ΤΟ ΦΛΟΥΡΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ

Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα.
Και φυσικά χρόνια πολλά στον πιο όμορφο, πιο έξυπνο, πιο γλυκό άντρα του κόσμου, το γιο μου!
Να είσαι γερός και τυχερός αγόρι μου, γιατί εκτός από υγεία, χρειάζεται και η τύχη. Όπως έγραψε και ένας φίλος μπλόγκερ, οι επιβάτες του τιτανικού, υγεία είχαν, τύχη δεν είχαν! Έχει ένα πόιντ!
Λοιπόν, σήμερα, θα σας πω τα νέα μου.
Ας αρχίσω από τα ανώδυνα.
Πήγα να φτιάξω τα μαλλιά μου τη μεθεπόμενη της  πρωτοχρονιάς.
Την προηγούμενη φορά που είχα πάει στο κομμωτήριο αυτό, αποκόμισα άριστες εντυπώσεις.
Πάω γιατί έχω ραντεβού για μανικιούρ πεντικιούρ στις 15:30 και βαφή και ανταύγειες στις 12:30!
Μπαίνω κουνάμενη συνάμενη, πάω στη ρεσεψιόν, δίνω τις ευχές μου στις κοπελιές και λέω το όνομά μου. Και οι δυο βλέπουν το ραντεβού του μανικιούρ πεντικιούρ και καμιά δε βλέπει το ραντεβού των δώδεκα και μισή για βαφή και ανταύγειες. Έχουν ανεβάσει και πάνω το ημερολόγιο και μου το δείχνουν ότι δεν έχει το όνομά μου το οποίο βέβαια φιγουράρει πρώτο πρώτο στο νέο χρόνο.
Τις κοιτώ, με βλέπουν που έχω πάρει το ειρωνικό και απαξιωτικό υφάκι μου που σκοτώνει κόσμο. Σταματούν, με κοιτούν, και με ρωτούν, τι συμβαίνει. 

-Κορίτσια, ξέρετε να διαβάζετε; Τις ρωτώ. Δε μου απαντούν, επιμένω. Τελικά μου λένε 

-Ναι ξέρουμε να διαβάζουμε. 

-Ωραία, τότε τι λέει εδώ; Και υπογραμμίζω με το δάκτυλό μου το όνομά μου. 

-Αααααα, ναι. Εδώ είστε.

Δεν τους χαρίστηκα. 

-Εμ, κοριτσια, είπατε να καθίσετε αφού λείπει ο ιδιοκτήτης, αλλά δε σας έκατσε, μου δείξατε το ημερολόγιο! Τους το είπα. Και τις κοίταξα για να δω ποια θα έρθει να μου πάρει το παλτό.

Έρχεται η μικρή. Μια πολύ όμορφη κοπελίτσα. Με ωραίο σώμα, με πλούσια κατσαρά μαλλιά και πανέμορφα πράσινα μάτια. Το έχετε ακούσει αυτό που λέει: από έξω μπέλα μπέλα και από μέσα κατσιβέλλα;;; Ε, αυτή τέτοια ήταν. Μου παίρνει το παλτό, και ενώ το κομμωτήριο είναι άδειο, με πάει στην άκρη του κομμωτηρίου δίπλα από τους νιπτήρες και με καθίζει σε έναν καθρέπτη.

-Θα σας αναλάβω εγώ, μου λέει, και θα σας κάνω τις ανταύγειες.
-Ωραία, της απαντώ. Ποιος θα μου περάσει το χρώμα;
-Θα το περάσουμε μετά.
-Πως μετά ρε κοπελιά; Πάω κομμωτήριο εδώ και 25 χρόνια και ποτέ δεν είδα να φτιάχνονται πρώτα οι ανταύγειες και μετά η βάση στα μαλλιά.
-Έτσι είναι η καινούργια μέθοδος.
-Κοίτα προσεκτικά το κεφάλι μου, βλέπεις ότι έχει ανταύγειες και μάλιστα πρόσφατες. Απλώς θέλω να αλλάξω το χρώμα τους. Αυτό δείχνει ότι πριν δυο μήνες έκανα ανταύγειες στο «…» κομμωτήριο στο κολωνάκι. Αν εφαρμοζόταν τέτοια μέθοδος και ήταν επιτυχημένη, γιατί δεν την εφαρμόζουν και εκεί;

Και τι κάνει ρε παιδιά, μου σκύβει το κεφάλι, και αρχίζει να με ψειρίζει για να δει αν έχω ανταύγειες. Και με πόναγε κιόλας.

-Ρε κοπελιά, της λέω, ήρθα να βάψω τα μαλλιά μου γιατί βγήκε η ρίζα ένα δάκτυλο. Αν μου βάλεις αλουμινόχαρτα στο κεφάλι για τις ανταύγειες, που ως γνωστών επιτρέπονται και στην εγκυμοσύνη γιατί ΔΕΝ ξεκινούν από τη ρίζα, πως θα βάψεις τη ρίζα της τούφας με την ανταύγεια αφού θα είναι στο αλλουμινόχαρτο;
-Αυτό είναι δική μου δουλειά, το πώς θα το κάνω.
(Και με υφάκι εκατό καρδιναλίων η κομμώτρια από τον αμάραντο και αν!)

Βάζω τα μεγάλα μέσα και τηλεφωνώ στην αδερφή μου που είχε κάνει ανταύγειες πριν μια εβδομάδα  στο ίδιο μαγαζί. Μου λέει ότι η μέθοδος είναι μάπα, να αφήσω τις καινοτομίες και να τα φτιάξω παραδοσιακά.

Χμ, έτσι είστε πουλάκια μου!!! θα σας φτιάξω εγώ!

-Κορίτσια, εγώ είμαι ανοικτή σε νέες προτάσεις, φτιάξτε τα όπως νομίζετε, αλλά αν δε μου αρέσουν, θα τα φτιάξετε όπως θέλω από την αρχή και χωρίς επιπλέον χρέωση. Εντάξει;

Δε με αγγίζανε. Το ήξερα. Είναι μόνο με ύφος. Άβουλες και χαζές.

-Λοιπόν, τι θα γίνει; Θα αρχίσουμε;
-Πως θα τα κάνουμε τελικά;
-Δε σας είπα; Θα τα κάνετε όπως λέτε, αλλά αν δε μου αρέσουν θα τα φτιάξετε από την αρχή όπως τα φτιάχνουν παντού. Τι από όσα είπα σας δυσκόλεψε;

Πάλι δε με αγγίζανε. Και η πιο μεγάλη έπιανε τις τουφίτσες μου και τις κοιτούσε. Δε θα τις αγόραζε, θα τις έβαφε…

-Τι θα γίνει ρε κοπελιές, έχει πάει μία η ώρα θα ξεκινήσουμε;
-Πως θα τα κάνουμε; (Για τρίτη φορά, είναι μειωμένης νοητικής αντίληψης.)
-Δε σας είπα; Επειδή εγώ είμαι άνθρωπος της καινοτομίας, φτιάξ’ τε τα  με το δικό σας τρόπο και αν δε μου αρέσει θα τα φτιάξετε από την αρχή με τον παραδοσιακό τρόπο.
-Άμα ήσασταν καινοτόμος δε θα βαρούσατε υστερία και θα το συζητούσαμε τόση ώρα, μου είπε η μεγαλύτερη.
-Αυτό δεν είναι και πολύ επαγγελματικό, γιατί πρώτον, είμαι πελάτισσα, δεύτερον, έχω πάντα δίκιο γιατί πληρώνω, τρίτον, δε σε έχω πιάσει από την καμένη περμανάντ να σε φέρω σβούρα και τέταρτον, αν πραγματικά ήξερες τι έκανες θα είχες ήδη αρχίσει. Απλά ξέρεις ότι θα κάνεις χαλια το κεφάλι μου και δε θες να αναλάβεις την ευθύνη. Αν όντως η τεχνική ήταν σωστή, και την κατείχες κιόλας άριστα, δε θα αμφέβαλλες για το αποτέλεσμα. Αλλά δεν το ΄χεις. Και αυτό φαίνεται!
Και σηκώνομαι να φύγω.
-Κοπελιές, τα διακόσια ευρώπουλα του λογαριασμού και τα είκοσι των μπουρμπουάρ, με μεγάλη χαρά θα τα δεχτούν στο απέναντι κομμωτήριο και πάω να βγω από την πόρτα.
Και θυμάμαι ότι είμαι η πρώτη πελάτισσα του νέου χρόνου! Ο Νίκος επέμενε γιατί με θεωρεί γουρλού, όταν πάω, γεμίζει το μαγαζί με πελάτισσες!
Μισή μέσα στην πόρτα, μισή έξω από την πόρτα, γυρνώ και τους λέω:
-Χαρά που θα κάνει ο Νίκος έτσι και του τηλεφωνήσω και του πω ότι η πρώτη πελάτισσα του χρόνου, έφυγε γιατί την είπατε υστερικιά!
Και βγαίνω και γελώ. Νιώθω ένα χέρι να με αγκαλιάζει. Ήταν ο Νίκος που ως ιδιοκτήτης, ήρθε αργότερα. Αγκαλιαζόμαστε, φιλιόμαστε, ευχόμαστε και μου λέει:
-Καθυστερημένο το πρώτο ραντεβού του χρόνου!
-Όχι Νίκο μου, φευγάτο γιατί το βρίσανε!!! Και του εξηγώ.
Γυρνάμε μαζί πίσω, τις σκότωσε και τις δυο με το βλέμμα του, φυσικά έκανε τα μαλλιά μου με τον παραδοσιακό τρόπο και τα έκανε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, και ενώ ο λογαριασμός ήταν κοντά στο 200άρι, πλήρωσα μόνο 100…
Τα μαλλιά είναι όπως τα ήθελα.

Ας περάσουμε στα λιγότερο ανώδυνα. Την ώρα που το κεφάλι μου είχε τη βαφή επάνω, μου τηλεφωνήσανε από τη δουλειά και μου ανακοίνωσαν, δε με ρώτησαν, ότι αλλάζω τμήμα. Ρώτησα πως και έτσι, γιατί το καλοκαίρι μου πρότειναν να πάω σε αυτό το τμήμα και αρνήθηκα γιατί η προϊσταμένη του είναι συμμαθήτριά μου και φίλη μου. Δεν μπορούσα να της το κάνω αυτό. Τώρα όμως, δεν ερωτήθηκα. Μου ανακοινώθηκε η αλλαγή. Και αναρωτιέμαι: τι παρασκήνιο έχει παιχθεί; Τι λάθος έγινε και σε ποιο τμήμα; Στο δικό μου το παλιό, ή στο τμήμα που πάω; Θα παρεξηγηθεί η συμμαθήτριά μου; Θα έχω πόλεμο από τους υφισταμένους; Θα έχω υποστήριξη από τους ανωτέρους; Θα έχω δύναμη και κουράγιο να φτιάξω μια κλινική από την αρχή και εν λειτουργία, παρακαλώ;

Όσο και να είμαι υπέρ των προκλήσεων, ένα φόβο τον έχω. Απλά ποντάρω στο γεγονός της υποστήριξης από τους ανωτέρους μου που δική τους απόφαση ήταν η αλλαγή!

Γενικά, η αλλαγή, είναι υπέρ μου, θεωρώ ότι μου έπεσε το φλουρί της βασιλόπιττας του 2012!

Καλή μου χρονιά… άντε και καλή σας χρονιά!

Ακούμε το βαλς "Γραμμόφωνο" του Ευγένιου Ντόγκα.