ΤΟ ΦΙΟΡΟ ΤΟΥ ΛΕΒΑΝΤΕ

 Ή αλλιώς η Ζάκυνθος.

Από καιρό μια πολύ καλή μου φίλη επέμενε να πάω στο νησί που είχε ερωτευθεί από έφηβη. Και με την υποτροφία της αντί να σπουδάσει, πήρε ένα οικόπεδο στη Ζάκυνθο και δούλευε για να πληρώσει τα δίδακτρά της στον Καναδά.

Από το πολύ το μπίρι μπίρι, με έπεισε.

Μάζεψα λοιπόν, τα σέα μου και το αποφάσισα να περάσω μια βδομάδα στο Ζάντε.

Το πώς πήγα και γύρισα, σας το έγραψα.

Φτάνω αισίως στις δώδεκα το μεσημέρι στο λιμάνι της Ζακύνθου. Η φίλη μου με περίμενε με το κάμπριο έξι μέτρα από το πλοίο.

Ααααα, ξέχασα να σας πω. Επειδή θα ταξίδευα πολλές ώρες, έβαλα παπούτσια με τακούνι μόνο τέσσερα εκατοστά και μαντέψτε… έπεσα.

Ω ναι, το έπαθα και αυτό πέντε τα χαράματα δέκα μέτρα από το σπίτι μου. Ένα κωλόγατο πετάχτηκε από το πουθενά κατά πάνω μου, κάνω πίσω να μην μου πέσει στο πρόσωπο και το οδόστρωμα είχε μια τρύπα σαν τάπερ για να πλένεις τη σαλάτα και έφαγα τα μούτρα μου. Πιο συγκεκριμένα το αριστερό γόνατο, που ως γνωστό κάθε καλοκαίρι το σακατεύω. Σκίστηκε το παντελόνι, σκίστηκε το γόνατο αλλά εγώ απτόητη, βγήκα στη λεωφόρο για ταξί. Και βρήκα με τη μία. Στο σταθμό έπλυνα το πόδι μου με νερό παγωμένο που πραγματικά με ανακούφισε στο μωλωπισμένο και σκισμένο πόδι. Στο πλοίο Κυλλήνη Ζάκυνθος ζήτησα έναν ελαστικό επίδεσμο και το έδεσα και μπορούσα να περπατήσω χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα, γιατί μεχρι τότε ήμουν κούτσαβλη εντελώς!!!

Η φίλη μου πρόσεξε ένα περίεργο περπάτημα, αλλά το απέδωσε στα χαμηλά παπούτσια. Μπαίνω στο κάμπριο φιλιόμαστε και βλέπει πως κάθομαι λίγο περίεργα, αλλά από τη χαρά της δε λέει κάτι.

Η Ζάκυνθος στο φως του ήλιου πραγματικά λάμπει. Ένα ασημολαδί χρώμα παντού (λόγω των ελαιώνων). Το σπίτι της φίλης μου είναι χτισμένο σε ένα ψηλό σημείο που από την πίσω βεράντα βλέπει όλον τον κάμπο, από μπροστά έναν ελαιώνα που καταλήγει στο γαλάζιο.

Πολλά επίπεδα, με πολύ γούστο, εναρμονισμένο με το τοπίο και το τοπικό χρώμα, όλο βεράντες και σε ότι ώρα της μέρας θες, βρίσκεις μια βεράντα που να είναι σκιερή με θέα και ελαφρύ αεράκι. Το λάτρεψα. Θα ξαναπάω του χρόνου αλλά θα έχω το δικό μου διαμέρισμα. Το δώμα. Ένα δωμάτιο διαμπερές που το βράδυ φωτίζεται από το φεγγάρι και το πρωί βλέπεις όλο σχεδόν το νησί.

                                  η πίσω θέα λίγο αριστερά

                               η μπροστινή θέα λίγο αριστερά επίσης

 Η πόλη της Ζακύνθου είναι πολύ όμορφη. Μονοδρομημένη, καθαρή, περιποιημένη που μοσχοβολά μπουγαρίνι, κοινώς Φούλι, είναι ένα μικρό φυτό που έχει κάτι υπέροχα λευκά μικρά λουλουδάκια που μυρίζουν υπέροχα. Το μουσείο του Σολωμού και του Κάλβου πολύ ωραίο.   Ο ναός του Αγίου Διονυσίου μεγαλοπρεπής και επιβλητικός. Πιο επιβλητικός από το μητροπολιτικό ναό της πόλης. 

Παρατηρήσεις.

-       Οι εκκλησίες δεν έχουν τρούλους. Είναι σύμφωνα με το δυτικό στυλ

-       Τα καμπαναριά στον περίβολο του ναού είναι ψηλά και εντυπωσιακά σαν πύργοι.

 

δεν είναι φάρος, είναι το καμπαναριό του αγίου διονυσίου

-       Οι ζακυνθινοί είναι πολύ φιλόξενοι, καλαμπουρτζίδες, ευγενικοί.

-       Οι οδηγοί δεν κορνάρουν και δε δυσανασχετούν με τίποτα. Περιμένουν υπομονετικά ότι και να κάνει ο μπροστινός. Μια βδομάδα στη Ζάκυνθο, δεν άκουσα ούτε ένα κλάξον! Εντυπωσιάστηκα.

-       Οι θάλασσες είναι υπέροχες. Με άμμο, με νερά πράσινα, νόμιζα πως ήμουν στις Μαλδίβες. Ζεστά νερά, πεντακάθαρα, ήρεμα να βαθαίνουν. Το καταχάρηκα.

 

εδώ άπλωνα την κορμάρα μου στη παραλία "γάιδαρος"

-       Έβρισκες να παρκάρεις σε όποια παραλία και να πήγαινες.

-       Στις παραλίες υπάρχουν παντού σχεδόν σημάνσεις ότι υπάρχουν αυγά χελώνας Καρέτα Καρέτα.

 αν μεγαλώσετε την εικόνα θα δείτε τις προφυλαγμένες περιοχές για τα καρετοκαρετοαυγά

-       Όλο το νησί είναι φυτεμένο ελιές. Φήμες λένε, που δεν τις βρίσκω και τόσο φήμες, πως οι ίδιοι οι ζακυνθινοί καίνε τα πευκοδάση για να φυτέψουν ελιές.

-       Όλα τα σπίτια είναι πολύ ωραία και καινούργια γιατί μετά το σεισμό του 1953 που καταστράφηκε το νησί, ξαναχτίστηκε με πολύ αυστηρούς κανόνες αντισεισμικής δόμησης.

-       Οι κάτοικοι είναι πολύ φιλόζωοι. Εκτός από το να έχουν ένα κατοικίδιο ζώο, ταΐζουν και ποτίζουν τα αδέσποτα και επιπλέον βρίσκουν και σπίτια για να υιοθετήσουν τα αδέσποτα στη Γερμανία και τις σκανδιναυϊκές χώρες. Στα γνωστά περίπτερα-μαγαζιά με θαλασσινά χρειαζούμενα και αναμνηστικά, βρίσκεις και σκυλοτροφές και γατοτροφές. Με ξάφνιασε πολύ ευχάριστα αυτό.

-       Οι άνθρωποι είναι πολύ μερακλήδες.

Ότι κάνουν το κάνουν με πολύ μεράκι. Στο σπίτι τους έχουν λουλούδια που τα φροντίζουν ιδιαίτερα. Οι περιφράξεις των οικοπέδων τους είναι μικρά έργα τέχνης με πολύ προσοχή και στοιχίζουν πανάκριβα. Είδα ένα περίβολο τόσο ωραία φτιαγμένο, που ζήτησα από τη φίλη μου να σταματήσει να το θαυμάσω. Φαντάζομαι, της λέω, τι σπίτι έχει αυτός που έριξε τόσα λεφτά για περίφραξη. Όχι, μου απαντά. Σπίτι δεν έχει μέσα. Γιατί ο τύπος είπε, σπίτι κάποια στιγμή θα φτιάξω. Τώρα που έχω τα λεφτά ας φτιάξω την περίφραξη που αν αρχίσω να χτίζω δε θα μου μένουν για να τη φτιάξω. Και τώρα ο άνθρωπος μαζεύει λεφτά για το σπίτι του.

-       Υπάρχουν πολλά σπίτια, μεγάλα, όμορφα, εντυπωσιακά με θέα σε καταπληκτικά σημεία που ανήκουν σε κάτι περίεργες ενώσεις, οργανισμούς, οργανώσεις (;) που όμως δεν κατοικούνται και είναι παραμελημένα και λυπάσαι να τα βλέπεις.

-       Οι κήποι των σπιτιών είναι εντυπωσιακοί. Ο κόσμος ασχολείται πολύ με την αυλή του. Μεταφέρουν πέτρες από χιλιόμετρα μακριά προκειμένου να έχουν το αποτέλεσμα που ονειρεύονται.

-       Τα χρώματα του νησιού είναι το λαδί και το κίτρινο γιατί οι ελιές και η ντόπια πέτρα έχουν αυτά τα χρώματα.

Αυτά. Βαρέθηκα να γράφω. Σε άλλη ανάρτηση θα σας πω πως πέρασα και τα ευτράπελα του ταξιδιού μου.

Κίσσις!!!

Υ.Γ. Το περίφημο ναυάγιο

που έχει πολυφωτογραφηθεί, είναι ένα πλοίο σιδερένιο που από τη σκουριά φαίνεται καφέ, ήταν λαθρεμπορικό με τσιγάρα που ναυάγησε τη δεκαετία του 1980. Οι παλαιότεροι στο νησί λένε πως ήταν εκπληκτική περίοδος. Σε όποια παραλία πήγαινες έβρισκες κούτες με τσιγάρα. Η χαρά του καπνιστή!!!