ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΓΕΡΑ ΝΕΥΡΑ...

Διαβάζω καθημερινά στα μπλογκ, γιατί από αυτά ενημερώνομαι, ότι υπάρχει κρίση.

Ηθικής, σίγουρα.

Αξιών, δεν το συζητώ.

Οικονομική, εκεί διατηρώ τις αμφιβολίες μου.

Και εξηγούμαι.

Πήγα χθες το μεσημέρι να πάρω τη μαμά μου από το Διόνυσο. Είχε πάει στο χωριό και έφερε και καλούδια.

Ξεκίνησα από το σπίτι γύρω στις τρεις και μισή. Τι γύρω, ακριβώς ήταν τρεις και μισή. Το τι κίνηση βρήκα στην Κηφισίας δεν περιγράφεται. Όλοι έξω, με τα αυτοκινητάκια τους.

Άμα έχει κρίση, δεν παίρνεις τα μέσα μαζικής μεταφοράς; Δεν ελαχιστοποιείς τα περιττά έξοδα; Δεν περιορίζεις τις εξόδους σου; Ε, εγώ αυτό δεν το έχω δει. Εγώ έκοψα την παραδουλεύτρα, ψιλομαγειρεύω, έκοψα μαχαίρι τις νυχτερινές βόλτες στο Σούνιο με το αυτοκίνητο και όλα αυτά για να ανταπεξέλθω στην κρίση.

Έφτασα στο Διόνυσο γύρω στις πέντε παρά. Η μαμά με το θείο μου είχαν σταματήσει να φάνε ψάρια και θα καθυστερούσαν, έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να τα πω και με τη θεία μου και με τον ξάδερφο τον πλαστικό χειρουργό. Τέλειο το βρήκε το μπότοξ. Πολύ χάρηκα. Σε λίγες μέρες θα με το ξανακάνει… λέει ότι πρέπει. Τώρα, ή πάνω μου μαθαίνει, ή έτσι πρέπει να είναι!

Φτάνει η χήρα μάνα, φορτώνω τα προικώα στο γερμανούλη και ξεκινάμε για το σπίτι της. Και φτάνουμε στο ύψος του ΚΑΤ. Και αυτό ήταν. Κάναμε τρεις ώρες να φτάσουμε στο κέντρο. Πήχτρα. Σημειωτόν σε όλη σχεδόν τη διαδρομή. Εντελώς σταματημένοι για κανένα δεκάλεπτο στο ύψος του golden hall. Μιλάμε για ορδές οικονομικά ασθενών ελλήνων που γονάτιζαν το mall. Και μη μου πείτε ότι δεν ψώνιζαν γιατί μόνο στο πάρκινγκ να βάλεις το αυτοκίνητο, πληρώνεις! Και με αυτοκίνητα είχαν πάει όλοι εκεί. Και όλοι έφευγαν με σακούλες. Και όχι μια, πολλές σακούλες από φίρμες. Μήπως τα μοιράζουν δωρεάν εκεί; Γιατί αν τα μοιράζουν δωρεάν, να  πάω και εγώ. Μόνο που όταν πήγα, πλήρωσα αδρά όχι μόνο το ρόλεξ αλλά και τον καφέ!

Κρίση κρίση, αλλά τις βόλτες με το αυτοκίνητο, τα ψώνια, τις αγορές μια χαρά τις κρατάει ακόμα ο έλλην.

Έκανα μια βόλτα στη λεωφόρο βουλιαγμένης με τα πόδια. Πριν τρία χρόνια έσφυζε από ζωή η περιοχή. Όλα τα καταστήματα είχαν κόσμο. Πριν τρεις μήνες, ένα στα τρία καταστήματα ήταν κλειστό και ανάμενε ιδιοκτήτη. Έπαθα ένα σοκ είναι η αλήθεια.

Όμως τα πολυκαταστήματα τύπου mall, δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα. Μάλλον η κρίση είναι μια μεταβατική κατάσταση ή το έναυσμα για την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του λιανικού εμπορίου. Δεν μπορεί ένας από τους πιο εμπορικούς δρόμους της Αθήνας να έχει το 33% των καταστημάτων κλειστά και στο mall της Κηφισίας να γίνεται το έλα να δεις! Ακόμα και στο mall στη λεωφόρο βουλιαγμένης, χαμός γίνεται. Η κίνηση δε σταματά ποτέ. Ότι ώρα και να πας ως τις εννέα το βράδυ, τα καταστήματα είναι ανοικτά και τα καφέ και τα φαγάδικα γεμάτα!

Υποθέτω ότι όταν θα βγούμε από την κρίση, θα διαπιστώσουμε πολλές διαφορές σε πράγματα που μέχρι τότε δεν είχαμε δώσει την πρέπουσα σημασία. Ίσως οι αγορές με τον τρόπο που τις είχαμε συνηθίσει να μην υπάρχουν πια. Να έχουν γίνει ζώνες εμπορικές, κατοικιών, διασκέδασης και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο…

Αλλά είδωμεν…