Ταξίδι στο εξωτερικό μέρος βου

Το μέρος αααα από το ταξίδι, θα το βρείτε στο xoneftiri.blogspot.com, είναι το άλλο blog στο οποίο κάνω αναρτήσεις και είπα να μου κάνω διαφήμιση γιατί όποιος δεν παινεύει το σπίτι του πέφτει και τον πλακώνει. Διαβάστε πρώτα αυτό, αλλά μην κολήσετε γιατί ο δημιουργός του blog έχει βάλει της Παναγιάς τα μάτια και όποιος μπει κολάει, εεεε προσοχή όχι στις σειρήνες. Εσείς πιστοί στη γνωστή γκρινιάροπαραπονιάρα και με χιούμορ φίλη σας.

Άντε δέστε το και μετά εδώ το μέρος βου!

Ακόμα καλέ; Δε νομίζω να παίζεται με τα παιχνίδια που έβαλε ο Μάνος εκεί;;;;

Τι; Χαζεύετε τη νάσα; Όχι καλέ! Πίσω γρήγορα στις σκέψεις (κακούργε Μάνο, με έκαψες με τις ικανότητές σου!)

Γυρίσατε; Πάλι καλά. Λιγότεροι μου φαίνεστε αλλά το προσπερνώ! Και συνεχίζω ακάθεκτη (πρέπει να πείσω τον Μάνο να κόψει κάτι γιατί χάνω κόσμο και φίλους γ…….. το!)

Και εγκαθίσταμαι στο ξενοδοχείο. Τεσσάρων αστέρων παρακαλώ. 180 ευρώ τη βραδιά! Και τι ξενοδοχείο! Επειδή η αγωγή μου δεν επιτρέπει να χρησιμοποιώ κακές λέξεις, θα το αποκαλέσω μάπα επιεικώς.

Τα παράθυρα δεν άνοιγαν παρά μόνο 15 εκατοστά, βλέπετε έχουν υψηλό ποσοστό αυτοκτονιών και το έκαναν αυτό γιατί πολλοί αυτόχειρες προτιμούσαν να αυτοκτονούν από δωμάτια ξενοδοχείων πέφτοντας από τα παράθυρα! Κοίτα βίτσιο! Για να μη λερώσουν τη γειτονιά τους προφανώς. Τι να πώ!

Η θερμοκρασία μέσα στο δωμάτιο αυστηρά στους 23 βαθμούς. Και εγώ που έφυγα από τους 17 στο ύπαιθρο και είχα πάρει τα σατέν και τις δαντέλες μου για ύπνο, τα είδα όλα! Είπα το δεσπότη Παναγιώτη από το κρύο. Αυτοί οι κρυώκολοι σουηδοί θεωρούσαν ότι το 23 εντός των τοιχών (δεν έκανα λάθος, εννοώ μέσα στους τέσσερις τοίχους του δωματίου), είναι ιδανική θερμοκρασία. Πιθανόν, αν είσαι πιγκουίνος!

Μην το ξεχάσω! Το κάπνισμα απαγορεύεται αυστηρά ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ. Για ένα τσιγαράκι, έπρεπε να βγαίνεις στους δυο βαθμούς υπό βροχή! Για ένα μπάφο έγινα παγωκολόνα! Φυσικά δεν είχαν έξω καρέκλες. Όρθιοι το απολαμβάναμε το τσιγαράκι μας. Και το εννοώ, αν καθόσουν στο παγκάκι, έβρεχε και γινόσουν και εσύ και το σιγαρέτο σου παπάρα. Μια βροχή ψιλή, επίμονη, εκνευριστική που συνοδευόταν από δυνατό αέρα! Μαύρα τα μαντάτα για τους θεριακλήδες Έλληνες στη χώρα του εφαρμοσμένου σοσιαλισμού.

Κατεβαίνω στο λόμπυ του ξενοδοχείου για να μπω στο ίντερνετ. Δυο υπολογιστές, μια καρέκλα. Ο έτερος καθόταν όρθιος και αν είναι και ψηλός όπως εγώ έσκυβε και τουρλωνόταν άντε να μην πω σα να τι να περίμενε! Καρέκλες λίγες και πιασμένες. Ήθελες να περιμένεις κάποιον, περίμενες όρθιος! Ναι ρε παιδιά, αλήθεια λέω!

Δεν πτοήθηκα! Εγώ πείναγα. Έπρεπε να βρω κάτι να φάω. Ως σωστή παχουλοκομψή, μυρίστικα ότι έχει σαλάτες στο mini – μα πάρα πάρα πολύ mini- supermarket (σαν την ντουλάπα που βάζω τα παπούτσια μου ένα πράγμα). Βλέπω την τιμή και βγάζω το καθρεφτάκι να δω αν στράβωσε το στόμα μου από το εγκεφαλικό. Βάλτε δυο πακέτα τσιγάρα το ένα πάνω στο άλλο, σκεφτήτε ότι αυτό είναι ένα πλαστικό διάφανο ταπεράκι και μέσα έχει κάτι πράσινο και μερικές – το πολύ 7 γαρίδες νούμερο -4 τόσο μικρές με το συμπάθιο). Τιμή πάνω στο τάπερ 142 σουηδικές κορώνες, η επίσημη ισοτιμία είναι 1 ευρώ = 10 σουηδικές κορώνες, οπότε… Μπράβο, ακριβώς 14,2 ευρώ (έχω και γερούς στα μαθηματικά αναγνώστες- λίγο γλύψιμο ποτέ δεν έβλαψε). Σιγά να μην το αγόρασα. Πείνα πείνα, αλλά δεν είμαι και αμερικανάκι να με πιάσουν κώτσο οι ξεπλυμένοι οι σουηδοί!

Φόρεσα την πατατούκα μου (25 ευρώ από τον κινέζο και με έχει βγάλει ασπροπρόσωπη παντού) και βγήκα στο δρόμο. Άρχιζε να πέφτει το βράδυ, ήμουν και κουρασμένη, βλέπω ένα McDonald’s, ορμάω μέσα. Άδειο το μαγαζί, παίρνω το γνωστό πλαστικοποιημένο φαγητό που με την πείνα που είχα μου φάνηκε και ωραίο και στυλώθηκα! Σα να συνήρθα.

Δεν πάω και μια ψιλοβολτούλα στο κρύο, να κάνω και ένα τσιγάρο μετά το φαγητό, σκέφτηκα. Σκέψις ορθή, γιατί δυο δρόμους πιο κει τι είδα! Αθάνατη Ελλάδα! Να είναι καλά οι μετανάστες που φροντίζουν να τρώμε στην αλλοδαπή. Ένα ελληνικό μαγαζί. Φαστφουντάδικο με καφετέρια και σουβλατζίδικο θα το έλεγες αλλά είχε νες καφέ και έφτιαχνε φραπέ! Ω ναι ήπια φραπεδάκι! Τακτική θαμών έγινα αυτές τις τέσσερις μέρες, αφού έμπαινα το πρωί μέσα και ο βούλγαρος που δούλευε και μίλαγε άψογα ελληνικά, μου έφερνε τον καφέ μου χωρίς να πάρει παραγγελία. Και φυσικά είχα μια γωνιά να συντηρήσω τα με κόπο μασήματος αποκτηθέντα κιλάκια μου. Τουλάχιστον δεν πείνασα, γιατί όλα τα άλλα τα έπαθα, και βράχηκα, και κρύωσα και με έκλεψαν -εν γνώσει μου ένας γάλλος που πούλαγε καραμελωμένα αμύγδαλα στην Κοπεγχάγη, αλλά μου είχε σπάσει τη μύτη η καμένη ζάχαρη και του έδωσα 40 σουηδικές κορώνες για κάτι που άξιζε 13 δανέζικες, 1 ευρώ=7 δανέζικες-, και ξεπαραδιάστικα γιατί η καταναλωτική μανία μου δεν καταλαβαίνει από κρύο…

` Μα καλά, θα μου πείτε –και δικαίως- όλα στραβά είναι στην αλλοδαπή; Όχι βέβαια, αλλά τα καλά θα σας τα γράψω αύριο για να σας κρατώ σε αγωνία (τρομάρα μου), για να σας έχω στην τσίτα να με διαβάζετε (και είχατε μια σκασίλα αν δεν τα έγραφα!)

Αύριο, λοιπόν, ταξίδι στο εξωτερικό μέρος γου. Εδώ. Στο χονευτήρι θα δω τι θα βάλω αν και με το όσα κάνει ο Μάνος εκεί σιγά μη διαβάζει κανείς τις γκρίνιες μου. (άντε πάλι, την έκανα τη διαφήμισή μου, Μάνο θέλω ποσοστά από τα κέρδη!).

Μέχρι τότε μουουουτς στα μούτρα σας και να είστε φρόνιμοι, μη με άπατάτε με άλλα blog!

Ταξίδι στο εξωτερικό μέρος ααα

Μην ακούσω κανένα να παραπονιέται για το αεροδρόμιο και τα καταστήματα αφορολογήτων σ’ αυτό, θα τον σκίσω.

Μόλις γύρισα από ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Σουηδία και σταματήσαμε στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης για τέσσερις ώρες. Δε θες να κατουρήσεις; Δε θες να πιεις έναν καφέ; Να φας ένα σάντουιτς; Θες!

Τέσσερις ώρες είναι αυτές, και να κάθεσε στην πιο αναπαυτική πολυθρόνα, θες να περπατήσεις. Να κάνεις μια βόλτα. Στο δίωρο επάνω τέλειωσα και το βιβλίο που είχα πάρει μαζί μου και επειδή έφυγα από την Ελλάδα στις τέσσερις τα ξημερώματα ήταν κλειστά τα βιβλιοπωλεία και λάλισα στην αλλοδαπή.

Σηκώθηκα και εγώ να πάω μια βόλτα στα αφορολόγητα. Στα αρώματα τιμές Hondos και μάλιστα χωρίς τις εκπτώσεις. Στα ρούχα –μάρκες γνωστές μόνο στη σκανδιναβία- τιμές κολωνακίου. Το αστείο είναι ότι πήγα να δω κάτι μικρά μαγνητάκια για το ψυγείο, κάτω από 8 ευρώ τίποτα! Και μη νομίσετε ότι ήταν και τίποτα της προκοπής, όχι. Κάτι σαχλαμαρίτσες ήταν μεγέθους αλογόμυγας. Άντε για να μη με πείτε υπερβολική σα σοκολατάκι! 8 ευρώ για το τίποτα!

Αφού δεν επρόκειτο να ψωνίσω, λέω ας φάω κάτι να στυλωθώ. Βρίσκω ένα καφέ που είχε και σάντουιτς και παραγγέλνω ένα καφέ. Ο Θεός να τον κάνει καφέ! Ένα νερόπλυμα και το πλήρωσα 6 ευρώ, ήθελα τρομάρα μου και κρέμα! Σε σκόνη ένα φακελάκι μου δώσανε. Ναι ναι ένα φακελάκι και με ζάχαρι σε βάζο για να βάλω μόνη μου χωρίς κουταλάκι αλλά με το περιβόητο τσουτσούνι που δεν μπορείς να υπολογίσεις πόσο βάζεις! Και ας πάρω λέω και ένα σαντουιτσάκι, 17 ευρώ. Δεν το ζύμωσαν μπροστά μου μοναχές και να βάλουν μέσα βότανα μυστικά, είχε μια υποψία μαγιονέζας, δυο διάφανες φέτες καπνιστή γαλοπούλα και το πλήρωσα 17 ευρώ.

Όταν κάθισα στη θέση στο αεροπλάνο κατάλαβα γιατί η διπλανή μου άνοιξε ένα ταπεράκι και έβγαλε ένα κανονικό σάντουιτς με το τυράκι του, το ζαμπόν του, το μαρουλάκι του και τη μαγιονέζα του! Ζήλεψα φίλοι μου, ζήλεψα πραγματικά. Και πείναγα γιατί δε θυμάμαι αν σας είπα ότι το μέγεθος του σάντουιτς που πρέπει να το έφτιαξε η ίδια η βασίλισσα Μαργαρίτα της Δανίας –αλλιώς δεν εξηγείται η εξωφρενική τιμή του- ήταν όσο μια φέτα του τοστ χωρίς την κόρα διπλωμένο στη μέση τρίγωνο! Άντε τώρα να με χορτάσει εμένα την παχουλοκομψή αυτό! Εγώ θέλω έξι τέτοια για να πω ότι τσίμπισα!

Περίμενα εναγωνίως να έλθει το φαγητό που μοιράζουν στο αεροπλάνο. Και ξέρετε τι μας έφερε η KLM; Ένα μπισκότο με σοκολάτα και ένα χυμό 125 ml!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κατέβηκα στον προορισμό μου και μόλις εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο έψαξα να βρω φαγάδικο.

Σας φιλώ σταυρωτά και τα ξαναλέμε!