ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ

Μόλις γύρισα από τις διακοπές μου, στο σπίτι με περίμενε μια ανέλπιστη έκπληξη.
Ο κάκτος μου άνθιζε.
Κάθε πρωί του τραβούσα μια φωτογραφία και το πόσο τα χάρηκα τα μικρά τρυφερά ροζ λουλουδάκια του δεν μπορείτε να το πιστέψετε. 

 

 

 

 

 

 

Και έτσι στεφανωμένα είναι τα κακτάκια μου από χθες το πρωί! 

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

     Την Κυριακή, έχουμε το δεύτερο κύκλο των δημοτικών εκλογών και τις ευρωεκλογές.

          Θα πάτε να ψηφίσετε;

          Άλλοι, ψηφίζουν σε περιοχές πολύ μακριά. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας μας, το να πάει κάποιος με το αυτοκίνητό του στην Άρτα, επί παραδείγματι, θες η βενζίνη, θες τα διόδια, θες η διαμονή, το κόστος της μετάβασης στη γενέτειρά του είναι αποτρεπτικό.

          Άλλος ψηφίζει στην Αθήνα, διαμένει στην Αθήνα αλλά το εκλογικό κέντρο είναι πολύ μακριά, ή είναι στο κέντρο, ή δε βρίσκει να παρκάρει. Σκεπτόμενος την ταλαιπωρία του να πάει, την ταλαιπωρία του παρκαρίσματος, προτιμά να μείνει σπίτι του και να λιώσει στο φέισμπουκ ή το τουίτερ.

          Άλλος κατάφερε να κλείσει το πολυπόθητο ραντεβού με την ντίβα της παρέας και αφού πάνε στον αστέρα της βουλιαγμένης για ηλιοθεραπεία και μπανάκι (μπρρρρρ, ακόμα η θάλασσα είναι μπούζι) θα πάνε για φαγητό, καφεδάκι, και ότι ήθελε προκύψει… Τις εκλογές θα σκεφτεί αυτός ή το ότι ήθελε προκύψει;

          Άλλος είναι δυσαρεστημένος από τις πολιτικές αποφάσεις του κόμματός του και δε θέλει να το στηρίξει. Οι αρχές του όμως δεν του επιτρέπουν να ψηφίσει και άλλο κόμμα πέρα από αυτό που υποστηρίζει. Οπότε προτιμά να δει το Μαυρογιαλούρο και το Γκόρτσο για νιοστή φορά στο χαζοκούτι, παρά να πάει για να ψηφίσει.

          Άλλος, δεν κάθισε να ψάξει ποιες είναι οι θέσεις των κομμάτων για διαμορφώσει μια σαφή άποψη που θα την εκδηλώσει στην κάλπη και ως αναποφάσιστος, προτιμά να πάει για καφέ.

          Όλα αυτά είναι αποτρεπτικοί λόγοι για να πάει κάποιος να ρίξει την ψήφο του σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση. Ορθολογικά σκεπτόμενη, πολύ καλά κάνουν. Γιατί το κόστος, οικονομικό, ψυχολογικό, χάσιμο χρόνου είναι μεγαλύτερο από το να καθίσει και να αδιαφορήσει για τις εκλογικές αναμετρήσεις.

          Υπάρχουν όμως και αυτοί που θα πάνε να ψηφίσουν. Ποια όμως είναι τα επιλεκτικά τους κίνητρά (Olson), να πάνε και να κάνουν έξοδα, να χάσουν χρόνο και χαλάσουν και τη διάθεσή τους περιμένοντας στην ουρά του εκλογικού κέντρου μέχρι να έρθει η σειρά τους να ψηφίσουν;

          Κάποιοι θεωρούν ότι είναι ύψιστο καθήκον τους να συμμετέχουν στις εκλογές με την ψήφο τους.

          Άλλοι, πιστεύουν πως η δική τους ψήφος είναι η καθοριστική για το εκλογικό αποτέλεσμα.

          Μερικοί, είναι της άποψης πως με τον τρόπο αυτό συμμετέχουν στα πολιτικά δρώμενα της χώρας τους.

          Τα πρόβατα, παρντόν, οι ψηφοφόροι, λαμβάνουν οδηγίες από το κόμμα που υποστηρίζουν για να πράξουν ότι τους λέει ο καθοδηγητής τους.

          Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που το κάνουν γιατί είναι υποχρεωτική η ψηφοφορία και φοβούνται τις κυρώσεις.

          Όποιος και να είναι ο λόγος, αυτοί, θα πάνε να στηθούν στην ουρά για να γεμίσουν την κάλπη.

          Ορθολογικά, όλοι αυτοί οι παραπάνω, άσχετα με τα επιλεκτικά τους κίνητρα, δε θα έπρεπε να πάνε. Χάνουν. Το κόστος του να πας να ψηφίσεις, με οικονομολογική προσέγγιση της κατάστασης, είναι υψηλό σε διάφορους τομείς και σε ωφελιμιστικό επίπεδο, το κέρδος ανύπαρκτο. (Downs)

          Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο κόσμος, δε θα έπρεπε να πηγαίνει να ψηφίζει. Όμως πάει. Και το ποσοστό των ψηφοφόρων είναι υψηλότερο της αποχής. Άσχετα αν είναι μικρή η διαφορά τους. Σε απόλυτους αριθμούς, οι ψηφοφόροι είναι περισσότεροι από τους αδιάφορους και το σημαντικό είναι αυτό.

          Ως πολίτες μιας χώρας, είμαστε υποχρεωμένοι να σεβόμαστε το κράτος και  να θεωρούμε ότι έχει τις καλύτερες προθέσεις για το συμφέρον των πολιτών. Παράλληλα όμως, έχουμε και δικαίωμα να ελέγχουμε το έργο του κράτους, να το κρίνουμε και να παρεμβαίνουμε προκειμένου να αλλάξουμε τις αποφάσεις τους για να διορθώσουμε αδικίες. (Almond and Verba)

          Πρέπει τελικά να πηγαίνουμε να ψηφίζουμε ή όχι.

          Βεβαίως και ναι. 

          ΝΑΙ.  

          ΝΑΙ.  

        ΝΑΙ

        Οι εκλογές είναι η ύψιστη έκφραση της δημοκρατίας. Αν η αποχή από τις εκλογές μεγαλώσει, τότε η δημοκρατία χάνει το νόημά της και γίνεται ασταθής και κινδυνεύει να αντικατασταθεί από ένα απολυταρχικό καθεστώς. Το όφελος του να διατηρηθεί η δημοκρατία, μακροπρόθεσμα, είναι υψηλότερο από το κόστος της επίτευξης της ψηφοφορίας. (Downs)

          Η ψήφιση των νόμων πρέπει να γίνεται με απόλυτη δημοκρατική διαδικασία για το συμφέρον των πολιτών. Όμως η εφαρμογή τους πρέπει να γίνεται με αυστηρότητα γιατί αλλιώς δε θα επιτευχθούν οι στόχοι του κράτους. (Eckstein)

 

          Εν συνεπεία, να σηκώσετε τους κώλους σας από καρέκλες, καναπέδες, ντιβάνια, μπαουλοντίβανα και να πάτε να ψηφίσετε ρεμάλια!

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ

Όταν υπηρετούσα στο πεντάγωνο, στο ΓΕΕΘΑ, ήμουν στο ίδιο γραφείο με δυο αξιωματικούς του στρατού. Και οι δυο συμμαθητές και φίλοι. Με διαφορετική ειδικότητα. Ο ένας στο πυροβολικό, ο άλλος στο πεζικό. Είναι φίλοι μου και οι δυο στο φέιςμπουκ.

Ο ένας, ο πεζικάριος, εξήντλησε την ιεραρχία και αυτό που έκανε όλα τα χρόνια που φορούσε στολή, το έκανε με την ψυχή του. Ένας αληθινός πατριώτης που υπηρετούσε τη σημαία ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Και αυτό με κάνει και τον σέβομαι ακόμα περισσότερο από το σεβασμό που του είχα γιατί καθημερινά διαπίστωνα πόσο εξαίρετος αξιωματικός ήταν. Σήμερα έγραψε στο φέισμπουκ το παρακάτω κείμενο. Μια πραγματικά εξαιρετική ανάλυση του να είναι κάποιος αξιωματικός και κυρίως στρατιώτης. Στρατιώτης μιας ιδέας που ονομάζεται πατρίδα, έθνος, Ελλάδα.

          Σε αυτήν την χώρα υπάρχουν οι Στρατιώτες, οι οποίοι είναι οι ορκισμένοι φύλακες της χώρας, πρόθυμοι να δώσουν την ζωή τους χωρίς δεύτερη σκέψη, και να θυσιαστούν για το καλό του Έθνους...          Κάποιοι για να υποβαθμίσουν την αξία τους, τους αποκαλούν «Ένστολους» λες και είναι ο σεκιουριτάς της γειτονιάς..

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΩ ΜΕΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΤΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ!
          - Είναι οι στρατιώτες και όχι οι δημοσιογράφοι που εξασφαλίζουν την ελευθερία του τύπου! διότι χωρίς εθνική ελευθερία, δεν υπάρχει ελευθερία τύπου.
          - Είναι οι στρατιώτες και όχι οι ποιητές και οι λόγιοι που εξασφαλίζουν την ελευθερία του λόγου.... γιατί χωρίς την ελευθερία του Έθνους, δεν υπάρχει ελευθερία λόγου..
     - Είναι οι στρατιώτες και όχι οι συνδικαλιστές, που εξασφαλίζουν την ελευθερία της διαμαρτυρίας, γιατί χωρίς την ελευθερία του Έθνους, δεν υπάρχει το δικαίωμα του συνδικαλισμού και της διαμαρτυρίας..
         - Είναι οι στρατιώτες και όχι το Σύνταγμα, που δίνει τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του πολίτη, διότι χωρίς Ελευθερία του Έθνους δεν υπάρχει Σύνταγμα...
        - Είναι ο στρατιώτης που χαιρετά την σημαία, που γι’ αυτόν σημαίνει Έθνος και Πατρίδα, και με αυτήν τυλίγεται το φέρετρό του, ή το σώμα του, πριν τον σκεπάσει το χώμα, όταν θα χρειασθεί να δώσει την ζωή του για την ανάγκη σωτήριας του Έθνους... Την ίδια σημαία, που κάποιος διαδηλωτής την καίει αδιαφορώντας για το τί σημαίνει και το τί συμβολίζει... Την ίδια την σημαία, που του έδωσε το δικαίωμα της ελευθερίας να διαμαρτύρεται.

Τα είπα αυτά διότι πάλι άκουσα ένα παπαγαλάκι της εξουσίας του βρώμικου κράτους, να αποκαλεί τους ΟΡΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ως «ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ»...
          Διότι θυμήθηκα την ερώτηση του διαχειριστή μου κατά την διάρκεια της θητείας μου ως διοικητής Τάγματος, πριν την αναχώρηση μας για εκστρατευτικές επιχειρήσεις στο Κόσσοβο...
          Με ρώτησε: «Τι τις θέλουμε 550 σημαίες κύριε Διοικητά;»
          Του απάντησα: «Αυτές θα χρειασθούν, αν δεν γυρίσουμε όρθιοι»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Εγώ η διαχειρίστρια του παρόντος ιστοτόπου, ΔΕΝ είμαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος.

Το λέω για να το ξεκαθαρίσουμε.

Πολλοί γνωστοί, που δε θυμόνταν αν ζούσα ή αν πέθανα, αν διαμένω ακόμα στην Αθήνα ή τις εξωτικές καρδιτσίους νήσους, αν είμαι ελληνίδα πολίτης ή όχι, με θυμήθηκαν τώρα που ζητούν την ψήφο μου.

Από τον Πειραιά, από τη Ραφήνα, από τις εξωτικές καρδιτσίους νήσους, από το Περιστέρι, από την Κρήτη, όλοι μου έστειλαν μέηλ, μηνύματα, με πήραν τηλέφωνο και μου έστειλαν κάρτες.

Να τρελαίνεσαι!

Άσε το τι είδα γραμμένο στο φέισμπουκ. Το γέλιο που έριξα είναι άλλο πράγμα.

Πάρτε μια γεύση:

 

Λοιπόν, στα δικά μας τώρα. Βγήκε η Κονσίτα στη γιουροβίζιον. Το  ωραίο ήταν που η μικρή μου ανιψιά με ρώτησε αν μεγαλώνοντας θα βγάλει μούσια. Εγώ δεν την είδα τη γιουροβίζιον γιατί άπλωνα την κορμάρα μου στους βελούδινους καναπέδες στο ρετιρέ δυο δρόμους πριν την πλατεία του αγίου Στεφάνου στη Βιέννη. Μια φίλη με φιλοξένησε για μερικές μέρες. Πήγα στην όπερα, μπαλέτο είδα βέβαια, όχι όπερα, αλλά χόρτασα γλυκά σοκολατένια. Τώρα πρέπει να πέσει πείνα και των γονέων για να έρθω στα ίσα μου. Λοιπόν, εκεί στην Αυστρία, ο κόσμος ήταν διχασμένος όσον αφορά την Κονσίτα. Αυτοί που συναναστράφηκα, δεν ήταν υπέρ της υποψηφιότητας της εν λόγω αοιδού. Όχι ότι δεν παραδέχονταν το ταλέντο και την προσπάθειά της, αλλά δεν εκπροσωπούσε το μέσο αυστριακό και το πνεύμα του. Ναι η κουλτούρα τους είναι ιδιαίτερα ανεκτική και αγκαλιάζει τις ιδιαιτερότητες του καθενός, αλλά το να ανατεθεί σε αυτό το άτομο η εκπροσώπηση της χώρας, δεν τους άρεσε καθόλου. Σαφώς ήταν ένα μήνυμα στη Ρωσία και το εθνικιστικό κόμμα της Αυστρίας που είναι τρίτο κόμμα, αλλά η πλειοψηφία των βιεννέζων που μίλησα, δεν το είδαν με καθόλου καλό μάτι. Παρεμπιπτόντως, δεν το άκουσα το άσμα…

Σαν την Ελλαδίτσα μας, πουθενά. Με τον ήλιο της, με τα ανθισμένα λιβάδια της, με την καταγάλανη θάλασσά της. Με τον κόσμο που είναι έτοιμος να σου ανοίξει το σπίτι του γιατί είσαι ξένος. Πες τε με προκατειλημμένη, αλλά σαν τους μακεδόνες, πουθενά στην Ελλάδα. Κιμπάρηδες, φιλόξενοι, γλεντζέδες! Άσε τους Θρακιώτες!!! Μην τους πεις ότι είσαι στρατιωτικός, μόνο που δε σε φιλάνε. Να σου δώσουν το κρεβάτι τους να κοιμηθείς. Να σε κεράσουν τον καφέ στην καφετέριά τους, να σου κάνουν το τραπέζι, να σε ξεναγήσουν στις ομορφιές του νομού τους. Όμορφα πράγματα. Εκεί ξαναβρίσκεις την εμπιστοσύνη σου στον έλληνα.

 

Γιορτάσαμε τη γιορτή της μητέρας, εγκαινιάστηκε και το αεροδρόμιο στην Καρδίτσα, όλο όμορφα πράγματα… Και γιορτάσαμε και την ημέρα του νοσηλευτή.

 

 

Αυτά. Στο σπίτι μου με περίμενε μια απρόσμενη έκπληξη, αλλά αυτό σε άλλη ανάρτηση.

Φιλιά.

ΣΧΟΛΙΑ…

Καλέ ημιτελικός της eurovision ήταν αυτός ή αθλητικό γκαλά;

Πατινάζ είδαμε (Μαυροβούνιο),

ακροβατικά από την μπάρα να κρέμεται από το νταβάνι είδαμε (Αζερμπαϊτζάν),

τραμπάλα είδαμε (Ρωσία),

ασκήσεις εδάφους είδαμε (Μολδαβία),

τρέξιμο είδαμε (Ουκρανία),

ακινησία είδαμε (Σουηδία) πλήρης ακινησία όμως(!),

ασκήσεις εδάφους ματαείδαμε (Εσθονία),

μπαλέτο είδαμε (Βέλγιο).

Άμα αυτό δεν είναι αγωνιστικό γκαλά, τί είναι; Αν είναι έτσι, την επόμενη φορά να στείλουμε το Μελισσανίδη!

Ψηφίζω δαγκωτό Βέλγιο, Ρωσία, Σουηδία. Τα άλλα ήταν είτε φασαρία, είτε βαρετά μέχρι αηδίας!

Αυτά γιατί δεν είμαι και στην Ελλάδα…

Μάκια μάκια μάκια, στα χειλάκια, στα μαλάκια!

υ.γ. δεν το είδα όταν το έδειξε η τηλεόραση, δε θα δω και το δεύτερο μέρος γιατί θα είμαι στην όπερα, αλλά θα το δω στο ίντερνετ. και αυτά στο ίντερνετ τα είδα. ο φίλος ο τρέμενς έκανε σχετική ανάρτηση και ενημερώθηκα.