ΕΔΩ ΠΑΡΟΣ...

Εδώ Πάρος.

Είπαμε μόλις φτάσαμε με το seajet!

Το ξενοδοχείο ήταν στην Παροικιά, λίγα λεπτά περπάτημα από το λιμάνι και πάνω στη θάλασσα. Λίγο παλιό αλλά καθαρό, ανακαινισμένο και με κλιματισμό και τηλεόραση.

Τακτοποιηθήκαμε και απολαύσαμε το μπανάκι μας.

Το πρώτο μπάνιο μου για φέτος… η θάλασσα πεντακάθαρη, δροσερή αλλά όχι κρύα και με το μπαράκι της να προμηθεύεσαι τα απαραίτητα.

Όταν άρχισε να δύει ο ήλιος είπαμε να επιστρέψουμε. Φάγαμε σε ένα φοβερό ταβερνάκι με εκπληκτικές σπεσιαλιτέ και τιμές.

Το λογικό ήταν να κάνουμε το ντουζάκι μας και να πέσουμε για ύπνο. Γιατί το προηγούμενο βράδυ, δεν κοιμηθήκαμε. Παίζαμε τάβλι ως τις τέσσερις το πρωί και μετά για να μη χάσουμε το δρομολόγιο, ήπιαμε καφέ και πήγαμε στην αδερφή μου στο Πικέρμι!

Έλα όμως που ο άντρας της παρέας είχε ραντεβού με την παρέα του! Έτσι φύγαμε για τη Νάουσα.

Χαμός στο λεωφορείο.

Πως βλέπουμε κάτι φωτογραφίες με τα τραίνα στην Ινδία; Κάπως έτσι. Το δείχνει και η φωτογραφία. Μόλις φτάσαμε στη Νάουσα, άρχισε η πιτσιρικαρία να χειροκροτεί. Γιατί αυτό δε σας το είπα. Στην Πάρο ένιωσα κωλόγρια του κερατά. Οι ηλικίες των τουριστών κυμαίνονταν από 15 ως 22, άντε γιατί είμαι καλή, ως 25 χρονών. 

Μας άφησε το λεωφορείο στο γεφυράκι, ένα γεφυράκι πέτρινο στο κέντρο της Νάουσας που πάντα είχε πάνω χίλια άτομα να κάθονται. Απορώ πως δεν έχει πέσει ακόμα.

Και με το που κατεβαίνουμε ακολουθεί ο εξής διάλογος (περίπου διάλογος, μάλλον σαν διάγγελμα ήταν)!

Υιός: Ρία (το μαμά το κόψαμε μόλις πατήσαμε πόδι στο λιμάνι της Ραφήνας) από εδώ η ΄Ελενα, από εδώ η μαμά της. Μαμά της Έλενας, αυτή είναι η μαμά μου. Εμείς φεύγουμε, θα τα πούμε το πρωί.

Η ώρα ήταν δώδεκα το βράδυ. Συστηθήκαμε όπως έπρεπε με τη γυναίκα και πήγαμε για ένα ποτό.  Στις δύο, είπαμε να πάμε και μια βόλτα στην πόλη. Γραφικά τα δρομάκια της πόλης, στενά, κάτασπρα, γεμάτα κόσμο και μύριζαν κατρουλήλες γιατί οι εγγλέζοι, ναι είχε και από αυτούς, έπιναν τον άμπακο και μετά κατουρούσαν όπου έβρισκαν. Παντού κάτω είχε τενεκεδάκια από μπύρες και ρεντμπούλ!

Κατά τις τέσσερις το πρωί μου λέει η κυρία, δεν πάμε στο ξενοδοχείο να την πέσουμε στο κρεβάτι μου εγώ και στης Έλενας εσύ; Η πρόταση ήταν όχι μόνο δελεαστική αλλά υπέροχη. Φευ, το σκυλάκι της κυρίας είχε αντίρρηση να ξαπλώσω στο κρεβάτι της Έλενας και γάβγιζε σαν τρελό. Είναι και σαν ξεσκονόπανο με ποδαράκια, κόντεψε να σηκώσει το ξενοδοχείο στο πόδι. Έτσι πήραμε τις τσάντες μας και πήγαμε στα σκαλάκια του ξενοδοχείου να περιμένουμε τα βλαστάρια μας.

Τα οποία ήρθαν στις επτά το πρωί! Άυπνα και με τόση ζωντάνια που τρομάξαμε. Παίρνω το δικό μου και ξεκινήσαμε για την Παροικιά με τον ίδιο τρόπο που ήρθαμε.

Η φωτογραφία δείχνει πως έρχονταν τα πιτσιρίκια στο γεφυράκι για να βρουν ταξί όταν έκλεισε το Βαρελάδικο…

Φτάσαμε αισίως στο ξενοδοχείο μας και ξεραθήκαμε ως το μεσημέρι που ο κύριος έφυγε για το πούντα μπητς…  ευτυχώς ήρθε η μαμά της Έλενας και πήγαμε για μπάνιο.

Το βράδυ το ίδιο σκηνικό, αλλά το ρίξαμε έξω με την άλλη μαμά. Ψωνίσαμε από τη Νάουσα, ήπιαμε και τους καφέδες μας, ήμασταν φρέσκες μέχρι το πρωί.

Τρίτο ξενύχτι στη σειρά δε θα άντεχα. Ο νεαρός πήγαινε μόνος του για μπαρότσαρκα στη Νάουσα και εγώ έκανα το δικό μου πρόγραμμα. Τον άφηνα να κοιμάται και πήγα παντού. Παντού όμως!

Μόνο στην Αντίπαρο τον πήρα μαζί μου. Είδα και τον Τομ Χανκς.

Σε γενικές γραμμές η Πάρος είναι ένα ξερονήσι, μεγαλούτσικο. Οι παραλίες είναι σχεδόν ίδιες. Με ψιλή άμμο και ήρεμα νερά. Παρουσιάζει μια διαφοροποίηση η παραλία στις κολυμπήθρες γιατί είναι σκαλισμένα τα βράχια και είναι κάτι ξεχωριστό χωρίς όμως να με ενθουσίασε. Η χρυσή ακτή, είναι για sea maniacs, σκι, jetski, sea kites, ότι μπορείς να φανταστείς και όλα με την μπύρα στο χέρι.

Εν κατακλείδι, δε με ενθουσίασε η Πάρος. Δεν είναι από τα νησιά που θα φρόντιζα να ξαναπάω. Ωραίοι οι άνθρωποι αλλά όχι και όπως στη Μακεδονία!

Η επιστροφή ήταν επεισοδιακή. Μια κοπέλα ισχυριζόταν ότι της έκλεψαν την τσάντα. Μας άφησαν στον ήλιο μια ώρα να περιμένουμε να μπούμε στο σητζετ και καήκαμε. Άσε την καθυστέρηση.

Για το τι βρήκα στην Αθήνα, σας το εξέθεσα. Τώρα ετοιμάζομαι για την Τζια. Παντρεύεται ένας ξάδερφος και τρέχω να φτιάξω φόρεμα για γάμο σε νησί…

Ευτυχώς να ξεχαστώ λίγο, γιατί η ήττα είναι πρόσφατη!!!