Η ΦΑΝΕΛΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Είμαι στη δουλειά. Χτυπάει το κινητό μου από άγνωστο νούμερο. Το σηκώνω γιατί δεν ήταν με απόκρυψη. 

-Η κυρία Α…; 

-Μάλιστα, η ίδια, απαντώ. 

-Τηλεφωνώ από το αστυνομικό τμήμα, πρόκειται για τον κύριο. Ι.Π.Γ… 

-Είμαι η μητέρα του, τι συμβαίνει;

Μια μεγάλη παύση από την πλευρά της αστυνομίας και ένας βαθύς αναστεναγμός από τον αστυνομικό, με έκανε και έχασα το χρώμα μου. Το τι σκέφτηκα δε λέγεται. Τι ότι μπουζούριασαν το γιο μου γιατί θα έμπλεξε σε κανέναν καυγά. Τι ότι τον τραυμάτισαν αλλοδαποί που έχουν εμπορικά σεντόνια έξω από τη νομική. Τι ότι τον μάζεψαν από κανένα χαντάκι. Ότι μπορείτε να φανταστείτε πέρασε από το μυαλό μου στο χρονικό διάστημα του αναστεναγμού του αστυνομικού!
 

-Τι συμβαίνει κύριε; Ρωτώ φανερά αναστατωμένη.
-Τίποτα σημαντικό, του ήρθε το χαρτί να παρουσιαστεί φαντάρος…

Ουφ, εντάξει. Αυτό το περίμενα. Ρωτώ για πότε είναι η ειδοποίηση, μου λέει για τον επόμενο μήνα και του υπόσχομαι ότι θα πάω να πάρω την ειδοποίηση.

Τηλεφωνώ στο γιο μου. Τον ξυπνώ. Ήταν και η ώρα εννέα και μισή, το παιδί κάνει κούρα ύπνου τις παρασκευές!

-Που είσαι αγόρι μου, τον ρωτώ.
-Που να είμαι ρε μάνα; Στο σπίτι είμαι.
-Σήμερα παλικάρι μου, γιατί στις 14 Φεβρουαρίου θα είσαι στην Τρίπολη. Σε καλούν σμηνίτη!

Για πότε ξύπνησε, δε σας λέω, το φαντάζεστε. Βάζει κάτι γέλια.
-Ρε μάνα, έχεις έναν τρόπο να τα λες!

Πήγε πήρε το χαρτί από την αστυνομία, πήγαμε στου Ρουφ, πήρε την αναβολή και τώρα περιμένουμε την επίσημη ενημέρωση ότι το παιδί, θα έχει αναβολή ως το 2020!

Ακούμε την κραυγή του ανέμου σε σύνθεση Έννιο Μορικόνε.