ΑΝΔΡΕΣ ΑΝΔΡΕΣ ΑΝΔΡΕΣ

Άνδρες. Τι να πει κανείς. Τους τάιζε η μαμά τους με το ζόρι μικρούς μπάμιες, ούτε να τις ακούσουν σαν ενήλικες. Τους έβαζε με το ζόρι να συμμαζέψουν τα παιχνίδια τους, τώρα ούτε που αγγίζουν ένα γεμάτο τασάκι να το αδειάσουν.

Πάντα οι νυν θα πληρώνουν τα σπασμένα των πρώην τους. Είτε αυτές ήταν οι μαμάδες τους, είτε οι δασκάλες τους, είτε οι γκόμενές τους, για να μην πω τη γυναίκα με την οποία είχαν πρωτοαισθανθεί άνδρες.

Οι μαμάδες τους τους υποχρεώναν να φάνε αρακά, εμείς θα γίνουμε τα εξιλαστήρια θύματα. Ο αρακάς, οι μπάμιες, τα ρεβύθια είναι απαγορευμένα πιάτα για τον άντρα στο δικό του σπίτι. Το δικό του σύμπαν στο οποίο είναι ο ζωοδότης ήλιος.

Οι μαμάδες τους ήταν καταπληκτικές μαγείρισσες βεβαίως. Λογικό θα μου πείτε, γιατί με τη μαγειρική τους έμαθαν γεύσεις. Θυμηθείτε, όμως κύριοι, ότι όταν απαξιώνεται το μουσακά μας ή τα αυγά τα τηγανητά που σας φτιάχνουμε, ότι οι ίδιες αυτές γυναίκες που δε θα μοιάσουμε ποτέ ούτε στο μικρό τους δακτυλάκι, είναι αυτές που σας μπούκωναν με το χτυπημένο βραστό αυγό με το ψωμάκι και σας κυνηγούσαν να το φάτε. Ήταν οι ίδιες που σας έβαζαν να φάτε μπάμιες ή μπιζέλια. Όχι να ξεχνάμε ότι δεν τρώμε τα μισά φαγητά γιατί τα έφτιαχνε η μάνα σας και τα άλλα που απομένουν και φτιάχνουμε δεν είναι καλά! Ή θα τα τρώτε όλα γιατί όλα τα έφτιαχνε η μαμά σας, ή θα σταματήσετε να μας πρήζεται με τον κλώνο του Τσελεμεντέ που σας μεγάλωσε. Δε γίνεται να έχετε δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αχ τα γιουβαρλάκια της μάνας μου δεν θα τα ξαναφάω παρά μόνο σπίτι της! Πήγαινε σπίτι της και φάτα, να δω θα της πεις και της μάνας σου ότι δεν τα θες με αυγολέμονο; Γιατί η καλή μου πεθερούλα, έτσι μου έδωσε τη συνταγή.

Η δασκάλα του στο σχολείο, η φιλόλογος στο γυμνάσιο ή η γυμνάστρια στο λύκειο, φορούσαν χονδρά καλσόν και εμείς, οι σύζυγοι, οι ερωμένες, οι γκόμενες ή ακόμα και οι φίλες τους, δεν επιτρέπεται να φοράμε αυτά τα «παλαιομοδίτικα – αντισεξουαλικά – πρωτόγονα- απάισια» καλσόν οπάκ. Τους έβαζε να κάνουν ωραία γράμματα, εμείς θα την πληρώσουμε τη νύφη γιατί στο σημείωμά τους δεν καταλάβαμε ότι τα ορνιθοσκαλίσματά τους μας έλεγαν να πάρουμε το μπλέ κοστούμι τους από το καθαριστήριο. Τους υποχρέωνε η φιλόλογος να μάθουν ένα ποίημα του Ελύτη απ’ έξω, εμείς που ξέρουμε Παλαμά και Πολυδούρη γινόμαστε σπαστικές και ξενέρωτες.

Φορούσε η π... που τους έκανε άντρες κόκκινα εσώρουχα, εμείς πρέπει να έχουμε όλη την γκαρνταρόμπα της κοκκινοσκουφίτσας στο συρτάρι με τα εσώρουχά μας. Πονήρεψαν σεξουαλικά με μιά τσόντα που η πρωταγωνίστρια φόραγε γόβες επικών διαστάσεων και διχτυωτό καλσόν – κάλτσες – μπούστο – μπόντυ, πρέπει και εμείς για να είμαστε σεξουαλικά αποδεκτές να έχουμε πληθώρα τέτοιων αξεσουάρ.

Και ας περάσω στο μέγιστο παράπονο όλων των γυναικών. Το ότι εμείς ξεχρεώνουμε ότι έκανε η πρώην του ακριβώς πριν από μας. Τον κεράτωσε; Όλες είμαστε πουτάνες. Του έλεγε ψέματα, είμαστε όλες γόνοι του Μυνχάουζεν. Δεν ήταν νοικοκυρά; Εμείς πρέπει να είμαστε καραδουλάρες όχι απλώς τακτικές. Ντυνόταν προκλητικά; Εμείς πρέπει να ακολουθούμε το dress code της Ελένης Λουκά! Ήταν καλή νοικοκυρά; Εμείς πρέπει να είμαστε Τ Ε Λ Ε Ι Ε Σ. Και πάει λέγοντας.

Γιατί θα πρέπει να πληρώσουμε εμείς τα δικά τους λάθη; Και δε μιλώ μόνο για τα λάθη της πρώην του αλλά και τα δικά του. Αν του στόλισε το κούτελο με ένα συνεργάτη της, δε φταίει μόνο αυτή. Έχει και αυτός (ο νυν δικός μας ντε) τις ευθύνες του. Ίσως την παραμελούσε, ίσως την απαξίωνε, ίσως δεν την κάλυπτε, ίσως αδιαφορούσε, ίσως .. ίσως... ίσως. Δε λέω, προς Θεού ότι φταίει αυτός που έχει δυο χαριτωμένα κερατάκια στο γλυκό του μετωπάκι, αλλά αν μοιράζαμε σε εκατοστιαία ποσοστά τις ευθύνες του γεγονότος, θα έπαιρνε και αυτός ένα τουλάχιστον 5%. Αντί, λοιπόν, να μας πρήζει τα αυτιά με τα χαζά αποφθέγματα του τύπου «όλες οι γυναίκες είστε πουτάνες», καλό θα ήταν να μας πρόσεχε λίγο παραπάνω. Να μας έκανε αυτός τα κοπλιμέντα που μας κάνουν στη δουλειά. Ας χαρίσει αυτός τα λουλούδια και όχι ο γοητευτικός ξάδερφος της κολλητής μας. Ας μας πει έστω και αν δεν το πιστεύει ότι τα πέντε κιλά παραπάνω που έχουμε μας κάνουν πιο θηλυκές για να μην ενδώσουμε στο λιγούρη προϊστάμενο που όμως ξέρει πως να χαϊδεύει τα αυτιά και τη ματαιοδοξία μας.