ΗΤΤΑ..

Είναι το λιγότερο που μπορώ να πω!

Γύρισα μαυρισμένη, ξεκούραστη, αποτοξινωμένη από το ίντερνετ, χορτάτη από ύπνο και από ξενύχτια, για να με ισοπεδώσει η πραγματικότητα.

΄Η εκτός αν με ματιάσατε γιατί ζηλεύατε που περνούσα φανταστικά!

Άλλη λύση δεν υπάρχει.

Μπήκα σπίτι μου στις εννιά το βράδυ και μύριζε κλεισούρα. Έλειπα και τόσες μέρες, λέω και εγώ με το φτωχό μυαλό μου, ξεράθηκαν τα λουλούδια και μυρίζει το χώμα. 

Προσπαθώ να ανάψω το φως, τζίφος. Το ρεύμα δε λειτουργεί. Πως κάνω έτσι και βλέπω προς το ψυγείο, και να από πού έρχεται η μυρωδιά. Μια μαυροκαφέ κηλίδα είναι στο πάτωμα κάτω από την κατάψυξη...

Χμμμμμμ, λέω, και πήγα και κοιμήθηκα στη μαμά μου!

Το άλλο πρωί, καλώ έναν ηλεκτρολόγο να διαγνώσει τι συμβαίνει. Μου πήρε πενήντα ευρώ για να μου πει ότι κάτι έχει πατηθεί στο σπίτι που ρίχνει τον κύριο ρελέ!!!!!!!!!! Πώς πέφτεις έτσι κύριε ρελέ; με ρώτησες εμένα;;;;;;;;; Ήξερα τι ήταν, το κλείνω και είδαμε το φως το αληθινό!!!!!!!!!!!!!!!

Το εύκολο ήταν αυτό. Επιχείρησα να ανοίξω το ψυγείο και με πήρε μια μπόχα... 

Ειδοποιώ τη γυναίκα που καθαρίζει, αλλά ήταν στη θάλασσα. Θα επέστρεφε το μεσημέρι. Ας κάνω και εγώ καμιά δουλειά, σκέφτομαι, και από τότε, αποφάσισα να μην ξανακάνω δουλειές. 

Πήγα και πήρα ανθεκτικές και μεγάλες σακούλες σκουπιδιών, έναν καινούργιο σκουπιδοντενεκέ που χωράει μέχρι ελέφαντα και ανασκουμπώθηκα. Και ήταν και η τελευταία φορά που έκανα δουλειές. Τέλος. Εγώ δεν είμαι για τέτοια. 

Η συντήρηση τέλειωσε γρήγορα και σχετικά ανώδυνα.

Η κατάψυξη όμως ήταν εφιάλτης στο δρόμο με το σπαθίφυλλα!

Δώδεκα τσιπούρες αλλανιάρες και καθαρισμένες παρακαλώ, ένα αρνί κομμένο παϊδάκια, ένα χωριάτικο κοτόπουλο, κιμάς φτιαγμένος και πλασμένος μπιφτεκάκια, χωριάτικα λουκάνικα και μισός ροφός, έγιναν ζουμί. 

Δεν υπερβάλω, ζουμί. Τα είδα όλα. Και δεν είχα στο σπίτι ούτε μια μάσκα. Που συνήθως έχω ότι χρειάζεται να κάνεις χειρουργική επέμβαση. Δεν είχα ούτε μια μάσκα... ΗΤΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Πέταξα τα ... ζουμιά, σε τριπλή σακούλα και με το σκουπιδοντενεκέ. Εννοείται ότι έφυγαν με τα τάπερ που φυλάσσονταν. Άλλο έξοδο, να αγοράσω καινούργια τάπερ... τσ τσ τσ. όλο για ψώνια είμαι και δε μου αρέσουν κιόλας! (λέμε και καμιά χαζομάρα να περνάει η ώρα!)

Σφουγγάρισα με διάλυμα χλωρίνης και δυο σταγόνες νερό και ξαναέκλεισα το ψυγείο γιατί βρώμαγε οικτρά.

Ήρθε η γυναίκα το απόγευμα, βγάλαμε το τζάμι για να τραβήξουμε το ψυγείο και μετά αυτή μπροστά με διάλυμα χλωρίνης, από πίσω εγώ με νερό. Μπροστά αυτή με διάλυμα ξυδιού, πίσω εγώ με νερό. Μπροστά αυτή με διάλυμα σόδας, πίσω εγώ με νερό και μετά ξανά εγώ με στερίλιουμ!

Έλαμψε το ψυγείο μέσα και έξω, αλλά η βρώμα, βρώμα. Λυπήθηκα ειλικρινά τους αστυνομικούς που βρίσκουν πτώματα. Είναι αφόρητη η μπόχα. Έχουν περάσει τρεις μέρες, και ακόμα νομίζω ότι μου μυρίζει. Έχει περάσει όλη η πολυκατοικία, μου λένε ότι δε μυρίζει κάτι. Ίσως αντισηπτικό που ρίχνω σε μια τρυπούλα που έχει να μαζεύει τα υγρά, αλλά εμένα μου φαίνεται ζέχνει!!!!!!!!!!!!!!!!

Έχω φάει μεγάλη ήττα. Δεν μπορώ να συνέλθω. Θα ξαναφάω κρέας και ψάρι σε κανένα εξάμηνο μου φαίνεται. Ηταν που ήταν άδειο το ψυγείο μου συνήθως, τώρα δεν έχει τίποτα. Όπως αυτά στις εκθέσεις είναι! Μου λέει ένας φίλος, Ρία μου, στο ψυγείο σου πεθαίνει ποντικός! δηλαδή πάντα πέθαινε, αλλά τώρα  μυρίζει και στερίλιουμ, είναι άδειο, ούτε νερό ούτε καν τα καλλυντικά, 

αααααααααααααα, αυτό δε σας το είπα, πριν φύγω, είχα αγοράσει κρέμες ημέρας, νύχτας, ματιών, σέρουμ, έξτρα ενυδατικά και συσφιγκτηκά, και τα έβαλα στο ψυγείο. Τα πέταξα και αυτά! δεν τα είχα μαζί μου γιατί είχα πάρει άλλα με υψηλό δείκτη προστασίας. Πάνε και οι πανάκριβες μου χαβιαρόκρεμες! δηλαδή και αυτές από ψάρι ήταν, μάλλον καλά έκανα και τις πέταξα...

Ήττα, παιδιά είμαι να με κλαίνε οι ρέγγες. Οχι πάλι ψάρι, να με κλαίνε οι κουρούνες, οι φασιανοί, οι τσίχλες, ότι είναι πτηνό, αλλά όχι ψάρι. Ακόμα έχω την μπόχα στα ρουθουνάκια μου.

Σας καληνυχτώ, πάω να ρίξω ένα ποτήρι στερίλιουμ στην τρυπίτσα που έχει να μαζεύει τα υγρά το ψυγείο...