ΟΙ ΚΑΜΕΝΟΙ (μέρος β)

Συνεχίζοντας την ενότητα των καμένων προξενιών που μου έκαναν κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, περνάμε σήμερα στο επόμενο κεφάλαιο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: Ο ΗΛΙΘΙΟΣ

Φίλη καρδιακή που όμως τη γνώρισα μέσω ενός πρώην δεσμού. Ο δεσμός έλαβε τέλος, η φιλία διατηρήθηκε.

Γυρνώ από τη δουλειά αργά. Λίγο πριν τις επτά. Κουρασμένη, ταλαιπωρημένη, νηστική… χτυπά το τηλέφωνο. Έντρομη η Μαργαρίτα με παρακαλεί να πάω σπίτι της. Της εξηγώ ότι είμαι πτώμα και περιμένω πως και πώς να κοιμηθώ και να ξεκουράσω το υπέροχο κορμάκι μου.

-Ρία σώσε με, έχω κόσμο. Ξέρεις πως ο άντρας μου είναι προληπτικός μέχρι αηδίας. Είχα δώδεκα καλεσμένους και ξαφνικά έσκασε μύτη ο αδερφός μου και είμαστε δεκατρείς. Θα πάθει έμφραγμα ο άντρας μου, έλα σε παρακαλώ γιατί είναι ικανός να φύγει αυτός και να αφήσει τους καλεσμένους του αμανάτι. Θα είμαστε δεκατέσσερις με σένα και θα ηρεμήσει.

-Μαργαρίτα, πάρε κάποιον άλλον. Δεν είμαι έτοιμη και δεν έχω και διάθεση. Σε παρακαλώ, πάρε κάποιον άλλον.

-Ριάκι θα είναι άνθρωποι σοβαροί, με τρόπους, έλα σε παρακαλώ, ποια άλλη δε θα με ντροπιάσει; Και σε συμπαθεί και ο Κώστας και πάντα με ρωτάει για σένα, έλα ρε Ριάκι, σώσε με, θα φτιάξω και το γλυκό που σου αρέσει. Ρία σε παρακαλώ, ετοιμάσου και έλα…

- Μαργαρίτα, θα έρθω αλλά θα αργήσω λιγουλάκι, και θα φύγω και νωρίς γιατί είμαι κουρασμένη.

-Έλα και ας είναι και για μισή ώρα. Σώσε με, ξέρεις τον Κώστα και ξέρεις και τη μέντα του.

Αμ δε που ήταν δεκατρείς. Η Μαργαρίτα πολλές φορές μου είχε πει να γνωρίσω τον αδερφό της, αλλά κρατούσα σθεναρή αντίσταση. Ο αδερφός της, είναι γυμναστής. Έχει αλυσίδα γυμναστηρίων και έχει χωρίσει εδώ και πέντε έξι χρόνια. Η Μαργαρίτα θέλει να μου τον γνωρίσει παρότι της έχω πει πως δεν έχω διάθεση, πως δεν είμαι της υγιεινής ζωής και του αθλητισμού, πως έχω σχέση, πως δε θέλω. Τα πάντα είχα πει, η φιλενάς όμως βρήκε τον τρόπο, με έβαλε στο φιλότιμο και σηκώθηκα και πήγα αφού βέβαια έκανα την απαραίτητη αναστήλωση των ερειπίων μου!

Φτάνω στο σπίτι της φίλης μου με καθυστέρηση μόνο πέντε λεπτών γιατί πήγα με ταξί. Δεν υπήρχε περίπτωση να βρω το σπίτι της με τίποτα. Κάθε φορά με πήγαινε άλλος και δεν είχα δώσει ποτέ προσοχή πώς να πηγαίνω. Ευτυχώς ο ταξιτζής ήξερε την περιοχή, είχε και ναβιγκέιτορ, πήγα στην ώρα μου.

Ο κόσμος εκλεκτός. Δυο δημοσιογράφοι που εργάζονταν μαζί με τον Κώστα, ένα ζευγάρι ψυχολόγων, ο θετός γιος του ζευγαριού με την κοπέλα του (κούκλος ο γιος), κάτι άλλοι συνάδερφοι της Μαργαρίτας με τους συζύγους τους και ο αδερφός. Εκ πρώτης, ο αδερφός πολύ ωραίος. Ψηλός, με πυκνά μαύρα μαλλιά, ωραίο πρόσωπο, δυο χρόνια μεγαλύτερός μου, ωραία ντυμένος, και με εκπληκτικό κ….!

Με βάζουν να καθίσω δίπλα σε ένα δημοσιογράφο που είχε υπηρετήσει στο ΓΝΑ, λέγαμε ιστορίες και όταν σηκωθήκαμε να περάσουμε στο σαλόνι, βγήκαμε με αυτόν και τη γυναίκα του να καπνίσει ένα πούρο στη βεράντα. Έρχεται και ο αδερφός της Μαργαρίτας. Εμείς οι άλλοι μιλούσαμε και γελούσαμε. Ο τύπος με κοίταζε. Μόλις ο δημοσιογράφος μπήκε μέσα να πει κάτι στη Μαργαρίτα, ο αδερφός της πλησιάζει εμένα και την άλλη κυρία και μου λέει:

-Έχεις μεγάλο στήθος, θα κάνεις καλό ισπανικό!

Βάζουμε τα γέλια με την κυρία και του απαντώ:

-Όταν κατέβεις από το δέντρο, μου φέρνεις και μια μπανάνα;;;

Συνεχίζουμε τα γέλια εγώ και η κυρία.

Ο τύπος μπαίνει μέσα και έρχεται η Μαργαρίτα και μου ρωτάει γιατί θέλω μπανάνα με τόσα ωραία γλυκά που έχει!

Γελάμε πάλι με την άλλη κυρία και δεν της λέμε τίποτα.

Περνάμε μέσα για τα γλυκά και τα απολαμβάνουμε όπως πρέπει. Οι άντρες βγαίνουν στη βεράντα να καπνίσουν πούρα. Εμείς βοηθάμε τη Μαργαρίτα και βγαίνουμε στη βεράντα να πιούμε τα ποτά μας. Σιγά σιγά, ο κόσμος μπαίνει μέσα. Μένουμε έξω η Μαργαρίτα, ο δημοσιογράφος, η γυναίκα του και εγώ. Έρχεται και ο πίθηκος, παρντόν, ο αδερφός της Μαργαρίτας.  Και τι μου λέει;

-Ρία, τα έχεις τα κιλάκια σου. Αν χάσεις καμιά εικοσαριά, θα είσαι μουνάρα!!!

- Εγώ αν κάνω δίαιτα και γυμναστική, σε τρεις τέσσερις μήνες, θα είμαι άνθρωπος. Εσύ και σε μια χιλιετία φροντιστηρίων, θα είσαι ακόμα εκατό χρόνια πίσω από τα βουβάλια!

Η Μαργαρίτα θάφτηκε, το ζευγάρι έχει ξεκαρδιστεί στα γέλια, ο τύπος, δε νομίζω να το κατάλαβε και εγώ γελάω και προσπαθώ να παρηγορήσω τη Μαργαρίτα που έχει καταντραπεί και μου ζητάει συγνώμη.

Δεν είναι τυχαίο που μερικοί άνθρωποι είναι μόνοι τους. Κάποιο κουσούρι έχουν. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Όπως λένε και οι φίλες μου, πρέπει να κατεβάσω τον πήχη, να ρίξω νερό στο κρασί μου, να είμαι λιγότερο απαιτητική.

Μιλάμε όμως για τη ζωή μου, για τα θέλω μου, για τα όνειρά μου. Και σε αυτά, δεν κάνω εκπτώσεις. Ποτέ!!!