ΟΔΗΓΙΕΣ...

…προς τους ναυτιλλόμενους, παρντόν, προς τους ταξιδεύοντες!

1^ον, όταν ταξιδεύετε χρησιμοποιήστε νερό και σαπούνι. Όχι ως αξεσουάρ, ως μέσο απομάκρυνσης της βρώμας. Στην καθομιλουμένη, πλυθείτε. Κάντε μπάνιο. Ξεβρομιστείτε. Πως αλλιώς να σας το πω; Είναι άδικο για το διπλανό σας ή τον πισινό σας, ή τον μπροστινό σας να υποφέρει από τη δυσωδία σας. Πιστέψτε με, δε σας χρωστάει τίποτα ο έρμος ή η έρμη που είναι πλησίον σας να νομίζει ότι μπήκε στους κοιτώνες τριάντα ΟΥΚάδων μετά τη διαβολοβδομάδα!

2^ον, όταν ταξιδεύετε, φοράτε ρούχα καθαρά. Τι και αν εσείς κάνατε το μπανάκι σας πρωί πρωί, αν φοράτε ρούχο που έχει να δει νερό από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, το αποτέλεσμα είναι σαν την πρώτη παράγραφο της ανάρτησης!

3^ον, την προηγουμένη του ταξιδιού σας, μην τρώτε φασόλια. Το πιάσατε το υπονοούμενο πιστεύω, δε χρειάζεται να το αναλύσω περαιτέρω…

4^ον, την ημέρα που θα ταξιδέψετε, μη φάτε σκόρδο και τα παράγωγά του. Σκορδαλιά, σκορδοστούμπι, σκορδο-οτιδήποτε. Είστε βιολογικό όπλο. Κινδυνεύει ο κόσμος πέντε θέσεις μπρος και πίσω σας. Άσε το διπλανό και το παραδιπλανό ζευγάρι. Αυτοί είναι για εντατική θεραπεία από χημικά αέρια!!!

Υποθέτω πως καταλάβατε ότι ταξίδεψα με λεωφορείο!

Δεν ήταν η πρώτη φορά 

αλλά πιστέψτε με, θα μου μείνει αξέχαστη.

Όταν πήγα στη Ζάκυνθο, ταξίδευα πίσω από έναν κύριο μιας κάποιας ηλικίας που είχε να δει νερό η μασχάλη του από τα βαφτίσια του. Ευτυχώς το λεωφορείο ήταν άδειο και κάθισα τέρμα γαλαρία να γλιτώσω τη μπόχα. Παρεμπιπτόντως, έριξα και κάτι  ύπνους!!!

Όταν επέστρεφα, η διπλανή μου, μια κυρία σε όλα καθώς πρέπει, είχε φάει μάλλον μια αρμαθιά σκόρδα. Μύριζε από μακριά. Μιλάμε από το ΚΤΕΛ Ζακύνθου μέχρι το λιμάνι είναι πέντε λεπτά υπόθεση. Κόντεψα να πάθω ασφυξία. Μόλις κατεβήκαμε, έπιασα τον οδηγό και του ζήτησα βοήθεια. Μόλις κατεβήκαμε Κυλλήνη, με έβαλε και κάθισα πίσω του. Του είμαι υπόχρεη του ανθρώπου. Με έσωσε.

Και εκεί που καθόμασταν μια χαρά και κάναμε και το καλαμπουράκι μας με τον οδηγό, μας πιάνει μια μπόχα… κάποιος χώνευε τα φασόλια με το κρεμμύδι που  έτρωγε την τελευταία εικοσαετία. Πάτρα - Αθήνα, τη βγάλαμε με το κεφάλι σχεδόν έξω από το παράθυρο. Ευτυχώς ο οδηγός ήταν ωραίος τύπος και το διασκεδάζαμε.

Αυτά. Εντυπώσεις από τη Ζάκυνθο, στην επόμενη ανάρτηση.

Φιλιά!