ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

         

          Είχα πολύ καιρό να γράψω στο μπλογκ γιατί μου χάλασε ο υπολογιστής και δεν ήταν εφικτή η γραφή όταν δυο γράμματα δεν πατιούνται!

          Λοιπόν, τα νέα μου. Ας τα πάρω με τη σειρά. Στις 26 Ιουνίου, στις τέσσερις το πρωί τα χαράματα, έριξα νερό στο πληκτρολόγιο. Ναι, είμαι ξανθιά το ξέρω, και έτσι το παιχνιδάκι μου χάλασε... Δεν πειράζει λέω, πριν φύγω από τη δουλειά το μεσημέρι, θα πάρω χρήματα από το  ΑΤΜ και θα σταματήσω στο public να πάρω ένα καινούργιο λάπτοπ!

          Πριν φύγω, λοιπόν, από το ΓΝΑ πάω στο ΑΤΜ αλλά το παλιομηχάνημα του σατανά, δεν αναγνωρίζει την κάρτα. Επειδή το είχε ματακάνει, δε δίνω σημασία και σταματώ σε ένα υποκατάστημα της εθνικής τράπεζας να πάρω λεφτά με προορισμό να αγοράσω καινούργιο υπολογιστή. Φευ, ούτε αυτό το μηχάνημα του διαόλου αναγνωρίζει την κάρτα μου. Ρίχνω, από μέσα μου, κάτι γαλλικά γιατί με άκουγε και κόσμος, ήμουν και με τη στολή, δεν πειράζει, τη Δευτέρα που θα πήγαινα να πάρω κάτι μετοχές, θα έκανα αίτηση και για νέα κάρτα. Γυρνώ σπίτι, κάνω ένα μπανάκι, και πέφτω για ύπνο. Επειδή την Πέμπτη γύρισα από τη δουλειά και κοιμήθηκα αμέσως, ξύπνησα στις 12:30 τη νύχτα τις πρώτες ώρες της Παρασκευής. Αντιλαμβάνεστε, ότι ήμουν χώμα. Πέφτω για ύπνο στις πέντε το απόγευμα της Παρασκευής και ξυπνώ τα χαράματα του Σαββάτου.

          Μέσα στη μαύρη νύχτα, τί να κάνω; Μπαίνω στο facebook. Και τι να δω;;; έχουμε κλειστές τράπεζες, capital control, δημοψήφισμα. Και εγώ δεν έχω κάρτα να πάρω χρήματα. Και τη Δευτέρα στις 29 έχει γενέθλια και εορτή ο γιος μου. Και εγώ είμαι με 100 ευρώ στο πορτοφόλι μέχρι να ανοίξουν οι τράπεζες που δεν ξέρει και κανείς πότε θα ανοίξουν!

          Έτσι έρχονται τα εγκεφαλικά, παιδιά. Τηλεφωνώ στη μαμά μου, είναι και αυτή ξυπνητή και με την πίεση της στο Θεό. Η μαμά δεν έχει κάρτα ανάληψης. Πήγαινε στην τράπεζα και έπαιρνε τη σύνταξή της με το βιβλιάριο. Μου ανεβαίνει και εμένα η πίεση...

          Τη Δευτέρα, ειδοποιώ πως θα αργήσω στη δουλειά για να πάω στην τράπεζα να δω τι γίνεται. Στην τράπεζα 100 άτομα, υπάλληλος όμως κανένας έξω. Όλοι μέσα κλειδωμένοι. Παίρνω τηλέφωνο, δεν μπορούν να μου βγάλουν άλλη κάρτα γιατί τέτοιες εντολές έχουν από τους ανωτέρους τους.

          Το αυτόν την Τρίτη, την Τετάρτη και την Πέμπτη. Τα νεύρα μου τσατάλια. Μου σφυράει ένας συνάδελφος πως στην εθνική της Μεσογείων δέχονται αιτήσεις για κάρτες. Πάω και εκεί. Φτάνω στην τράπεζα στις 13:15 και φεύγω στις 16:40, έχοντας όμως κάνει αίτηση για κάρτα. Και μετά ηρέμησα. Όχι ότι είχα λεφτά, αλλά τουλάχιστον είχα ελπίδες να πάρω όταν θα ερχόταν η κάρτα.

          Και έρχεται η κάρτα, την ενεργοποιώ, παίρνω το εξωφρενικό ποσό των 50 ευρώ που δε φτάνουν ούτε για ζήτω. Πρέπει να πληρώσω τη ΔΕΗ, το κινητό, τα κοινόχρηστα, το νερό, να βάλω βενζίνη, να φάω, να κυκλοφορήσω. Τι να πρωτοκάνω;;;

          Και έρχεται η μέρα να πάρω άδεια, με 50 και 50 ευρώ έχω μαζέψει 500 να δώσω στο παιδί που θα πήγαινε διακοπές. Και ξαναμένω ρέστη. Και εγώ έχω άδεια, έχω λεφτά, αλλά δεν μπορώ να τα πάρω για να πάω διακοπές, ούτε στις εξωτικές καρδιτσίους νήσους, γιατί στο χωριό μου δεν έχει ΑΤΜ, είναι μικρό, δεν αξίζει να πηγαινοέρχομαι καθημερινά στην Καρδίτσα για 50 ευρώ. Και έτσι, κάθομαι στο σπίτι, διαβάζω, τέλειωσα τα 7 βιβλία του game of thrones, βλέπω καμιά ταινία και πάω καμιά βόλτα στην Αθήνα για καφέ.

          Και έτσι τράβηξε όλο το καλοκαίρι μου. Τουλάχιστον μάζεψα χρήματα και πήρα υπολογιστή καινούργιο και τώρα σας γράφω από το καινούργιο παιχνιδάκι μου, που δεν το ξέρω ακόμα καλά, αλλά θα το μάθω...

          Φιλιά και τώρα θα είμαι κοντά σας πιο τακτικά.

A, μην το ξεχάσω, αύριο να πάτε να ψηφίσετε, μην το αμελήσετε!