ΑΤΙΤΛΟ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, με υγεία, με χαρές, με αγαπημένα πρόσωπα και ότι άλλο επιθυμείτε να το βρείτε στην αγκαλιά σας!

περισσότερα νέα με τον καινούργιο χρόνο!

ΤΟ ΦΥΣΑΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΡΥΩΝΕΙ

…τι το φυσάω, ανεμιστήρα του έβαλα και δεν κρυώνει!

Και εξηγούμαι: την Τετάρτη το πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά, ανάβει ένα φωτάκι στο ταμπλό του τουτού μου. Επειδή στις έξι και τέταρτο το πρωί, δεν έχει κίνηση, δε βρήκα τη δυνατότητα να ανοίξω το μάνιουαλ του αυτοκινήτου να δω τι σημαίνει το πορτοκαλί λαμπάκι που είναι ένας κύκλος και έχει δεξιά και αριστερά κάτι παρενθέσεις διακεκομμένες. Φτάνω στη δουλειά, κοιτάω, παθαίνω ένα κάτι τις. Αυτό δείχνει κάτι στα τακάκια. Όχι ότι ξέρω και τι είναι αυτό, αλλά θυμόμουν ότι έχει σχέση με τα φρένα.

Στις εννέα, τηλεφωνώ στην αντιπροσωπεία, μου τα μασάγανε… με δίνανε από τον Άννα στον Καϊάφα. Δουλειά δε γινόταν, μου γύρισε και το μάτι και έκλεισα.

Χειμώνας, βροχές, τα φρένα πρέπει να είναι σε άριστη κατάσταση, βάζω και το παιδί μέσα, θέλω να είναι ασφαλέστατο. Τηλεφωνώ σε ένα φίλο που έχει τη γενική αντιπροσωπεία μιας άλλης γερμανικής μάρκας αυτοκινήτων.

-Κώστα, χαλάσανε τα τακάκια…

-Και πως το κατάλαβες Ρία;

-Άναψε το λαμπάκι.

-Σιγά, έχεις δυο εβδομάδες να το πας σε μάστορα.

-Όχι, θέλω να το φτιάξω άμεσα γιατί βρέχει, βάζω και το παιδί μέσα και θέλω να είναι στην εντέλεια.

-Στέλνω κάποιον να το πάρει.

Και έστειλε ο άνθρωπος. Και το πήρε και την άλλη μέρα μου τηλεφωνεί και μου ρίχνει ένα χεστήριο να είναι όλο δικό μου!

-Καλά ρε ηλίθια, δεν το πας το αυτοκίνητο για σέρβις;

-Τι λες ρε Κώστα; Στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου, έχω ένα μικρό μπλε σπιράλ και γράφω πότε έκανα σέρβις, τι του έκανα και πόσα έδωσα.

-Κοπελιά, σε κοροϊδεύανε. Το αυτοκίνητο δεν το σήκωσαν ποτέ ψηλά να δουν αν έχει κάτι. Και έχει την Άρτα και τα Γιάννενα… απορώ πως δε βρέθηκες σε κανένα χαντάκι ή σε καμιά κολόνα!!!

-Και πόσο πάει το μαλλί ρε Κώστα;

-Θες αυθεντικά της μάρκας σου, ή ιμιτασιόν;

Και ο σοφός φωστήρας απαντά: δεν ξέρω…

-Καλά θα σου φτιάξω δυο τιμολόγια, ένα με αυθεντικά, ένα με ιμιτασιόν και μου λες τι θες.

Και περιμένω. Παραλλήλως βέβαια, 

παίρνω και στο εξουσιοδοτημένο συνεργείο που πήγαινα το γερμανούλη μου κάθε έξι μήνες σχεδόν εδώ και οκτώ χρόνια. Όχι γιατί έκανα χιλιόμετρα, αλλά γιατί επειδή δεν κάνω 10.000 χιλιόμετρα το χρόνο, και κάνω και ταξίδια με το παιδί μέσα, πριν από τα ταξίδια, το ρίχνω μια ματιά που αντιστοιχεί τουλάχιστον σε 300 ευρώ στην καλύτερη των περιπτώσεων!

Καλά, λέω στον αρχιμάστορα, τέλος Σεπτεμβρίου έκανα σέρβις και δε μου είπες πως τα τακάκια είναι φθαρμένα, τα ψαλίδια, κάτι άλλα μπιλάκια, τα αμορτισέρ, τα δισκόφρενα και μερικά άλλα που δεν τα θυμάμαι τώρα, αλλά εκείνη την ώρα, ούτε υπολογιστής να ήμουν ρε παιδιά, τα θυμήθηκα και τα είπα όλα όπως μου τα είχε πει ο Κώστας. Εμείς μου λέει, το βάζαμε το αυτοκίνητο στον εγκέφαλο και δε μας έβγαζε βλάβη.

Ρε φίλε, του λέω, και ανέβαιναν τα ντεσιμπέλ της φωνής μου, όταν έρχομαι σε εσένα, σε εμπιστεύομαι και περιμένω να δεις τα πάντα. Αν ήξερα εγώ, θα τα έκανα μόνη μου. Δε θα σε μοσχοπλήρωνα. Εσύ όταν έρχεσαι στο νοσοκομείο, βάζεις μόνος σου την αντιβίωση την ενδοφλέβια; Εμπιστεύεσαι εμένα. Έτσι έκανα και εγώ. Όταν πας στο γιατρό του λες τι εξετάσεις να σου κάνει; Πώς να σου πω εγώ τι να δεις; Εσύ είσαι ο μάστορας, εγώ είμαι νοσηλεύτρια!

Μην τα πολυλογώ, μου 

γύρισε το μάτι με τις χαζοδικαιολογίες του, κλείνω το τηλέφωνο. Και περιμένω να μου βγάλει τη λυπητερή ο Κώστας.

Και μου τη βγάζει. Σήμερα. Δηλαδή μιλάμε για όντως λυπητερή. Όχι απλή λυπητερή, θρήνος βγήκε! Με αυθεντικά ανταλλακτικά, 1667 ευρώ. Με ιμιτασιόν, 1167. Μέσα και το φαναρτζίδικο που βρήκα το γερμανό χτυπημένο εντός νοσοκομείου.

Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή. Μου το χτυπάνε και μου γυρνάει το μάτι. Το πάω στην αντιπροσωπεία, 550 ευρώ. Το πάω σε ένα φαναρτζίδικο στη γειτονιά μου, 350 ευρώ. Ο Κώστας 170 ευρώ!  Τα εργατικά στον Κώστα με τις φαναροδουλειές όλα μαζί 350 ευρώ, μέσα στα 1667.

-Τι να κάνω ξανθιά οδηγέ; Με ρωτάει ο Κώστας, που πάει, δεν το γλιτώνω το ξανθιά πλέον και δεν το λέει με καθόλου καλή έννοια πλέον!

Παίρνω στην αντιπροσωπεία, από εκεί που πήρα το αυτοκίνητο, ρωτώ πόσο θέλουν να αλλάξουν όλα αυτά που μου είπε ο Κώστας, με βάζουν σε αναμονή με το ηλιθιοτράγουδο του Γιωργάκη Μιχαλάκου που σιχαίνομαι να ακούω και μου το σκάνε το παραμύθι, 3420 ευρώ κυρία μου! Έτσι έρχονται τα εγκεφαλικά!!! και χωρίς να τους πω για το πίσω δεξιό φτερό που θέλει φτιάξιμο.

Παίρνω πίσω τον Κώστα. Φτιάξ’ το, του λέω. Με αυθεντικά ή ιμιτασιόν; Ότι με κρατά στο δρόμο αυθεντικό του λέω. Τι θα μου έβαζε ιμιτασιόν; Τα φίλτρα στην καμπίνα; Όλα αυθεντικά μετά. Και πάει το μαλλί 1667 ζεστά, λαχταριστά ευρώπουλα που αντί να τα πάω στην Πράγα ή τη Βουδαπέστη, θα τα πάρει ο Κώστας και η bmw!

Άντε βρε, καλές γιορτές να έχουμε!