ΤΙ GAULTIER ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ...

…τώρα που άρχισα εγώ μαθήματα ραπτικής, θα τους σβήσω όλους από το χάρτη!

Έπρεπε να βρω κάτι να με μαθαίνει κάτι που μου αρέσει. Μιλάω μια μέρα με τη φίλη μου τη Ντοντό και μαθαίνω πως κάνει μαθήματα ραπτικής. Και λέω, δεν πάω και εγώ! Και πήγα. Καλά μιλάμε, είμαι μεγάλο αστέρι. Το καρίκωμα, το φεστόνι, το τρύπωμα, τα έσκισα. Άσε που τα ήξερα. Βλέπεις, η μάδερ, από μικρή με έβαζε και έραβα. Άρχισα με κέντημα. Καλά μη σας πω πόσες βελονιές ξέρω, θα πάθετε πλάκα! Μετά περάσαμε σε πιο δύσκολα πράγματα, να στριφώνω, να ράβω κομβία, να ράβω καμιά τιράντα που κόπηκε, τέτοια…

Έτσι όταν έφτασα στη σχολή Dior, παρντόν, στη σχολή ραπτικής ήθελα να πω, κάποιες βασικές γνώσεις τις είχα.

Είδα τι χρειάζεται να έχω εκεί και τώρα ετοίμασα τα σχετικά μου. Ψαλιδάκι και ψαλίδι, ξηλωτήρι (δεν ξέρετε τι είναι αυτό; 

Σας το φυλάω για έκπληξη),  βελόνες, κλωστές, ύφασμα (προς το παρόν, μια παλιά μαξιλαροθήκη που σκίστηκε έχω), καρφίτσες (πάρα πολλές καρφίτσες), μαγνήτη, δακτυλήθρα, μεζούρα. Εγώ δακτυλήθρα δεν μπορώ να βάλω γιατί έχω μακριά νύχια και δεν μπαίνει, αποτελεί όμως απαραίτητο αξεσουάρ κάθε καλής μαθήτρια και έτσι  την πήρα και εγώ.

Έχω ένα πολύ ωραίο κουτάκι από άρωμα, έβαλα την προίκα μου μέσα και τώρα είμαι έτοιμη για το δεύτερο μάθημα.

Στο πρώτο μάθημα, το τι είπαμε, δε λέγεται. Κάποια στιγμή, οι κυρίες συζητούσαν για το πώς γυαλίζουν τα έπιπλα, τα ξύλινα. Εκεί φίλοι μου, κώλωσα… γυρνώ στη φίλη μου, την κοιτώ και της λέω συνωμοτικά: Ντοντό, αν είναι να λένε τέτοια δεν ξανάρχομαι γιατί είναι γνωστό τοις πάσι, πως είμαι ανοικοκύρευτη! Το τι γέλια έκανε η Ντοντό, δε λέγεται. Πάντως αν εξαιρέσεις τις ανταλλαγές νοικοκυρίστικων

απόψεων, μια χαρά περάσαμε. Και επειδή είναι και σχετικά νωρίς το μάθημα, μετά πάμε και για κανένα ποτάκι οι μέλλουσες Κοκό Σανέλ!

Να αλλάζω φερμουάρ δεν ξέρω, αλλά σκοπεύω να μάθω. Να κόψω καμιά φούστα, να βγάζω πατρόν από το burda και μετά θα μάθω και στα φορέματα που μου αρέσουν και στα μαντώ και πάει λέγοντας.

Οπότε μη νομίζετε, σε λίγο καιρό θα είμαι το νέο όνομα της μόδας. Εγώ και ο Ζούλιας ένα πράγμα!

Αααα, ξέχασα, ραπτομηχανή 

δεν έχω, αλλά θα πάρω. Και επειδή οι άλλες είναι πιο άξιες από εμένα, έμαθα πως ένα σούπερ μάρκετ, βάζει προσφορές σε ραπτομηχανές κάθε δυο τρεις μήνες. Και θα πάρω για αρχή μια τέτοια. Της πλάκας είναι αλλά τα βασικά τα κάνει, καρίκωμα, γάζωμα, κουμπότρυπα. Μετά που θα γίνω μεγάλο όνομα, θα πάρω μια singer. Εγγύηση ένα τέτοιο όνομα και ας μη με πληρώνουν που κάνω τέτοια διαφήμιση. Δηλαδή, όχι πως θα μου κακόπεφτε, απλά δε με πληρώνουν. Δική μου γνώμη είναι πως είναι η καλύτερη, σε τέτοια μηχανή έμαθα να κάνω κοφτό της μηχανής, να γαζώνω απλά πράγματα και μάλιστα σε μια αρχαιολογία της γιαγιάς. Την έχουμε στο υπόγειο στο εξοχικό. Εγώ την είχα χαλάσει. 

Αυτά και εις το επανιδείν. Φιλάκια!