MA NA ΘΕΣ ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΑΦΗΝΟΥΝ;

          Είπα και εγώ να δω το διαγωνισμό της Eurovision, παραγγείλαμε τις πίτσες μας, τα αναψυκτικά μας, τις μπυρίτσες μας τις παγωμένες και στρωθήκαμε αναπαυτικά στον καναπέ.

          Είναι παλιά συνήθεια να απολαμβάνουμε το θεσμό. Μόνο που τώρα τελευταία τον ψιλοξεφτίλισαν.

          Αρχίζει που λέτε και με το που βάζει τη γνωστή μουσική, μαζευόμαστε στον καναπέ όλοι… και να η ζωντανή μουσική στο Σένμπρουν, ή όπως διάολο το λένε το παλάτι γιατί ποτέ δεν κατάφερα να το πω σωστά και ας έχω πάει τρεις φορές στη Βιέννη, ώπα λέμε, θα είναι διαφορετικά αυτή τη φορά. Έχει ένα κλας. Σιγά μην είχε κλας. Με το που μας πάνε στο χώρο του διαγωνισμού, να ’σου το τραβεστάκι. Δεν είναι γυναίκα με μούσι, έχει όλα τα απαραίτητα να είναι άντρας και να λέγεται άντρας, είναι άντρας με νάζι-τσαχπινιά και φουστάνι. Αν δε σου αρέσει ρε φίλε ότι σε έκανε η φύση, υπάρχουν λύσεις. Την Ντάνα δεν την έχεις ακουστά; Ωραιότατη. Ήθελε να γίνει γυναίκα, έγινε και το υποστηρίζει με νύχια και με δόντια.

          Και μην αρχίσετε τις υστερίες περί ομοφοβίας, θα σας δαγκώσω. Έχω φίλους και πολύ καλούς μάλιστα, που είναι ομοφυλόφιλοι αλλά είναι ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΟΙ!. Η Κονσίτσα, ή όπως αλλιώς τη λένε, δεν είναι αυθεντική, χρησιμοποιεί την εικόνα για να κάνει ντόρο γύρω από το όνομά της. Το να έχεις την ιδιαιτερότητά σου, είναι δικό σου θέμα. Όταν το κάνεις σημαία, απλά θες την προσοχή. Την πήρε, την εξαργύρωσε με ένα βραβείο eurovision, άντε τώρα στο κλουβί της. Όχι να μου τη βάζουν πρώτη μούρη σε όλο το διαγωνισμό.

          Μόλις την είδα, μου γύρισε το μάτι. Οι άλλοι γέλαγαν και έλεγαν τα δικά τους, εγώ έπιασα το βιβλίο μου, εξαιρετικό παρεμπιπτόντως, με σκούνταγαν στα τραγούδια που άξιζαν, σε μερικά έλεγα εγώ ποια χώρα κάνει φασαρία τώρα και πέρασε το βράδυ, εκεί στη βαθμολογία, με πήρε ο ύπνος. Τόσο ενδιαφέρον!

          Τελικά, αυτό που ξεκίνησε σα διαγωνισμός τραγουδιού κατέληξε σε διαγωνισμό πρόκλησης. Και δε μιλώ για τα αβυσσαλέα ντεκολτέ, ούτε για την ανάπηρη που έδειχνε όμως τα πόδια της, μιλώ για το ποιος θα εντυπωσιάσει τις άλλες χώρες, σύνδρομο down, παράλυτη, γενοκτονία, παχυσαρκία, ότι θυμούνται χαίρονται.

          Για μένα τα καλύτερα τραγούδια ήταν το Ιταλικό και το Ρώσικο. Μου άρεσε και το σουίγκ της Βρετανίας. Το δικό μας φαινόταν ότι θα πήγαινε άπατο. Μη φανταστείτε ότι τα είδα, διάβαζα, αλλά ο φίλος μπλόγκερ πιγκουίνος, είχε φροντίσει να μας ενημερώσει και από εκεί τα ήξερα!

Κυριακάτικα ξεκίνησα με γκρίνια, είπα να γράφω καλά πράγματα για να μη γίνω και εγώ σκύλα σα μερικές μερικές, αλλά και να θέλω να αγιάσω, δε με αφήνει η καθημερινότητα.

Ας μην αναφερθώ στη δολοφονία της μικρής Άννυ, γιατί τυχαίνει ένας φίλος μου να είναι στην υπόθεση και μου είπε πράγματα που είναι στη δικογραφία που θα ξεσηκωθεί το πανελλήνιο και οι δημοσιογράφοι τα ξέρουν και δεν τα έγραψαν επίτηδες.

Ας μην πιάσω τα πολιτικά, δεν ξέρω αν θα πληρωθώ σε λίγες μέρες…

Και ας μην πιάσω στο στόμα μου τη Shonda Rhimes που σκότωσε τον Ντέρεκ πριν δυο εβδομάδες στο Grey’s Anatomy…

Άντε βρε, καλή Κυριακή να έχουμε και με προσοχή η έκθεση στον ήλιο.