ΤΕΣΣΕΡΑ... (παιχνίδι είναι καλέ!)

Η φίλη Μαρία με το μπλογκ Σοκακτσού, που ως συνήθως δεν ξέρω πώς να βάλω λινκ, γι αυτό σας παραθέτω απ’ ευθείας το σύνδεσμο

http://sokaktsou.blogspot.gr/

με κάλεσε σε ένα παιχνιδάκι.

Σε αυτό το παιχνιδάκι λοιπόν, πρέπει να αναφέρω τέσσερα, 4, πράγματα από το παρελθόν μου που θα άλλαζα και τέσσερα από το μέλλον που θα ήθελα να μου συμβούν!

Ας ξεκινήσω από το παρελθόν. Τι θα άλλαζα αν είχα το μαγικό ραβδάκι να γυρίσω το χρόνο πίσω.

Χμμμμ…

1.      Δε θα επέλεγα τη ΣΑΝ. Είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο το επάγγελμά μου. Όση ικανοποίηση και αν λαμβάνω από την εξέλιξη της πορείας της υγείας των ασθενών μου, υπάρχουν στιγμές που γυρνώ σπίτι μου κλαίγοντας. Και μερικές φορές δεν μπορώ να διαχειριστώ τον πόνο που μου προκαλούν κάποιες καταστάσεις.

2.      Δε θα διατηρούσα μια σχέση έξι χρόνια. Θα την τελείωνα με τα πρώτα σύννεφα. Πόνταρα σε ένα άλογο που νόμιζα αουτσάιντερ και μου προέκυψε μουλάρι. Έχασα έξι χρόνια από τη ζωή μου, πιστεύοντας ότι η σωστή συμπεριφορά και η αγάπη που δίνεις σε κάποιον, μπορούν να τον αλλάξουν, αλλά διαπίστωσα ότι δε γίνονται αυτά ούτε στα παραμύθια!

3.      Θα αγόραζα το σπίτι που επέμενε ο μπαμπάς μου να αγοράσω και όχι αυτό που έχω, γιατί οι γείτονές μου, στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι μίζεροι. Αν εξαιρέσεις το ζευγάρι στον τρίτο και την οικογένεια στον έβδομο, οι άλλοι είναι πάρ’ τον ένα και βάρα τον άλλο. Βέβαια πως είμαι σίγουρη ότι οι άλλοι θα ήταν καλύτεροι; Δεν είμαι, αλλά το ρισκάρω όπως ρίσκαρα και αυτήν την επιλογή.

4.      Δεν ξέρω αν είναι σωστό αυτό που κάνω να το γράψω  αυτό, αλλά θα το γράψω. Δε θα έδινα το παιδί μου στους γονείς μου να μείνει μαζί τους όταν χώρισα. Καθημερινά ανακαλύπτω την εκπληκτική προσωπικότητά του και τώρα μετανιώνω που δεν ήμουν ενεργά παρούσα στη μεταμόρφωσή του από ένα μικρό χαριτωμένο παιδάκι σε ένα γοητευτικό με άποψη νεαρό.

5.      Και θα το γράψω και αυτό και ας ξέρω πως αντί για τέσσερα γράφω πέντε. Είμαι γνωστή, άλλωστε, πως δεν τηρώ αυστηρούς κανόνες. Δεν είπα ποτέ στον πατέρα μου πόσο τον αγαπούσα και πόσο περήφανη ήμουν που τον είχα ως μέντορα, ως προστάτη, ως φίλο… Δεν του είπα ποτέ όσα ευχαριστώ του άξιζαν για αυτό που με έκανε, για όσα έκανε για μένα και για το παιδί μου. Για ότι έκανε για το παιδί μου και για την ολοκληρωμένη προσωπικότητά του. Θα το έλεγα καθημερινά πόσο τον αγαπώ και ένα ευχαριστώ.

Τώρα ας περάσουμε στα τέσσερα ( ; ) που θα ήθελα να μου συμβούν.

1.    Να ευοδωθεί η προσπάθεια που κάνω για να φτιάξω μια δική μου επιχείρηση, έτσι όπως ακριβώς τη θέλω.

2.    Να γίνω ταξίαρχος. Σας το έχω πει, είμαι ψωνάρα. Όχι για το βαθμό. Όχι. Γιατί θα ήθελα να μπορέσω να αλλάξω κάποια κακώς κείμενα στο νοσοκομείο. Να περάσω μια γραμμή που ενώ όλοι ξέρουν πως πρέπει να γίνουν τα πράγματα, δεν το κάνουν. Για τους δικούς τους λόγους που όμως εγώ δεν έχω! Αλλά εγώ έχω ένα ελάττωμα, μιλάω. Και άμα βλέπω το στραβό το λέω. Ξέρω πως θα με φάνε πολύ πριν φτάσω στο βαθμό αυτό. Βλέπεις, όποιος χαλάει τη σούπα, μένει απ’ έξω. Παρ’ όλα αυτά, είπαμε, τι θα ήθελα!

3.    Να πάρω εφ’ άπαξ. Το ξέρω είναι ουτοπικό, αλλά είπαμε τι θέλω να μου συμβεί. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, θα έπαιρνα γύρω στα 70.000 ευρώ. Και με 50.000 θα είμαι ικανοποιημένη. Στο χέρι, όχι σε ομόλογα του δημοσίου  με πενταετή ρήτρα και πάει λέγοντας!

4.    Να μπορέσω να μάθω ραπτική. Τι νομίζετε ότι θα έκανα τόσες ώρες στο φάρο μόνη μου; Θα μάθαινα αρχικά να γαζώνω σε ευθεία. Μετά θα ξήλωνα ένα ρούχο και θα το έραβα από την αρχή πάνω στο ξηλωμένο πατρόν. Μετά θα πειραματιζόμουν και κάποια στιγμή θα το μάθαινα. Μήπως οι μοδίστρες γεννήθηκαν μαθημένες; Όχι και αυτές με την εξάσκηση έμαθαν. Θα μάθω και εγώ.

Από όσα έγραψα, μόνο το τελευταίο βλέπω να γίνεται πραγματικότητα. Γιατί μόνο αυτό εξαρτάται από εμένα!!!

Άντε, φιλιά σταυρωτά. Και παράλληλα. Και χιαστί. Και ότι άλλο θέλετε!