EKΠΛΗΞΗ

Χθες βράδυ, πήγα στην παρουσίαση ενός βιβλίου σε ένα εξαιρετικό χώρο με άτομα που αποτελούν την αφρόκρεμα της κοινωνίας μας.

Τι γιατροί, τι δικηγόροι (ένας ήταν πολύ ωραίος, αλλά συνοδευόμουν και κράτησα τους τύπους), τι καθηγητές πανεπιστημίου, τι στρατηγοί, τι αρχιτέκτονες, τι μηχανικοί, όλοι εκεί.

Και εκεί που θαμπώθηκε το μάτι μου από τα διαμαντοκοτρολίθαρα των κυριών, με συστήνει ο συνοδός μου σε έναν δικηγόρο που η γυναίκα του ήταν μια τάπα και μισή. Όμορφη, καλοντυμένη αλλά «τάπα». Σαν ψηλός νάνος. Ευτυχώς δεν τους είπα πως έχω μπλογκ, (αν και ο συντονιστής του πάνελ, έχει εκδοτικό οίκο και ξέρει και το μπλογκ μου).

Σε λίγο καταφτάνουν στην παρέα μας, ένας γιατρός με τη γυναίκα του και ένας διαφημιστής με δική του εταιρία και τη γυναίκα του. Αγκαλιές και φιλιά οι τύποι με το δικηγόρο, αγκαλιές και φιλιά και οι κυρίες τους με την «τάπα». Ένα όνομα άκουγα μόνο: ο Στέφανος δεν είναι εδώ; Θα πάρει το «κοριτσάκι του» από τη δουλειά και θα έρθει. Και νέα γέλια.

Ρωτάω το συνοδό μου, δεν ήξερε. Γνώριζε μόνο τους δυο, το δικηγόρο και το γιατρό που μένανε στην Παλλήνη που μένει και αυτός. Ρωτάει το δικηγόρο ποιος είναι ο Στέφανος. Και απαντά ο γιατρός, ότι ο Στέφανος είναι ο τέταρτος της παρέας τους. Ήταν συμμαθητές από παιδιά, διατήρησαν τη φιλία τους μέχρι και σήμερα. Οι τρεις παντρεύτηκαν και ο τέταρτος είναι ελεύθερος γιατί «το κοριτσάκι του» δε θέλει γάμο! Και ξανά γέλια οι κυρίες και η «τάπα»!

-Γιατί γελάτε όταν λένε οι άντρες σας το κοριτσάκι του; Ρωτάω τη γυναίκα του γιατρού που καθόταν δίπλα μου.

-Γιατί η κοπέλα που ο Στέφανος δίνει γη και ύδωρ για αυτή, είναι μεγαλύτερή του. Αλλά αυτός δεν έχει μάτια για άλλη. Χτυπάει αυτή και πονάει αυτός. Κρυώνει αυτή και έχει βήχα αυτός. Τέτοιον έρωτα δεν έχουμε ξαναδεί.

-Αυτή, τον αγαπάει; Ρωτάω πάλι εγώ.

-Ε, για να κάθεται μαζί του τόσον καιρό και ας είναι και μικρότερός της, μάλλον θα τον αγαπά. Τον προσέχει πολύ, τον φροντίζει, δεν του ζητά τίποτα, αλλά έχουν τέτοια ταύτιση απόψεων που δε χρειάζεται να πει τίποτα. Το σκέφτεται και ο άλλος το ξέρει. Το ίδιο και αυτή βέβαια. Με τα μάτια συνεννοούνται. Να, πριν κανένα μήνα, ο Στέφανος ήταν άρρωστος και δεν πήγε στη δουλειά του. Έχει δικό του γραφείο, είναι μηχανικός και ενώ ήταν στο σπίτι και δεν είπε τίποτα «στο κοριτσάκι του» (ξανά γέλια), για να μην τη στενοχωρήσει, αυτή πήγε σπίτι του γιατί ένιωθε πως δεν ήταν καλά, χωρίς και αυτή να πάει στη δουλειά της…

-Ε τότε, είναι ένα ευτυχισμένο ζευγάρι με ότι συνεπάγεται αυτό. Και από ότι καταλαβαίνω, δε συζούν και ο έρωτας θα διαρκέσει!

-Μα διαρκεί ήδη πολύ καιρό. Στα μάτια την κοιτά ο Στέφανος. Κρέμεται από τα χείλη της…

-Κόψτε το κουτσομπολιό, μας λέει ο δικηγόρος, γιατί και αυτή τον έχει στα ώπα ώπα! Μακάρι να με φρόντιζες και εσύ έτσι, λέει στην «τάπα»!

Και οι άντρες έφυγαν να μας φέρουν κάτι να πιούμε όσο εμείς θα συνεχίζαμε το κουσκουσάκι μας.

Την ώρα που πίναμε το δεύτερο ποτάκι μας, ακούω φωνές, μαζεύομαι δίπλα στο συνοδό μου που και αυτός ξαφνιάστηκε με τις κραυγές του επιχειρηματία και γυρνάμε να δούμε όλοι μαζί τον περιβόητο Στέφανο με το «κοριτσάκι του».

Και οποία έκπληξις!!!

Το Στέφανο δεν τον γνώριζα. Την κοπέλα όμως, «το κοριτσάκι» το ήξερα. Το ξέρω. Είναι μια κυρία, με κ κεφαλαίο, που έχει και αυτή μπλογκ. Και μάλιστα τώρα τελευταία, έγινε μεγάλη φίρμα στη μπλογκόσφαιρα, θύελες ξεσήκωσε με τις αναρτήσεις της!

Πολύ ωραία ντυμένη, (κόβω το λαιμό μου ότι το φόρεμά της ήταν ραμμένο πάνω της και όχι αγορασμένο έτοιμο), με πολύ διακριτικά αλλά πανάκριβα κοσμήματα και παπούτσι παρότι φλατ, κομψότατο, τόσο που το ζήλεψα!!!

Οι κυρίες, και η «τάπα», έμειναν που πρώτα εμένα χαιρέτισε το «κοριτσάκι» του Στέφανου και όχι αυτές που τις ξέρει τόσα χρόνια και είναι φίλες της.

Τις εξηγήσαμε ότι έχουμε συναντηθεί σε κάτι ραδιοφωνικές εκπομπές και δεν περιμέναμε να ξαναβρεθούμε σε τόσο διαφορετικό χώρο!

Τελικά περάσαμε πολύ καλά και γυρίσαμε σπίτι, ως συνήθως αργά…

Και να σκεφτεί κανείς, ότι δεν ήθελα να πάω. Χρυσή με κάνανε για να με πείσουν. Τελικά, δεν πρέπει να λες όχι γιατί δεν ξέρεις τι γίνεται! Αυτές είναι εκπλήξεις. Ήθελα να έβλεπα τα μούτρα μερικών αν ήταν εκεί! Κάτι τέτοια θα μου μείνουν απωθημένα...