ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ...

 ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ, ΣΑΣ ΔΙΝΩ ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ!!!

Επειδή η μάγισσα Κίρκη, είναι κίντερ έκπληξη, δηλαδή κρύβει κάτι στην κοιλιά της και δεν ξέρουμε τι είναι, της χρωστώ μια συνταγή. Και επειδή με λέτε ακαμάτρα, ίσως όχι στα μούτρα μου αλλά από πίσω μου, σας αποδεικνύω ότι είμαι μαγείρισσα εφάμιλλη της Λωξάντρας αλλά δε μου αρέσει να μαγειρεύω. Καθόλου. Αλλά άμα πιάσω κατσαρόλα, κάνω παπάδες!

Κοτοσαλάτα.

Υλικά.

Ένα κοτόπουλο.

Ένα μπωλ αρακά

Ένα μπωλ καλαμπόκι

Ένα μπωλ κάπαρι

Ένα μπωλ αγγουράκια τουρσί ψιλοκομένα

Ένα μπωλ κυβάκια πατάτας

Ένα μπωλ κυβάκια κίτρινου τυριού (διάφορα)

Οκτώ αυγά

Ένα βαζο μαγιονέζα (το μεγάλο)

Μια κουταλιά μουστάρδα.

Εκτέλεση (όχι στον τοίχο ρε χαζά, πως φτιάχνουμε το αριστούργημα)

Κατ’ αρχάς η μαγκιά είναι να το φτιάξεις το πράμα μια μέρα πριν, για να μείνει στο ψυγείο να δέσουν οι γεύσεις.

Βάζουμε τον κύριο κοτόπουλα στην κατσαρόλα να βράσει με μπόλικο νερό, μόλις πάρει βράση, το κατεβάζουμε στο ένα (χαμηλώνουμε τη φωτιά). Ντυνόμαστε, βαφόμαστε και πάμε βόλτα στα μαγαζιά. Όταν με το καλό επιστρέφουμε, αφήνουμε τα ψώνια στο σαλόνι και σαν καλές νοικοκυρές πάμε στην κουζίνα και βγάζουμε την μεγάλη πιρούνα και τσιμπάμε τον κύριο κοτόπουλα. Αν διαλύεται, μας κάνει. Σβήνουμε το μάτι και βάζουμε τον κύριο κοτόπουλα στο τρυπητό να φύγουν τα ζουμιά του. Και για να κρυώσει. Αν όμως δε διαλύεται, τον αφήνουμε μέχρι να κάνουμε άλλες δουλειές. Τσεκάρουμε βεβαίως βεβαίως και αν έχει νερό, αν δεν έχει ρίχνουμε. Μην γκαγκανιάσει ο κοτόπουλας!

Μόλις αφήσουμε τον κύριο κοτόπουλα να κρυώσει, βγάζουμε τη μικρή κατσαρόλα και ρίχνουμε νερό μέσα και τα αυγά. Τα βάζουμε στη φωτιά για να βράσουν και να γίνουν σφιχτά. Θες τρία, θες δεκατρία λεπτά, σημασία έχει να γίνουν σφιχχχχχτά. Μόλις βράσουν τα ωά, πλένεις το κατσαρολάκι και βάζεις μέσα τον αρακά να βράσει και αυτός. Μόλις τα μπιλάκια γίνουν όχι νιανιά αλλά μαλακά, τα βγάζεις και τα ρίχνεις σε άλλο τρυπητό να κρυώσουν. Πλένεις ξανά μανά το κατσαρολάκι και βάζεις τα σπόρια του καλαμποκιού μέσα. Περιμένεις να βράσουν και αυτά. Μόλις βράσουν, όσο τα θες εσύ, εγώ θέλω όλα να κρατούν λίγο, πλένεις ξανά το κατσαρολάκι και βάζεις νερό να βράσεις τα καρότα. Αυτά θέλουν λίγο παραπάνω γιατί ακόμα και κομμένα τα καρότα είναι σκληρά. Εν τω μεταξύ, για να μην κάθεσαι πάνω από το κατσαρολάκι, κόβεις σε μικρά κομματάκια τα αγγουρακια τουρσί, μην ξεχαστείς στην τηλεόραση, θα γίνουν όλα νιανιά και θα διαλύονται. Και μην τα φας τα αγγουράκια γιατί δε βάζουμε αλάτι στο πράμα για να αλμυρίσει από την κάπαρη και τα αγγουράκια. Αγγουράκια ψιλοκομένα και κάπαρη, τα βάζουμε σε άλλο τρυπητό για να μην έχουν ζουμιά και δεν τα ξεπλένουμε. Οπότε, πριν αρχίσεις το κόψιμο, πλύνε και κανένα χέρι, δε χαλάει το μανικιούρ με το νερό και το σαπούνι!

Βγάζουμε τα καρότα από το νερό σε άλλο τρυπητό και  για πολλοστή φορά πλένουμε το κατσαρολάκι και ρίχνουμε τα κυβάκια πατάτας. Αυτά βράζουν γρήγορα. Εκτός αν η πατάτα ήρθε από το τσέρνομπιλ οπότε θα βράζει μέχρι του χρόνου. Παράλληλα ψιλοκόβεις σε κυβάκια ότι κίτρινο τυρί έχεις στο ψυγείο. Έτσι και ποικιλία στη γεύση έχεις, και αδειάζεις και το ψυγείο σου…

Επιτέλους όλα είναι βρασμένα και στραγγισμένα.

Βουτάς τώρα τον κύριο κοτόπουλα. Του ζητείς συγνώμη που θα τον κάνεις του αλατιού, αλλά αυτά έχει η ζωή. Τον ξεπετσιάζεις, δεν τρως τις πέτσες όσο ωραίες και αν φαίνονται γιατί είναι τίγκα στο ξύγκι. Και  τον ξεκοκαλίζεις. Και μετά ότι ψαχνό έχει μείνει δεν το μασουλάς αλλά το ψιλοκόβεις και αυτό. Τώρα έχεις ένα κάρο ψιλοκομένα πράγματα. Θυμήθηκες καλέ να κόψεις τα αυγά η θα τα βάλεις ολοκληρα μέσα;;;;

Τα ψιλοκόβεις σε κυβάκια επίσης. Τι νόμιζες ότι θα τα έκοβες ροδέλες με το μηχανάκι; Ζαμαί, κυβάκια μαντάμ, κυβάκια.

Όλα τα υλικά είναι κρύα;;; είναι στραγγισμένα;;; είναι κυβάκια;;; (για να μην ξεχνιώμαστε), αν ναι, πιάσε το μεγάλο διάφανο τάπερ με το μαύρο καπάκι.

Ρίξε μέσα όλο το βάζο της μαγιονέζας. Και μια κουταλιά μουστάρδα. Και ανακάτεψέ το να γίνει μουστάρδα και μαγιονέζα ένα. Με απαλές κινήσεις. Με στοργή και προδέρμ για να μη σου γίνει η μαγιονέζα μπλιάχ και τρέχεις για άλλη.

Μόλις σου αρέσει το θέαμα, ρίχνεις λίγο πιπέρι στον κύριο  κοτόπουλα, και όλο το συρφετό που μάζεψες και είναι κρύα και κυβάκια τα ρίχνεις στο γυάλινο τάπερ. Και τα ανακατεύεις. Με απαλές κινήσεις να πάει η λίγη μαγιονέζα παντού.

Μόλις γίνουν ένα, παίρνεις ένα κουτάλι και δοκιμάζεις. Μια μπουκιά. Όχι άλλη. Γιατί είπαμε, τη θες για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Αν αρχίσεις, δε θα σταματήσεις και αντί για τάπερ θα βγάλεις μπωλάκι.

Το μίγμα μπαίνει ψυγείο και παραμένει 24 ώρες για να δέσουν οι γεύσεις. Μετά θα έχει άλλη γεύση, πιο ωραία. Και ότι μείνει, αν μείνει, μπορεί να μπει σε ψωμάκι ως σάντουιτς.

Καλή επιτυχία.

Η συνταγή ανήκει στο σεφ της ταβέρνας «παπαρούνα» που ήταν οικογενειακός μας φίλος και αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας παρότι δεν υπήρχαν δεσμοί αίματος. Πάντα, χριστούγεννα, πάσχα, πρωτοχρονιά, δεκαπενταύγουστος, ο κύριος Κώστας ήταν στο τραπέζι μας (οικογένεια δεν είχε, εμείς ήμασταν η οικογένειά του) φέτος κλείνουν τρία χρόνια που ο Παπαρούνας δε θα είναι στο τραπέζι μας αλλά θα είναι με τον μπαμπά μου…