τα Όντα

τα Όντα

μία σταγόνα Ουρανό,μια χαραμάδα Ήλιο

τίποτα περισσότερο,μου φτάνουν για να ζήσω

του Ήλιου φως αληθινό γεμάτο ειλικρίνεια,

επίγεια γνώση του Θεού και ευφορία γαλήνια,

τα μάτια των απλοϊκών θαμπώνουν στη μορφή του,

άγνοια ακόμη και ψευτιά μοιάζει η στέρησή του,

πιο όμορφο απ΄ τα υπόλοιπα, πιο σπάνιο από τ’ άλλα

που δήθεν όταν φαίνονται φαντάζουνε μεγάλα,

πιο όμορφο απ΄ τα υπόλοιπα,πιο σπάνιο από τ’ άλλα!

μία σταγόνα Ουρανό, μια χαραμάδα Ήλιο

τίποτα περισσότερο δεν έχω ν’ αποκτήσω

ατέρμων χώρος ιδεών, μέρος της φαντασίας,

όμορφος κόσμος των νυμφών και πάσης οπτασίας

γαλάζιο είν’ το χρώμα Του,απέραντος στη πλάση

μάταιος πλέον ο κόπος του ανθρώπου να Τον φθάσει,

υπάρχουν όμως και στιγμές που αστράφτει και βροντάει

στον κόσμο αυτόν που βλέπουμε το μένος Του ξεσπάει

μα σαν τον άνθρωπο κι Αυτός…αντέχει, δεν λυγάει.

το μέγεθος του Ουρανού,το φως εκείνο του Ήλιου

είναι τα μόνα ‘’πράγματα’’ που ξέρω πως υπάρχουν.

(Παύλος Γ. / φοιτητής, Τμήμα ΠΕΔΔ - ΠΑ)

 Το ποίημα το πήρα από εδώ

(σήμερα έχω ψηλώσει ένα μέτρο)