ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΜΕΤΑ...

Πάει και αυτό…

Το τέρας ο Καντάφι είναι πλέον νεκρός. Τώρα τι τέρας είναι αυτό που είναι ο μοναδικός ηγέτης μουσουλμανικού κράτους που έδωσε στέγη στους έρμους τους Παλαιστίνιους, δεν ξέρω. Πήρε ένα κράτος με νομάδες και το έκανε χώρα. Εκμεταλλεύτηκε τα πετρέλαια του υπεδάφους της Λιβύης και αναβάθμισε το επίπεδο των κατοίκων. Έφτιαξε γέφυρες, κτήρια, πανεπιστήμια. Σπούδασε κόσμο και κοσμάκη. Έδωσε πολύ χρήμα σε επιστήμονες από άλλες χώρες για να φτιάξει υποδομές στη χώρα του. Το ξέρω γιατί ένας φίλος μου έχει δουλέψει εκεί σε φράγμα. Και μου έστελνε γράμματα μυθιστορήματα. Δεν είχε άλλη διέξοδο παρά το γράψιμο.

Δε με πειράζει που πέθανε ο Καντάφι. Προσωπικά μου είναι παντελώς αδιάφορο. Μακριά από τον κώλο μας και όπου θέλει ας είναι, που έλεγε και η μακαρίτισσα η γιαγιά μου. Αλλά με ενοχλεί κάτι.

Με ενοχλεί η σκύλευση της σορού του. Ότι και αν ήταν  ο Καντάφι, δεν του άξιζε τέτοιος θάνατος. Δεν έφυγε. Παρέμεινε στη χώρα του πολεμώντας. Όπως και όλοι οι μουσουλμάνοι ηγέτες. Φαίνεται είναι θέμα τιμής και αξιοπρέπειας. Και αυτό το σέβομαι. Αλλά αυτό το πανηγύρι με το θάνατό του, τα βίντεο που τον εξευτελίζουν ζωντανό και νεκρό, η Χίλαρυ που γελά με το θάνατο ενός ανθρώπου, όποιος και αν ήταν αυτός, το πάρτυ των καναλιών, με βγάζει από τα ρούχα μου!

Πέθανε. Θες να πω ξεβρώμισε ο τόπος; Να το πω. Όμως πέθανε. Πάει. Σεβάσου τη σορό. Είναι ύβρις η σκύλευση του νεκρού. Είναι ύβρις να μη σέβεσαι το δικαίωμα του νεκρού. Βρε που το άκουσα αυτό; το ότι ο νεκρός δεδικαίωται;;; Για όλους τους άλλους ισχύει, για τον Καντάφι δεν ισχύει;

Καθημερινά βλέπω σε μπλογκ διάφορα ότι τώρα δικαιώνεται ο τάδε 60 χρόνια μετά το θάνατό του, σήμερα ο άλλος, 50 χρόνια μετά. Δε μιλάω για το άκρον άωτον της αδιαφορίας ως προς το θεσμό της δικαιοσύνης τον Παπανδρέου πατήρ του ΓΑΠ, ο οποίος ότι μπορείτε να φανταστείτε το έκανε. Αλλά καθημερινά λέμε για τον εκλιπόντα τα καλύτερα. Τον χ εκλιπόντα. Δεν έκανε τίποτα καλό αυτός ο Καντάφι και τον τραβούσαν βίντεο που τον λίντσαραν οι αγροίκοι; Και το αναπαραγάγουμε. Αυτό είναι που με διαολίζει.

Τα έχω πολύ με τις μουσουλμανικές χώρες. Η έλλειψη σεβασμού και αξιοπρέπειας της γυναίκας. Η εξίσωση του γυναικείου φύλλου με τα αντικείμενα. Η ανύπαρκτη μόρφωση γυναικών. Η κλειτοριδεκτομή. Η μπούργκα. Οι γάμοι μικρών παιδιών. Η πολυγαμία. Είναι το κόκκινο πανί για μένα.

Αλλά, μπορεί να ήταν μουσουλμάνος ο Καντάφι, μα δεν του αξίζει τέτοιο χάλι μετά το θάνατό του.

Μπορεί να είναι λίγο περίεργο το κείμενό μου, αλλά το γράφω ενώ έχω πυρετό. Ζητώ συγνώμη και για τυχόν λάθη. Αλλά με όλα αυτά τα αντιπυρετικά, τα παυσίπονα και τα σιρόπια, όλο και μια ζαλάδα έχω…