ΑΒΓΑΤΕΨΑΜΕ...

Ουάου!

Το ένδοξο Α…..κο, αβγάτεψε κατά ένα άτομο!

Άρτι αφιχθείσα από την κοντινή Κέα, σας ενημερώνω για το γάμο που πήγα το σαββατοκύριακο.

Ξεκινήσαμε με πολύ ωραίο καιρό για την Τζια. Στο καράβι βρήκα ένα σημείο και το νερό που έσκιζε το καράβι, δημιουργούσε ένα μίνι ουράνιο τόξο. Χάζεψα. Ούτε ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί να το χαζεύω.

Το ταξίδι ήταν σύντομο. Η Τζια δε λέει και τίποτα. Προσωπικά δε με ενθουσίασε. Είναι πανάκριβη, οι δρόμοι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι και οι ντόπιοι σε βλέπουν σαν ευρώ με ποδαράκια. Είσαι πράσινη (εκατοντάευρο), κίτρινη (πενηντάευρο), μωβ (πεντακοσάευρο). Υπάρχουν ωραίες παραλίες και γραφικοί κολπίσκοι που μπορείς να κολυμπήσεις ή να ρεμβάσεις. Έχει όμορφα καφέ και περιποιημένα εστιατόρια.

Το βράδυ το Α…κο δεύτερης γενιάς, βγήκε να τα πιει πριν η γενιά μας αυξηθεί! Από εκεί και η φωτό!

Ο γάμος ήταν το Σάββατο αλλά ο καιρός ήταν εναντίον του χτενίσματός μου. Μόλις ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε να πάμε στο αυτοκίνητο, ξέσπασε μια βροχή, άλλο πράγμα. Έσκασα. Όχι για το μαλλί ή για το φόρεμα, αλλά γιατί δεν ήθελα ο αγαπημένος μου ξάδερφος να παντρευτεί με τον ουρανό να ξεσπάει… Ευτυχώς μετά μισή ώρα και πριν φύγουμε από το ξενοδοχείο του γαμπρού η βροχή σταμάτησε και ένας ολόλαμπρος ήλιος ανέλαβε να μας αποζημιώσει για την αναμπουμπούλα. Μέχρι και ουράνιο τόξο είδαμε…

 Ο γάμος έγινε σε ένα μοναστήρι ψηλά σε μια κορφή πάνω από τη θάλασσα. Είχε εκπληκτική θέα όπως διαπιστώνετε…

Ο στολισμός της εκκλησίας ήταν λιτός και διακριτικός.

Σύσσωμο το σόι έδωσε το παρόν και πετάξαμε τόνους ρύζι στους νεόνυμφους. Το δούλεμα που έπεσε, δεν περιγράφεται!

Μετά συμφάγαμε σε παραλιακό κέντρο, πάνω από το κύμα, θα ήταν η σωστή έκφραση. Και ξανά μανά έξω η γενιά μας αλλά με την καινούργια ξαδέρφη. Να ξέρει με τι έχει να κάνει δηλαδή. Και εκ του ασφαλούς, γιατί μετά από την απομάκρυνση από το μοναστήρι, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!!! Οπότε, δε μας ένοιαζε να σχηματίσει καλή γνώμη, ήταν πλέον αργά! Τα είδε όλα το κορίτσι. Υποθέτω ότι θα φρίκαρε. Αλλά δεν πειράζει. Να ξέρει τι να περιμένει.

Φτάσαμε ο καθένας στο ξενοδοχείο του για χθες βράδυ, σήμερα το πρωί. Βροχή, αστραπές, φουρτούνες, δεν χαμπαριάσαμε γρι!

Κοιμηθήκαμε που λέει ο λόγος κανένα μισάωρο και ξανά όλοι μαζί για καφέ… Τι καφέ, για νταμιτζάνες καφέ. Πήγαμε και άνοιξε το βλέφαρό μας κανένα δίωρο μετά. Πήγαμε για φαγητό όλοι μαζί, μαζέψαμε τα τενεκεδάκια της κόκα κόλα και τα βάλαμε στο αυτοκίνητο. Γίναμε εν ολίγοις σόου στο νησί. Οι συμπέθεροι πρέπει να τα είδανε όλα. Ειδικά όταν μέσα στην εκκλησία αρχίσαμε να κρεμάμε λίρες χρυσές στο ζευγάρι. Τυπικό καρδιτσιώτικο έθιμο. Χώρια το κόσμημα που της πήρα εγώ. Και φυσικά ρίξαμε και τα τυπικά φακελάκια. Γιατροί και οι δύο, πρέπει να αρχίσουν να συνηθίζουν !

 Επιστρέψαμε σήμερα. Είμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας… Δεν ορίζω άκρα και κεφάλι. Νυστάζω, έχω και να σιδερώσω στολές.

Σας αποχαιρετώ με το πιο σικ ζευγάρι του γάμου. Ο άντρας της ζωής μου και εγώ!