Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ

Όταν υπηρετούσα στο πεντάγωνο, στο ΓΕΕΘΑ, ήμουν στο ίδιο γραφείο με δυο αξιωματικούς του στρατού. Και οι δυο συμμαθητές και φίλοι. Με διαφορετική ειδικότητα. Ο ένας στο πυροβολικό, ο άλλος στο πεζικό. Είναι φίλοι μου και οι δυο στο φέιςμπουκ.

Ο ένας, ο πεζικάριος, εξήντλησε την ιεραρχία και αυτό που έκανε όλα τα χρόνια που φορούσε στολή, το έκανε με την ψυχή του. Ένας αληθινός πατριώτης που υπηρετούσε τη σημαία ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Και αυτό με κάνει και τον σέβομαι ακόμα περισσότερο από το σεβασμό που του είχα γιατί καθημερινά διαπίστωνα πόσο εξαίρετος αξιωματικός ήταν. Σήμερα έγραψε στο φέισμπουκ το παρακάτω κείμενο. Μια πραγματικά εξαιρετική ανάλυση του να είναι κάποιος αξιωματικός και κυρίως στρατιώτης. Στρατιώτης μιας ιδέας που ονομάζεται πατρίδα, έθνος, Ελλάδα.

          Σε αυτήν την χώρα υπάρχουν οι Στρατιώτες, οι οποίοι είναι οι ορκισμένοι φύλακες της χώρας, πρόθυμοι να δώσουν την ζωή τους χωρίς δεύτερη σκέψη, και να θυσιαστούν για το καλό του Έθνους...          Κάποιοι για να υποβαθμίσουν την αξία τους, τους αποκαλούν «Ένστολους» λες και είναι ο σεκιουριτάς της γειτονιάς..

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΩ ΜΕΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΤΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ!
          - Είναι οι στρατιώτες και όχι οι δημοσιογράφοι που εξασφαλίζουν την ελευθερία του τύπου! διότι χωρίς εθνική ελευθερία, δεν υπάρχει ελευθερία τύπου.
          - Είναι οι στρατιώτες και όχι οι ποιητές και οι λόγιοι που εξασφαλίζουν την ελευθερία του λόγου.... γιατί χωρίς την ελευθερία του Έθνους, δεν υπάρχει ελευθερία λόγου..
     - Είναι οι στρατιώτες και όχι οι συνδικαλιστές, που εξασφαλίζουν την ελευθερία της διαμαρτυρίας, γιατί χωρίς την ελευθερία του Έθνους, δεν υπάρχει το δικαίωμα του συνδικαλισμού και της διαμαρτυρίας..
         - Είναι οι στρατιώτες και όχι το Σύνταγμα, που δίνει τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του πολίτη, διότι χωρίς Ελευθερία του Έθνους δεν υπάρχει Σύνταγμα...
        - Είναι ο στρατιώτης που χαιρετά την σημαία, που γι’ αυτόν σημαίνει Έθνος και Πατρίδα, και με αυτήν τυλίγεται το φέρετρό του, ή το σώμα του, πριν τον σκεπάσει το χώμα, όταν θα χρειασθεί να δώσει την ζωή του για την ανάγκη σωτήριας του Έθνους... Την ίδια σημαία, που κάποιος διαδηλωτής την καίει αδιαφορώντας για το τί σημαίνει και το τί συμβολίζει... Την ίδια την σημαία, που του έδωσε το δικαίωμα της ελευθερίας να διαμαρτύρεται.

Τα είπα αυτά διότι πάλι άκουσα ένα παπαγαλάκι της εξουσίας του βρώμικου κράτους, να αποκαλεί τους ΟΡΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ως «ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ»...
          Διότι θυμήθηκα την ερώτηση του διαχειριστή μου κατά την διάρκεια της θητείας μου ως διοικητής Τάγματος, πριν την αναχώρηση μας για εκστρατευτικές επιχειρήσεις στο Κόσσοβο...
          Με ρώτησε: «Τι τις θέλουμε 550 σημαίες κύριε Διοικητά;»
          Του απάντησα: «Αυτές θα χρειασθούν, αν δεν γυρίσουμε όρθιοι»