ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κατάγομαι από τις εξωτικές καρδιτσίους νήσους, πιο συγκεκριμένα από τη λίμνη Πλαστήρα. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, από το χωριό Νεοχώρι. Είναι ένα χωριό σε υψόμετρο 950-1050 μέτρα, αμφιθεατρικά χτισμένο με θέα την υψηλότερη τεχνητή λίμνη της Ευρώπης.

                Η συνονόματη γιαγιά μου είχε ένα σπίτι με θέα όλη τη λίμνη. Χτισμένο ψηλά σε ένα βράχο και μετά τον μικρό κήπο της υπήρχε κάτι σα χαράδρα και είκοσι μέτρα πιο κάτω ήταν χτισμένα άλλα σπίτια. Το σπίτι υπάρχει ακόμα, η γιαγιά η Ρία έχει συναντήσει τους προγόνους της. Το σπίτι της γιαγιάς, λοιπόν, έχει ένα μπαλκόνι που η θέα σε μαγεύει. Και να θες δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την ομορφιά που ξεδιπλώνεται μπροστά σου.

Δυο μικροί λόφοι που μεταξύ τους είναι ένα μικρό καφενεδάκι, ανάμεσα από τους οποίους ξεπροβάλλει ο ήλιος κάθε πρωί είναι η ανατολική πλευρά της λίμνης. Από τη δική μας, μια στενή λωρίδα πεδιάδας αγκαλιάζει τη λίμνη και είναι η δυτική πλευρά της. Εκεί καλλιεργούνται τα πάντα που μπορούν να αντέξουν το κρύο και το υψόμετρο. Και που και που ξεπροβάλλει δειλά ένα εκκλησάκι που ένα από αυτά, μικρό και γραφικό, γιορτάζει σήμερα. 

                Και όμως, δεν είναι γεμάτο με λουλούδια και δε γίνονται πανηγύρια στην αυλή του. Γιατί; Θα το καταλάβετε αργότερα.

                Ήταν καλοκαίρι, γιατί δυο φορές πήγα χειμώνα στο χωριό, και καθόμασταν με τη γιαγιά μου στη βεράντα του σπιτιού της. Εγώ στηριγμένη στο ξύλο της κουπαστής, αγνάντευα, χάζευα και κοιτούσα μαγεμένη τη θέα που ακόμα και αν έχω τώρα 5 χρόνια να πάω στο χωριό, όταν κλείνω τα μάτια μου ξεχωρίζω πεντακάθαρα όλες τις λεπτομέρειες αυτής της ομορφιάς. Η γιαγιά μου, καθόταν με τη λίμνη στην πλάτη της. Ρε γιαγιά, έχει τόσο ωραία ημέρα και εσύ αντί να κοιτάς στη λίμνη έχεις γυρισμένη την πλάτη σου και κοιτάς τις πέτρες του σπιτιού; Και με κοιτά με μια θλίψη και μου λέει: Άει πλάκι μ’, δυο παλικάρια μ’ έφαγε η μαγκούφα κι εγώ θα τη γλιέπω; Και με αποστόμωσε. Μπροστά ήταν και η γιαγιά η Χρυσάνα που και αυτή κοίταγε το σπίτι. Μαυροφορεμένες και οι δυο. Με τσίπα και μαντήλα μαζί. Και μόλις μίλησε η γιαγιά μου και οι δυο σηκώσανε τις γωνίες της μαντήλας τους που κρέμονταν μπροστά τους και σκούπισαν τα δακρυσμένα μάτια τους.

                Δυστυχώς την είχα κάνει τη μαλακία μου και δεν μπορούσα να πάρω πίσω τα λόγια μου. Ξαναθύμισα και στις δυο το μεγαλύτερο πόνο τους. Η γιαγιά μου και η κουνιάδα της είχαν χάσει δυο γιους και το σύζυγό της αντίστοιχα στο μεγαλύτερο ναυτικό ατύχημα της ελληνικής ιστορίας σε γλυκό νερό. Αυτό συνέβει το 1959 και θα διαβάσετε καλύτερα τα γεγονότα και τα αίτια εδώ.

                Δυο αδέρφια του πατέρα μου, ο Βασίλης που γεννήθηκε πρώτος και ήταν παντρεμένος και περίμενε παιδί και ο Νίκος που υπηρετούσε φαντάρος και γύρναγε στο χωριό για να γιορτάσει με τη μάνα του και τα αδέρφια του, πνίγηκαν την ίδια νύχτα, ξημερώματα της 6^η Δεκεμβρίου μαζί με 18 άλλους ανθρώπους. 17 από ο χωριό μου και 3 από άλλα χωριά. Ο Παρασκευάς, το καραβάκι που τους πήγαινε από το τσαρδάκι στη δυτική πλευρά της λίμνης, μπάταρε και πνίγηκαν όλοι...

Η μαύρη λίστα των αδικοχαμένων

Νεοχώρι
Αγρογιάννης Βασίλειος
Αγρογιάννης Γεώργιος
Αγρογιάννης Νικόλαος
Καρακώστας Δημήτριος
Καρακώστας Ευάγγελος
Καραντώνης Βασίλειος
Καραντώνης Γεώργιος
Κελεπούρης Κων/νος
Κορκοντσέλος Αστερ.
Μητσογιάννης Αναστάσιος
Μητσογιάννης Αριστ.
Μητσογιάννης Ηρακλής
Μήτσιου Βασίλειος
Νίκου Ιωάννης
Σάλτης Αθανάσιος
Τέκος Σωτήριος
Φώτας Κων/νος

Μορφοβούνι
Μπαλτάς Βαΐος

Καρίτσα
Ντζιος Γεώργιος
Κερασιώτης Νικόλαος

                Τα ξημερώματα της 6^ης Δεκεμβρίου πέθανε ο πατέρας της μαμάς μου και δυο χρόνια αργότερα, την ίδια μέρα ή μάλλον πιο σωστά, την ίδια νύχτα και η μητέρα της μητέρας μου...

                Σας είπα, μια θλιβερή ιστορία...

                Είχα ασθενή ένα φίλο του πατέρα μου που είχε επισκεφθεί με τον πατέρα μου το χωριό μας το καλοκαίρι του 1960, μου είπε με τρόμο πως πρώτη φορά είχε δει ένα ολόκληρο χωριό να φοράει μαύρα. Ακόμα και τα παιδάκια είχαν πένθος στο μανίκι τους... 

Το μοιρολόι για το συμβάν.

Κάθε χρόνο τελείται επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο που υπάρχει στην είσοδο του χωριού.