ΞΥΠΝΑ...

Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που δεν εννοούν να καταλάβουν την άρνηση.

Σου λέει η κοπέλα με τον έναν τρόπο ότι δε σε θέλει ως σύντροφο. Δεν το καταλαβαίνεις. Σου το λέει με άλλο τρόπο ότι δε σε βλέπει ερωτικά. Δεν το εννοείς. Σου λέει ξεκάθαρα ότι δε θέλει να έρθεις στην πόλη της. Πάλι εσύ στην καρακοσμάρα σου.

Τι πρέπει να κάνει για να καταλάβεις ότι σε έχει απορρίψει; Να παντρευτεί άλλον; Αμ, και τότε, τα ίδια θα κάνεις. Θα της τηλεφωνείς, θα της εμφανίζεσαι ξαφνικά μπροστά της, θα κοιτάς να την εξυπηρετήσεις με σκοπό να την πλησιάσεις.

Ρε φίλε, ήταν ξεκάθαρη. Δηλαδή πιο πολύ δε θα μπορούσε να είναι, τι άλλο να κάνει;

Βαρέθηκα να ακούω την κλάψα σου. Βαρέθηκα να ακούω την ανάλυση της τακτικής που θα ακολουθήσεις. Βαρέθηκα να σε παρηγορώ και να σε έχω να κλαίς στον ώμο μου.

Σου είπα τόσες φορές ότι δεν την αγαπάς. Απλά έχεις αφήσει τον εαυτό σου να αγαπήσει κάτι που ποτέ δεν είχες και δε θα έχεις.

Έχεις στερήσει τη δυνατότητα της ευτυχίας από τον εαυτό σου.

Έχεις εξιδανικεύσει μια γυναίκα που σε έδιωξε πριν δέκα χρόνια. Που σου τηλεφωνεί μόνο όταν έχει ανάγκη από τις γνωριμίες σου. Που σου έκλεισε το τηλέφωνο όταν της είπες ότι δεν έγινε αυτό που ήθελε, άρα δεν τη βοήθησες όπως περίμενε.

Που αρνείται κατηγορηματικά κάθε κίνηση τρυφερότητας και λατρείας από μέρους σου. Που δέχεται όμως τα δώρα που της κάνεις.

Σε δέκα χρόνια έχεις αλλάξει πολύ. Μπορεί να είσαι ο ευγενικός και χαμηλών τόνων φίλος μου, αλλά ρε πουλάκι μου έχεις αλλάξει. Εγώ που σε ξέρω τόσα χρόνια, μπορώ να το πω. Γιατί αυτή να μην έχει αλλάξει; Γιατί θεωρείς ότι το όχι της, δε σημαίνει όχι;

Γιατί δεν ξεκολλάς; Δεν είναι λογικό, δεν είναι έξυπνο, δεν είναι υγιές και φυσιολογικό.

Πραγματικά, αν σε γνώριζα τώρα και όχι πριν σχεδόν είκοσι χρόνια, δε θα ήθελα ούτε γνωστό να σε έχω.

Πως όμως να ξεχάσω ότι έκανες για μένα όποτε σε είχα ανάγκη; Πώς να ξεχάσω πόσο καλός και συμπονετικός είσαι;

Πώς να ξεχάσω τι ήσουν όταν σε γνώρισα και να κάνω πέρα τώρα; Τώρα που με χρειάζεσαι;

Αλλά μήπως με ακούς; Μήπως καταλαβαίνεις; Μήπως κρατάς μια σταθερή στάση;

Έχεις γίνει άλλος άνθρωπος. Και επειδή ξέρω ότι με διαβάζεις, σου δίνω περιθώριο τρεις μήνες να συνέλθεις. Αν δεν ανοίξεις τα μάτια σου να δεις την πραγματικότητα και να προσαρμοστείς σε αυτήν, εγώ θα ξεχάσω ότι υπήρξες φίλος μου και ότι υπήρξα φίλη σου.

Είναι αδιανόητο, μορφωμένος άνθρωπος, με λογική να φέρεται τόσο παράλογα. Και εμείς αγαπήσαμε, και εμείς χωρίσαμε, και εμείς φάγαμε χυλόπιτα. Κανείς μας δεν έκανε έτσι. Τι διάολο, τούβλο έφαγες στο κεφάλι και δε βλέπεις ότι πρέπει να προχωρήσεις μπροστά;

Η ιστορία έχει πολλά παραδείγματα ανθρώπων που αρνήθηκαν την πραγματικότητα. Τους έχει απονείμει και το επίθετο τρελός. Θες να τους κάνεις παρέα; Καμιά αντίρρηση. Απλά μετά δε θα λες είμαι φίλος της Ρίας. Όπως και εγώ θα ξεχάσω την ύπαρξή σου. Ή θα συνέλθεις, ή θα πορευτείς με τα καμένα χαρτιά που έχεις φίλους. Και ξέρεις πολύ καλά ποιους εννοώ. Με τέτοιους φίλους όμως, που έχεις, δεν απορώ που δεν ξυπνάς. Η μοναδική σου γυναίκα φίλη όμως, σου λέει άνοιξε τα γκαβά σου και δες την αλήθεια. Ξύπνα και ξεπέρασέ το. Ίσα που προλαβαίνεις να κάνεις οικογένεια και παιδιά.

Σύνελθε γιατί θα ξυπνήσεις ένα πρωί, θα είσαι γέρος, άρρωστος, χωρίς φίλους, οικογένεια, αυτή παντρεμένη και ευτυχισμένη και εσύ μόνος και δυστυχής. Και θα το χτυπήσεις το κεφάλι σου, αλλά θα είναι αργά. Θα έρθει η μέρα που θα πεις ότι η Ρία είχε δίκιο, αλλά τι να το κάνω; Όταν ο καλύτερός μου φίλος, θα είναι γέρος, μόνος, δυστυχής και φυσικά αποτυχημένος σε όλους τους τομείς;

Έχεις αφήσει τη δουλειά σου να περάσει σε δεύτερη μοίρα, σταμάτησες τις εργασίες που έτρεχαν, δε δίνεις σημασία στην άρρωστη μάνα σου, το μόνο που σε νοιάζει είναι η τύπισσα που σε φτύνει.

Μα είναι φυσιολογικές αντιδράσεις αυτές; Όχι πες μου είναι;;;

Ξέρω τι θα μου πεις, τις έχουμε κάνει άπειρες φορές αυτές τις συζητήσεις. Αλλά τα παραδείγματα που μου φέρνεις είναι από τα καμένα χαρτιά. Λοιπόν, τρεις στους τρεις είναι υψηλότατο και συντριπτικό το ποσοστό της μαλακίας που σας δέρνει εσάς τους τρεις!

Δε με νοιάζει για τους άλλους, εσένα όμως σε πονάω. Κοίτα να συνειδητοποιήσεις πόσο ρεζίλι γίνεσαι, γιατί εγώ σε τρεις μήνες θα αποτελώ παρελθόν. Και να δω σε ποιον θα κλαίγεσαι όλη τη νύχτα μετά!