές τύψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. επειδή μου την είπαν και είμαι λιγάκι deformee τελευταία, αποχωρώ μέχρι νεωτέρας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. panos konstantinidis

    έχεις δίκιο, αλλά έχουν και το γούστο τους!

    μερικά από τα σχόλιά τους ειναι πολύ έξυπνα και καυστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. πατσιούρι

    έτσι είμαστε και καλές και αγγελικές αλλά και σκύλες μαύρες.

    απλά δείχνουμε διαφορετικό πρόσωπο ανάλογα με τα ερεθίσματα που δεχόμαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. σπαρκ

    λατρεύω τα ντεμοντέ, γύρνα πίσω τώρα φιλενάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Μέσα σ'όλα αυτά, εγώ έχω ένα μήνυμα να στείλω:

    Don't massacre the Vajra for the fold crystal in their bodies!

    Όσοι έχουν δει Macross Frontier θα καταλάβουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Δεν έχω παρά να συμφωνήσω. Αλλά όλα αυτά συμβαίνουν γιατί η σχέση άνδρα και γυναίκας είναι interactive. To εκτιμάτε που σας λατρεύουμε, το αναγνωρίζετε όταν σας γεμίζουμε δώρα, μας αγαπάτε όταν δείχνουμε την αγάπη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. kalo savvatokiriako ria
    na pernas kala
    afierwnw kavafy


    Η Πόλις

    Είπες·

    «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.

    Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

    Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·

    κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.

    Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

    Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω

    ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

    που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

    Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά

    βρεις άλλες θάλασσες.

    Η πόλις θα σε ακολουθεί.

    Στους δρόμους θα γυρνάς

    τους ίδιους.

    Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·

    και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.

    Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις.

    Για τα αλλού — μη ελπίζεις—

    δεν έχει πλοίο για σε,

    δεν έχει οδό.

    Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

    στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.

    Κωνσταντίνος Καβάφης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Αν και μικρός ακόμη για να κατανοήσω πλήρως τη γυναικεία φύση ομολογώ οτι το έχω προσπαθήσει αρκετά χωρίς σημαντικά αποτελέσματα. Η μόνη ρήση που αγγίζει λίγο τη γυναίκα δεν την έχω διαβάσει σε κάποιο απο τα δοκίμια του Φροιντ αλλά στο τραγούδι του λαικού βάρδου Στράτου Διονυσίου. Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος πότε η κόλαση και πότε ο παράδεισος. Στις σκέψεις σου όντως περιγράφεται ο ίδιος ο παράδεισος του μεγαλείου που δημιουργεί την ζωή σε αυτή τη γή και λέγεται ΓΥΝΑΙΚΑ. Αλλά σίγουρα υπάρχει και η κόλαση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. αιρετικός

    λυπάμαι φίλε μου, αλλά δεν εχω δει Macross Frontier!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. δημήτριος ο ταξιδευτής

    ευχαριστώ δημήτριε

    και μου άρέσει πολύ ο καβάφης! από τα πιο ωραία ποιήματά του η πόλις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. L' Aesthéte Soleil

    δε θα διαφωνίσω αλλά έχω τις ενστάσεις μου, οι άντρες δύσκολα λένε σ' αγαπώ, πιο εύκολα κάνουν πράγματα που άν τα αναλύσεις σε βάθος ανακαλύπτεις ότι σε αγαπάνε, όμως αυτό δε μας σταματά από το να σας δειχνουμε την αγάπη μας με κάθε τρόπο! να σας φροντίζουμε, να σας περιποιούμαστε να σας προστατεύουμε.

    για μενα η αγάπη δεν είναι ένα συναίσθημα αλλά ένα σύνολο συναισθημάτων, βαθύ, έντονο, διαρκές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. barel

    έτσι είναι, η γυναίκα είναι σαν τη σελήνη, έχει τη φωτεινή, έχει και τη σκοτεινή πλευρά της.

    αλλά γιατί μια γυναίκα να βγάλει τον κακό εαυτό της? κάποιον την σπρώχνει να το κάνει. κάτι την εξωθεί στα άκρα, κάτι την κάνει να στρέφεται σε διαφορετική τροχιά!

    το ίδιο όμως δεν είναι και οι άντρες? από τρυφεροί γίνονται δράκοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

οι δικές σου σκέψεις ποιές είναι;

σχόλια γραμμένα με αγγλικούς χαρακτήρες θα σβήνονται αμέσως. αν δε γνωρίζετε πως γυρνά το πληκτρολόγιο στα ελληνικά, ρωτήστε να μάθετε!

Από το Blogger.

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΝΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΑΚΩΝΕΙ

Αναγνώστες