ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ...

            Το να είσαι προϊσταμένη, έχει πολλές ευθύνες.

         Είσαι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ προσωπικού, γιατρών, ασθενών και συγγενών τους και φυσικά με την ηγεσία.

Πρέπει να κρατάς ισορροπίες, να εκπαιδεύεις, να σβήνεις φωτιές, να κρατάς ικανοποιημένο το προσωπικό, να διατηρείς  ευχαριστημένους τους ασθενείς, να διορθώνεις λάθη και παραλείψεις, με λίγα λόγια να ξέρεις τα πάντα και να είσαι παντού συνεχώς.

Πως όμως μπορείς να κρατάς ικανοποιημένο το προσωπικό όταν καθημερινά δέχεται πιέσεις από εμένα, τους γιατρούς (που δεν έχουν όλοι και την καλύτερη συμπεριφορά), την ηγεσία, τους ασθενείς και τους συγγενείς τους; Πώς να είναι ικανοποιημένοι όταν έχει μειωθεί τόσο πολύ ο μισθός τους; Πώς να είναι ικανοποιημένοι όταν κάνουν ένα τόσο ψυχοφθόρο επάγγελμα;

Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα!!!

Με το να ικανοποιείς τις επιθυμίες τους στο πρόγραμμα.

Από όλες τις ευθύνες της προϊσταμένης, αυτή που πραγματικά είναι «παλούκι» είναι το πρόγραμμα.

25 άτομα, χωρίς εμένα. Με τα προβλήματα υγείας τους (στα οποία δίνω πρωταρχική σημασία), τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους με τις ασθένειες και τις ιδιαιτερότητές τους,  με τα πανεπιστήμια που σπουδάζουν παράλληλα με τη δουλειά τους, με τα γκομενικά τους, με τα χόμπυ τους;;;

Για να γίνω πιο κατανοητή, έχω στο τμήμα μου μια κοπέλα με εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η οποία εννοείται, έχει προτεραιότητα στα πάντα. Για την ακρίβεια, βγάζει μόνη της το πρόγραμμά της και προσαρμόζω όλο το υπόλοιπο στο δικό της. Έχω τέσσερις μάνες με δυο παιδιά που όλο και κάποιο θα είναι αρρωστούλι. Έχω τρεις φοιτητές. Μια της ιατρικής, έναν κοινωνικό λειτουργό και λογοθεραπευτή, έναν διασώστη του ΕΚΑΒ. Έχω πέντε άτομα που κατάγονται εκτός Αθηνών και θέλουν τα ρεπώ τους μαζεμένα για να πηγαίνουν στην Καλαμάτα, στην Πάτρα, στο Ναύπλιο, στην Κατερίνη, στη Λαμία. Έχω άτομα που κάνουν αγγλικα, γαλλικά, γερμανικά σε φροντιστήρια και επειδή τα δίδακτρα είναι υψηλά, δεν πρέπει να χάνουν τα μαθήματά, άρα δεν πρέπει να είναι απόγευμα ή νύχτα εκείνες τις μέρες. Έχω παιδιά που κάνουν μαθήματα ζωγραφικής δυο φορές τη βδομάδα. Έχω έναν αθλητή που κάνει πυγμαχία σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Και έχω και εγκυμοσύνες.

Άντε με όλα αυτά, βγάλε τώρα εσύ πρόγραμμα με οκτώ άτομα πρωί, τρία απόγευμα και δυο νύχτα, κάθε μέρα και τέσσερα ατομα πρωινα το σαββατοκύριακο.

Δε βγαίνει εύκολα. Μη σου πω δε βγαίνει καθόλου. Σε κάθε πρόγραμμα, όλο και κάποιος είναι δυσαρεστημένος. Ευτυχώς καταλαβαίνουν. Όχι χωρίς γκρίνιες στην αρχή. Αλλά έκανα μια μαγκιά. Τους έβαλα όλους να βγάλουν ένα πρόγραμμα με τους περιορισμούς που έχω εγώ. Με όλα τα παραπάνω. Σχεδόν όλοι τα παράτησαν. Και από τότε κατάλαβαν και σταμάτησαν οι γκρίνιες.

Το πιο ωραίο όταν βγάζω πρόγραμμα, είναι να διαβάζω το βιβλίο επιθυμιών.

Κάνω καινούργιο συκώτι από τα γέλια.

Πάρτε μια γεύση!

Ποιηματάκια όπως το παρακάτω:

Προισταμένη μου καλή

Σας παρακαλώ πολύ

Με το χέρι στην καρδιά σας

Και το πρόγραμμα μπροστά σας

Έχω επιθυμία μικρή

Αχ πνη μου ας γίνει αληθινή

20-30/4 ρεπώ

Και από 31/4 με όσο πάει άδεια!

(πλάκα σας κάνω),  θέλω…

και μετά έχει την επιθυμία της!

         Χιουμοριστική απαίτηση:

Προισταμένη … φανταστική! (εεεε?)

Σας παρακαλώ πολύ,

Θα ήθελα (ακολουθεί επιθυμία) εάν γίνεται. Αν δε γίνεται, δεν πειράζει, τι να κάνουμε; Εεεε? Γίνεται?????

         Απαίτηση για τα πανηγύρια στην κυριολεξία!

Πνη, παρακαλώ πολύ (ακολουθεί επιθυμία), γιατί θέλω να πάω στο πανηγύρι!!! (χα  χα χα)

         Απαιτήσεις που σε βάζουν στο φιλότιμο:

Πνη, στις 5/5 έχω τη γιορτή μου!!! Δε θέλω δώρο, ρεπώ θέλω!!!!!!!!!

         Ανώνυμες απαιτήσεις:

Πνη, στις 14/5 πτυχιακό παθολογίας.

(Χωρίς όνομα, χωρίς διευκρίνιση. Ευτυχώς που γνωρίζω το γραφικό τους χαρακτήρα!)

         Στρατικοποιημένες απαιτήσεις:

Θέμα: ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

1.            Αγαπητή προϊσταμένη, η πρώτη και τελευταία μου επιθυμία για το 2014, που αφορά το πρόγραμμα πάντα, είναι: ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ… (χο χο χο)

2.        Παρακαλώ για τις δικές σας ενέργειες   (ευχαριστώ)

Η συγκεκριμένη ήταν γραμμένη σαν κανονική αναφορά. Έριξα πολύ γέλιο!

         Χώρια οι καρδούλες, οι φατσούλες, οι ζωγραφιές, όταν γράφουν τις επιθυμίες τους. Μιλάμε ότι αυτό είναι το καλύτερο που μου τυχαίνει όταν έχω να βγάλω πρόγραμμα.

         Όταν είχα άδεια, έβγαλε το πρόγραμμα ο υπεύθυνος αξιωματικός, δηλαδή, αυτός που είναι κάτω ακριβώς από μένα. Είχε γράψει μια επιθυμία, όταν το έβγαλε δεν του έκατσε και απάντησε μόνος του στην επιθυμία του! Ακόμα το λέμε και γελάμε!

         Και έτσι τώρα καταλάβατε γιατί χάθηκα. Είχα να βγάλω πρόγραμμα με όλα τα παραπάνω και επιπλέον επιθυμίες για τις εκλογές. Και τις νομαρχιακές πως τις λένε και τις ευρωεκλογές. Γιατί έβγαλα πρόγραμμα για δυο δεκαπενθήμερα. Για τους λάτρεις του σταυρολέξου, η εκπόνηση του προγράμματος είναι για δύσκολους λύτες, χωρίς μαύρα και με τρελλούς ορισμούς!!!

         Φιλιά!