ΑΝΤΕ ΒΡΕ, ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ!

Ναι, σήμερα έχω τη γιορτή μου.
Όχι  ότι το ήξερα από μικρή, είναι καινούργιο φρούτο για μένα, να γιορτάζω την ονομαστική μου εορτή.
Και αυτό, γιατί δεν ήξεραν ούτε οι γονείς μου ότι το όνομά μου, Γοργόνα γαρ, θα μπορούσε να έχει αγία και μάλιστα με δική της μέρα εορτής. Όταν μικρό κοριτσάκι ρωτούσα, μου λέγανε πως γιορτάζω των Αγίων Πάντων. Και εγώ στενοχωριόμουν. 

Όταν ένα μεσημέρι, πριν καμιά εικοσαριά χρόνια άκουσα στο ραδιόφωνο ότι ήταν η μέρα που γιόρταζαν οι Πολύκαρποι και οι Γοργόνες, κόντεψα να τρακάρω τον μπροστινό. 

Πήγα σπίτι στους γονείς μου και απαίτησα αναδρομικά τα δώρα μου! 

Το πρώτο δώρο που μου έγινε επί τη ευκαιρία της ονομαστικής μου εορτής, μου το έκανε ο άντρας μου που ήταν μαζί μου στο αυτοκίνητο. Μου ζήτησε να τον αφήσω στη γωνία του σπιτιού μας για να πάει να πάρει τσιγάρα, αλλά πήγε και μου πήρε ένα χρυσό δακτυλίδι με έναν αμέθυστο νααα με το συμπάθειο!

Κατασυγκινήθηκα παιδιά. Κάτι τέτοια έκανε και έμεινα μαζί του επτά χρόνια! Και έτσι, κάθε χρόνο, μου έκανε το δακτυλίδι σετ ολόκληρο. Με τα σκουλαρίκια του, το κολιέ του, το βραχιόλι του και την τελευταία χρονιά πριν χωρίσουμε, μια τεράστια χρυσή καρφίτσα με λεπτομέρειες από αμέθυστο που τη λάτρευα. Τώρα ποιος πούστης τα χαίρεται τα κοσμηματάκια μου... που να του καεί το βίντεο!

Αυτά. Με τούτα και με εκείνα, να με χαίρεστε, να με καμαρώνετε, να είμαι καλά και να χαίρομαι τον άντρα της ζωής μου! 
Ευχαριστώ!