ΕΥΧΕΣ...

...στο πιο υπέροχο πλάσμα του κόσμου.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ

ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ

η μανούλα...

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ;;;

 Ε;;; ποια είναι;;;

Είναι η κίτρινη φυλή ή αλλιώς ταρίφες; Σταματούν όπως να ’ναι και όπου να ‘ναι. Δεν ανάβουν αλάρμ, δε βγάζουν φλας, καθυστερούν να ξεκινήσουν για να γράψει το ταξίμετρο δέκα λεπτά ακόμα. Είναι αυτοί;;; Όχι…

Είναι οι εκπαιδευτικοί; Πετούν ψίχουλα γνώσης στην αίθουσα διδασκαλίας και αφήνουν τους γονείς ή τα φροντιστήρια να κάνουν τη δουλειά που τους πληρώνει το δημόσιο να κάνουν. Όχι δεν είναι αυτοί!

Είναι οι γιατροί; Που ζητούν φακελάκια και αν δε δώσεις το προκαθορισμένο ποσό δε βλέπεις χειρουργείο πριν τη Δευτέρα παρουσία. Έχουν ξέχάσει τον ιπποκράτη, τον όρκο που δίνουν, το ότι εξασκούν λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Όχι δεν είναι ούτε αυτοί.

Είναι οι δικηγόροι που ψεύδονται ασύστολα; Που δημιουργούν παρακυκλώματα στο δικαστικό ή στις φυλακές; Που έχουν στρατιές ψευδομαρτύρων και είναι ικανοί να σταυρώσουν ξανά το χριστό; Ούτε αυτοί είναι…

Μην ψάχνετε, οι χειρότεροι είναι οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ. Όποτε τους τη δώσει, κατεβάζουν τους διακόπτες και δεν τους νοιάζει κάτι. Δηλαδή, τους νοιάζει, η τσέπη τους και μόνο αυτή.

Ποιος είσαι ρε ανεγκέφαλε καραγκιόζη και με καταδικάζεις να ανέβω οκτώ ορόφους με τα πόδια και έναν ημιόροφο παρακαλώ;

Και εμένα, πες πάει στο διάολο, σαράντα τόσο χρονών είμαι, έχω και κάποια κιλά παραπάνω, δε με χέζεις, θα ανέβω με τα πόδια. Αλλά τη μάνα μου που βγήκε σήμερα από το νοσοκομείο μετά από αρθροπλαστική ισχίου και δεν κάνει να ανέβει σκαλιά, δεν κάνει να κάθεται πανω από 20 λεπτά στην καρέκλα, που είναι εξουθενωμένη από τη ζέστη, το κυκλοφοριακό, τους πόνους, την άβολη στάση γιατί δεν πρέπει το χειρουργημένο πόδι να δέχεται φόρτιση, πως διάολο θα την ανεβάσω στον όγδοο;;; Να την πάρω στην πλάτη; Να την πάρω. Δεν επιτρέπεται ρε σαδιστικό γουρούνι!

Είσαι ηλίθιος και κρετίνος. Αλλά δε φταις εσύ. Φταίει που κανείς εισαγγελέας δε σέβεται τα παντελόνια που φοράει και δε σε έστειλε με συνοπτικές διαδικασίες να περάσεις το καλοκαίρι σου στη φυλακή.

Νομίζεις ότι θα καταφέρεις κάτι; Προσωπικά, μακάρι να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ σήμερα κιόλας. Να χάσεις τα 10.000 που παίρνεις το μήνα και να μην έχεις ξανά το δικαίωμα να στερείς από το φορολογούμενο πολίτη το αγαθό του ηλεκτρικού ρεύματος; Και εγώ βρήκα λύση. Η γιαγιά στον πέμπτο που έχει ανάγκη από συνεχή παροχή οξυγόνου πως θα κάθισε δυο ώρες στο σπίτι χωρίς να δουλεύει ο πυκνωτής οξυγόνου που λειτουργεί με ρεύμα;;;

Δε θα πέσει ένας από αυτούς στα χέρια μου;;; θα πέσει. Εκεί να δεις ρε ρεμάλι που σε πονεί και που σε σφάζει!!!

ΠΩΣ...;

Πως καταλαβαίνουμε ότι μπήκε το καλοκαίρι;

Από πολλά και διάφορα.

Δε θα πω για τον ήλιο, γιατί μέχρι προχθές, ένα διωράκι βροχή το είχαμε…

Το καταλαβαίνουμε από την μπόχα των κυρίων και των κυριών που δεν έχουν καλή σχέση με το λουτρό του σπιτιού τους. Σηκώνουν το χέρι τους και λιποθυμούν όσοι περνούν σε απόσταση εκατό μέτρων.

Το καταλαβαίνουμε από τις επαναλήψεις στην τηλεόραση. Αν δω άλλη μια φορά τον Κατακουζηνό/Πώπωτα, θα βγάλω σπυριά. Δηλαδή αυτό το κανάλι δεν έδειξε τίποτα πιο πετυχημένο από αυτά τα δυο σήριαλ και τον Μπέζο;

Το καταλαβαίνουμε από τα κουνούπια και τα κόκκινα σημάδια που έχουμε κάθε πρωί στο σώμα μας. Πουά έχουμε καταντήσει. Λες και έπεσε επιδημία ιλαράς είμαστε.

Το καταλαβαίνουμε από τις κυράτσες που πλένουν τη βεράντα τους και πιτσιλούν τους τοίχους για να δροσίσει το σπίτι. Αν είναι δυνατό, ρε παιδιά, ρίχνουν μπόλικο νερό στους τοίχους, για να δροσιστεί το σπίτι. Τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας; Είμαι και ψηλά, βλέπω όλα τα μπαλκόνια της γειτονιάς, είναι μια, αν την πιάσω, το λαστιχο στο ένα χέρι, το κινητό στο άλλο, και το νερό να τρέχει να τρέχει να τρέχει να τρέχει… με πιάνει και το οικολογικό μου για τη σπατάλη του νερού, μου έρχεται να της πετάξω τη γλάστρα με το γιούκα από τη βεράντα μου στο μπαλκόνι της!

Το καταλαβαίνουμε από τους αλλοδαπούς που αντί για χαρτομάντηλα πουλάνε βεντάλιες και μυγοσκοτωστρες ρακέτες του τένις. (Πήρα μια τέτοια που τη φορτίζεις στην πρίζα την ηλεκτρική και από εκείνη τη μέρα δεν έχω δει μυγάκι ή κουνούπι σπίτι για να την εγκαινιάσω. Ούτε εκείνο το κωλοκούνουπο που έκανε πάρτυ πάνω μου και κάλεσε και τους φίλους του την Τετάρτη το βράδυ και ξύπνησα την Πέμπτη με έξι, ναι έξι, 6 τσιμπήματα στο δεξί στήθος! Τώρα έλα ρε παλιοκούνουπο, να σε κάνω ψητό. Αλλά εξαφανίστηκε…)

Το καταλαβαίνουμε από τις διαφημίσεις στα περιοδικά για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια/κολλέγια/σχολές. Από τις αγγελίες για κρεββάτια/βιβλιοθήκες/σαλονάκια από φοιτητές που πήραν πτυχίο και πουλούν την πραμάτεια τους.

Εσείς από τι καταλαβαίνεται ότι επιτέλους έφτασε το καλοκαίρι;

Υ.Γ. για κάποιο περίεργο λόγο δεν μπορώ να βάλω φωτογραφίες ούτε να κάνω αλλαγές στην ανάρτηση, είμαι καλό κορίτσι και δε λέω τι κάνει ο μπλόγγερ!

TYXAIO; ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ...

Ξεπερνώ με οδύνη την ψυχρολουσία της βαθμολογίας των πανελλαδικών και τις 17300 μονάδες που έπιασε το βλαστάρι μου και κοιτώ μπροστά…

Και επειδή ήμουν έτοιμη να ασχοληθώ με το παρακάτω θέμα, το αναρτώ σήμερα για να μην ασχοληθώ με την αποτυχία του μικρού.

Ως γνωστόν είμαι νοσηλεύτρια. Μπήκα λοιπόν στο ίντερνετ, άνοιξα και κάτι παλιοβιβλία που είχα και διάβασα για το μοδάτο πλέον μικρόβιο 

escherichia coli.

Διαπίστωσα ότι δεν έχουν αλλάξει πολύ οι γνώσεις των επιστημόνων για το μικρόβιο από τα χρόνια που ήμουν στη σχολή.

Αυτό το μικρόβιο, είναι γνωστό και ως κολοβακτηρίδιο γιατί συνήθως εντοπίζεται στα κόπρανα ανθρώπων ή ζώων μιας και ζει στο έντερο τους.

Ποτέ μέχρι τις αρχές Μαΐου ποτέ δεν είχαν παρατηρηθεί τόσοι θάνατοι μαζεμένοι και να ευθύνεται για αυτούς το παραπάνω μικρόβιο.

Διάβασα σε ένα γερμανικό έντυπο, το μετέφρασα στα αγγλικά, ότι το ινστιτούτο Koch, κάτι σαν το δικό μας Παστέρ ένα πράμα, διαπίστωσε ότι το στέλεχος του μικροβίου που απομονώθηκε από τους νοσούντες, δεν υπάρχει φυσιολογικά στη φύση και είναι προϊόν γενετικής επίδρασης σε εργαστήριο στο κοινό Escherichia coli.

Μέσα σε σχεδόν πενήντα ημέρες, οι γερμανικές αρχές, εντόπισαν το μικρόβιο, βρήκαν πως μολύνθηκαν οι άνθρωποι, έκαναν λάθος, εντόπισαν την πραγματική πηγή μόλυνσης.

Κυκλοφόρησαν ένα τεστ που το κάνεις στα φρούτα και τα λαχανικά και διαπιστώνεις αν είναι μολυσμένα με το μικρόβιο.

Εντόπισαν δε, πάνω από τέσσερις πηγές μόλυνσης σε τέσσερα διαφορετικά σημεία της Γερμανίας.

Αν το μικρόβιο βρισκόταν σε έξαρση και μεταλλάχτηκε με την επίδραση διαφόρων φυσικών παραγόντων, γιατί εντοπίστηκε η συγκεκριμένη μετάλλαξη μόνο στη γερμανική επικράτεια;;;

Αν οι καιρικές συνθήκες, η μόλυνση του περιβάλλοντος και το γεωγραφικό πλάτος και  μήκος παίζουν ρόλο στην ανάπτυξή του, γιατί δεν παρουσιάστηκαν κρούσματα μόλυνσης και σε άλλα μέρη του πλανήτη που έχουν τις ίδιες συνθήκες;;;

Γιατί απλούστατα, δεν είναι τυχαίο.

Είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, τρομοκρατική επίθεση.

Ο βιολογικός πόλεμος είναι το φτηνότερο και αποτελεσματικότερο μέσο θανάτωσης μεγάλου αριθμού ατόμων. Με ένα εργαστήριο του κώλου που μπορείς να φτιάξεις στο πλυσταριό σου, μπορείς να μολύνεις όλον τον πλανήτη.

Θα μου πείτε γιατί τη Γερμανία και όχι την Ιταλία. Ή την Ινδία, ή την Ελλάδα… γιατί αν μολύνεις μια χώρα όπως η Γερμανία που όλα δουλεύουν ρολόι και ταχύτατα μπορεί να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός άμυνας, τότε έχει μεγαλύτερη αξία. Είναι πιο μεγάλος άθλος να μολύνεις πέντε μέρη στη Γερμανία από εκατό στην Ελλάδα. Και φυσικά έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στην παγκόσμια κοινή γνώμη.

Σημειωτέον, ότι οι βρετανοί αθλητές δεν πήγαν στη Γερμανία για τους αγώνες κωπηλασίας, το ίδιο και οι αντιπρόσωποι του καναλιού  BBC. Τυχαίο; δε νομίζω...

Καλά, οι αθλητές φοβήθηκαν, λογικό, αλλά οι δημοσιογράφοι που δουλειά τους είναι να ενημερώνουν τον κόσμο για τις διάφορες αθλητικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις, γιατί δεν ταξίδεψαν να καλύψουν το γεγονός και ας απουσίαζε η βρετανική ομάδα;;;

Κάτι ξέρουν και μας το κρύβουν. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιοι κρύβονται από πίσω.

Και αναμένω.

Άντε, πάω να κλάψω. Νομική δεν πιάνουμε… τουλάχιστον με τις περσινές βάσεις.

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ...

Καλά, αυτό το σημερινό, είναι από τα άγραφα. Έφυγα από το νοσοκομείο στις τρεις παρά τέταρτο, έφτασα στο σπίτι μου στις πέντε και τέταρτο!

Είχα δει τα έκτροπα στο σύνταγμα, είδα τη συνάντηση Παπανδρέου Παπούλια, αλλά τέτοιο κυκλοφοριακό χάος δεν περίμενα να ζήσω.

Βλέπεις ρε φίλε τροχονόμε, ότι δεν επιτρέπεται να πάμε στη βασιλίσσης Σοφίας, γιατί δε μας κόβεις το δρόμο πριν τη Φειδιππίδου;

Τέτοιο χάλι, κανείς αθηναίος δεν έχει ζήσει άλλη φορά.

Και αναρωτιέμαι:

Τι ακριβώς επιθυμούν οι αγανακτισμένοι στο σύνταγμα;

Να γίνουν εκλογές; Θα γίνουν. Αλλά και τι θα βγει; Θα γίνει κανένα θαύμα και θα γεμίσουν τα ταμεία; Θα υπερδιπλασιαστεί το απόθεμα χρυσού της χώρας; Θα έχει ο καινούργιος πρωθυπουργός, κανένα μαγικό λυχνάρι που θα ικανοποιήσει τις ευχές των ελλήνων; Όχι. Προσωπικά, θεωρώ το εξής απλό: ποιος χειρουργός μπορεί να διορθώσει ένα λάθος χειρουργείο που έκανε σε κάποιον ασθενή; Ο ίδιος που έκανε το λάθος. Αυτός ξέρει τι ακριβώς έκανε και πώς να το διορθώσει. Μήπως κανείς από τους αγανακτισμένους υπέγραψε το μνημόνιο; Όχι. Αυτός που το υπέγραψε καλείται τώρα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Μην του δίνεις τσιμπίδα, άσ’ τον να τα βγάλει με τα χέρια! Ή έχετε την εντύπωση ότι με τις εκλογές θα βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Ποτέ. Πάλι οι ίδιοι θα είναι ρυθμιστές. Οπότε οι εκλογές, δεν είναι λύση.

Να επιστρέψουμε στη δραχμή; Αφού δεν το κάναμε πέρυσι τον Ιανουάριο, τώρα θα είναι μεγάλο λάθος. Θα γίνουν υποτιμήσεις. Το ευρώ θα ανέβει στα ύψη. Ότι εισαγόμενο θα στοιχίζει υπερβολικά. Και δε μιλάω για υπολογιστές ή για κινητά τηλέφωνα. Μπορούμε να βολευτούμε και με τα παλιά μας. Δε μιλάω για τα αυτοκίνητα. Εκεί που κάθε νούμερο στην πενταετία άλλαζε αυτοκίνητο ας αλλάξει στη δεκαπενταετία.  Δε μιλάω για αβοκάντο και παπάγιες, μιλάω για τα φάρμακα. Για να έρθουν τα φάρμακα για τον καρκίνο θα υπάρχει τεράστια διαδικασία. Θα υπάρχουν καθυστερήσεις, θα υπάρχουν υπέρογκα έξοδα που δε θα τα καλύπτουν τα ήδη καταχρεωμένα ασφαλιστικά ταμεία. Θα πεθάνει κόσμος και κοσμάκης. Και ακόμα και τα αντιβιοτικά θα ακριβύνουν πολύ. Βέβαια όπως ήδη γίνεται, θα βγουν φασόν αντιβιοτικά, αλλά αυτό θα πάρει μερικά χρόνια, όχι πολλά, δυο τρία, αλλά κόσμος θα πάει να συναντήσει το δημιουργό του…

Τι ακριβώς ζητούν οι αγανακτισμένοι με το να βρίσκονται καθημερινά στο σύνταγμα; Μήπως να παραιτηθεί η κυβέρνηση και όλοι οι 300; Τόσες μέρες διαπίστωσαν ευθιξία και ντροπή από τους αντιπροσώπους μας;;; Όχι βέβαια! Τι κάνουν απ΄ έξω λοιπόν; Μήπως ελάττωσαν τις δικές τους απολαβές για να δοθούν τα χρήματα στους συνταξιούχους; Δηλαδή τώρα θα αλλάξει κάτι; Θα τους έρθει η επιφοίτηση και θα παραιτηθούν; Πάνω από δεκαπέντε ημέρες κάθε απόγευμα μαζεύεται κόσμος. Πήγα και εγώ τρεις φορές. Είδα ότι ως τρόπος διαμαρτυρίας δεν έχει αποτέλεσμα. Ο πρωθυπουργός είπε ότι συνεχίζει στην πορεία που χάραξε με σταθερότητα. Άδικος κόπος οι συγκεντρώσεις…

Φτάσαμε στο σημείο να ζητιανεύουμε χρήματα για να πληρώσουμε τους γιατρούς και τους δασκάλους. Και αναρωτιέμαι ξανά. Πέσανε στην Ελλάδα τόσα δις ευρώ; Και αν ναι, που είναι; Γίνανε δρόμοι; Που; Γίνανε νοσοκομεία; Που; Δόθηκαν επιδοτήσεις στους αγρότες; Σε ποιο νομό; Δόθηκαν κίνητρα στους βιοτέχνες να αναπτύξουν τις επιχειρήσεις τους ή τους ανάγκασαν να μεταφέρουν τις βιοτεχνίες τους στη Βουλγαρία την Αλβανία τα Σκόπια; Δόθηκαν κίνητρα στους εφοπλιστές να υψώσουν ελληνική σημαία στα καράβια τους ή τους ανάγκασαν να έχουν τα μισά σημαία Λιβερίας και τα μισά σημαία Τρινιντάντ Τομπάγκο;

Αν πέσανε τόσα λεφτά στη χώρα, που είναι; Ποιος τα  πήρε; Πως ξοδεύτηκαν; Γιατί τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε χρήματα που δεν τα είδαμε. Αυτό ναι. Να μας πουν που πήγαν τα χρήματα και αν δεν έγινε σωστή διαχείριση να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Αυτό θα ήταν ένα αίτημα των αγανακτισμένων σωστό. Αλλά δεν είναι.

Βλέπω συνέχεια κάτι εκπομπές να δείχνουν τον κόσμο να μουτζώνει τη βουλή. Ωραία. Ξεσπά. Κατανοητό. Που ακριβώς όμως προσφέρει στον αγανακτισμένο; Έχει την εντύπωση πως θα ιδρώσει κανενός βουλευτή το αυτί; Το πιο πιθανό είναι να χαμογελάσει ο βουλευτής. Κατά τα άλλα, μια από τα ίδια!

Αυτά για σήμερα. Πάω μια βόλτα στη θάλασσα τώρα που βγήκε ο ήλιος. 

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΣΩΑ ΚΑΙ ΑΒΛΑΒΗΣ (για το αβλαβής θα σας πω αύριο)

Το ξέρω πως χάθηκα, αλλά είχα κάτι περίεργα με τον υπολογιστή και τον έδωσα για φτιάξιμο. Τώρα αν τον φτιάξανε ή όχι, δεν ξέρω. Πάντως δε μου κάνει τα κόλπα που έκανε πριν.

Έδωσα τον υπολογιστή σε ένα φίλο που είναι τεχνικός. Θα μου τον έφερνε σήμερα. Όμως κάτι έτυχε σε κάποιο συγγενή του και έπρεπε να φύγει εκτάκτως χθες. Έστειλα, λοιπόν, τη μαμά μου να πάει να τον πάρει, τον υπολογιστή καλέ.

Να δείτε τη μαμά μου με την τσάντα του υπολογιστή και το μπαστουνάκι, να γελάσει ο κάθε πικραμένος!

Εγώ πήγα στην εξωτική Άρτα.

Αθηνόβιο, σήμερα είδα την κράτηση που μου έκανες, αλλά προσπάθησα να σου τηλεφωνήσω από την Πέμπτη  αλλά μου έλεγε ότι το νούμερό σου έχει αλλάξει. Λυπάμαι για την αναστάτωση, αλλά αφού δε μου είχες απαντήσει νωρίτερα, έβαλα ένα συνάδελφο και μου έκλεισε ξενοδοχείο στην Άρτα. Και πραγματικά ήταν φανταστικό. Βρε την Άρτα εξέλιξη!!!

Η σουηδέζα, δηλαδή εγώ, πήγα το γιο μου στο χωριό του πατέρα του επειδή παντρευόταν η πρώτη του εξαδέλφη. Μου είχαν τηλεφωνήσει αρκετές φορές και αφού και το παιδί ήθελε, τον πήγα για το γάμο. Για να είμαι ειλικρινής, είχα κάποιες επιφυλάξεις, αλλά μόλις είδα τον τρόπο που τον καλοδέχτηκαν, διαλύθηκαν και οι παραμικροί ενδοιασμοί μου! Το κλου του γάμου ήταν η νύφη και ο κανακάρης μου!

Διασκέδασε, χόρεψε, έριξε τις ζεϊμπεκιές του, κράμα που δεν τον είδα, και πήγα και τον πήρα από το χωριό ξημερώματα της Κυριακής. Εγώ δεν ήμουν καλεσμένη στο γάμο… Έπεσε ψόφιος για ύπνο και στις εννέα ξεκινήσαμε για την επιστροφή.

Χάθηκα σε όλους τους κόμβους και όταν πηγαίναμε και όταν γυρνούσαμε. Τι στο καλό, οικονομία στις πινακίδες κάνουν. Γράψε ρε κύριος, για Αθήνα δεξιά, αριστερά, ευθεία, αλλά γράψε. Σταματούσα με αλλάρμ στο δρόμο, έβγαινα από το αυτοκίνητο και έκανα νόημα στα αυτοκίνητα που περνούσαν. Περίμενα και κάνα δεκάλεπτο γιατί Κυριακή πρωί εν μέσω τριημέρου, δεν περνούσε κανείς!

Και καπάκι, όταν πήγα να μπω στην αττική, πιάνει μια μπόρα, μα τι μπόρα! Ορατότητα μηδέν. Μιλάμε με αναμμένα φώτα και αλλάρμ, με το ρελαντί του αυτοκινήτου, με τους υαλοκαθαριστήρες να δουλεύουν στο φουλ και να μη βλέπουμε στα πέντε μέτρα! Σταματήσαμε στη μέση της εθνικής αλλά επειδή δεν περνούσε η μπόρα, ξεκινήσαμε κονβόι όλοι μαζί με πέντε χιλιόμετρα την ώρα για τον προορισμό μας. Εκεί έχασα την αττική οδό και ήρθαμε από Ελευσίνα. Εκεί να δεις χάλι. Ποτάμια οι δρόμοι. Ο μικρός τραβούσε βίντεο, μου έλεγε αστεία του τύπου, και αυτοκίνητο και κρις κράφτ, μπράβο μπε εμ βε, αυτοκίνητο αμφίβιο, τώρα και σε βάρκα! Δε μου έφτανε η έλλειψη ορατότητας είχα και τα γέλια. Σταμάτα ρε να κάνεις αστεία, να λέω εγώ, δεν αστειεύομαι να λέει ο μικρός, κάνω αναμετάδοση των γεγονότων.

Και με τούτα και με εκείνα έφτασα στο σπίτι. Μέχρι να ξεφορτώσω την προίκα μου από το αυτοκίνητο, είχα βλέπεις αγοράσει και φρούτα από το Μεσολόγγι, έγινα παπί. Μέχρι τα εσώρουχα, όλα μούσκεμα. Αφού τα έβγαλα και πριν βάλω τα ρούχα στο πλυντήριο, τα έστυψα πρώτα!

Σήμερα το πρωί, πήγα στη χήρα μάνα και πήρα το λαπιτόπι μου!

Επέστρεψα και έχω  να κάνω ένα σωρό δουλειές. Και λείπει και η γυναίκα στα Γιάννενα που έσπασε η μάνα της το πόδι της… την περασμένη Κυριακή που έκανα φασίνα, έσπασα το δαχτυλάκι του ποδιού μου. Βάλτε με το μυαλό σας τι θα πάθω σήμερα!

ΠΟΣΟ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ;

Να σας πω εγώ. 4.000 ευρώ. Τόσο στοιχίζει ο εξευτελισμός ενός ανθρώπου.

Και για να σας προλάβω, εξηγούμαι.

Είναι μια εκπομπή στην τηλεόραση που δείχνει κάτι ξεφτίλες να κάνουν τα ακατανόμαστα και τέλος παίρνουν επειδή ξεφτιλίστηκαν και το μποναμά τους. Ο οποίος είναι τόσα όσα σας προανέφερα.

Έχουμε πιάσει πάτο. Τόσο στην οικονομία, αλλά και στην ηθική και την αξιοπρέπεια. Δηλαδή έχουμε τόση ένδεια που πρέπει να γίνουμε περίγελος των γύρω μας μόνο και μόνο για να λάβουμε μερικά ευρώ;

Και μην ακούσω εξυπνάδες του τύπου είναι πολλά τα λεφτά Άρη, γιατί θα βγω από τα ρούχα μου και πιστέψτε με, δεν είμαι και τόσο ωραίο θέαμα!

Εσύ μέσε αναγνώστη μου, θα αυτομπουγελωνόσουν μέσα σε μια καφετέρια για να πάρεις τέσσερις χιλιάδες ευρώ;

Εσύ νεαρά φοιτήτρια, που έχεις την οικονομική δυνατότητα να φας σε πολύ μοδάτο εστιατόριο, θα γδυνόσουν μέσα σε αυτό για να λάβεις τα χρήματα;

Αν το κάνετε, ζητώ συγνώμη. Αλλά επειδή εγώ και σε καφετέριες πηγαίνω και σε καλά εστιατόρια και σε διάφορα μπαράκια, ποτέ δεν είδα κάποιον που δεν είναι μεθυσμένος να ρεζιλεύεται με δική του πρόθεση και κάνοντας βλακείες.

Και καλά οι ηλίθιοι που παίρνουν τα λεφτά, οι άλλοι που κάθονται και ανέχονται τις χαζομάρες πως και δεν έριξαν ένα γαλλικό να φύγουν και να ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους;;;

Αλλά έχουμε τέτοια έκπτωση ηθών που πλέον δε μας  (σας) κάνουν εντύπωση τέτοιες περιπτώσεις. Ανθρώπων που ξαφνικά φορούν μπουρνούζι στην καφετέρια, που αρχίζουν και βάφονται με τα καλλυντικά της κοπέλας που συνοδεύουν, να ξαπλώνουν στα τραπέζια, να ανεβαίνουν πάνω στα τραπέζια και ούτε ξέρω τι άλλο έχουν κάνει.

Αν ένα μπουγέλωμα στοιχίζει 500 ευρώ, να τα δώσω και να μπουγελώσω μερικούς ρε παιδιά. Προτιμώ  να μην έχω να πάρω να φάω αλλά τουλάχιστον να βγάλω και το άχτι μου! Και θα ξαναφάω τον άλλο μήνα που δε θα μπουγελώσω. Οι δικηγόροι, τα παράβολα, οι μηνύσεις, περισσότερο θα στοιχίσουν!

ΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΤΩΡΑ...

 Mια μέρα σαν και αυτή, πριν 18 χρόνια οι Gipsy Kings εμφανίστηκαν στην Ελλάδα σε ένα κλαμπ στην Ανάβυσσο. Ήμουν στο μήνα μου να γεννήσω, αλλά αυτό δε με εμπόδισε να πάω με τον πατέρα του γιου μου και να χορέψω όλη τη νύχτα. Δεν είχαμε πει σε κανένα τίποτα, γιατί με την κοιλιά στο στόμα, σε ένα κλειστό χώρο, με τσιγάρα και φασαρία, θα άρχιζαν όλοι το κηρυγμα και εγώ ήθελα να παω, έριξα και δυο λιποθυμίες και πείστηκε ο πατέρας του παιδιού και με πήγε. Κόντεψα να τον κάνω τον κούκλο δίπλα από την πίστα. Με έβλεπαν με την κοιλιά τούρλα,  μου έδωσαν θέση μπροστά μπροστά και όλη τη νύχτα χτυπιόμουν! Κατά τις τέσσερις, ο πατέρας του παιδιού επέμενε και του εκανα το χατήρι και φύγαμε. Ακόμα μετανοιώνω που τον ακολούθησα. Μετά τις δυο το πάρτυ, γιατί για πάρτυ επρόκειτο τελικά, μεταφέρθηκε στην παραλία και έγινε χαμός. Από τα πιο ωραία ξενύχτια μου. Πρωί πρωί, ο άντρας μου πήρε τηλέφωνο το γυναικολόγο και αφού του εξέθεσε την κατάσταση, ο γιατρός ξεράθηκε στα γέλια και πήρα άφεση αμαρτιών! Πάρτε μια γεύση...

και άλλη μια...

και αυτή και τέλος...  

μη με παρεξηγείτε, έδινε εξετάσεις ο μικρός πανελλαδικές και έχω λαλίσει, λιγουλάκι, όσο πατάει ο ελέφαντας!