AYTO ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ... (ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟ)

Μπήκε στο αυτοκίνητο της φοβερά ανακουφισμένη.

Είχε φύγει από τη δουλειά μόλις δυο ώρες μετά που παρουσιάστηκε. Ισχυρίστηκε ότι κάτι οικογενειακό απαιτούσε την παρουσία της. Ο προϊστάμενός της δεν της έφερε αντίρρηση.

Είχε πολλά να κάνει. Σήμερα ήταν η επέτειος του γάμου της. Καθημερινά γυρνούσε σπίτι της γύρω στις οκτώ. Ο Σπύρος πάντα είχε επιστρέψει πριν από αυτή. Σήμερα όμως είχε σκοπό να του κάνει την έκπληξη.

Μετακινήθηκε σχετικά γρήγορα μέχρι τα βόρεια προάστια. Δεν είχε πολύ κίνηση. Περίεργο. Όμως αυτό την εξυπηρετούσε. Θα προλάβαινε να κάνει πολλά πράγματα. Πάρκαρε στο πάρκινγκ του εμπορικού κέντρου και ανέβηκε στο γνωστό κοσμηματοπωλείο. Καλημέρισε και αμέσως της έφεραν τη χρυσή πένα που είχε παραγγείλει. Είχαν τέλεια προσαρμόσει το όνομα του άντρα της στη στεφάνι γύρω από το σημείο που άνοιγε η πένα για να ξαναγεμίσει με μελάνι. Πήρε την πένα στο χέρι της. Την κοίταξε, χαμογέλασε, πλήρωσε και τους είπε να τη βάλουν στο κουτί της με το μελανοδοχείο και τους έδωσε και ένα φακελάκι με το σημείωμα που θα έβρισκε μέσα στη συσκευασία ο Σπύρος. Μέχρι να πληρώσει, της δώσανε την πένα όμορφα και περίτεχνα τυλιγμένη.

Σε δέκα λεπτά ξανάφυγε από το εμπορικό κέντρο. Κατευθύνθηκε στο κέντρο της πόλης. Πάλι η κίνηση ήταν περιορισμένη. Σκεφτόταν την έκπληξη του Σπύρου όταν θα επέστρεφε σπίτι και θα τα έβρισκε όλα έτοιμα. Το δείπνο μαγειρεμένο, το τραπέζι στρωμένο, λουλούδια που είχε συνεννοηθεί η Μαρία, θα έφταναν στις πέντε στο σπίτι τους, κεριά αναμμένα, το τζάκι να καίει, κρασί στα κρυστάλλινα ποτήρια και η Μαρία εκεί. Με το καινούργιο χτένισμα που θα έκανε μόλις τέλειωνε τις αγορές της. Και εκεί. Πάντα της γκρίνιαζε λίγο που ο ίδιος επέστρεφε μια ώρα νωρίτερα από την Μαρία στο σπίτι και έμενε μόνος του. Τον έβλεπε πως φωτιζόταν το πρόσωπό του όταν έμπαινε στο σπίτι. Πάντα τον έβρισκε να πίνει ένα ποτήρι κρασί μπροστά στο τζάκι. Μερικές φορές, δυσκολευόταν να το ανάψει και όταν το πετύχαινε, καθόταν και απολάμβανε τις φλόγες, λες και ήταν η πιο όμορφη ταινία…

Χαμογέλασε η Μαρία καθώς σκεφτόταν τον άντρα της. Τον είχε γνωρίσει σε ένα πάρτυ της αδελφής της. Ο γάμος τους έγινε σχετικά γρήγορα. Ο άντρας της Βάσως   και ο Σπύρος ήταν συνάδελφοι στο διαφημιστικό γραφείο μιας μεγάλης πολυεθνικής. Η αδερφή της δεν είδε με πολύ καλό μάτι τη γρήγορη αλλαγή της σχέσης που από δεσμός έγινε οικογένεια σε λιγότερο από ένα χρόνο. Αλλά η Μαρία ήταν πολύ ερωτευμένη για να πει όχι στην πρόταση γάμου του Σπύρου. Η αδερφή της κράτησε αποστάσεις. Πολύ τυπικές οι οικογενειακές τους συναντήσεις. Μόνο σε επετείους και εορτές τους επισκεπτόταν. Αραίωσαν και τα καθημερινά τους τηλεφωνήματα. Αύριο θα της τηλεφωνούσε για να τους καλέσει στο τραπέζι που θα έκανε το Σάββατο για την επέτειο της, αλλά σήμερα θα γιόρταζε τον ένα χρόνο γάμου της με τον άντρα της μόνοι. Θα τρώγανε, θα πίνανε, και μετά θα κάνανε όλη τη νύχτα έρωτα μπροστά στο τζάκι.

Έφτασε στο Κολωνάκι. Το χαμόγελο ακόμα ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Έψαξε λίγο για να βρει ένα χώρο να παρκάρει, δεν τα κατάφερε και έβαλε το αυτοκίνητο σε ένα πάρκινγκ. Άφησε τα κλειδιά και κατευθύνθηκε προς την Πατριάρχου Ιωακείμ. Μπήκε στο μεγάλο κατάστημα με τα εσώρουχα. Τριγύρισε λίγο στα εκθέματα, διάλεξε μερικά σετ και ανέβηκε στον ημιώροφο με τα νυχτικά. Διάλεξε δυο, ένα μαύρο και ένα ροζ και ζήτησε ασορτί ρόμπες. Τα φέρανε, τα πήγε στο ταμείο, πλήρωσε με την κάρτα της και έφυγε σε λιγότερο από μια ώρα από το κατάστημα.

Κοίταξε το χρυσό ρολόι της, δώρο του Σπύρου στο γάμο τους, και είδε πως είχε αργήσει για το κομμωτήριο. Τάχυνε το βήμα της. Μπήκε στο κομμωτήριο με ένα τέταρτο καθυστέρηση. Η κοπέλα που συνήθως την περιποιόταν, της χαμογέλασε, πήρε το παλτό της και τη ρώτησε πως θα έκαναν σήμερα τα μαλλιά της. Η Μαρία ζήτησε να τα κόψει σε κοντό καρέ και να τα αλλάξει χρώμα. Θα τα έκανε χάλκινα. Πάντα ο Σπύρος έλεγε πόσο του άρεσαν τα μαλλιά της αδερφής της που είχαν αυτό το χαλκοκόκκινο χρώμα. Της έλεγε πως και αυτής θα της ταίριαζε και έπιανε τις καστανές της μπούκλες και τις έπαιζε με τα δάκτυλά του. Θα του έκανε λοιπόν το χατίρι. Θα τα έβαφε, απλά θα τα κόνταινε, γιατί ήθελε μια ριζική αλλαγή. Πάντα πειραματιζόταν με χρώματα και μήκη. Όταν ο Σπύρος της γνώρισε, τα είχε ξανθά. Στο γάμο έγινε καστανή. Σήμερα κοκκινομάλλα…

Ο Σπύρος έλεγε ότι παντρεύτηκε ένα χαμαιλέοντα. Κάθε χρόνο και μια διαφορετική γυναίκα.

Η μεταμόρφωση κράτησε αρκετή ώρα. Όταν έφυγε όμως ήταν φοβερά ικανοποιημένη. Ένιωθε υπέροχα. Τίποτα δε θα χάλαγε τη διάθεσή της. Ίσα ίσα, έβλεπε το είδωλό της στις βιτρίνες και χαμογελούσε περισσότερο.

Πήρε το αυτοκίνητό της και καρφί για το μεγάλο σούπερ μάρκετ. Θα έκανε τα ψώνια της και ίσα που θα προλάβαινε να τα έχει όλα στην εντέλεια μέχρι να γυρίσει ο Σπύρος από το γραφείο. Ίσως είχε πει να καθυστερούσε και αυτός λίγο εκείνη τη μέρα. Η Μαρία υποπτευόταν ότι θα περνούσε από τα μαγαζιά για να της πάρει και αυτός ένα δώρο λόγω της επετείου.

Η ουρά στο ταμείο αποδείχτηκε ατελείωτη. Ήδη είχε καθυστερήσει πολύ. Σκεφτόταν σε όλη τη διαδρομή τις κινήσεις της, έτσι ώστε να εξοικονομούσε χρόνο, μόλις που θα ήταν εκεί όταν θα έφερναν τα λουλούδια από το ανθοπωλείο,  θα έκανε ένα ντους αφού τελείωνε τις ετοιμασίες δείπνου, θα έβαζε το φαγητό στο φούρνο, θα έστρωνε το τραπέζι, θα άνοιγε το κρασί, θα άναβε το τζάκι, θα έβαζε το δώρο του Σπύρου στο πιάτο του, θα έκανε ντουζ, θα έβαζε το μαύρο νυχτικό της και θα τον περίμενε. Ναι, αυτό θα έκανε, με αυτή ακριβώς τη σειρά. Αν προλάβαινε, θα διόρθωνε το μακιγιάζ της, αν και η Βαλεντίνα στο κομμωτήριο είχε κάνει καταπληκτική δουλειά…

Έφτασε στο σπίτι της με την ψυχή στο στόμα. Ξεφόρτωσε το αυτοκίνητο. Έβαλε τα πράγματα στο ασανσέρ, και πάτησε τον τέταρτο. Ξεφόρτωσε το ασανσέρ, έβαλε το κλειδί στην κλειδαριά και ξεκλείδωσε.

Περίεργο, το πρωί που έφυγε, είχε κλειδώσει τρεις φορές. Τώρα ήταν κλειδωμένο μια φορά. Μήπως μπήκαν κλέφτες; Άνοιξε σιγά σιγά την πόρτα. Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες, πολλοί γείτονές της βρήκαν διαρρηγμένα τα σπίτια της. Η Μαρία φοβόταν πολύ. Έβγαλε τα τακούνια της και τα άφησε στο διάδρομο. Μπήκε ξυπόλυτη για να μην κάνει θόρυβο. Αν ήταν μέσα οι κλέφτες θα έφευγε χωρίς κανένα θόρυβο. Η καρδιά της πήγαινε να σπάσει. Αφουγκράστηκε. Άκουγε θορύβους από την κρεβατοκάμαρα. Κάτι την έσπρωχνε να πάει προς τα κει. Πλησίασε με δειλά βήματα. Ο ιδρώτας κυλούσε στην πλάτη της. Άκουσε πνιχτά γέλια. Και άνοιξε την πόρτα σιγά σιγά.

Και πάγωσε.

Ο άντρας της, γυμνός στο κρεβάτι ερωτοτροπούσε με μια γυμνή γυναίκα που ήταν καθισμένη  πάνω του. Αυτή σκυμμένη πάνω του δε φαινόταν. Τα πυκνά κόκκινα μαλλιά της τινάχτηκαν όταν ο Σπύρος κοίταξε με ορθάνοικτα μάτια την πόρτα και φώναξε

- «Μαρία!».

Η Βάσω γύρισε ξαφνιασμένη και φώναξε,

- «Αδερφή…»

Αυτό δεν το περίμενε.

Η αδερφή της ερωμένη του άντρα της.

Δε μίλησε.

Έκανε μεταβολή και έφυγε.

 Ξυπόλυτη.

Μπήκε στο ασανσέρ και πάτησε το ισόγειο…

Ακούμε το μουσικό θέμα της ταινίας 2046