ΟΙ ΚΑΜΕΝΟΙ (μέρος γ)

Συνεχίζοντας τα καμένα προξενιά που μου έγιναν θα αναφερθώ σε ένα που έγινε πριν μερικά χρόνια.

Φίλη καρδιακή, που ήξερε πόσο συναίσθημα είχα επενδύσει σε μια σχέση που είχε μόλις τελειώσει, μου γνώρισε το γιο μιας φίλης της καλόγριας που όμως η ίδια τον είχε δει ελάχιστα.

Και έτσι περνάμε στο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ: Ο ΑΞΕΣΤΟΣ

Ο τύπος, δυο χρόνια μεγαλύτερος από μένα, με δική του εταιρεία, χωρισμένος με δυο παιδιά. Ωραίος. Πρέπει να είμαστε αντικειμενικοί. Όμορφος, με άριστη σωματική διάπλαση, ψηλός και με στυλάκι που με ελκύει.

Η Λένα του δίνει το τηλέφωνό μου  αφού πρώτα έχει πάρει την έγκρισή μου.

Την επομένη το απόγευμα μου τηλεφωνεί το παλικάρι που δεν έχω δει, ξέρω πως είναι επιχειρηματίας αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς. Την ώρα που τηλεφωνεί, έχω ένα πρόβλημα με το λαπιτόπι και είμαι μέσα στην τσατίλα. Σηκώνω το τηλέφωνο αλλά δεν μπορώ να μιλήσω λογικά γιατί ταυτόχρονα προσπαθώ να ανοίξω τον υπολογιστή και ο άνθρωπος καταλαβαίνει πως κάτι συμβαίνει. Με ρωτάει τι έχω, του λέω, γελάει, μου δίνει κάποιες συμβουλές και ως δια μαγείας το λαπιτόπι παίρνει μπρος.

Σπάει ο πάγος, και δίνουμε ραντεβού να έρθει την επομένη να μου φτιάξει το μαραφέτι γιατί έχει εταιρεία με προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Έρχεται την επομένη. Εκ πρώτης όψεως, καλές εντυπώσεις. Σε dt μου φτιάχνει το πράμα που δουλεύει σφαίρα! Μου λέει, θα σου φέρω ένα πρόγραμμα που θα σε προστατεύει από όλα αυτά αλλά νόμιζα πως θα το είχες. Έτσι ανανεώνουμε το ραντεβού για την επομένη. Βέβαια, επειδή δεν ήξερα τι θα ήταν, την πρώτη φορά του είπα πως είχα να πάρω το παιδί από τα γαλλικά και πως βιαζόμουν, γιατί έπρεπε να έχω μια δικλείδα ασφαλείας για να τον ξεφορτωθώ.

Την επομένη, έρχεται, συνεπέστατος το ομολογώ, μου περνάει το πρόγραμμα στο κομπιούτερ και καθόμαστε στη βεράντα.

Ρία -Τι να σε κεράσω Δημήτρη;

Δημήτρης -Αν υπάρχει καμιά μπύρα…

Ρία -Το μόνο εν αφθονία του λέω και του εξηγώ πως πριν κανένα μήνα που πήγα στο σούπερ μάρκετ, λόγω του μεγάλου λογαριασμού, μου έκαναν δώρο δυο εξάδες μπύρες αλλά εγώ γενικά δεν πίνω, ούτε και μπύρα!

Του βγάζω μια μπύρα, την πίνει σα νερό και μου λέει γιατί χώρισε. Του λέω και εγώ. Έχουν περάσει πέντε λεπτά από την ώρα που βγήκαμε στη βεράντα και του έδωσα την μπύρα.

Σηκώνεται μόνος του, πάει στο ψυγείο, παίρνει άλλη  μπύρα και επιστρέφει. Τον ρωτάω.

Ρία -Είδες τι έγινε με το σκάνδαλο … ούτε και θυμάμαι ποιο ήταν τότε,;

Δημήτρης -Δε διαβάζω εφημερίδες.

Ρία -Μα αποτελεί πρώτο θέμα στις ειδήσεις στην τηλεόραση…(δεν προλαβαίνω να τελειώσω την πρότασή μου).

Δημήτρης -Δε βλέπω τηλεόραση…

Ρία -Είδες καμιά καλή ταινία στον κινηματογράφο; Έχει καλές παραγωγές… (δεν προλαβαίνω να τελειώσω τη φράση μου ξανά).

Δημήτρης -Δεν πηγαίνω στον κινηματογράφο.

Ρία -Ασχολείσαι με την πολιτική;

Δημήτρης -Όχι, αυτά είναι για τους ανόητους.

Ρία -Διάβασες κανένα καλό βιβλίο τώρα τελευτ..

Δημήτρης -Δε διαβάζω βιβλία.

(Εν τω μεταξύ, έχει σηκωθεί και έχει πάρει μόνος του τρίτη μπύρα.)

Ρία -Μήπως ασχολείσαι με τον αθλητισμό;

Δημήτρης -Δεν ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο.

Ρία -Δε μιλάω για το ποδόσφαιρο, αθλητισμός είναι και άλλα σπορ…

Δημήτρης -Δε με ενδιαφέρουν τα σπορ.

Ρία -Πήγες σε καμιά καλή παράσταση στο θέατρο γιατί φέτος στην Επίδαυρο έχουν πολύ καλές παραστάσεις.

Δημήτρης -Δε μου αρέσει το θέατρο.

Ρία -Η μουσική σου αρέσει;

Δημήτρης -Όχι…

Και σηκώνεται να πάει στην τουαλέτα. Μπαίνει στο μπάνιο και δεν κλείνει την πόρτα. Τον ακούω που κατουράει και ταυτόχρονα βάζω υπενθύμιση στο κινητό μου να χτυπήσει σε τρία λεπτά με ήχο πολύ συγκεκριμένο.

Βγαίνει, παίρνει τέταρτη μπύρα, έρχεται στο μπαλκόνι, και βάζει τα πόδια του στην άλλη πολυθρόνα…

Ρία -Με τι ακριβώς γεμίζεις τον ελεύθερο χρόνο σου; Τον ρωτάω γιατί με έχει φάει η περιέργεια αλλά ταυτόχρονα, θέλω και να τον ξεφορτωθώ.

Δημήτρης -Με τα παιδιά μου.

Ρία -Μα τα παιδιά σου τα έχει η γυναίκα σου και τα βλέπεις κάθε δεκαπέντε μέρες…

Και πάνω εκεί, με σώνει η αφύπνιση του τηλεφώνου που χτυπάει. Ζητώ συγνώμη, πιάνω το τηλέφωνο στο χέρι μου, κλείνω τον ήχο μη χτυπήσει και γίνουμε και ρόμπα, και κάνω πως μιλάω με τη μαμά μου που θέλει να πάω να πάρω το παιδί από τη Νέα Σμύρνη.

Παραδόξως προσφέρεται να με πάει ο Δημήτρης. Καβαλάμε τη μηχανή του, του κάνει εντύπωση ο τρόπος που ανεβαίνω γιατί τεντώνω το πόδι μου και το περνάω πάνω από την μπαγκαζιέρα χωρίς να το λυγίσω, του εξηγώ πως έκανα χρόνια χορό, με βάζει να το κάνω δυο φορές ακόμα και γελάει και με πάει στη Νέα Σμύρνη. Με αφήνει στην πλατεία να βρω το σπίτι που είναι το παιδί και κάνω πως ψάχνω τα κουδούνια σε μια πολυκατοικία. Τον βλέπω που φεύγει και σταματάει στο φανάρι. Περιμένω, και καλά, να κατέβει το παιδί και μόλις ανάβει πράσινο το φανάρι και εξαφανίζεται ψάχνω ταξί να γυρίσω σπίτι μου.

Παίρνω τη Λένα τηλέφωνο. Με ρωτάει πως πήγε. Της τα εξιστορώ και τραβάει τα μαλλιά της. Και εμείς νομίζαμε πως δε μιλούσε στην παρέα γιατί ήταν ιδιαίτερα σοβαρός Ρία μου και ο Παύλος έλεγε πώς να ένας τέτοιος τύπος είναι για τη Ρία. Χίλια συγνώμη, χίλια συγνώμη. Και πάει λέγοντας. Η Ρούλα ακόμα τη δουλεύει για το κάζο που έπαθε!