ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ

… είναι αυτό που θα σας γράψω.

Την περασμένη Κυριακή, η αδερφή βάφτισε ένα κοριτσάκι. Με κάλεσε και είπα και εγώ να την τιμήσω όπως πρέπει.

Πήγα σε καλό χρυσοχοείο της Αθήνας, πήρα ένα πολύ ωραίο παντατίφ με την αλυσιδίτσα του, έβαλα να χαράξουν και το όνομα της ζουζουνίτσας και πήρα και το γιο μου να πάμε στην εκκλησία.

Αααα, πέρασα πρώτα και από τη μαμά να εγκρίνει το ντύσιμό μου γιατί η βάφτιση ήταν του παιδιού ενός υπουργού. Αφού πήρα έγκριση, πήρα και τον κούκλο, παρντόν, το γιο μου και πήγαμε.

Ωραία η εκκλησία, ωραίος ο στολισμός, φθάνει ο υπουργός, αγκαλιές φιλιά, φτάνουν οι κουμπάροι, μια από τα ίδια, και εκεί που ήμουν με τον υπουργό, τον κουμπάρο, το γιο μου και το μεγάλο μου τον ανιψιό, πιάνω με την άκρη του ματιού μου τα παιδιά να γελούν και τον ανιψιό να προσπαθεί να με κάνει να κοιτάξω μέσα στην εκκλησία.

Εγώ απτόητη, κοίταγμα 

το γαμπρό μου και τον υπουργό που συζητούσαμε αν θα πάμε σε εκλογές και εγώ να ωρύομαι πως δε με βολεύουν τώρα γιατί δε θα μου βγαίνει το πρόγραμμα!

Ο γιος μου και ο ανιψιός μου έχουν σκάσει στα γέλια. Κοιτώ και εγώ εκεί που κοιτούν και τι να δω η έρμη!!! Τι;;;

Μια κυρία που ερχόταν στην ίδια βάφτιση και … φορούσε το ίδιο φόρεμα με εμένα!!!

Ω ναι, μου έτυχε και αυτό. Να πληρώσω 250 ευρώ για ένα φόρεμα που φόραγε και μια άλλη.

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δε με πολυπείραξε γιατί της έριχνα και καμιά 20αριά πόντους στο ύψους. Βέβαια και αυτή μου έριχνε καμιά 20αριά κιλά, αλλά εγώ δεν είπα κάτι. Γέλασα, έδειξα στους άλλους την κυρία και γελάσαμε όλοι μαζί.

Η κυρία όμως, το πήρε αλλιώς. Δεν ξέρω αν το είδε μαντάμ Πομπαντούρ και ενοχλήθηκε, πάντως έδωσε το δώρο στην πεθερά και γιαγιά του μωρού και έφυγε. Ναι. Σηκώθηκε και έφυγε.

Χαζή ήταν. Εγώ έβγαζα το κινητό να το βάλω στην κάμερα, να βγούμε φωτογραφία και οι δυο μαζί, αλλά αυτή το πήρε κατάκαρδα. Και όχι και τίποτα άλλο, έμεινα με την κάμερα και το χαμόγελο να βλέπω την πλάτη της την ώρα που απομακρυνόταν φανερά εκνευρισμένη!

Και έχασε και όλο το τζέρτζελο, και το ωραιότατο φαγητό μετά, παρεμπιπτόντως, είχε ένα υπέροχο γλυκό, μους σοκολά, τέλειο!

Αυτά. Ψιλοπήζω στη δουλειά γιατί έχω δυο αναρρωτικές άδειες, ένα στρατιωτικό σχολείο τρίμηνο και δυο άδειες τοκετού και αντιλαμβάνεστε ότι το πρόγραμμα με πέντε άτομα μείον, δε βγαίνει το ρημάδι. Το τραβάω από δω, το τραβάω από κει, αλλά επαφίεμαι στην καλοσύνη των άλλων προϊσταμενών που μου παρέχουν κάθε μέρα και ένα άτομο για να μου βγαίνει το πρόγραμμα…

Άστε, βγήκα στη γύρα και ζητάω κάθε μέρα και από άλλη προϊσταμένη ένα άτομο για απογευματινή υπηρεσία. Ξεφτίλα θα μου πείτε, αλλά αν δεν είναι το απαραίτητο προσωπικό σε κάθε βάρδια, δε θα έχουν οι ασθενείς τη σωστή φροντίδα.

Καλό βράδυ παιδιά! πατσελούι!!!