Μου λείπεις.
Πολύ.
Πάρα πολύ.
Κάθε μέρα.
Δεν πέρασε μέρα, εδώ και τόσα χρόνια, που να μην προσπαθήσω να σου τηλεφωνήσω για τον οποιοδήποτε λόγο.
Και κάποιος βρίσκεται να μου θυμίσει ότι δε γίνεται…
Και σήμερα, πρέπει να κάνω αυτό το θλιβερό καθήκον.
Δεν μπορώ ακόμα να το χωνέψω.
Δεν μπορεί να έχει γίνει αυτή η αδικία.
Όσο πλησίαζαν οι μέρες, τόσο πιο δύσκολο ήταν. Αλλά για το παιδί και τη μαμά έπρεπε εγώ να είμαι δυνατή.
Κάθε πρωί που πάω στη δουλειά, κλαίω.
Ήταν η ώρα που μιλούσαμε και λέγαμε τα νέα μας για πρώτη φορά κάθε μέρα.
Μου λείπει αυτή η απλή ρουτίνα.
Μου λείπει η σιγουριά που απέπνεε η παρουσία σου.
Μου λείπει η συντροφικότητα που είχαμε αναπτύξει και το ιδιότυπο χιούμορ μας.
Είμαι μόνη μου χωρίς εσένα. Και ας περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ.
Ήθελα και εσένα στη ζωή μου.
Ήθελα τον ίσκιο σου.
Πως μπόρεσες να με αφήσεις μπαμπά;;;
Πόσο σε καταλαβαίνω..
ΑπάντησηΔιαγραφήHfaistiwnas
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι ο μοναδικός που μπορεί να με καταλάβει ηφαιστιωνάκο μου. και δυστυχώς δε γίνεται πιο απαλός ο πόνος όσο περνάει ο καιρός. βλέπεις εγώ τον μπαμπά μου του ειχα φοβερή αδυναμία και ήταν ο καλύτερός μου φίλος!
Ναι, η αλήθεια είναι ότι μετά τα 14 χρόνια άρχισε σε εμένα να μαλακώνει ο πόνος. Όχι πως φεύγει τελείως. Απλά μαθαίνεις να ζεις με την απουσία...
ΑπάντησηΔιαγραφήευχομαι γρηγορα ο πονος σου να μαλακωσει, να μουδιασει καπως, καποιος τροπος πρεπει να υπαρχει...:/
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου έκανες τώρα....κάθε πρωί μου άνοιγε το μαγαζί...πίναμε το καφεδάκι μας...με βοήθούσε με το παιδί μου...(γιος και μοναχοπαίδι τον μεγάλωσα μέσα στο μαγαζί μόνη μου)...το πήγαινε βολτίτσα παιδική χαρά...για να με ξεκουράσει) και άντε πάλι την επομένη ξαναερχόταν....κοιτάω την φωτογραφία του και πολλές φορές τα μάτια μου βουρκώνουν...νομίζω ότι ήταν χθες......φου φου...Εφυγε 14 Νοεμβρίου...κωλομήνας...
ΑπάντησηΔιαγραφήήρθα για μια καλημέρα...ήρθα και για μια καλησπέρα, δεύτερη φορά...μην αφήνεις την απουσία να κάνει αντίλαλο, μεγαλώνει το κενό...δεν το έχω περάσει αυτό αλλά με τέτοια ενέργεια απο εσένα, καλά θα είναι όπου κι αν είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω κάποιον εδώ δίπλα-που ξέρεις ποιος/ονόματα δεν λέμε- που φωνάζει:
αστρο υλη είμαστε/αστρο υλη θα ξαναγίνουμε...!!!
Αχ βρε κοριτσάκι μου ,τι έχεις πει τώρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουν περάσει τόσα χρόνια που με άφησε ,κι όμως είναι σα να είναι εδώ ,γύρω μου.
Μεγάλος πόνος και η απουσία έντονη.
Να είσαι καλά να τον θυμάσαι .
Φιλιά.
Κουράγιο Ρία, έτσι είναι η ζωή... Πάντα τα αγαπημένα πρόσωπα μας λείπουνε πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλεναδα, ξέρω ότι μια αγγαλίτσα δεν θα σε παρηγορήσει! Αλλά ..."Αστρο υλη είμαστε/αστρο υλη θα ξαναγίνουμε...!!!" όπως σου μετέφερε τα Ισσαλεμένα λόγια και η γλυκειά μας Μελλισάλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελλισάλη, όλα καλά? Πως πάτε? Χαίρομαι που σε βλέπω, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες ...
Αθηνά...
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πολύς ο καιρος ακόμα αθηνά...
και δε νομίζω ότι θα το καταφέρω. είναι τόσο νωπή ακόμα η έλλειψή του, που υποφέρω.
Ἅ λ ς
ΑπάντησηΔιαγραφήλένε ότι ο χρόνος απαλύνει όλες τις πληγές. αλλά έξι χρόνια τώρα δε...
ο καιρος θα δείξει!
mia
ΑπάντησηΔιαγραφήκωλομήνας, καλά λες!
αν ο άνθρωπος είναι μέρος της καθημερινότητας σου για πολλά χρόνια, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο.
melissalli
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι θα ήταν άσχημα να έχω αυτήν την αστροϋλη ακόμα μαζί μου;
ήταν τόσο νέος, τόσο υγιής, τόσο ευαίσθητος. ήθελα να τον έχω ακόμα...
Venus on fire
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ξέρω πως πραγματικά με καταλαβαίνεις φιλενάδα. και σε ευχαριστώ!
Panos Konstantinidis
ΑπάντησηΔιαγραφήγεγονός είναι πάνο. και ακόμα περισσότερο αν την αγάπη που τους έχεις την έχουν κερδίσει και δεν είναι δεδομένη λόγω συγγένειας!
Λιακάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήτη δική του αγκαλιά ήθελα να είχα, φιλενάδα. αλλά πρέπει να πορευτώ με ότι έχω...