ΣΧΟΛΕΙΑ...

Την περασμένη Τετάρτη, πήγα και πήρα τους βαθμούς του τετραμήνου του γιου μου. Ως συνήθως έσκισε το παλικάρι μου.

Βγαίνοντας από την αίθουσα, τον είδα να μιλάει με ένα κοριτσάκι. Το ήξερα. Τώρα με τις απεργίες την είχαμε πάει με το αυτοκίνητό μου στο σπίτι της μερικές φορές. Την πλησιάζω, γνωρίζω και τη μαμά της και βλέπω και τον έλεγχό της. Όλο εικοσάρια το φυτουλάκι. Ενδιαφέρεται για τη στρατιωτική ιατρική και διαβάζει πολύ. Το έχει το κορίτσι. Το έχει. Μόνο που ανάμεσα στα εικοσάρια είναι και ένα δεκατρία. 13. Μάλιστα. Και που; Στα αρχαία; Θα ήταν φυσιολογικό. Στα λατινικά; Επίσης. Αλλά όχι, στη φυσική αγωγή! Είχε το κορίτσι σε όλα τα μαθήματα της κατεύθυνσής της εικοσάρια. Όπως και στα μαθήματα της άλλης κατεύθυνσης. Και στα γενικά. Αλλά στη γυμναστική 13. Αν ήμουν η μητέρα της κοπέλας, θα τον είχα βουτήξει από το λαιμό.

Ρε καραγκιόζη, το παιδί έχει παντού είκοσι. Δεν είναι κουτσό, δεν είναι κουλό, δεν είναι νάνος. Με κορμοστασιά λαμπάδα το κορίτσι. Και της βάζεις 13 ;;; Που και τα νύχια της να έξυνε κάθε φορά που είχε μάθημα μαζί σου, πάλι ένα 18 το άξιζε. Όχι 13. Είσαι τυχερός που δεν το έκανες στο δικό μου παιδί.

Η γνώμη μου για τα σχολεία είναι η χειρότερη. Διάβαζα αστρονομία στην τρίτη λυκείου. Μου χρειάστηκε ποτέ; Διάβαζα ολοκληρώματα. Ούτε αυτά τα συνάντησα ποτέ στη ζωή μου. Διάβαζα για το ημίτονο και το συν-ημίτονο. Που μου χρειάστηκαν αυτά;

Το σχολείο μέχρι και την πρώτη λυκείου, θα έπρεπε να είναι γενικής παιδείας. Στην πρώτη δημοτικού να μαθαίνουν γραφή, ανάγνωση και αριθμητική. Αλλά κυρίως να κινούνται στους δρόμους. Στη Δευτέρα διάβασμα, βασικές πράξεις, κυκλοφοριακή αγωγή, οικολογία, βασικές αρχές γεωργίας και κτηνοτροφίας. Στην Τρίτη αρχίζει η ιστορία, η γεωγραφία, μορφές τέχνης. Τετάρτη, βασικές έννοιες όλων των θρησκειών, επαγγελματικός προσανατολισμός. Και τι εννοώ. Στις κάτω χώρες, κάθε εβδομάδα από την τρίτη ως το τέλος του δημοτικού, τα παιδιά δέχονται διαλέξεις από επαγγελματίες που συνήθως είναι ο γονέας ενός παιδιού. Ας είναι και θείος ή γνωστός. Αλλά περνούν όλα τα επαγγέλματα. Ότι μπορείτε να φανταστείτε. Πέμπτη τάξη, ξένες γλώσσες, βασικές αρχές οικιακής οικονομίας. Έκτη τάξη, λειτουργία της πόλης, του νομού, του κράτους.

Γυμνάσιο. Πρώτη, λειτουργίες δημοσίων υπηρεσιών, πώς να αλληλογραφούν σε κάθε περίπτωση. Καλλιγραφία. Πώς να στριφώνουν, πώς να ράβουν ένα κουμπί, πώς να αλλάζουν ένα φερμουάρ, πώς να αλλάζουν μια κλειδαριά. Δευτέρα γυμνασίου, μετακινήσεις με μμμ, ιδιαιτερότητες κρατών, πώς να φτιάχνουν μικροέπιπλα, βιολογία, μουσική. Και πάει λέγοντας.

Και πριν βιαστείτε να με πείτε μουρλή, σας πληροφορώ ότι στη Δανία και την Ολλανδία έτσι διδάσκονται τα παιδιά. Στην Αγγλία, δε χρειάζεται να μάθουν το θεώρημα του Θαλή, δε θα τους χρειαστεί στην καθημερινότητά τους, μαθαίνουν όμως απ’ έξω ποιήματα και την εξέλιξη της λογοτεχνίας παγκόσμια. Γνωρίζουν τη διαφορά της τέμπερας από την ακουαρέλα. Μπορούν να ξεχωρίσουν ένα πίνακα του Μονέ από του Ντεγκά.

Τα δικά μας τα μοσχάρια, παρντόν, μαθητούδια, δεν ξέρουν τι είναι ο Μοντιλλιάνι, ο Έκο, ο Γκριγκ...