ΓΕΛΙΟ...

Η μέρα που δε γελάσαμε είναι μια χαμένη μέρα. Είπε ο Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης.

Προσπαθώ να το εφαρμόζω καθημερινά. Να γελώ  ακόμα και με την ατυχία μου ή την αγαρμποσύνη μου. Με τα λάθη μου ή με τα νεύρα μου.

Το γέλιο απελευθερώνει ενδορφίνες που έχουν καταλυτική δράση σε όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.

Στην Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχουν κλινικές γέλιου.

Νομίζω ότι και στη χώρα μας έχει γίνει μια παρόμοια προσπάθεια.

Αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτό.

Το θέμα μου είναι οι άνθρωποι με χιούμορ. Το πόσο τους χαίρομαι είναι άλλο πράγμα! Ο μακαρίτης ο μπαμπάς μου είχε ένα πολύ δηκτικό και καυστικό χιούμορ. Όταν πέθανε η γιαγιά μου, εγώ ήμουν στην Πάτρα. Τηλεφώνησα σπίτι να δω τι κάνει ο γιος μου, και ο μπαμπάς μου με ρωτά: από πότε έχεις να δεις τη γιαγιά σου; Από χθες το μεσημέρι μπαμπά που φάγαμε σπίτι σου. Ε, άμα την ξαναδείς γράψε μου. Πέθανε. Μπορεί να πόνεσα αλλά γέλασα με τον τρόπο που μου το είπε.

Σήμερα πήγα στο γιατρό μου για κάτι σπυράκια που έβγαλα (έτσι λέμε τώρα το μπότοξ) και το τι γέλιο κάναμε δεν περιγράφεται. Αφού, φεύγοντας, πονούσαν τα πλευρά μας…

Το χιούμορ είναι ένδειξη ευφυΐας. Είδατε ποτέ κανένα βλάκα να κάνει χιούμορ; Όχι.

Μπαίνω σε ένα μαγαζί το Σάββατο που μας πέρασε. Μαγαζί με παπούτσια, τι άλλο. Κρατάω ένα εξαιρετικό πέδιλο στο χέρι μου και το δείχνω στην κοπέλα που υποτίθεται ότι είναι η πωλήτρια. Τι θα πάρετε; Με ρωτάει. Ένα κιλό πατάτες, της λέω. Και γκουρλώνει τα μάτια της σαν πιατάκια του καφέ. Τι θα ήθελα μωρή, είσαι σε παπουτσάδικο, με βλέπεις να κρατάω ένα πέδιλο που το έχω δοκιμάσει, τι θα ήθελα; Το άλλο παπούτσι να το δω στα πόδια μου το ζευγάρι! Ο γιος μου μόνο που δεν κατουρήθηκε από το γέλιο. Αυτή δεν το έπιασε! Προσπαθήσαμε να μην το δείχνουμε ότι γελάμε. Αλλά μόλις βγήκαμε από το μαγαζί, γελούσαμε ως το σπίτι.

Πάμε με το παιδί στο σούπερ μάρκετ, ψωνίζω και παίρνω και ένα λιπ μπάλσαμ που είναι πολύ μικρό και πέφτει από τις τρύπες. Το δίνω στο παιδί να το κρατά γιατί εγώ έσπρωχνα το καρότσι, φτάνουμε στο ταμείο, χτυπά τα πράγματα η ταμίας και πριν τελειώσει, δίνει ο μικρός και το λιποζάν. Και αυτό, της λέει. Αυτή με κοιτά, λέω, χτυπήστε το και αυτό. Μα είναι αγόρι και είναι κραγιόν αυτό, μου λέει. Πετάγεται ο γιος και της απαντά με χάρη, τα δικά μου είναι μόνο κλινίκ! Το τι γέλιο έκανα, το ίδιο και η κυρία πίσω μας. Μόνο η ταμίας δε γέλασε. Δεν το έπιασε.

Ετοιμάζω τις βαλίτσες μου για διακοπές, βάζω το μαγιώ μέσα και μου λέει ο γιος μου. Μάνα, η αεροπορία πρέπει να σε πληρώνει πολλά λεφτά. Γιατί αγόρι μου; Γιατί όταν κάνεις μακροβούτι, η αεροπορία έχει υποβρύχια βάση! Μας άκουσε όλη η περιοχή. Αφού η απέναντι που καθόταν στη βεράντα μου είπε: Πές ρε κορίτσι και σε μένα κανένα αστείο… της φωνάζω, μας λες ευγενικά ότι κάνουμε φασαρία;;; και γέλασε και αυτή.

Το να ξεπερνούμε τις δυσκολίες με γέλιο, είναι ένας τρόπος να γλιτώσουμε την κατάθλιψη. Μια εκπληκτική γελοιογραφία που είδα και δε θυμάμαι στο καλό την έβαλα έδειχνε ένα αυτοκίνητο που είχε γραμμένο πάνω, δε χρειάζομαι σεξ, η κυβέρνηση με πηδάει κάθε μέρα! Το βρήκα εξαιρετικό. Προσπαθώ αυτό να θυμάμαι κάθε φορά που πληρώνομαι. Ειδικά για τους επόμενους μήνες, θα μας κρατήσουν 300 ευρώ το μήνα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά θα τα κρατήσουν. Θα βρω τη γελοιογραφία, θα τη μεγεθύνω και θα τη βάλω σε κορνίζα στο γραφείο μου!!! Ή μήπως να την κολλήσω στο ταμείο  που μας πληρώνουν;;;

Αν ακούσετε για μια φάλαινα στο αιγαίο, μην παραξενευθείτε, εγώ θα πάω για μπάνια!

Άντε καλά να περάσετε, να μη χολοσκάτε, θα επιστρέψω και αυτό είναι απειλή!