ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΟΥ

 

Άντε βρε, για σας δουλεύω!

Σήμερα μπορείτε να χαρείτε. Μπορείτε να πάρετε τα χάκια σας, όπως λέμε και εμείς στις εξωτικές καρδιτσιους νήσους!

Σήμερα, την ώρα που πέρναγα από τα δωμάτια των ασθενών για να επιλύσω απορίες τους και να ελέγξω τι γίνεται, κάποιος επιτήδειος, μπήκε στο γραφείο μου, άνοιξε την τσάντα μου, βρήκε το πορτοφόλι μου και πήρε από μέσα ένα αξιοσέβαστο ποσό!

Χαρείτε, αλείψτε την κοιλιά σας με μέλι, όπως λένε και στη μεγαλόνησο και χαμογελάστε.

Χαμογελάστε εσείς γιατί εγώ είμαι με πίεση και νεύρα τόσα, που αν μου κλείσεις τη μύτη, θα εκραγώ!

Ειδοποίησα την ασφάλεια,

έκραξα το προσωπικό μου που δεν ήταν στις θέσεις τους και περίμενα κάποιον να μου πει το παραμικρό για να την πληρώσει τη νύφη.

Φαίνεται, όμως, πως μου είχε γυρίσει το μάτι και όλοι ήταν παναγίες!

Έφυγα στις πέντε από το νοσοκομείο, με τα νεύρα τσατάλια, με τα μάτια αλλήθωρα και την πίεσή μου στο Θεό.

Δε με νοιάζει για το ποσό. Πες ότι ξαναπλήρωσα το χαράτσι. Αλλά με ενοχλεί που δεν τα έφαγα εγώ. Αν είχα πάρει μια τσάντα, τρία ζευγάρια παπούτσια, δυο στυλό mon blanc, αν τα είχα ξοδέψει στο Ρέμο ή είχα πάει ένα διήμερο κάπου, δε θα με ένοιαζε. Με νοιάζει που δεν τα χάρηκα εγώ.

Ακόμα και αν κάποιος μου τα ζητούσε, θα του τα έδινα. Αλλά να του τα δώσω εγώ. Όχι να μου τα πάρει κάποιος γιατί τα βρήκε από μαλακία όσων δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους!

Άσε που θα μου λείψουν. Πες δε θα βγω. Δε θα ψωνίσω, δε δε δε… εγώ να είμαι καλά. Αλλά γιατί ρε φίλε να μου τα πάρεις; Εγώ τα δούλεψα, εγώ είμαι όλη μέρα μέσα στην ψευδομονάδα και την κλεμπσιέλα. Εγώ κρατάω το χέρι της μάνας σου όταν ξεψυχά. Δε σου ζητώ να με πληρώσεις. Ζητώ να μη μου πάρεις αυτά που δούλεψα.

Άντε. Τώρα που τα είπα, πάω να φτιάξω ένα χαμομήλι μπας και ηρεμήσω, γιατί αν συνεχίσω έτσι, το εγκεφαλικό δεν το γλιτώνω…