ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ...

Επειδή με τις αναρτήσεις για τους καμένους έχει δημιουργηθεί μια περίεργη κατάσταση και στα σχόλια λέγονται πολύ σωστά πράγματα, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω λίγο την κατάσταση.

Ως άνθρωπος είμαι πολύ κοινωνική και χαίρομαι να κάνω καινούργιες γνωριμίες. Αυτό όσοι με ξέρουν μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Επίσης είμαι πολύ δοτική και φιλική. Άτομα που δε γνωρίζω προσωπικά, αν ζητήσουν τη βοήθειά μου και μπορώ να εξυπηρετήσω, θα το κάνω. Άσχετα αν τους γνωρίζω ή όχι. Ακόμα και μπλόγγερς που ποτέ δε συνάντησα, μπορούν να το επιβεβαιώσουν αυτό.

Όσον αφορά τα προξενιά, είναι παρεξηγημένη κατάσταση. Και εξηγούμαι. Το να θέλει να φέρει σε επαφή δυο ανθρώπους κάποιος, είναι εξαιρετικά ευγενές. Γιατί κανείς δε γνωρίζει τη μοναξιά καλύτερα από μένα. Διήνυσα περιόδους που ήμουν πολύ μόνη είτε από επιλογή είτε από καταστάσεις. Όμως, προσωπικά μπορώ να τη διαχειριστώ (τη μοναξιά).  Η αλήθεια, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, είναι πως αυτές οι περίοδοι δεν ήταν πολύ μεγάλες.

Μερικοί μήνες και αυτοί περισσότερο από επιλογή ή θρήνο. Χειρότερες ήταν οι περίοδοι μοναξιάς που πέρασα όταν φαινομενικά δεν ήμουν μόνη. Αυτές οι μοναξιές ήταν πολύ πιο επώδυνες.

Επειδή, λοιπόν, ξέρω τη μοναξιά, προσωπικά θέλω όλοι οι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι. Και το πρώτο βήμα είναι να μην είναι μόνοι τους. Έχω φέρει σε επαφή γνωστούς μου για να δημιουργήσουν μια όμορφη σχέση, πολλούς. Κάποια, λοιπόν, προξενιά, είχαν επιτυχία και κατέληξαν σε γάμο, άλλα όχι. Η προσπάθεια έγινε. Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, εξαρτάται από τους δυο τους.

Όταν εγώ θέλω να φέρω δυο ανθρώπους σε κοινωνική επαφή και ότι ήθελε προκύψει, ελέγχω εξονυχιστικά και τους δυο. Θέλω να έχουν κοινά ενδιαφέροντα, να είναι κοντά κοινωνικά, να ταιριάζουν εμφανισιακά, να μην έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Και συνήθως φροντίζω να τους ξέρω καλά, ώστε ακόμα και αν δε γίνουν ζευγάρι, να μπορούν να κάνουν παρέα.

Αυτό δε σημαίνει όμως ότι και οι άλλοι, σκέφτονται όπως εγώ. Για τους άλλους, όχι όλους, αλλά τους περισσότερους, το μείζον θέμα που τους απασχολεί, είναι να είναι κάποιος αδέσμευτος. Εγώ προσωπικά δε θα γνώριζα σε κάποιον φίλο μου μια γυναίκα που χώρισε γιατί είχε παράλληλες σχέσεις. Άλλοι, δεν το εξετάζουν. Σου λένε, θα τους φέρω σε επαφή και ας τα βρούνε μόνοι τους. Και καλά κάνουν. Εγώ πάλι σκέφτομαι διαφορετικά.

Οι φίλοι και οι γνωστοί μου, και οι συγγενείς μου μη σου πω, επειδή δε θέλουν αν είμαι μόνη μου, επειδή έχω και το κουσούρι να μη λέω αν έχω σχέση ή όχι, θεωρούν υποχρέωσή τους λόγω της εκτίμησης και της αγάπης που μου έχουν, να μου κάνουν γνωριμίες. Άλλες φορές τις δέχομαι, άλλες όχι. Όλα αυτά που περιγράφω στις αναρτήσεις των καμένων, έχουν πράγματι συμβεί. Όχι μέσα σε δυο μήνες, σε 14 χρόνια που είμαι χωρισμένη επίσημα από τον πατέρα του γιου μου.

Επειδή όμως, τις περισσότερες φορές που πάω σε ένα τέτοιο ραντεβού, στην ουσία τυφλό, έχω σχέση και είμαι καλυμμένη συναισθηματικά, είμαι πολύ αυστηρή και περνάω από κόσκινο τους υποψήφιους! Θα μου πεις τότε γιατί πάω; και δίκιο θα έχεις! Γιατί κανείς δεν ξέρει που είναι η τύχη του! Και αν το προξενιό της Άννας πχ είναι ο κύριος τέλειος; Το απόλυτο ιδανικό μου; Η αδελφή ψυχή; Συν Αθηνά και χείρα κίνει, λέγαν οι αρχαίοι. Η Αθηνά μου στέλνει κάποιον. Αν δεν τον γνωρίσω μπορεί το σύμπαν να μου κάνει ένα δώρο και εγώ να το πετώ. Τρελή θα με πείτε, αλλά σκασίλα μου! Αυτή είναι η άποψή μου. Δεν επιδέχεται κριτικές.

Έχω κάνει σχέση με άντρες που είναι πολύ χειρότεροι από τα καμένα προξενιά που σας αναρτώ. Όμως, επειδή αυτούς τους διάλεξα εγώ, είτε για το πνεύμα τους, είτε για το νυχάκι του αριστερού της παράμεσου, παραβλέπω πράγματα που αν τα είχαν οι υποψήφιοι γαμπροί, θα τους έφτυνα με τη μία. Όμως έχω μάθει να δίνω ευκαιρίες και να ανέχομαι πράγματα (μέχρι ενός ορίου βεβαίως βεβαίως), επειδή και οι άλλοι παραβλέπουν πράγματα και ανέχονται σε μένα. Οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν. Μέχρι να μου γυρίσει το μάτι. Μπορεί να κάνω υπομονή χρόνια ολόκληρα και να παραβλέπω τα μύρια όσα. Αν όμως κάτι, έστω και τόσο δα, γυρίσει το διακόπτη μου, τότε, πολύ απλά με ενοχλεί ο άλλος ακόμα και που αναπνέει, όχι και να πει ο έρμος!

Οι άνθρωποι που περιγράφω στους καμένους, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Μορφωμένοι ως επί το πλείστον, καταξιωμένοι στην κοινωνία, για κάποιες και κάποιους από εσάς, κάποιοι θα ήταν ιδανικοί σύντροφοι.

Όταν, όμως, πας σε ένα τυφλό ραντεβού, εκτός και αν είσαι εντελώς απελπισμένος και θες σχέση όπως και να είναι μόνο και μόνο για να πεις ότι έχεις σχέση, πας με το σκεπτικό σου εντελώς καθαρό και αναλύεις τα πάντα χωρίς συναισθηματικές δεσμεύσεις που θα σε τύφλωναν. Και έτσι σας παρουσιάζω τις κρίσεις μου που με έκαναν να μη θέλω να ξαναβγώ με τους ανθρώπους αυτούς. Πχ. Ο γυμναστής ήταν μεθυσμένος όταν μου είπε ότι μου είπε. Ήταν από το πρωί στο γυμναστήριο, δεν είχε φάει και μέχρι να πάω εγώ, είχαν πιει μερικά ποτηράκια για να με περιμένουν πριν καθίσουν στο τραπέζι. Θα μπορούσε να είχε γίνει κάτι μεταξύ μας. Όπως και με τον τραπεζικό. Οι καθυστερήσεις και το ντύσιμο μπορεί μια γυναίκα να τα αλλάξει. Αλλά εμένα με ενόχλησαν γιατί είχα σχέση, και έκανα αβαρία να πάω γιατί με έπρηξε το κοινωνικό περιβάλλον. Θα μπορούσα να είμαι ακόμα μαζί του.

Οι αναρτήσεις, είναι για να γελάσουμε. Δε χρειάζεται να ξέρετε περισσότερα, απλά μετά από προτροπή φίλου άρχισα να βάζω αυτήν την ενότητα. Είδα πως διασκεδάζατε και θα αναφέρω όλα τα ευτράπελα που έχω ζήσει.

Δεν είναι τόσο άχρηστοι όλοι τους. Εγώ τους έβγαλα άχρηστους. Εμένα πειράξανε κάτι που κάνανε και είπαν. Σε κάποιες άλλες γυναίκες, θα ήταν το ιδανικό τους. Για μένα όχι. Δε σημαίνει πως έχω το μαλακομαγνήτη (που τον έχω, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα), σημαίνει πως αυτοί που μου τους γνωρίσανε δεν ελέγξανε καλύτερα.

Ακόμα όμως και αυτό  έχει την ιδιαιτερότητά του. Γιατί ένας άντρας ή μια γυναίκα άλλα χαρακτηριστικά έχει ως φίλος και άλλα ως σύντροφος. Το να είναι άτσαλος κάποιος στο σπίτι του, την παρέα δεν την ενοχλεί, το σύντροφο όμως; Ο καθένας κρίνει τον άλλο ως φίλο και γνωστό και αγαπάει το φίλο του με τα ελαττώματά του, όμως αυτά τα ελαττώματα σε μια σχέση μπορεί να είναι καθοριστικά.

Μην κρίνουμε άσχημα του καημένους καμένους. Θα μπορούσαν να είναι οι καλύτεροι φίλοι σας. Απλά δεν μπορούν να είναι οι σύντροφοί μου.

Και μην κρίνετε και εμένα άσχημα που δέχομαι τα προξενιά. Έχει την πλάκα του, έχει σασπένς, έχει να κάνει με την έμφυτη περιέργειά μου και φυσικά έχει να κάνει και με τις πιέσεις που δέχομαι. Σε δυο ή τρία θα πήγαινα μέχρι τώρα σε όλα τα 14 χρόνια που είμαι επισήμως αδέσμευτη. Έχω πάει όμως σε πολύ περισσότερα. Πάρα πολύ περισσότερα! Και δεν έχω μετανιώσει. Με μερικούς είμαστε πάρα πολύ καλοί φίλοι. Ως σύντροφοι δε μου κάνανε, ως φίλοι όμως είναι εξαιρετικοί. Και σε αυτό μένω.

Στην αγάπη που μου έχουν κάποιοι και που δε θέλουν να με βλέπουν μόνη, λες και ξέρουν αν είμαι ή όχι μόνη, στο ευγενικό αυτό σκοπό. Το διακρίνω και το εκτιμώ. Και από τη στιγμή που κάποιος φίλος ή γνωστός μπει στη διαδικασία να με σκεφτεί και να απασχολήσει το μυαλό του για μένα και να μου φέρει ένα άτομο να το γνωρίσω, το θεωρώ προσβολή στον πνευματικό του κόπο να αρνηθώ την προσφορά του. Δεν είναι ευγενικό από μέρους  μου και είναι και αχάριστο. Ο άλλος σε σκέφτεται και θέλει το καλύτερο για σένα και συ τον φτύνεις; Δεν είναι ανάγωγο;;;

Αυτά το ολίγα τα εξομολογητικά. Φιλιά και τα λέμε με νέο επεισόδιο καμένων!