ΑΓΟΥΡΟΞΥΠΝΗΜΕΝΟΙ ΚΥΚΝΟΙ

Προγραμματισμένα σας ανεβάζω ένα βίντεο με την Ιρίνα Σλούτσκαγια και τον Γκαντεμίνας Ταραντά. Πρόκειται για ένα χιουμοριστικό βίντεο πριν το Χριστουγεννιάτικο σόου του ρώσσικου ''Χορεύοντας Στον Πάγο". 
Το βίντεο ξεκινά στο 2:20, ανοίξτε τον ήχο, μεγαλώστε το βίντεο και απολαύστε το μέχρι το τέλος. Έχει πολύ πλάκα και πέρα από αυτή, το ζευγάρι δίνει μια νέα άποψη για τη λιμνη των κύκνων. Ήταν στο πλαίσιο της χορογραφίας κλασσικών μουσικών κομματιών! Είναι το adagio από το μπαλλέτο "Λίμνη των κύκνων" του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι.
Καλή διασκέδαση.

 

υ.γ. μέχρι να επιστρέψω, θα σας ταράξω στα βίντεο! και τις αναδημοσιεύσεις!

ΑΜΑ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΕΧΕΙΣ!!!

Η αγαπημένη μου χορεύτρια στον πάγο, Ιρίνα Σλούτσκαγια και ο πρώην χορευτής των μπαλλέτων Μπολσόι και τότε καλλιτεχνικός διευθυντής τους Γκαντεμίνας Τάραντας, χορεύουν στον πάγο υπό τις οδηγίες και τη χορογραφία του μάστερ των επιτυχιών όλων των εποχών Αλεξάντερ Ζούλιν.

Παρακολουθείστε το μέχρι το τέλος. Θα εκπλαγείτε ευχάριστα. Αρμονία, ευλυγισία, ισορροπία, χάρη και κυρίως χιούμορ σε αυτό το τραγούδι που δεν ξέρω ποιο είναι, αλλά ο Ζούλιν κατάφερε να εκμεταλλευτεί κάθε ήχο του ερμηνευτή! 

Στην Ιρίνα εκτός από το ότι την έβαψαν μαύρη, της έχουν προσθέσει στήθος και οπίσθια. Η κοπελίτσα παρότι υπέφερε από αγγειΐτιδα, κατάφερε και μετά το πέρας της νοσηλείας της και υπό αγωγή, να στεφθεί και τρίτη φορά παγκόσμια πρωταθλήτρια στο ατομικό γυναικών. Πρόκειται για μια εξαιρετικά επίμονη και ταλαντούχα αθλήτρια που δεν το βάζει κάτω ποτέ. Έχει δυο παιδιά και συμμετέχει στον Καιρό των Παγετώνων που είναι το σόου - αντίστοιχο του dancing on ice του δικού μας, μη χέσω- που παρακολουθείτε σε διάφορες αναρτήσεις μου.

Η βαθμολογία είναι σε άλλο βίντεο και φυσικά όλο εξάρια. Ο χορός στον πάγο αρχίζει στο 2:31. Ανοίξτε το βίντεο σε όλη την οθόνη, βάλτε δυνατά τη μουσική και απολαύστε το!

Καλή διασκέδαση φίλοι μου!

Υ.Γ. πως μπορώ να μεγαλώσω τα βιντεάκια; δηλαδή να μην μπαίνουν σα μύγες;

ΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ...

Φεύγεις με αγωνία.

Φεύγεις με ελπίδα.

Φεύγεις με τις ευχές όλων μας…

Φεύγεις για μια επίπονη διαδικασία. Που ίσως να είναι η τελευταία και να αποτελέσει αφορμή μιας νέας ζωής.

Μιας ζωής χωρίς πόνο, χημειοθεραπείες, επιπλοκές.

Έχεις ένα Γολγοθά.

Έχεις να περάσεις πόνους, ταλαιπωρία, ανησυχία, φόβο.

Είμαστε όλοι μαζί σου. Είμαστε όλοι κοντά σου.

Χρειάζεται δύναμη, κουράγιο και ελπίδα. Σου συμπαραστεκόμαστε νοερά.

Σε βλέπω να στηρίζεσαι στο χέρι του άντρα σου για να ανέβεις τις σκάλες του αεροπλάνου.

Το μαντήλι που τυλίγει το κεφάλι σου και κρύβει το χωρίς μαλλιά κρανίο σου, σε κάνει να ξεχωρίζεις παρά την απόσταση που μας χωρίζει.

Σε βλέπω να ορθώνεις το ανάστημά σου και είναι σα να ακούω την ανάσα σου να μπαίνει βαθειά στα πνευμόνια σου. Να γεμίζει με ελπίδα και κουράγιο το κορμάκι σου.

Σε βλέπω που γυρνάς και κοιτάς γύρω σου. Ένα βήμα ακόμα και θα χαθείς στην κοιλιά του σιδερένιου πουλιού που θα σε πάει στην ίαση…

Σ’ αυτό το ταξίδι έχουμε εναποθέσει όλες τις ελπίδες μας.

Σ’ αυτό το ταξίδι τα παιδιά σου παίζουν στα ζάρια το μέλλον με τη μητέρα τους ή όχι.

Σ’ αυτό το ταξίδι δεν είσαι μόνη.

Καλή επιτυχία.

Καλή επιτυχία στο δύσκολο και επίπονο χειρουργείο που σε περιμένει.

Καλή επιτυχία στον αγώνα σου.

Καλή επιτυχία μέσα από την καρδιά μας…

Θα περάσει.

Οι πόνοι, οι έμμετοι, οι ναυτίες, η αδυναμία, η ανορεξία, η μεταλλική γεύση, η αλωπεκία.

Θα περάσουν.

Θα γυρίσεις δυνατή, νικήτρια, υγιής.

Θα γυρίσεις για τα παιδιά σου. Για τον άντρα σου, για τους γονείς σου. Για όλους εμάς…

Θα γυρίσεις να γεμίσεις αισιοδοξία το σπίτι σου.

Για να γεμίσεις χαρά τα παιδιά σου.

Για να ξανακάνουμε τις οικογενειακές συγκεντρώσεις που τα γέλια και το κέφι δε θα είναι ψεύτικα…

Θα γυρίσεις και όλα αυτά θα είναι ένα κακό όνειρο. Μια παρένθεση.

Καλό ταξίδι… και με τη νίκη!

ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ...

Τον γνώρισα πριν δυο χρόνια περίπου.

Μου έκανε εντύπωση η ευγένειά του.

Η γοητευτική φωνή του.

Η εντυπωσιακή παρουσία του.

Με κέρδισε με το χιούμορ και τους τρόπους του.

Τον αγάπησα για την υπέροχη ψυχή του και τη μεγάλη του καρδιά.

Και σήμερα έχει γενέθλια.

Του εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι υγιής, να τα χιλιάσει, να είναι πάντα ευτυχισμένος και τυχερός

Χρόνια πολλά Γιάννη μου ή αλλιώς  blueprints

ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΕ ΘΕΑ

Όποιος έχει έρθει στο σπίτι μου, έχει πάθει πλάκα με τη θέα.

Καθήμενος στο παγκάκι, έχει στο πιάτο την Ακρόπολη. Και όχι Ακρόπολη μύγα, Ακρόπολη ναααααα!

Κοιτώντας λίγο πιο δεξιά, έχει θέα το Λυκαβηττό. Και λίγο πιο πριν, τη βουλή. Ναι του Συντάγματος!

Όλος ο Υμηττός, όλη η Πάρνηθα και η Πεντέλη φαίνονται. Μένω στον όγδοο, πάνω στο λόφο…

Έχω θέα όλη την Αθήνα.

Προχθές το απόγευμα που μιλούσα στο τηλέφωνο με φίλη μπλόγγερ από νησί, σταματώ να μιλώ…

-Με ακούς; Ρωτάει η φίλη.

-Σ’ ακούω αλλά αν ήσουν εδώ να δεις τι θα έβλεπες…

Στο απέναντι ρετιρέ και μερικούς ορόφους πιο κάτω, ο παίδαρος που έλειπε κανένα τρίμηνο, είχε επιστρέψει, έκανε μπανάκι και κυκλοφορούσε στο σπίτι γυμνός.

Άδωνις!

Τέλειο σώμα, γυμνασμένος, με φανταστικό κωλαράκι…

Την άλλη μέρα, έρχεται μια

φίλη να πιούμε καφέ. Καθόμαστε στη βεράντα.

Τα παντζούρια του παίδαρου κλειστά. Και ξαφνικά ανοίγει και βγαίνει έξω με το σλιπάκι!

Η φίλη μου έπαθε πλάκα.

Και ενώ ο τύπος κοιτά γύρω γύρω, αυτή του σηκώνει την κούπα με τον καφέ της και ο τύπος μας καλημερίζει.

Θάφτηκα παιδιά.

-Τι κάνεις καλέ; Τη ρωτώ.

-Ρε Ρία, έχεις τέτοια θέα και πηγαίνουμε για καφέ στην παραλιακή;

-Μαζέψου, θα πάρει θάρρος και θα μου πιάνει κουβέντα! Δεν έχω όρεξη για τέτοια ρε κοπελιά…

Το βράδυ, μην πω κατά τις δύο τη νύχτα,  ενώ πίνουμε το ποτάκι μας με το έτερον ήμισυ στη βεράντα με κλειστά τα φώτα και μόνο ένα κεράκι αναμμένο στο τραπέζι, επιστρέφει ο παίδαρος από νυχτερινή διασκέδαση με γυναικεία παρέα και τη βγάζει στη βεράντα του να της δείξει την Ακρόπολη. Μας βλέπει που είμαστε στη βεράντα και μας χαιρετά!!!

Άντε να πείσω εγώ τον άλλο, ότι δεν τον ξέρω! Μαύρη νύχτα πέρασα…

Δε λέω, ωραίος, τι ωραίος; Παίδαρος. Αλλά δε θέλω και πολλά πολλά. Μένω εδώ τόσα χρόνια, δε γνωρίζω παρά λίγους ανθρώπους. Αλλά με αυτούς είμαστε φίλοι. Όταν έσπασα το πόδι μου, έρχονταν κάθε μέρα να δουν αν χρειαζόμουν κάτι. Όταν με βλέπουν πρωί στο σπίτι, τηλεφωνούν να δουν αν είμαι καλά ή έχω άδεια.

Γνωριμίες με τους ωραίους νάρκισσους της γειτονιάς δε μου χρειάζονται. Η περιοχή είναι γεμάτη γριές κουτσομπόλες. Όταν με είδαν με το γιο μου που έμενε από τότε που χώρισα, με τους γονείς μου, την επομένη με ρώτησε η φαρμακοποιός ποιος ήταν ο νεαρός που με είχε αγκαλιά. Το φαρμακείο ήταν κλειστό όταν γύρισα από τη βόλτα με το γιο μου…

Πήρατε μια γεύση της κοινωνικής κριτικής που υφίσταται στη γειτονιά μου! Άντε τώρα να πουν πως η ζωντοχήρα του ογδόου μιλά με τον παίδαρο. Δε με ξεπλένει ούτε ο Αμαζόνιος!

ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΟ...

Η συνέπεια, το χιούμορ, η ευφυΐα και η ευθύτητα είναι πράγματα που εκτιμώ πραγματικά σε έναν άνθρωπο.

Είπες κάτι; Πρέπει να το τηρήσεις. Έστω και με τις θυσίες που θα χρειαστεί ενδεχομένως να κάνεις. Να ξέρεις πως και ο άλλος θα κάνει αντίστοιχες. Μη βαυκαλίζεσαι πως μόνο εσύ χάνεις κάτι πολύτιμο. Και οι άλλοι το ίδιο.

Το χιούμορ σε βγάζει από πολλές δύσκολες καταστάσεις. Μεταξύ σοβαρού και αστείου, λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες. Μόνο που ο μέσος άνθρωπος, δεν αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικά είναι αυτά που λέγονται. Θεωρεί ότι μόνο σε σοβαρές συζητήσεις θα λεχθούν σοβαρά οι στόχοι, τα σχέδια, οι προθέσεις ή τα γεγονότα. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Ευτυχώς…

Η ευφυΐα σε κάνει να

αντιλαμβάνεσαι πολλά. Ένα σου λένε, δέκα καταλαβαίνεις. Και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Μερικές φορές δε χρειάζεται να λες πολλά. Και το πιο ωραίο είναι να λες μια κουβέντα και να μη χρειάζεται άλλη. Να το πιάνει το νόημα ο άλλος. Αυτοί είναι άνθρωποι που αξίζει να ασχοληθείς μαζί τους. Αξίζει να συζητάς, να τους έχεις φίλους, συντρόφους, ακόμα και εχθρούς!

Η ευθύτητα, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Ένα άτομο που είναι ντόμπρο, που δε φοβάται να εκφραστεί μπροστά σου, να πει τη γνώμη του, αξίζει το σεβασμό σου ακόμα και αν τα λεγόμενά του δε σου είναι αρεστά!

Το έπιασες το υπονοούμενο Άρη;

ΝΑ ΠΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟ ΟΡΟΦΟ...

…αφού απέτυχες στις πανελλαδικές και έπιασες τέτοια χαμηλή βαθμολογία! Άχρηστη… ανίκανη… κούτσουρο…αποτυχημένη… (θα δείτε παρακάτω γιατί το γράφω).

Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που δίνουν πανελλαδικές.

Να γράψουν ψύχραιμα.

Δεν είναι δα, και το τέλος του κόσμου!

Είναι πρωταθλητισμός βέβαια, πρέπει να έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα, αλλά δε χάθηκε και ο κόσμος. Μια αποτυχία δεν κρίνει το μέλλον σου.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΒΑΣΙΛΗ, είναι ένα παιδί που έχω στο τμήμα μου, δίνει εξετάσεις σε άλλη κατεύθυνση από αυτή που έδωσε για να περάσει στη Σ/ΣΑΝ, αλλά μπράβο του για το διάβασμα και την προετοιμασία του. Μπράβο για την επιλογή του να ξαναπροσπαθήσει για μια εντελώς διαφορετική σχολή από αυτή που του δίνει τα προς το ζειν. Προσωπικά, τον βοήθησα όσο μπορούσα. Τώρα το παλικάρι μου, έχει άδεια για να δώσει εξετάσεις. Μόνο πέντε μέρες. Τις άλλες τις έβαλα με ρεπό, εορταστικά, με διάφορες άλλες πατέντες για να μη χάσει την καλοκαιρινή του άδεια.

Ως προϊσταμένη, θα λυπηθώ αφάνταστα που θα μου φύγει, πρόκειται για εξαίρετο αξιωματικό, για άοκνο, φιλότιμο, αποτελεσματικό, με γνώσεις νοσηλευτή.

Ως Ρία, χαίρομαι που θα κάνει αυτό που θέλει, που δεν το βάζει κάτω, που προσπαθεί να βελτιωθεί.

ΒΑΣΙΛΗ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Πριν χρόνια, όταν έδινα

εγώ πανελλαδικές, η κολλητή μου, δεν τα πήγε καλά. Όταν μετά από ένα μήνα βγήκαν οι βαθμοί, εγώ περνούσα με τα τσαρούχια στη ΣΑΝ, αυτή όμως δεν τα πήγε καλά.

Μου τηλεφώνησε και έκλαιγε. Η μάνα της, της είπε να πέσει από τον πέμπτο που απέτυχε…

Έκλαιγε η φίλη μου, έκλαιγα και εγώ, με είδε ο μπαμπάς μου που έκλαιγα και την παρηγορούσα, μου παίρνει το τηλέφωνο και της λέει: Φύγε τώρα από εκεί και έλα να μείνεις μαζί μας. Τι δυο παιδιά, τι τρία. Και φέρε μου και τη μάνα σου στο τηλέφωνο. Της τραβά και μια κατσάδα της μάνας της φίλης μου.

Έρχεται η κολλητή και μένει σπίτι μας μερικές μέρες. Μετά πήγε στη γιαγιά της στην Άρτα. Εκεί θα περνούσε το καλοκαίρι της. Η μάνα της, ούτε φωνή ούτε ακρόαση… Εκεί, στης Άρτας το γιοφύρι, η φίλη μου γνώρισε κάποιον. 20 χρόνια μεγαλύτερό της. Απεγνωσμένη όπως ήταν, τον παντρεύτηκε μερικούς μήνες μετά. Με καλή δουλειά αυτός, ευκατάστατος, εμφανίσιμος, κύριος. Αλλά 20 χρόνια μεγαλύτερος. Έκαναν δυο παιδιά. Την επισκεπτόμουν και την επισκέπτομαι συχνά. Τα τρία τελευταία χρόνια, ο άντρας της λόγω εγκεφαλικού είναι κατάκοιτος και η φίλη μου, που δεν ήθελε να πάει στη σχολή νοσηλευτριών που είχε η Άρτα και θα την πλήρωνε ο μπαμπάς μου, περιποιείται σαν αποκλειστική όλο το 24ωρο τον άντρα της. Και όλα αυτά γιατί η μάνα της, της είπε να πέσει από τον πέμπτο που απέτυχε στις εξετάσεις.

Και αυτή έπεσε…

ΞΥΔΙ

Από κρασί ή από μήλο. 

Σπιτικό ή αγοραστό. 

Τοπ ή άλλη μάρκα. 

Απλό ή μπαλσάμικο. 

Πάντως ξύδι.

 

Για τους εχθρούς μου.

Με έχετε ξεσκίσει. Παντιοτρόπως…

Κάντε το.

Απλά δείχνετε το ποιόν σας.

Δεν έχετε ζωή;

Δεν έχετε ενδιαφέροντα;

Δεν έχετε πλέον έμπνευση;

Αν είμαι εγώ το επίκεντρο της ζωής σας, τότε μπράβο μου. Πέτυχα μέσα σε πέντε χρόνια να επηρεάζω τις ζωές σας! Μα ποια είμαι τέλος πάντων; Μήπως να πολιτευτώ;(λέμε και καμιά μαλακία να περνά η ώρα!)

Αν είμαι το μοναδικό σας ενδιαφέρον, ψαχτείτε λίγο καλύτερα, είναι ύποπτο. Υποκρύπτεται ομοφυλοφιλική διάθεση! Κρίμα για σας, γιατί μόνο αν είστε  ψηλός μελαχρινός με δασύτριχο στέρνο (και με μεγάλο Ε9), έχετε ελπίδες να ξαπλώσετε στον οντά μου!

Αν αποτελώ εγώ την πηγή της έμπνευσή σας, τότε πάλι μπράβο μου! Είμαι μούσα, αν και σύμφωνα με την αείμνηστη Ρένα Βλαχοπούλου, είμαι στη φάση του μουσείου και όχι της μούσας ή της μουσίτσας!

Αν πάλι η ζήλεια, η μικροπρέπεια και η κακία σας καθοδηγούν, τότε είστε για λύπηση. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω…

Οδηγίες προς τους απανταχού κακούς και μικροπρεπείς ανθρώπους:

-       Βρείτε γκόμενο. Θα γεμίζει το χρόνο και το μυαλό σας. Ενδεχομένως και το αιδοίο σας ώστε να μη χρειάζεστε δονητές.

-       Βγες τε μια βόλτα στον ήλιο. Είναι ευεργετικός. Πέραν του ότι βοηθά στη σύνθεση της βιταμίνης D, σας ξελαμπικάρει. Βλέπετε πως ζουν οι άνθρωποι και εκτός υπολογιστή.

-       Αν πάλι, θέλετε απλά να διορθώσετε τον κόσμο, φυτέψτε κανένα δέντρο, υιοθετήστε ένα παιδάκι, κάντε ένα δικό σας  παιδάκι γιατί η υπογεννητικότητα, έλεγε σήμερα το πρωί η τηλεόραση, είναι το κύριο πρόβλημα της χώρας. Ταΐστε ένα αδέσποτο.

-       Κάντε γιόγκα. Θα ηρεμήσει το τσι σας.

-       Μη  με διαβάζετε για να μη σας ανεβαίνει η πίεση.

(Έλειψα.

Για αρκετό καιρό.

Και γύρισα και είδα το σύστριγγλο. Μη σας πω πως λάμβανα μέηλ και sms με λινκ και ενημερώσεις. Τελικά με αγαπάτε περισσότερο από όσο περίμενα.

Έλα ρε, είμαι πασίγνωστη μπλόγγερ! Μπράβο μου, να είμαι καλά να με χαίρομαι! Και μαζί με εμένα και όσοι με αγαπούν. Και είναι πολλοί.

Αυτό μάλλον πονάει.

Όπως πονάει και το ότι ξέρω να γράφω.

Είτε είναι κάτι χιουμοριστικό, είτε είναι κάτι δημιουργικό, είτε είναι κάτι που αφορά εμένα.)

Καλά να είστε, καλά να είμαι και … ξύδι!

Υ.γ. επειδή δεν είμαι σαν εσάς, δε σας εύχομαι να μπείτε σπίτι σας και να το βρείτε βομβαρδισμένο και να λείπουν όλα σας τα τιμαλφή. Ούτε να αφήσετε την τσάντα σας στο γραφείο σας, αν έχετε, και να σας έχουν πάρει από μέσα το μισό μισθό σας!

ΤΑΞΙΔΙ;

Άλλο ένα ταξίδι πόνου.

Η βαλίτσα δίπλα μου στο σταθμό.

Τα τρένα νωχελικά περνούν από μπροστά μου.

Επιβιβάζομαι. Βρίσκω τη θέση μου. Τακτοποιούμαι…

Η ανοιξιάτικη φύση, σε όλο το μεγαλείο της ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μου, που δεν είναι όμως σε θέση να απολαύσουν τίποτα.

Προσπαθώ να κοιμηθώ. Το ταξίδι είναι μακρύ και κουραστικό. Κάτω από άλλες συνθήκες, θα απολάμβανα τα λουλουδιασμένα λιβάδια, τα ανθισμένα δέντρα, το κρυφτό του ήλιου με τα σύννεφα, τα πουλιά να σκίζουν τον αέρα…

Όμως όχι. Δεν επιτρέπεται να απολαμβάνω την τόση αρμονία της φύσης. Δεν πρέπει να χαμογελώ στην ομορφιά των βουνών. Δεν πρέπει να χαλαρώνω στη θέα της θάλασσας. Δεν πρέπει να ηρεμώ κοιτώντας το γαλάζιο του ουρανού…

Κλείνω τα μάτια μου. Θέλω να κοιμηθώ. Θέλω να κλείσω τα μάτια μου και μαζί με αυτά τον πόνο σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Την αγωνία. Την απόγνωση. Να αφήσω μόνο την ελπίδα έξω. Να φωτίζει έστω και με μια μικρή αχτίδα. Να μου δίνει στόχο. Κάπου να ακουμπήσω…

Όμως όχι. Και τα πεντακόσια χιλιόμετρα θα τα κάνω χωρίς λεπτό ανάπαυλας. Χωρίς στιγμή ξενοιασιάς.

Η άφιξη. Πικρή. Μόνη. Στο σκοτάδι.

Η αναζήτηση ταξί. Η κίνηση

της πόλης. Οι διαδικασίες στην είσοδο του νοσοκομείου. Η άνοδος στα παλιά μαρμάρινα σκαλοπάτια που άλλα διστακτικά βήματα έφαγαν και λείαναν την κατάλευκη άλλοτε αρχοντιά τους.

Το δωμάτιο. Ημίφως, ησυχία, αγωνία.

Το οξυγόνο σπάει τη σιγαλιά με το συνεχές γουργουρητό του. Το μόνιτορ βουβό. Άρα όλα πάνε καλά.

Οι βουβές συνεννοήσεις για αλλαγή βάρδιας. Η βαλίτσα αλλάζει χέρια, οι άνθρωποι θέσεις, ο φόβος πρόσωπο.

Όταν ανοίγει τα μάτια της και διακρίνει, ψεύτικα χαμόγελα. Λόγια αισιοδοξίας, υποκριτική ηρεμία.

Το εξιτήριο. Χρονοβόρο, με μισόλογα, με κρυφές ματιές με τους γιατρούς και τις νοσηλεύτριες.

Στο σπίτι. Επιβολή ησυχίας. Επιβολή συσκότισης. Όχι δυνατά την τηλεόραση, μην κοπανάτε τα παιχνίδια στο πάτωμα, είναι ξύλινο και κάνει πολύ θόρυβο. Η  μαμά έχει ανάγκη ξεκούρασης. Τα φάρμακα στο ψυγείο, ο φλεβοκαθετήρας στον καρπό. Εγώ εκεί. Να κάνω την αγωγή ενδοφλέβια και υποδόρια. Να δίνω οδηγίες για φαγητό. Να καθησυχάζω, να εξηγώ, να παροτρύνω. Να την κρατώ όταν κάνει εμετό. Να τη βοηθώ να ντυθεί. Να την πιέζω να φάει.  Να παρηγορώ, να δίνω κουράγιο, να κρύβω τη δική μου ανησυχία κάτω από χαμόγελα και αστεία.

Η αναχώρηση. Οι εναγκαλισμοί στο σπίτι, οι χειραψίες στο σταθμό, η μοναξιά του ταξιδιού. Χωρίς σκέψεις. Η κούραση, σωματική και ψυχική με έχει εξουθενώσει. Κοιτώ έξω από το τζάμι χωρίς να σκέφτομαι. Μόνο κάνοντας απολογισμό, μήπως δεν υπολόγισα σωστά τις μονάδες; Μήπως ξέχασα κάποια δόση; Μήπως μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω και δεν το έκανα; Όχι. Τόσα χρόνια εμπειρίας, δε μου επιτρέπουν να κάνω κανένα λάθος. Όσο και να το ήθελα. Έχει γίνει, πλέον, δεύτερη φύση μου…

Η επιστροφή. Στο άδειο σπίτι. Τα λουλούδια θέλουν πότισμα. Η βεράντα νερό. Το σαλόνι ξεσκόνισμα.

Ο ύπνος. Γεμάτος ταραγμένα όνειρα, φόβο, αγωνία και άγχος. Το τηλέφωνο που χτυπά όταν τα παιδιά κοιμούνται για να μην ακούν και ανησυχούν. Όταν η σιγαλιά της νύχτας και η απόσταση μπορούν να ανοίξουν τις καρδιές και τα στόματα. Όταν ο φόβος πρέπει να ακουστεί και να τον διώξεις. Όταν η ελπίδα πρέπει να φωλιάσει πάλι στο σπίτι εκείνο. Όταν δεν είσαι εκεί να της κρατάς το χέρι σφιχτά και να της λες πως όλοι είμαστε μαζί της…

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

... με υγεία, με αγάπη, με χαρές και γλέντια!

Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση, να χαρείτε, να περάσετε καλά, να γλεντήσετε με την καρδιά σας, να χορέψετε αλλά να θυμάστε ότι αν πιείτε, να μην οδηγήσετε!
Αφήστε κάποιον ξενέρωτο να το κάνει. Κάποιον που θα σας επιστρέψει στην οικογένεια και τους φίλους σας σώους και αβλαβείς.

Πολλά φιλιά και με όλες τις ευχές μου

Ο ΜΑΙΟΣ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ...

Και αισίως μας ήρθε ο μήνας των λουλουδιών.

Καλό μήνα, με υγεία και χαρές.

Προσοχή στο αρνί και το κρασί. 
Το μουσικό κομμάτι που ακολουθεί, είναι το θέμα της ταινίας "Ο ΝΟΝΟΣ" που ο συνθέτης Νίνο Ρότα, τιμήθηκε με το όσκαρ καλύτερης μουσικής επένδυσης.

Ο Νίνο Ρότα (3/12/1911 - 10/4/1979) ήταν ιταλός συνθέτης. Έχει γίνει γνωστός για τη μουσική που έγραψε για την ταινία Ο Νονός αλλά και για την μακροχρόνια συνεργασία του με τον Φεντερίκο Φελίνι.
Γεννημένος στο Μιλάνο από γονείς μουσικούς, άρχισε από μικρή ηλικία τις σπουδές του στο ωδείο της πόλης. Μετά από λίγα χρόνια ο δάσκαλος του τον έπεισε να πάει για σπουδές στην Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α., κάτι που ο ίδιος έπραξε. Εκεί έμεινε για τρία χρόνια όπου και επέστρεψε πίσω στην Ιταλία.
Την πρώτη μουσική για ταινία έγραψε το 1933 για το Treno Popolare του Ραφαέλο Ματεράτσο. Μετά από περίπου 20 χρόνια γνώρισε τον Φεντερίκο Φελίνι και από εκεί ξεκινάει μια συνεργασία που κράτησε για περίπου 30 χρόνια. Έγραψε μουσική για ταινίες όπως το "Λα Στράντα", το "Γλυκειά Ζωή" , το "8 1/2", το "Βατερλώ" , το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" και για τον "Νονό".
Τιμήθηκε με όσκαρ για τη μουσική του στον Νονό ΙΙ το 1975
Έχει γράψει μουσική για πάνω από εκατό ταινίες αλλά και για δέκα όπερες, πέντε μπαλέτα και αρκετές συμφωνικές συνθέσεις.